Mentaal welzijn - Hoeveel betaalde jij reeds (persoonlijk) voor mentale zorg?

Hoeveel betaalde jij reeds (persoonlijk) voor mentale zorg (in euro)?

  • 0

    Stemmen: 51 51,0%
  • 1 - 50

    Stemmen: 0 0,0%
  • 51 - 100

    Stemmen: 4 4,0%
  • 101 -200

    Stemmen: 5 5,0%
  • 201 - 300

    Stemmen: 6 6,0%
  • 301 - 400

    Stemmen: 1 1,0%
  • 401 - 500

    Stemmen: 3 3,0%
  • 501 - 600

    Stemmen: 8 8,0%
  • 601 - 700

    Stemmen: 3 3,0%
  • 701 - 800

    Stemmen: 1 1,0%
  • 801 - 900

    Stemmen: 0 0,0%
  • 901 - 1000

    Stemmen: 1 1,0%
  • 1001 - 1250

    Stemmen: 4 4,0%
  • 1251 - 1500

    Stemmen: 1 1,0%
  • 1501 - 1750

    Stemmen: 0 0,0%
  • 1751 - 2000

    Stemmen: 1 1,0%
  • 2001 - 3000

    Stemmen: 5 5,0%
  • 3001 - 4000

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4001 - 5000

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5001 - 10.000

    Stemmen: 3 3,0%
  • > 10.000

    Stemmen: 3 3,0%

  • Totaal aantal stemmers
    100
Mentale gezondheidsproblemen zijn vaak complex. Als het makkelijk was, dan was er geen probleem natuurlijk. Dat gezegd zijnde, het is ook maar zelden gebeurd dat het meer schade opleverde dan goed. Over het algemeen had ik eerder het gevoel dat het weinig impact had allemaal. Maar iedereen zijn problemen zijn anders, en misschien is die juiste behandeling er voor jou wel.
 
Ik ga éénmaal per maand en dat al anderhalf jaar. Betaal 60 EUR per sessie. Zelfs als ik me goed in m'n vel voel ga ik alsnog. Vind het zijn geld waard puur door het feit dat ik in de week voor ik moet ga al eigenlijk uitkijk naar de sessie (is volgens mij wel een goed teken).
 
Mogelijk zou voor mij mentale hulp ook welkom zijn. Ik vrees echter dat niets/niemand mij hiermee kan helpen en het ook weggegooid geld zou zijn...
Ik blijf wel struggelen tot het eind van mijn dagen 🤷

Geloof me, dat is zowat de meest standaard gedachtengang van een persoon met mentale moeilijkheden. Zelfs indien je 'problematiek' complex is, kan er nog steeds gezocht worden naar manieren om hiermee om te gaan zodat je niet elke dag moet struggelen.
Ik heb zelf problemen waar ik voor de rest van mijn leven mee zal moeten dealen, maar therapie kan me toch helpen om dit draaglijk te maken.

Daarnaast hebben psychologen met wat ervaring echt al wel van alles gehoord. Ik weet niet helemaal of dit bij jou meespeelt, maar schaamte is bijvoorbeeld ook helemaal niet nodig.
 
puur door het feit dat ik in de week voor ik moet ga al eigenlijk uitkijk naar de sessie

Ongelofelijk om zoiets te mogen lezen! 🙂
Echt goed dat je er zoveel aanhebt en dan is het zeker een goede investering!

Bij mij is het net het omgekeerde; 2 dagen voordat ik moet gaan begin ik al de muren op te lopen van de stress en als ik buitenkom de dag zelf is de ontlading groot dat het voorbij is. Maar meestal kom ik ook wel opgefokt buiten en ben ik nog de rest van de dag niet aanspreekbaar.

Zoals hierboven ook al stond, zit ik waarschijnlijk niet bij de goede persoon.
Maar tegelijkertijd kan ik mij echt niet inbeelden dat het überhaupt ergens anders beter zou kunnen zijn.
 
Bij mij is het net het omgekeerde; 2 dagen voordat ik moet gaan begin ik al de muren op te lopen van de stress en als ik buitenkom de dag zelf is de ontlading groot dat het voorbij is. Maar meestal kom ik ook wel opgefokt buiten en ben ik nog de rest van de dag niet aanspreekbaar.
Dan zoek je misschien beter iemand anders? Het is normaal om u uitgeput te voelen na een sessie, dat kan ook gewoon immens hard werken zijn, maar er tegenop zien en opgefokt buitenkomen is imho niet ok. Alhoewel je altijd eens een moeilijke/negatieve sessie kan hebben zou je globaal gezien toch het gevoel moeten hebben stappen vooruit te zetten.

Ik ging naar onze relatietherapie op het einde ook met lood in de schoenen en kwam compleet van de kaart buiten. Dat lag op zich niet aan die therapeute maar aan frustratie omwille van onwil bij de andere kant om dingen die mij zo evident leken aan te pakken. Ik heb er dan maar zelf de stekker uit getrokken.
 
