Album of the week Nicephorus - Elephants are already drowned

[Bjorn]

Jiri doet me een klein beetje denken aan The Comet is Coming.

 

[CerumenCrevice]

Had niet door dat het oversprong naar een andere artiest (Tycho) bij de afronding.
De niet-elektronische stukken waren beter dan de elektronische.
Het middenstuk van 'Huambient' uitgezonderd. Dat was het enigste waaraan ik me kon optrekken.

Ik hoop dat je me niet vanachter het scherm naar u trekt om me lappen te geven, maar dit is zo het soort album / muziek dat in menig afspeellijst ligt verdoken om views te verzamelen en als je niet gefocust bent, dat je deze muziek er rustig bij neemt.

Toch een tweede lichtpunt: de cover is beter dan de muziek.

ok vreemd dat jij huembient uitkiest als favoriet. de meesten schijnen daar niets aan te vinden. persoonlijk vind ik dat een topnummer, samen met jiri en poseidao. met jiri eigenlijk de stijl die ik van heel het album had gewenst.

"Shanson", "Poseidao" en "Future" vind ik wel goed. Het elektronische stuk in "Huembient" is dan weer minder mijn ding. "Jiri" klinkt ook wel leuk.
Al bij al beter dan ik in eerste instantie had gedacht om eerlijk te zijn.

gelukkig, het is wel redelijk behapbare muziek. dat steekt de mensen die niet vaak elektronische muziek luisteren minder tegen meestal.

Toegegeven, diepgang is een beetje een gevaarlijke term om te gebruiken want iedereen interpreteert dat anders. Ik luister nu al zo lang naar verscheidene vormen van electronica en dance en heb duidelijk mijn voorkeuren. Het is wel zo dat quasi alle (dance) genres opgebouwd zijn rond specifieke 'tropes' die telkens terugkomen. De tropes die ik hier ontwaar doen me helaas teveel denken aan meer typische EDM en chilled-out beats. Ik heb bv een zware afkeer voor de drop en algemene handjes-in-de-lucht effecten.

Maar daarentegen ben ik me ervan bewust dat zaken die ik wel goed vind aan house en techno, nl. Roland 808 en 909 drumpatronen, dub - invloeden, jazzy akkoorden, minimalisme,... uiteindelijk ook clichés in hun genre geworden zijn.

inderdaad, ik volg u daarin. handjes in de lucht effecten kan ik mij soms ook aan irriteren, maar eerlijk als ik daar gelukkig van word, wat toch de bedoeling is, dan niets mis mee. het is een afweging vn waar en wanneer wat te gebruiken in uw compositie. iets wat ik nicephorus goed vind doen.

Normaal gezien zou ik me oa bij clercqie en Gravetiet aansluiten. Niet echt mijn ding, te weinig edge, te afgelikt. Maar vreemd genoeg vond ik dit nog wel vrij plezant om te beluisteren, misschien omdat ik de laatste tijd veel naar muziek luister die moeilijker te verteren is. Dan kan iets dat vlotter klinkt gelijk dit een goeie afwisseling zijn. Er gaat waarschijnlijk niet veel van blijven hangen maar dat moet niet altijd.

akkoord, er is niet echt catchy of edgy aan dat in uw geheugen blijft gegrift. het is meer een in the moment tripke. daar wel fan van.

Productie was goed, de hoes vind ik ook goed. Voor mij klonk het ook een beetje... als een indie videogame soundtrack? Dat is niet negatief bedoeld, het zou goed passen als je van de ene kleurrijke wereld naar de andere in het spel gaat. Het grootste nadeel vond ik de saxofoon. Voor mij past dat instrument gewoon niet bij easy listening muziek, dat maakt het heel snel erg cheesy. Een beetje zoals dit:

haja, akkoord de saxofoon is gewoon te cheesy en in dit geval te gelikt. zoals @Gravetiet zegt, sommige stukken likken wat op the comet is coming. die stond ook ooit op mijn lijstje voor aotw. die doen saxofoon en andere brass instrumenten dan wel weer zeer goed.

