Jouw leuke momentjes op vakantie

Met vriendinnen op vakantie in Spanje als 18- jarigen .
We besluiten allemaal op zo een banaan te kruipen die voortgetrokken wordt door een speedboot.
Één vriendin valt van de banaan en probeert zich met één hand vast te houden en met de andere hand probeert ze krampachtig haar bikini slip te vangen die al aan haar knieën bungelt.
Hoe oud ik ook word, dat beeld ga ik nooit vergeten en krijgt me nog altijd aan het lachen.
Heb ik daar eens tegengekomen door op het strand te liggen en de golven over je te laten gaan, maar die golven trekken dus ook al die steentjes mee van het strand.

Heel mijn short was daardoor gevuld met stenen. Die woog waarschijnlijk bijna 20 kg. En dat besefte ik pas het moment dat ik recht stond en het al te laat was.
 
Op groepsreis met een jongerenorganisatie naar New York ( Eerste echt verre reis), slapen in een hostel aan Colombus was niet echt mijn ding. De eerste avond zaten we in de uitloper van een orkaan, de tweede hadden we ambras met een college football team of iets in die aard die brandblussers in onze kamer kwamen leegspuiten. Ook de dynamiek in die groep zat scheef met een meisje die heimwee had na 2 dagen op een twee weken durende trip en drie vriendinnen die een eilandje vormden en gewoon hun eigen ding deden (shoppen). Het was so far not so good voor mij.

Gelukkig op dag drie in de Apple Store een jonge Amerikaanse leren kennen en daar hard mee geklikt. Ik ben uiteindelijk op dag 4 niet meer in dat hostel blijven slapen en ben eigenlijk zowat uit die groep gestapt ( moest ik formulier voor ondertekenen met betrekking tot verzekeringen). In de komende dikke week heb ik dankzij dat meisje New York leren kennen op de clichématige manier , Van het Moma tot het Guggenheim en het 9/11 memorial en Broadway musicals, een sneeuwtijger in de ogen gekeken in de Bronx Zoo en dat soort dingen, maar dus ook een stuk diepgaander met off the beaten path plekjes, helpen opdienen in een soup kitchen, off broadway stageplays en zelfs leuke trips buiten de stad zoals Montauk en Long Island en Sleepy Hollow.

Ik heb echt het gevoel dat ik een veel betere indruk van New York en het leven daar gekregen heb op die manier en het gezelschap was een stuk aangenamer. Zwaar ackward in de luchthaven en op de terugvlucht wel.
 
- Westen vd VS, met mijn beste maat: pure fun in Vegas, de pracht van oa Yosemite en de eerste blik op de Grand Canyon en samen gewoon stil worden,...
- Zuid-Afrika: een leeuwin in de ogen kijken en u oerinstinct voelen wakker worden, goed wetende dat je veilig in zo'n jeep zit toch ff doodsbang worden. Een (half gedomesticeerde) olifant voederen en zijn hart voelen kloppen. Het uitzicht in Golden Gate NP,...
- New York: Metallica in Yankee Stadium, mij belachelijk klein voelen op de top van Empire State,...
- Rhodos: op een toeristische cruise liggen dobberen in de zee met een pintje in de hand, compleet zonder zorgen,...
- Rome: elke stap die je zet zie je iets interessant, waanzinnig leuke stad om in te verdwalen.

Maar de reis die me het meest heeft geraakt en verandert zal toch altijd Gambia blijven.
- Met een dakloze meegaan naar een reggae festival en daar als enige blanke staan dansen tussen duizenden mensen.
- Met onze gids, taxi chauffeur en diezelfde dakloze naar Youssou N' Dour in het nationale stadion.
- Rijst gaan uitdelen in dorpen ver van het toerischte centrum en die mensen echt gemeend dankbaar zien voor iets van de prijs van een cocktail de avond ervoor. Echt met twee ff gebroken die dag.
- Door iemand van het hotel uitgenodigd worden om bij hem te gaan eten
 
Leuke thread, toevallig gisteren eens door dit forumdeel gescrolld om te kijken of een thread als deze al bestond 🙂

Topmoment vorig jaar:

Bekijk bijlage 11520

Zelf uitvaren en mooie plekjes tussen de eilanden ontdekken. Voor anker gaan en wat snorkelen.
Stukje varen. Iets eten. Binnenvaren met de zakkende zon. Absolute zaligheid.