Mogelijk zou voor mij mentale hulp ook welkom zijn. Ik vrees echter dat niets/niemand mij hiermee kan helpen en het ook weggegooid geld zou zijn...
Ik blijf wel struggelen tot het eind van mijn dagen 🤷
Tijdens mijn depressie had ik exact dezelfde gedachtengang. "Niemand kan mij helpen, ik ben veel te complex, het zit gewoon ingebakken in mijn persoonlijkheid om ongelukkig te zijn." Een paar jaar na mijn depressie, toen ik merkte dat ik weer aan het afglijden was en absoluut wou vermijden van weer in die hel te belanden, wel de stap naar therapie gezet. Al na een paar sessies kwamen er zoveel inzichten in hoe dat proces van negatieve gedachten zich in mijn hoofd afspeelde dat het al veel makkelijker te counteren was.

Ieders situatie is anders hé, maar zoals anderen het hier gezegd hebben: Het denken dat je niet geholpen kan worden is inherent aan veel psychische problematieken. Maar de kans dat je op de één of andere manier geholpen zou kunnen worden is wel degelijk groot.
 
Ik had gisteren een zware sessie, dat betekent dat ik compleet overstuur buiten kwam door een nieuw inzicht, sinds 3u wakker ben met migraine en een dag of 2 extra emotioneel ben. Maar omdat ik weet dat we hier verder aan werken en een inzicht op zich een stap vooruit betekent, is het voor mij helemaal prima. Ik ga volgende keer niet met angst of stress omdat ik net dankbaar ben voor het inzicht en hier dan ook gericht op kan gaan werken, waardoor ik net weer zin heb in de volgende sessie. En zo hoort het ook te gaan. En absoluut niet elke sessie is zo heftig, maar toch minimum 1 op de 10 wel. En net daarom vind ik dat mijn psycholoog en ik een goeie match zijn. 😁
 
Waarom staat die 0 daar zelfs bij? De poll lijkt me duidelijk zonder die optie, en met minder.
 
Waarom staat die 0 daar zelfs bij? De poll lijkt me duidelijk zonder die optie, en met minder.
Had ik er bij gezet voor de volledigheid, maar is inderdaad wel wat discrepant.
0-50 zou trouwens ook 1-50 moeten zijn, maar kan ik helaas zelf niet meer aanpassen.
 
  • Leuk
Waarderingen: Buon
Dan zoek je misschien beter iemand anders? Het is normaal om u uitgeput te voelen na een sessie, dat kan ook gewoon immens hard werken zijn, maar er tegenop zien en opgefokt buitenkomen is imho niet ok. Alhoewel je altijd eens een moeilijke/negatieve sessie kan hebben zou je globaal gezien toch het gevoel moeten hebben stappen vooruit te zetten.

Ik ging naar onze relatietherapie op het einde ook met lood in de schoenen en kwam compleet van de kaart buiten. Dat lag op zich niet aan die therapeute maar aan frustratie omwille van onwil bij de andere kant om dingen die mij zo evident leken aan te pakken. Ik heb er dan maar zelf de stekker uit getrokken.
Hoe weet je dan of de relatie therapie nog werkt of niet?
 
Aangezien hij er de stekker uit trok, lijkt me dat ze niet werkt. 😬
Ja duh, maar bedoel de signalen dat de therapie niet werkt...
Zelf ook in therapie en relatie therapie.
Merk precies dat ik zelf wel stappen zet maar in de andere therapie moeilijk vooruit gaat... De madam blijft hangen precies.
 
Wij zijn anderhalf jaar in therapie geweest, lang genoeg om te merken of er nog iets aan te doen valt of dat je aan een dood paard aan het trekken bent. Het liep voor mij telkens vast op dezelfde dingen: Ik miste een engagement bij haar om dingen aan te pakken en praatte tegen een muur wanneer ik dingen aanhaalde die voor mij fout zaten, bij werkelijk elk ding werd de bal terug in mijn kamp gegooid en lag het toch weer aan mij. En wees maar zeker dat er dingen aan mij liggen, maar niet alles.
(er staat wel heel veel "ding" in deze paragraaf)

Geen idee hoe lang dit bij jullie al loopt maar na een paar sessies kan je daar nog geen conclusies uit trekken denk ik, tenzij het al voor de therapie eigenlijk over and out was.

Het is trouwens niet alleen ik die er de stekker uittrok hoor, was een gezamenlijke beslissing.
 
Laatst bewerkt:
voor een paar maanden na mijn breuk 1x per maand naar de psycholoog gegaan aan €40 per bezoek. Maar was uiteindelijk wel de moeite.
 