Poseidao en Jiri vond ik de beste nummers.

En ik vind het toch ook wel straf dat je naar zo'n relatief obscure artiesten op zoek gaat of die spontaan tegen komt.

specifiek zoek ik niet, maar als ik ergens potentieel in hoor dan volg en steun ik die artiest. iedereen moet ergens beginnen en als rus heb je nu niet echt een stap voor als het op populariteit aankomt.

Nog eens een AOTW meepikken. Leuke afwisseling van stijlen, maar geraakt bij mij niet verder dan goede achtergrondmuziek. Als ik actiever luister, hoor ik de synthetische instrumenten doorsijpelen en dat stoort me. Niks op tegen om dit album op te zetten en ondertussen gewoon wat werk te verrichten. Bitterness en Future waren mijn favoriete nummers.

begrijp ik, het combineren van syntetische en live instrumenten is altijd wat moeilijk. de juiste mix maakt veel. persoonlijk vind ik dat hier nog goed geslaagd, maar het valt soms op, vooral bij bass synths.

 

[BlackOccult]

Zeer aangename plaat en inderdaad makkelijk verteerbaar. Mooie keuze imo!

 

[BearPils]

Aangenaam verrast door deze plaat.
Ik werd er in het begin wat zenuwachtig van, maar hij weet wel een mooie sound te creëren.
Voor mij ook een leuke plaat voor in de achtergrond (ik heb niet zo vaak tijd om een plaat echt actief te beluisteren).

 

[PBR Streetgang]

Jiri doet me een klein beetje denken aan The Comet is Coming.

OK, dat nummer ga ik nog eens beluisteren, dan.

 

[nifelheim]

Bij het eerste nummer vreesde ik een totale miskleun maar al bij al is het nog best meegevallen. Er zitten ingrediënten in die ik wel kan appreciëren zoals die tribale ritmes, een vette dubstep beat en strijkers. Maar het totale recept valt toch wat tegen. De strijkers zijn soms way too much, die dubstep beats dan weer vrij karig en misplaatst en de sax hoeft niet altijd.
Het clichéregeltje dat regelmatig opduikt in muziekrecensies 'minder is meer' is hier wel van toepassing. Misschien groeit die Rus wel nog in zijn muziek maken en komen er nog mooiere dingen van hem.
Beste nummers vind ik Circles en Poseidao.

 

[Tonerider]

sinds lang nog eens naar een AOTW geluisterd
De naam en coverart deden me eerst denken dat het metal of iets bombastisch ging zijn. Volkomen verkeerde inschatting dus.

Mijn gevoel bij deze plaat: het is oke, maar daar houdt het ook bij op.
Op zich is het ook niet gemakkelijk om met een instrumentaal album de doorsnee te overstijgen. En dat lukt dus ook niet met deze plaat.
Bij deze had ik eerder iets van 'dit kan een album uit een natuurwinkel zijn'. Eerst de regen als achtergrond, dan de zee. Hoe cliche. Zo cliche zelfs dat ik aan een album-serie als Dan Gibson's Solitudes moest denken (alhoewel die veel meer relax is) en vond dat het nog vogelgeluidjes mankeerde. Grappig dan ook dan een van de volgende tracks ook daadwerkelijk vogelgeluiden als achtergrond had. Zo voorspelbaar
Maar het toont wel mijn gevoel: niet slecht, maar zeker ook niets bijzonder. Het is allemaal al eens gedaan, het overstijgt niets en klinkt een beetje als gemaakt in Magix Music Maker (weliswaar door iemand met muzikale kennis en niet op een zondagavond uit verveling).
Het is een beetje te standaard voor mij waardoor ik niet direct aangetrokken ben om meer van de artiest te beluisteren, alhoewel het dus zeker niet slecht is.