Binnen anderhalve week terug vertrekken en dan gaan we dat vaarbewijs terug goed benutten 🙂
Waar is deze foto genomen?
 
Ik lees hier van Sond ook ervaringen over concerten, in dat genre vond ik mijn reis naar Israel ook geschift. Zijn daar in 2015 naartoe gegaan met de interland van de Rode Duivels. Een supporter of 200 of zo. Match werd gespeeld in Jerusalem. De hele dag in die Oude Stad rondlopen en ‘s avonds met de bus in dat stadion toekomen met aan de andere kant de verlichte Historische Stad. Ik vond dat een fantastisch gevoel.

Dat de Palestijnen de dag erna als ze hoorden dat ge Belg waart met veel blijdschap kwamen feliciteren met de overwinning en dat Fellaini gescoord had (“he’s Muslim!”) had ook wel iets 😅.
Die hele reis had wel iets, raar gespannen sfeertje daar.
 
Nog verhalen van Iran:

- Opium roken met twee poemajagers die ook berggids waren nabij het kasteel van de Assassijnen. Fenomenale zichten, ik verstond geen kloten van wat die mannen zeiden want ik spreek geen Farsi en zij geen Engels en als we bij bergbewoners binnengingen kreeg je na vijf minuten een CO²-vergiftiging door de damp die er hing. Maar ze hadden wel verdomd lekkere schapenkaas.
- Feestje meegemaakt in Shiraz met jongeren. Al die vrouwen in ultrakorte rokjes en diepe decolletés, loeiharde muziek en illegaal geïmporteerde alcohol vanuit Irak. Dat was gezellig. Die lopen de kantjes er serieus vanaf en achter gesloten deuren ontdek je een totaal andere wereld.
Dit boek is echt een aanrader!
Sinds het te lezen zou ik heel graag eens gaan maar het lijkt me tegenwoordig toch echt wat te risky.

504x840.jpg
 
Als ik die verhalen lees over het Midden-Oosten trekt mij dit zo hard aan. Spijtig dat die locaties moeilijker/niet mogelijk zijn om te bezoeken. Als je bvb foto's ziet van het Afghanistan in de jaren 70. Dat leek mij zo een prachtig land om te bezoeken. Ondertussen dan maar aan het kijken naar Kirgizïe en omgeving.

Qua herinneringen heb ik er verschillende:
-kamperen in Zuid-Frankrijk met mijn ouders, op onze favoriete camping. Dan over de rotsen lopen langs de rivier om er dan te springen in het heerlijke afkoelende water.
-In Italië kamperen, met de ouders, een waterval bezoeken om daarna bij een klein lokaal restaurantje de beste pasta in heel mijn leven te eten
-Naar Firenze gaan met mijn broer. De geschiedenis die die stad uitstraalt, een fantastische kaas en vlees plank met bijpassende rode huiswijn. Mijn mond begint al vol te lopen als ik er aan denk. Maar het heerlijkst was in de ondergaande zon aan de Santa-Maria Novella kerk, bij een nachtwinkel de goedkoopste halve liter bier te kopen en een straatartiest die heerlijke akoustische gitaar speelde en zong.
-klassieke zatte vakanties met vrienden, eerste avond in Spanje en ze hebben mij mogen gaan zoeken bij een groep Fransen in een ander huis. Hoe ik daar ben gekomen heb ik nooit geweten (veel van die avond is vaag). Of uit een dansclub gegooid geweest door te hard te 'muilen' 😅.

-3 maanden alleen gaan rondreizen door Centraal-Amerika; een droom die werkelijkheid is geworden. Zo lang over zitten dromen en na mijn studies vervolledigd. De hospitality van de mensen, reizen met de lokale bussen, de vele tempels, nieuwe mensen leren kennen op de hostels en voor even 'beste vrienden' zijn, het eten!. De duikcursus in Honduras zal mij ook altijd bijblijven, één avond gingen we duiken in het donker. Iedereen met een klein zaklampje, op een gegeven moment doen ze het teken om deze uit te doen. Als je bewoog met je handen gloeiden opeens allemaal kleine plankton op, gewoon magisch!
-het meest recente, 1,5 week geleden teruggekomen van het adembenemde Noorwegen samen met de vriendin. Tijdens een hike van 2 dagen in het Hardangervidda park echt zo een mooie vergezichten gehad. Maar het moment dat we uit onze tent stapten en het leek alsof wij boven de wolken zaten zal ik nooit vergeten.
 