Wij zijn anderhalf jaar in therapie geweest, lang genoeg om te merken of er nog iets aan te doen valt of dat je aan een dood paard aan het trekken bent. Het liep voor mij telkens vast op dezelfde dingen: Ik miste een engagement bij haar om dingen aan te pakken en praatte tegen een muur wanneer ik dingen aanhaalde die voor mij fout zaten, bij werkelijk elk ding werd de bal terug in mijn kamp gegooid en lag het toch weer aan mij. En wees maar zeker dat er dingen aan mij liggen, maar niet alles.
(er staat wel heel veel "ding" in deze paragraaf)

Geen idee hoe lang dit bij jullie al loopt maar na een paar sessies kan je daar nog geen conclusies uit trekken denk ik, tenzij het al voor de therapie eigenlijk over and out was.

Het is trouwens niet alleen ik die er de stekker uittrok hoor, was een gezamenlijke beslissing.
Tzal ver een jaar zijn. Paar dingen zeker herkenbaar.
 
Ook zou als elke psycholoog plots een vrij agenda zou hebben, ik er nog steeds geen gebruik van kunnen maken, omdat ik geen 60 euro per sessie ga betalen, zeker als je wekelijks of tweewekelijks moet gaan. Dat is simpelweg onbetaalbaar voor mij.
De prijs is gewoon wat afschrikkend, ook als ik er zeker van gebruik kan maken, en dat heeft eigenlijk weinig te maken met wachtlijsten etc. Misschien wel voor goedkope(re) watchlijsten, via GGZ ofzo.

Ik reageer even hier op dit aspect.
Volledig begrijpbaar en waarschijnlijk voor velen het grootste struikelblok om diepgaande mentale zorg op te zoeken of verder te zetten.

Ik heb ooit eens de vraag gesteld aan mijn geconventioneerde psycholoog waarom hun praktijk niet aangesloten is aan een regionaal netwerk, om zodoende aanspraak te kunnen maken op het tarief van 11 EUR/sessie.

Het antwoord was schrijnend: "waarom zouden we? Het is een grote administratieve rompslomp en we hebben patiënten genoeg".

Klantgerichtheid is blijkbaar niet aan de orde.
 
Ik reageer even hier op dit aspect.
Volledig begrijpbaar en waarschijnlijk voor velen het grootste struikelblok om diepgaande mentale zorg op te zoeken of verder te zetten.

Ik heb ooit eens de vraag gesteld aan mijn geconventioneerde psycholoog waarom hun praktijk niet aangesloten is aan een regionaal netwerk, om zodoende aanspraak te kunnen maken op het tarief van 11 EUR/sessie.

Het antwoord was schrijnend: "waarom zouden we? Het is een grote administratieve rompslomp en we hebben patiënten genoeg".

Klantgerichtheid is blijkbaar niet aan de orde.

De weerstand van psychologen om in te stappen in de netwerken is vaak wel ruimer dan enkel het administratieve. Er worden ook vaak andere verwachtingen gesteld, zoals bijvoorbeeld minimum 8 uur per week vrijhouden voor cliënten uit het netwerk en openstaan voor groepstherapieën. Daarnaast leggen sommige netwerken de nadruk op bepaalde doelgroepen, die misschien niet helemaal matchen met het aanbod van een bepaalde psycholoog.

De hele constructie rond die eerstelijnspsychologen voor 11 euro is gewoon een typisch Belgisch lapmiddel om geen oplossing te moeten zoeken voor het grotere geheel en te kunnen zeggen "kijk eens wat we allemaal al doen!". Het hangt met haken en ogen aan elkaar.
De oplossing is nochtans simpel: een gewone terugbetaling zoals bij een psychiater, huisarts, longarts, ... Maar tja, dan moet je als beleid natuurlijk mentaal welzijn op dezelfde hoogte plaatsen als fysiek welzijn en dat is blijkbaar erg moeilijk :unsure:
 
Ik dacht de enige high roller te zijn, maar blijkbaar had al iemand >10k aangeduid! Niet slecht op een 3.5 jaar tijd...

De kicker is wel dat dit bedrag een peulschil is van de kosten die door de mutualiteit en/of hospitalisatieverzekering gedragen zijn, dat bedrag is pas hallucinant. Oftewel gestoord hoog als je van flauwe mopjes houdt :)
 
De hele constructie rond die eerstelijnspsychologen voor 11 euro is gewoon een typisch Belgisch lapmiddel om geen oplossing te moeten zoeken voor het grotere geheel en te kunnen zeggen "kijk eens wat we allemaal al doen!". Het hangt met haken en ogen aan elkaar.
De oplossing is nochtans simpel: een gewone terugbetaling zoals bij een psychiater, huisarts, longarts, ... Maar tja, dan moet je als beleid natuurlijk mentaal welzijn op dezelfde hoogte plaatsen als fysiek welzijn en dat is blijkbaar erg moeilijk
Precies. Nu komt het eerder over als een lapmiddel van een minister die de herziening van de mentale welzijnszorg in de beleidsnota had opgenomen, maar niet de middelen er voor heeft gevonden en uiteindelijk een oplossing à la Belge heeft uitgevoerd.
 
Terug
Bovenaan