Bwa, dat wordt toch altijd aangehaald als een van de hoofdredenen “moh ge krijgt er zoveel voor in de plaats”. Dan is het toch normaal dat mensen al eens vragen: “okay, wat dan?”.
Ik heb niet tegen kinderen ofzo eh, ik hoop er zelf in de toekomst ook te hebben. Maar ik vind het dan wel eens tof om die vraag te stellen.
Ik kan het ook moeilijk uitleggen, en ik heb het ook nooit gesnapt toen ik geen kinderen had. Het zit allemaal ergens in "een onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk doel hebben in uw leven". Ge "leeft" niet meer om (enkel) uw eigen genot te vergroten, maar ge zijt verantwoordelijk voor iemand anders die u echt nodig heeft om te functioneren. Het is de grootste, belangrijkste, gewichtigste, en mij meest zenuwachtend makende taak die ik ooit heb gehad. Op een bepaald moment maakt ge echt een klik die u deels anders doet denken.
Maar dat is allemaal wrsch wishy washy, en zoals ik zei snapte ik dat ook niet toen ik geen kinderen had.
Gij hebt / had een hond dacht ik? Awel het is dat gevoel, maar oneindig keer groter, en een hond "evolueert" niet meer na een jaar of 2, terwijl ne kleine blijft groeien en leren en geshaped worden. Het vergelijkt eigenlijk niet, maar het is de enige manier waarop ik het kinderloze-mezelf had kunnen uitleggen.
Daarentegen is de tijdsinvestering en moeite ook miljoen maal, en tis van moeten eh... allez het is maatschappelijk redelijk niet aanvaard om uw kind te laten verkommeren
.
Ik hoor dat ook steeds en soms zie ik parallellen met Stockholm syndroom. Maar dat zal aan mij liggen.
No shit maar zover van de waarheid zal dat niet zitten
.
Ge krijgt effectief veel terug, al zijn dat minder concrete zaken. Maar het neemt ook veel weg. Momenteel krijg ik meer terug dan ik moet afgeven. Had ge mij dat het eerste jaar gevraagd, kreegt ge een HEEL ander antwoord...