In feite is er wel verarming bezig in de Belgische bevolking, voornamelijk gecentreerd rond vastgoed. Misschien niet binnenin een generatie, maar iedere nieuwe volwassene die op de immo markt terecht komt kijkt aan tegen hogere en hogere huisvestigingskosten, beide huur EN koop.
Alle jeugd dat na ons komt zal het vele moeilijker hebben om dezelfde levensstandaard te hebben als onze generatie, tenzij dat er serieus hulp van huis uit komt, wat (surprise surprise) veel minder het geval is in de lagere klasses, die dus als gevolg hiervan, over de generaties heen, serieus verarmen.
Alles wordt duurder. De levensstandaard van velen zal zeer pover zijn.
Energie uiteraard.
+
Capaciteitstarief weldra. Veel mensen gaan zich gewoon laten vangen.
Co2 taksen komen eraan.
Vastgoed. Veel vastgoed zal op een gegeven moment sterk dalen in waarde, omdat men het niet meer opgewaardeerd krijgt naar recente normen.
Niemand lapt het huisje dan nog op, dus gaat het snel tegen de grond. Weg centen voor een deel.
En de regels worden nog strenger.
Er heerst onzekerheid, je kan nu enige investeringen doen, maar je weet dan men de komende 10-20-30 jaar toch weer strenger wordt.
Als je toch al tegen de 60 bent, ben je er nog wat geruster in.
Er zijn er nu al genoeg die zich in hopeloze kosten hebben vastgereden om enige renovaties te doen.
Nieuwbouw: begin maar met de lotto mee te doen.
De middensegmentwagen dreigt ook te verdwijnen. Fabrikanten maken er te weinig winsten op. De auto wordt duurder. Tenzij een merk als dacia nog blijft, en goedkoop blijft. Maar het argument zal zijn: "dat ze dan het OV nemen."
(Maar ook het OV wordt duurder.)
België staat voor decennialang schulden aflossen. Het IMF zegt: "jongens dringend de rem op de uitgaven en besparen."
Pensioenen worden onbetaalbaar. In 2050 gaat 30% van het bnp naar het pensioen zekers.
Het grondstoffentekort zal de prijzen nog stuwen op termijn. Zelfs koffie-en cacaobonen zullen nog sterk in prijs toenemen. Omdat de vraag ernaar stijgt in de opkomende landen.
En om alles te bekostigen als individu wordt de norm levenslang studeren en flexibel werken.
Een gemiddelde job wordt ook alsmaar complexer.
(Aka alles nog meer hectisch, men zit nu al massaal aan de anti-depressiva. Het regent burn-outs.
Meer dan 1 op de 10 Belgen slikt anti-depressiva nu. Straks 2 op de 10?)
Veel jongeren staan voor een leeg bestaan. Hard werken voor weinig.
Het vet is echt wel van de soep.
Zoals een kameraad onlangs zei: "blij dat ik de 40 al voorbij ben en nog een stuk van de goede tijd heb kunnen meepikken."
"Alles kraakt langs alle kanten. Mensen zien het niet meer zitten."