 

[CerumenCrevice]

Bij het eerste nummer vreesde ik een totale miskleun maar al bij al is het nog best meegevallen. Er zitten ingrediënten in die ik wel kan appreciëren zoals die tribale ritmes, een vette dubstep beat en strijkers. Maar het totale recept valt toch wat tegen. De strijkers zijn soms way too much, die dubstep beats dan weer vrij karig en misplaatst en de sax hoeft niet altijd.
Het clichéregeltje dat regelmatig opduikt in muziekrecensies 'minder is meer' is hier wel van toepassing. Misschien groeit die Rus wel nog in zijn muziek maken en komen er nog mooiere dingen van hem.
Beste nummers vind ik Circles en Poseidao.

minder is meer is iets dat niet in zijn planning staat, gezien zijn tweede muzikale output nog een schepje erboven doet. voor mij is deze maximalistische aanpak een voordeel.

sinds lang nog eens naar een AOTW geluisterd
De naam en coverart deden me eerst denken dat het metal of iets bombastisch ging zijn. Volkomen verkeerde inschatting dus.

Mijn gevoel bij deze plaat: het is oke, maar daar houdt het ook bij op.
Op zich is het ook niet gemakkelijk om met een instrumentaal album de doorsnee te overstijgen.

ik weet niet waar je dit vandaan haalt want mij lijkt het omgekeerde de regel. mensen willen vocals, dus vocals is de doorsnee.

En dat lukt dus ook niet met deze plaat.
Bij deze had ik eerder iets van 'dit kan een album uit een natuurwinkel zijn'. Eerst de regen als achtergrond, dan de zee. Hoe cliche. Zo cliche zelfs dat ik aan een album-serie als Dan Gibson's Solitudes moest denken (alhoewel die veel meer relax is) en vond dat het nog vogelgeluidjes mankeerde. Grappig dan ook dan een van de volgende tracks ook daadwerkelijk vogelgeluiden als achtergrond had. Zo voorspelbaar

ergens wel cliché inderdaad dat die natuurgeluiden quasi altijd dezelfde zijn zo had ik het nog niet gehoord.

Maar het toont wel mijn gevoel: niet slecht, maar zeker ook niets bijzonder. Het is allemaal al eens gedaan, het overstijgt niets en klinkt een beetje als gemaakt in Magix Music Maker (weliswaar door iemand met muzikale kennis en niet op een zondagavond uit verveling).
Het is een beetje te standaard voor mij waardoor ik niet direct aangetrokken ben om meer van de artiest te beluisteren, alhoewel het dus zeker niet slecht is.

kan u hier in volgen. het is wat te gelikt, te weinig edge. en volgens mij mist ge de vocals te hard .

standaard zou ik het niet durven noemen.

 

[Tonerider]

minder is meer is iets dat niet in zijn planning staat, gezien zijn tweede muzikale output nog een schepje erboven doet. voor mij is deze maximalistische aanpak een voordeel.

ik weet niet waar je dit vandaan haalt want mij lijkt het omgekeerde de regel. mensen willen vocals, dus vocals is de doorsnee.

vocals is inderdaad de doorsnee, maar ik bedoelde gewoon binnen het genre van instrumentaal. Je bent veel beperkter doordat je geen vocals of lyrics hebt. Ge moet het doen met uw instrumenten waarbij een bas een bas is en een sax een sax. Terwijl een vocal echt uniek is (of kan zijn). Bij vocals kan je doorsnee instrumenten hebben en gewoon bij de gekende drie akkoorden-progressie blijven met deze instrumenten, maar de toevoeging van de unieke vocal kan veel doen.
Ik denk dat dit bij instrumentaal moeilijker is. ge hebt genres waar je mee kan spelen, maar het vraagt toch meer talent om ook een eigen sound te maken waarbij je niet het gevoel hebt dat je het al eens gehoord hebt (en ook niet direct te experimenteel wordt).
Allez, das mijn gedacht maar, he. Niet dat ik een kenner ben of zo

 