Als ik die verhalen lees over het Midden-Oosten trekt mij dit zo hard aan. Spijtig dat die locaties moeilijker/niet mogelijk zijn om te bezoeken. Als je bvb foto's ziet van het Afghanistan in de jaren 70. Dat leek mij zo een prachtig land om te bezoeken. Ondertussen dan maar aan het kijken naar Kirgizïe en omgeving.
Afghanistan en Kirgizië zijn in feite al Centraal-Azië en dat is ook een zéér fascinerende reisbestemming. Te bedenken dat Alexander de Grote in pakweg Tadjikistan is geweest en in de regio, Grieks-Bactrië, sporen heeft nagelaten door de culturele kruisbestuiving die tot stand is gekomen, dat is ongelofelijk fascinerend. Ik vond het een sublieme ervaring om in zijn voetsporen Persepolis te betreden in Iran.

@de Waaslandwolf is nog wel in Afghanistan geweest, maar enkel de Whakhan-corridor dat enkele jaren geleden nog relatief veilig was.
 
Als ik die verhalen lees over het Midden-Oosten trekt mij dit zo hard aan. Spijtig dat die locaties moeilijker/niet mogelijk zijn om te bezoeken. Als je bvb foto's ziet van het Afghanistan in de jaren 70. Dat leek mij zo een prachtig land om te bezoeken. Ondertussen dan maar aan het kijken naar Kirgizïe en omgeving.
Ik ben recentelijk (2019) in Irak (Koerdistan) en Syrië geweest. Zonder tegenslag trek ik eind oktober naar Koeweit en Iran. En ik ben zwaar aan't twijfelen om in 2023 naar Afghanistan te gaan (hangt eerder af van de vluchten heen en terug).

Is het moeilijk/onmogelijk? Dat is hoe je't zelf ziet natuurlijk. Soms moet je wat omwegen maken om ergens te geraken, maar is dat ook geen deel van het avontuur?

"Alleen" zou ik er niet naartoe gaan, maar op mijn reizen ben ik in contact gekomen met reisleiders waarvan ik weet dat ik ze kan vertrouwen. Als ze een reis aanbieden naar zo'n land, weet ik dat het veilig genoeg is om te gaan. Moest je interesse hebben, kan ik je wel een organisatie aanbevelen.
 
Afghanistan en Kirgizië zijn in feite al Centraal-Azië en dat is ook een zéér fascinerende reisbestemming. Te bedenken dat Alexander de Grote in pakweg Tadjikistan is geweest en in de regio, Grieks-Bactrië, sporen heeft nagelaten door de culturele kruisbestuiving die tot stand is gekomen, dat is ongelofelijk fascinerend. Ik vond het een sublieme ervaring om in zijn voetsporen Persepolis te betreden in Iran.

@de Waaslandwolf is nog wel in Afghanistan geweest, maar enkel de Whakhan-corridor dat enkele jaren geleden nog relatief veilig was.
Yup, en dat is momenteel met enig geluk ook weer mogelijk via dezelfde route, heb ik via lokale contacten vernomen. Amusant genoeg zit ik momenteel overigens in Arslanbob, Kirgizië.
 
Ik ben recentelijk (2019) in Irak (Koerdistan) en Syrië geweest. Zonder tegenslag trek ik eind oktober naar Koeweit en Iran. En ik ben zwaar aan't twijfelen om in 2023 naar Afghanistan te gaan (hangt eerder af van de vluchten heen en terug).

Is het moeilijk/onmogelijk? Dat is hoe je't zelf ziet natuurlijk. Soms moet je wat omwegen maken om ergens te geraken, maar is dat ook geen deel van het avontuur?

"Alleen" zou ik er niet naartoe gaan, maar op mijn reizen ben ik in contact gekomen met reisleiders waarvan ik weet dat ik ze kan vertrouwen. Als ze een reis aanbieden naar zo'n land, weet ik dat het veilig genoeg is om te gaan. Moest je interesse hebben, kan ik je wel een organisatie aanbevelen.
Ik heb zeer zeker interesse, alleen de vriendin overtuigen is iets anders.
 
Terug
Bovenaan