Kind voorbereiden dood huisdier

Sprits

Sprits

Member
Hey,

Ik heb 2 katten (10 jaar), waarvan 1 een erfelijke afwijking op het hartje heeft. In september heb ik zijn hart nog eens laten controleren en sindsdien is het op korte tijd snel berg af gegaan.
Het beestje zit nu aan stevige vochtafdrijvers en andere medicatie maar dit is enkel nog om de laatste weken dragelijk te maken. Want deze ziekte wordt niet meer beter en is niet meer te genezen.

De dochter is 5,5 jaar en is heel gehecht aan haar dikke vriend (minder aan de andere kat, omdat hij meer een bangerik is). Elke morgend kusjes en knuffels. De poes volgt haar ook overal. Samen spelen. Dikke vriendjes dus.

We hebben haar al verteld dat hij heel ziek is en ook zal sterven. Ze weet wat sterven en dood wil zeggen, maar beseffen is nog iets anders natuurlijk. De poes komt nooit meer terug.
De dochter is ook, over het algemeen, en heel gevoelig en emotioneel kindje.

Waarschijnlijk zal hij eind deze maand niet meer halen.
Side note: het beestje heeft geen pijn. Zover zal ik het nooit laten komen. Dit alles in samenspraak met de dierenarts.

Iemand hier enige ervaring mee?
We zijn open en eerlijk tegen haar, maar blijft toch een moeilijk topic met een kind.
 
Vertel je soms over de dood/hemel?
Ik ben katholiek opgevoed en heb altijd een warm gevoel gehad over de hemel enz. Zo is doodgaan iets heel natuurlijk geworden en kan ik daar goed mee om.

We leren dit nu ook aan onze zoon. Wel recht voor de raap "hey x, je weet dat de poes ziek was, hij is nu naar de hemel".

Het is onvermijdelijk dat dit een pijnlijke affaire gaat zijn, sterkte.
 
Heeft ze leuke foto’s met haar kat? Zo nee, dan kan je misschien nog een paar als herinnering nemen?

Verdriet zal er sowieso zijn, maar mooie herinneringen kunnen troost bieden voor wat ze gehad hebben samen.

Denk dat je vooral wel duidelijk moet aangeven dat de kat niet meer zal terugkeren.

Er bestaan ook kinderboeken die over het rouwen van een huisdier gaan. Als jullie graag lezen kan dit ook helpen bij de verwerking?
 
Imo is afscheid nemen belangrijk.

Gewoon zeggen dat ze erg ziek is en laat haar op haar eigen manier nog wat tijd doorbrengen met de kat.
 
Chill Panda zei:
Er bestaan ook kinderboeken die over het rouwen van een huisdier gaan. Als jullie graag lezen kan dit ook helpen bij de verwerking?
Klik om te vergroten...
Denk dat dit het best helpt.

Als je vreest dat je kind er heel moeilijk mee kan omgaan, kan je altijd een Rouwconsulent of psycholoog raadplegen. In de Westhoek kan ik je zo'n rouwconsulente voor kinderen aanraden.

Wij hebben even een psycholoog ingeschakeld bij het nakend overlijden van zijn overgrootmoeder omdat de zoon slecht had gereageerd bij het overlijden van een leerkracht/collega van onze school (naast nog iets anders schoolgerelateerd). Het rouwproces is dan, voor de zoon toch, heel vlot verlopen.
 
Het is een moeilijk onderwerp, maar ik vind dat jullie dit heel goed hebben aangepakt, door eerlijk te zijn tegen jullie dochter. Jullie dochter zal sowieso wel zelf ondervinden dat de toestand van het beestje zal achteruitgaan. Ik zou het dan ook eerlijk zeggen dat haar kat een spuitje zal krijgen tegen de pijn en niet meer zal wakker worden.

Mijn moeder is nu bijna 11 jaar geleden op amper 52-jarige leeftijd overleden. Het is allemaal zeer zeer snel gegaan. Ze had een zeer agressieve en amper te behandelen kanker van de galblaas en ze heeft besloten om dmv euthanasie haar leven te beëindigen.