[CerumenCrevice]

vocals is inderdaad de doorsnee, maar ik bedoelde gewoon binnen het genre van instrumentaal. Je bent veel beperkter doordat je geen vocals of lyrics hebt. Ge moet het doen met uw instrumenten waarbij een bas een bas is en een sax een sax. Terwijl een vocal echt uniek is (of kan zijn). Bij vocals kan je doorsnee instrumenten hebben en gewoon bij de gekende drie akkoorden-progressie blijven met deze instrumenten, maar de toevoeging van de unieke vocal kan veel doen.
Ik denk dat dit bij instrumentaal moeilijker is. ge hebt genres waar je mee kan spelen, maar het vraagt toch meer talent om ook een eigen sound te maken waarbij je niet het gevoel hebt dat je het al eens gehoord hebt (en ook niet direct te experimenteel wordt).
Allez, das mijn gedacht maar, he. Niet dat ik een kenner ben of zo

ergens wel gelijk, een vocaal vult meestal een belangrijk plekje in de compositie. een goed instrumentaal album zou dit ook kunnen doen met een instrument met die breedte en warmte etc van een vocaal. of je gaat experimenteler en doet het niet, maar riskeert te falen.

 

[Deckard]

Ik ga me grotendeels moeten aansluiten bij @nifelheim. Al moet ik zeggen dat de beats en strijkers niet mijn ding zijn. Alsook hetzelfde trucje dat bij de meeste nummers wordt toegepast zorgt ervoor dat het wat gaat vervelen na een tijd. Afsluiter Jiri valt nog het beste mee. Daar wordt een andere weg ingeslagen.

 

[PolletPoulet_OG]

@NDEFCB @NDEFCB .

Na uw vorige aotw wist ik wat ge ging doen.

Het enige dat ik nodig had was een goed moment.

Dit goed moment is nu, wanneer ik hier stijf van de xtc zit in mijn vriendin haar bed.

Het is begonnen toen als ze zei: 'Polle zet een muziekske op'

Ik heb haar dan proberen uitleggen, dit concept, wat niet makkelijk was. Laat staan onze muzikale compatibiliteit.

Ik beluister dit opnzo'n crappy en decent sounding jbl bluethooth. Fml wnr ik dit album op mijn instalatie ga luisteren.

Dit is geniaal, ik had niet minder verwacht van u. Maar ben volledig mee met dit.

Checked al mijn boxes

 

[CerumenCrevice]

@NDEFCB @NDEFCB .

Na uw vorige aotw wist ik wat ge ging doen.

Het enige dat ik nodig had was een goed moment.

Dit goed moment is nu, wanneer ik hier stijf van de xtc zit in mijn vriendin haar bed.

Het is begonnen toen als ze zei: 'Polle zet een muziekske op'

Ik heb haar dan proberen uitleggen, dit concept, wat niet makkelijk was. Laat staan onze muzikale compatibiliteit.

Ik beluister dit opnzo'n crappy en decent sounding jbl bluethooth. Fml wnr ik dit album op mijn instalatie ga luisteren.

Dit is geniaal, ik had niet minder verwacht van u. Maar ben volledig mee met dit.

Checked al mijn boxes

het vermoeden was groot dat hier uw nekhaar recht van gingen (onder andere ) en uw tepels stijf (onder andere ).

 

[Creeping Death]

MIxed bag voor mij. Heel coole en leuke dingen afgewisseld met zeer "meh" momenten.
Het duurde tot Shanson voor ik iets hoorde waar van ik dacht: ok, dat zit wel goed en me wat liet meevoeren om de groove. Vanaf dan was het op en neer wat mij betreft. Tot Huembient, samen met Jiri een goeie afsluiter. Beide nummers sprongen er imo wat uit en waren wat levendiger.
All in all niks dat ik niet meteen terug zou op zetten.

Uw vorige plaat vond ik dan een pak beter. Ik herinner me daar nogal oneerbiedig gezegd te hebben dat het eerder achtergrond muziek was. Goeie, niet te hard afleidende muziek, ideaal om je bij iets te begeleiden. En ik pak daar nog naar terug, bv tijdens het scripten of wanneer ik met Lego aan de slag ben. Naar deze plaat zal ik niet snel terug grijpen vrees, misschien naar de laatste twee nummers maar ik twijfel nog om ze in één van m'n playlistst te zwieren.