Als ik die verhalen lees over het Midden-Oosten trekt mij dit zo hard aan. Spijtig dat die locaties moeilijker/niet mogelijk zijn om te bezoeken. Als je bvb foto's ziet van het Afghanistan in de jaren 70. Dat leek mij zo een prachtig land om te bezoeken. Ondertussen dan maar aan het kijken naar Kirgizïe en omgeving.
Qua herinneringen heb ik er verschillende:
-kamperen in Zuid-Frankrijk met mijn ouders, op onze favoriete camping. Dan over de rotsen lopen langs de rivier om er dan te springen in het heerlijke afkoelende water.
-In Italië kamperen, met de ouders, een waterval bezoeken om daarna bij een klein lokaal restaurantje de beste pasta in heel mijn leven te eten
-Naar Firenze gaan met mijn broer. De geschiedenis die die stad uitstraalt, een fantastische kaas en vlees plank met bijpassende rode huiswijn. Mijn mond begint al vol te lopen als ik er aan denk. Maar het heerlijkst was in de ondergaande zon aan de Santa-Maria Novella kerk, bij een nachtwinkel de goedkoopste halve liter bier te kopen en een straatartiest die heerlijke akoustische gitaar speelde en zong.
-klassieke zatte vakanties met vrienden, eerste avond in Spanje en ze hebben mij mogen gaan zoeken bij een groep Fransen in een ander huis. Hoe ik daar ben gekomen heb ik nooit geweten (veel van die avond is vaag). Of uit een dansclub gegooid geweest door te hard te 'muilen'
.
-3 maanden alleen gaan rondreizen door Centraal-Amerika; een droom die werkelijkheid is geworden. Zo lang over zitten dromen en na mijn studies vervolledigd. De hospitality van de mensen, reizen met de lokale bussen, de vele tempels, nieuwe mensen leren kennen op de hostels en voor even 'beste vrienden' zijn, het eten!. De duikcursus in Honduras zal mij ook altijd bijblijven, één avond gingen we duiken in het donker. Iedereen met een klein zaklampje, op een gegeven moment doen ze het teken om deze uit te doen. Als je bewoog met je handen gloeiden opeens allemaal kleine plankton op, gewoon magisch!
-het meest recente, 1,5 week geleden teruggekomen van het adembenemde Noorwegen samen met de vriendin. Tijdens een hike van 2 dagen in het Hardangervidda park echt zo een mooie vergezichten gehad. Maar het moment dat we uit onze tent stapten en het leek alsof wij boven de wolken zaten zal ik nooit vergeten.