Onze kinderen zijn nu prille tieners, maar ik heb al heel vaak vragen gekregen zoals:

- papa heb jij nog een mama?
- papa wie is onze andere omie?
- papa hoe komt het dat omie dood is
- waar is omie nu?
- had omie veel pijn toen ze dood ging

We antwoorden op alles heel eerlijk. Dat je door bepaalde ziektes kan sterven en dat er niet altijd medicijnen zijn om de virussen of bacteriën te doden.

Mijn vrouw en ik zijn allebei niet gelovig, maar we hebben wel gezegd dat omie een sterretje is. Kinderen weten op jonge leeftijd nog niet goed wat cremeren inhoudt. Uiteraard komen ze daar later wel achter.

Gewoon op alle vragen eerlijk antwoorden en zeer zeker de tijd voor nemen. Jonge kinderen stellen toch op de meest onverwachte momenten zo'n vragen heb ik al ondervonden.
 
JPV zei:
Denk dat dit het best helpt.

Als je vreest dat je kind er heel moeilijk mee kan omgaan, kan je altijd een Rouwconsulent of psycholoog raadplegen. In de Westhoek kan ik je zo'n rouwconsulente voor kinderen aanraden.

Wij hebben even een psycholoog ingeschakeld bij het nakend overlijden van zijn overgrootmoeder omdat de zoon slecht had gereageerd bij het overlijden van een leerkracht/collega van onze school (naast nog iets anders schoolgerelateerd). Het rouwproces is dan, voor de zoon toch, heel vlot verlopen.
Klik om te vergroten...

Dat zal allemaal nog moeten blijken natuurlijk

Sloan zei:
Vertel je soms over de dood/hemel?
Ik ben katholiek opgevoed en heb altijd een warm gevoel gehad over de hemel enz. Zo is doodgaan iets heel natuurlijk geworden en kan ik daar goed mee om.

We leren dit nu ook aan onze zoon. Wel recht voor de raap "hey x, je weet dat de poes ziek was, hij is nu naar de hemel".

Het is onvermijdelijk dat dit een pijnlijke affaire gaat zijn, sterkte.
Klik om te vergroten...

Wijzelf zijn niet gelovig, maar ze zit wel op een katholieke school. Daar leren ze inderdaad over de hemel en dat gebruiken we ook wel.
Ze zegt dan zelf wel als de poes dood gaat, krijgt ze vleugeltjes en dan kan ze naar de kattenhemel.

Dus ze is er wel mee bezig.

Chill Panda zei:
Heeft ze leuke foto’s met haar kat? Zo nee, dan kan je misschien nog een paar als herinnering nemen?

Verdriet zal er sowieso zijn, maar mooie herinneringen kunnen troost bieden voor wat ze gehad hebben samen.

Denk dat je vooral wel duidelijk moet aangeven dat de kat niet meer zal terugkeren.

Er bestaan ook kinderboeken die over het rouwen van een huisdier gaan. Als jullie graag lezen kan dit ook helpen bij de verwerking?
Klik om te vergroten...

Foto's zijn er genoeg. Ze zal deze nog heel dikwijls kunnen bekijken.
We winden er geen doekjes rond. Dood is dood en ze komt ni meer terug.

Ik ga wel is zoeken achter zo een kinderboekjes. Dat is wat meer voorbereiding ook.
 
fermette-Vlaming zei:
Het is een moeilijk onderwerp, maar ik vind dat jullie dit heel goed hebben aangepakt, door eerlijk te zijn tegen jullie dochter. Jullie dochter zal sowieso wel zelf ondervinden dat de toestand van het beestje zal achteruitgaan. Ik zou het dan ook eerlijk zeggen dat haar kat een spuitje zal krijgen tegen de pijn en niet meer zal wakker worden.

Mijn moeder is nu bijna 11 jaar geleden op amper 52-jarige leeftijd overleden. Het is allemaal zeer zeer snel gegaan. Ze had een zeer agressieve en amper te behandelen kanker van de galblaas en ze heeft besloten om dmv euthanasie haar leven te beëindigen.

Onze kinderen zijn nu prille tieners, maar ik heb al heel vaak vragen gekregen zoals:

- papa heb jij nog een mama?
- papa wie is onze andere omie?
- papa hoe komt het dat omie dood is
- waar is omie nu?
- had omie veel pijn toen ze dood ging

We antwoorden op alles heel eerlijk. Dat je door bepaalde ziektes kan sterven en dat er niet altijd medicijnen zijn om de virussen of bacteriën te doden.

Mijn vrouw en ik zijn allebei niet gelovig, maar we hebben wel gezegd dat omie een sterretje is. Kinderen weten op jonge leeftijd nog niet goed wat cremeren inhoudt. Uiteraard komen ze daar later wel achter.

Gewoon op alle vragen eerlijk antwoorden en zeer zeker de tijd voor nemen. Jonge kinderen stellen toch op de meest onverwachte momenten zo'n vragen heb ik al ondervonden.
Klik om te vergroten...

Soms komen er inderdaad onverwachte vragen of reacties op onverwachte momenten.
Vrienden van bij ons in de straat zijn hun poes enkele maanden geleden ook kwijtgeraakt. Daar gingen we geregeld langs dus ze kende die poezen ook.
Als we er voorbij rijden, zegt ze soms dat ze die poes mist en begint ze te wenen. Terwijl ze ni echt een band had zoals bij onze poes.
 
Mijn dochter van vijf heeft haar twee overgrootvaders goed gekend en zijn beiden helaas ook gestorven vorig jaar. Toen de eerste gestorven was begon ze daar maanden te pas en te onpas over te vertellen, zelfs als ze zo klein zijn voelen ze die situaties heel goed aan en lijkt het mij belangrijk om hun te helpen bij de rouw.

We proberen daar wel altijd eerlijk en rationeel over te zijn maar het blijft een lastig thema, ik zou niet te veel die focus leggen op waar ze nu al dan niet zijn. De term hemel valt hier dan ook wel al eens maar dat neemt het gemis niet weg, vind ik.

Focussen op mooie herinneringen en foto's helpen daar ook heel goed bij. Bij m'n neefjes hebben ze bijvoorbeeld een gedenkplaatsje gemaakt toen hun hond onverwacht gestorven was. Aangezien de beestjes nu nog leven misschien er voor zorgen dat je zeker wat foto's heb samen.
 
We zijn hier onlangs 2 katten verloren op 3 weken tijd. Dit is nog geen maand geleden.

De dochter (5) was gek van die katten. De ene kat was 18 jaar oud en heeft al paar keer aan zijden draadje gehangen. Hiervoor hadden we al meernaals met haar gesproken over de dood en dat dieren niet zo lang leven als mensen. Dat we die kat ooit zouden verliezen. De eerste keer drama bij zo een gesprek. Na verloop van tijd zei ze dat soms zelf. Hij slaapt veel. Hij is oud... hij gaat niet zo lang meer leven.

Toen hij stierf, een dag of 2 verdriet. Het was haar alles. Haar speelvriend.

De andere kat van 9 jaar vrij plots gestorven aan fip. Ff op het sukkelstraatje maar niemand dacht aan fip. Ik was de boeman thuis die het vrij slecht inzag, dus had al gezegd tegen de dochter dat ze wel heel ziek was en dat ze mogelijks zou sterven. Thuis gestorven op een kwartier tijd in de ochtend. Ik heb sereen een dekentje over die kat gelegd. De dochter wakker gemaakt en dan gezegd dat ze gestorven is. Gevraagd of ze dat wilde zien en afscheid nemen of niet. Ze wilde dat perse zien (ik dacht dat wel daarom het dekentje er al over gelegd).

Ze is dan komen kijken, veel traantjes, zitten vertellen etc. Ineens zag ik plots bloed uit het mondje lopen en dan heb ik ze direct weg gestuurd. Denk niet dat zij dat heeft gezien.

Op zich hebben we haar voorbereid en is ze daar zeer goed mee omgegaan. Ook haar laten huilen, ventileren, vertellen...

Het was haar eerste ervaring met de dood en dat is ons zeer goed gelukt. Op voorhand veel over praten en uitleggen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan