Gelukkig worden van 'saaie' dingen

[Guazala]

I feel your pain.

Als je niet continue op die saaie stoel blijft zitten op de trein van het leven en je staat even recht (om toch eens iets anders te doen of voor de afwisseling) dan is het voor sommige mensen al rep en roer en 'Help! Wtf! En wat doe jij nu Makila?'.

En dan haal ik mijn schouders eens efkes op en denk ik: "Doe (zelf) eens normaal gast/dame"

Ik krijg effectief in het echte leven regelmatig te horen: "Doe het voor je ouders. Je maakt ze ten schande. Hoe moeten je ouder zich nu voelen! (Ik word 49 jaar volgende week ahum )"
Dan denk ik: "Fuck it. Laat mij eens met rust want het is mijn leven en ik geef geen reet wat jij hierover denkt. Kijk naar uw eigen "stinkende" zelf."

Wat doe je dan voor gekke dingen waarop je die reacties krijgt?

 

[peertje]

Ik snap eigenlijk niet waarom mensen altijd de nood hebben om uit te pakken tegen anderen. En dat is niet enkel zo sinds social media he, genoeg ouderen die vroeger luxeauto's kochten om anderen te imponeren of reizen maakten om daarna de ganse buurt te overweldigen met hun foto's. Ik snap het oprecht niet. Net zoals ik de catalogering van saaie dingen niet snap. Zo vind ik gewoon bezig zijn met onderhoud van de tuin of zelfs mijn werk zoveel spannender dan ergens op een skipiste naar beneden te glijden en dat een week aan een stuk te doen. Of weet ik veel wat anderen spannend vinden. Dat is zo'n catalogering gestoeld op de mening van de massa. Alsof we met zijn allen datzelfde iets moeten leuk vinden en walgen van het andere.
Of misschien ben ik gewoon een rare snuiter met zulke gedachten. Gelukkig trek ik mij weinig aan van hoe een ander over mij denkt.

Zit hier niet een stukje projectie/confirmation bias in? Genoeg mensen die wel echt genieten van die skipiste of een mooie wagen.
En ook genoeg mensen die niets delen, die voornamelijk "kleine gelukjes" ("saaie dingen") delen en hun tegenslagen delen.

 

[nestorius]

Zit hier niet een stukje projectie/confirmation bias in? Genoeg mensen die wel echt genieten van die skipiste of een mooie wagen.
En ook genoeg mensen die niets delen, die voornamelijk "kleine gelukjes" ("saaie dingen") delen en hun tegenslagen delen.

Ik zeg toch nergens dat mensen niet gelukkig mogen zijn met een mooie auto of ze gaan skiën niet leuk mogen vinden. Ik hekel dat iedereen dat leuk zou moeten vinden en dat mensen die gelukkig worden van wat in hun tuin te werken maar een bende saaie pieten zouden zijn. Imo komt er toch veel meer commentaar op mensen die zeggen dat ze graag gewoon in hun tuin/zetel zitten dan wanneer je zegt dat je graag gaat bergbeklimmen en skydiven. Nog nooit heb ik iemand tegen die horen zeggen "amai voor mij mag het toch wat spannender" . Als een van bovenstaande zaken je gelukkig maakt, prima. You do you. Als het niets voor je is, ook prima he.

 

[makila]

Wat doe je dan voor gekke dingen waarop je die reacties krijgt?

Een paar voorbeelden

* In het midden van de winter bij 0 graden met een korte broek rondwandelen en lopen. Daar wordt dan achter mijne rug over geroddeld dat je zoiets gewoon niet doet. En word ik blijkbaar "een schande" genoemd (letterlijk die woorden)
* Toen ik mijn vrouw leerde kennen op internet was ik volgens iedereen die ik ken stapelgek. Zoiets deed je gewoon niet. Ik deed dat gewoon.
* Op reis met de collega's hadden we niet voorzien dat er geen kleedhokjes waren. Dus iedereen ging in de bosjes zijn / haar zwembroek aantrekken (wat tijd koste). Maar ik wilde gewoon het zwembad in dus ik trok gewoon mijn broek pijlsnel uit en dan mijn zwembroek aan. Dat was echt een drama. Wereldoorlog 3 (bijna letterlijk)! Ik heb dat weken mogen aanhoren. (En neen er waren geen kinderen in de buurt)
* Iemand zei voor te lachen dat ik een zwarte bobbelpiste niet 100% lijnrecht naar beneden durfde skieën tot aan de lift.
Ik heb dat dus gewoon gedaan (Voor de knieën was dat niet zo goed. De snelheid viel nog mee door al die bobbels maar prettig was het niet)

En ik kan zo nog wel even blijven doorgaan ..

De zaken hierboven vind ik de persoonlijk de moeite niet eens waard om er bij stil te staan. Maar blijkbaar vinden of vonden veel mensen dat wel.

 

[lammeken]

Een paar voorbeelden

* In het midden van de winter bij 0 graden met een korte broek rondwandelen en lopen. Daar wordt dan achter mijne rug over geroddeld dat je zoiets gewoon niet doet. En word ik blijkbaar "een schande" genoemd (letterlijk die woorden)

Lol, hier zijn er ook die dit doen (ikzelf vroeger ook) en daar wordt eigenlijk niks slecht over verteld.
En al zeker geen schande.
Jij moet in leuke middens vertoeven .

 

[Cattadelic]

* In het midden van de winter bij 0 graden met een korte broek rondwandelen en lopen. Daar wordt dan achter mijne rug over geroddeld dat je zoiets gewoon niet doet. En word ik blijkbaar "een schande" genoemd (letterlijk die woorden)

In het middelbaar had ik ook wel zo ene die putteke winter in hemd met korte mouwen naar school kwam (zonder jas ed). Maar daar was écht wel een hoek af

 

[makila]

In het middelbaar had ik ook wel zo ene die putteke winter in hemd met korte mouwen naar school kwam (zonder jas ed). Maar daar was écht wel een hoek af

Korte mouwen en geen jas vind ik nog iets helemaal anders. De bovenzijde van mijn lichaam dek ik altijd goed in (in de winterperiode).
Maar mmm voor een fles of 10 goeie champagne of goeie wijn (of iets dergelijks) wil ik gerust dat een dagske doen. Gratis en voor niets doe ik dit niet

Lol, hier zijn er ook die dit doen (ikzelf vroeger ook) en daar wordt eigenlijk niks slecht over verteld.
En al zeker geen schande.
Jij moet in leuke middens vertoeven .

Ja ik vind er ook niets speciaal aan. Maar sommige mensen zijn nu eenmaal raar zeker?

Soms denk ik dat wel: Men noemt jou gek of raar maar dat zegt (soms) ook veel over die mens zelf.

 

[Sneakytje]

Ik ben wel graag thuis en kan perfect 'niets doen'. Ik ken er genoeg die zeggen 'dat kan ik niet ze, niets doen'. Maar dat zijn dan ook diegene die het altijd druk-druk hebben en daar dan over klagen.
Anderzijds zitten we nu al weken aan een stuk in het weekend thuis, door ziekte, of gewoon door het slechte weer constant. En daar wordt ik eigenlijk wel slecht gezind van. Dus ik kijk zo hard uit naar de eerste warme zonnige lentedagen zodat we eens een dagje weg kunnen. Maar dan heb ik de laatste tijd ook wel een probleem dat precies iedereen datzelfde idee heeft en het mij te druk aanvoelt

 

[Tomski]

Ik ben ook graag thuis in mijnen hof. Kan daar echt van genieten. En als we dan es weggaan is het zoals hierboven: iedereen is van hetzelfde gedacht: het is weekend en we MOETEN nu naar plaats x. Ben ondertussen al geleerd, als we ergens naar een park of attractie gaan: tickets en plaatsen reserveren. Waarom moet het overal zo druk zijn? Nee, geef mij maar de rust van mijn tuin.

 

[MisterV]

of gewoon door het slechte weer constant. En daar wordt ik eigenlijk wel slecht gezind van. Dus ik kijk zo hard uit naar de eerste warme zonnige lentedagen zodat we eens een dagje weg kunnen.

Tegenwoordig trek ik mij geen fluit meer aan van dat kakweer. Van zodra het een uurtje stopt met regenen en er is wat tijd ga ik buiten een toer wandelen. Met een beetje geluk krijg je er nog een portie spectaculaire wolkenbeelden bij. De jongste van/naar school halen is ook altijd te voet. Ik denk dat we dit schooljaar al drie keer met de auto zijn geweest waarvan twee keer omdat hij zijn teen verstuikt had.

Maar buitenkomen in een lentezonnetje, daar kan idd niet veel aan tippen.

 

[eniac]

Ik kon dat goed. Thuis zijn, eens wat niksen voor de TV. Buiten in de tuin zitten met een lekker drankje.
Ik ben dat kwijtgeraakt en ik mis het. Ik heb meer en meer een soort onrust waardoor ik niet stil kan zitten en altijd iets moet doen.

Is dat daarom "niet saai"? Schaatsen met de dochters, op mijn eentje uren lopen, mijn bureau uitmesten, etc. In de vakantie op reis naar een zonnige bestemming om in een mooi vakantiehuis naast het zwembad te liggen, wandelingen te doen, toeristische zaken gaan bezichtigen. Verschrikkelijk uitbundig is dat ook allemaal niet. Dus ja, ik word in het algemeen zeer gelukkig van dat soort saaie dingen

 

[Mr.Anderson]

Ik kan daar heel hard van genieten. Maar ik heb dan tegelijkertijd een vreemd gevoel omdat ik niet productief bezig ben, waardoor ik moeite heb om er van te genieten. 'Ik kon evengoed een toer gaan lopen, de badkamer gepoetst hebben, nog wat gewerkt hebben'.

Zo'n moment moet ik echt gaan inplannen, vooraf gegaan door een hoop werk die ik in orde wil hebben die dag.

 

[Tijdloos]

Ik zit een beetje in dezelfde positie als de 2 hier boven.

Een jaar of 2 geleden kon ik echt nog van mijn zondag genieten. Niet te vroeg uit bed, koffietje gaan drinken ergens. Korte wandeling. Thuis komen, serietje kijken, wat lezen ofzo.

Nu maak ik mezelf gek. Ik "moet" naar de fitness gaan smorgens, en dan moet ik nog opruimen, en eigenlijk zou ik al aan project x of y kunnen verder werken, en shit ik moet straks daar nog fotos gaan nemen, maar kut ik moet ook nog langs die mensen. Dus eigenlijk loop ik heel de dag opgefokt rond in een artificiële haast.

Nu ik dit zo neerschrijf besef ik toch ook dat het tijd voor verandering is...

 

[Avondland]

Ik mis vooral de ochtenden waarbij ik kan genieten van een tas koffie, een stil huis en een goed boek. Vroeger, zonder kind in huis, was dat de normaalste gang van zaken. Nu is dat een uitzondering. 's Avonds kan het nog wel, maar dan ben je moe en daar geniet je anders van dan met een frisse kop.

Ik kan wel genieten van alleen naar de winkel te gaan. Alle rayons op mijn gemak afgaan, hier en daar een impulsaankoop, en wat dromerig nadenken over de maaltijden die ik ga klaarmaken. Met vrouw en kind verloopt zo'n winkelbezoek efficiënter en korter.

Vroeger had ik meer last van FOMO, maar het pikt soms wel als ik zie hoe andere mensen regelmatig op reis gaan. De laatste keer dat ik op een vliegtuig ben gestapt dateert al van 2019 en ik mis dat. Niet dat we niet op reis gaan, maar het is véél minder dan vroeger en tot nu toe met de auto.

 

[Sylverscythe]

Ik zit een beetje in dezelfde positie als de 2 hier boven.

Een jaar of 2 geleden kon ik echt nog van mijn zondag genieten. Niet te vroeg uit bed, koffietje gaan drinken ergens. Korte wandeling. Thuis komen, serietje kijken, wat lezen ofzo.

Nu maak ik mezelf gek. Ik "moet" naar de fitness gaan smorgens, en dan moet ik nog opruimen, en eigenlijk zou ik al aan project x of y kunnen verder werken, en shit ik moet straks daar nog fotos gaan nemen, maar kut ik moet ook nog langs die mensen. Dus eigenlijk loop ik heel de dag opgefokt rond in een artificiële haast.

Nu ik dit zo neerschrijf besef ik toch ook dat het tijd voor verandering is...

Hier heb ik ook wel wat activiteiten "afgeworpen" ten opzichte van mijn single, en zeker kinderloos bestaan. Vroeger was dat 3x in de week trainen, eens avondschool, in het weekend dan 1-2 keer uitgaan, en zo vliegen de dagen natuurlijk wel.

Nu, met de dochter, train ik 3x thuis (dus geen verplaatsing), en ook de sociale gelegenheden zijn veel minder talrijk. Eerlijk gezegd zal heel het COVID-gebeuren daar ook wel in meegespeeld hebben. Maar ik heb hierdoor wel niet het gevoel dat ik geleefd wordt, wat ik bij jouw post wel een beetje denk.

 

[Tijdloos]

Hier heb ik ook wel wat activiteiten "afgeworpen" ten opzichte van mijn single, en zeker kinderloos bestaan. Vroeger was dat 3x in de week trainen, eens avondschool, in het weekend dan 1-2 keer uitgaan, en zo vliegen de dagen natuurlijk wel.

Nu, met de dochter, train ik 3x thuis (dus geen verplaatsing), en ook de sociale gelegenheden zijn veel minder talrijk. Eerlijk gezegd zal heel het COVID-gebeuren daar ook wel in meegespeeld hebben. Maar ik heb hierdoor wel niet het gevoel dat ik geleefd wordt, wat ik bij jouw post wel een beetje denk.

Je zit er volledig op denk ik.

Ik heb net na covid bewust blokken "me-time" in de agenda gezet. Zodat ik niets anders zou inboeken. Als ik dan nog iets wou doen mocht dat, maar ik voelde me niet verplicht en moest me niet haasten. Tijd om dat terug in te voeren denk ik.

Ik woon momenteel ook nog midden in Antwerpen, wat ook veel tijd kost. Lange Commute, appartement met kleine frigo dus regelmatig langs de winkel, ...

 

[CerumenCrevice]

Doet mij wat denken aan de schoolreizen richting een grotere stad/grotere steden zoals Parijs; Londen of Rome.
Die reizen zijn vaak haasten van historisch POI naar de volgende zonder 'de stad' in te nemen.

De laatste reizen die ik heb gedaan (Oslo, Kopenhagen, Stockholm) heb ik minstens 1 dag door de stand geslenterd en in een parkje op een bankje gezeten en rondgekeken, mensen gekeken.
1 reispartner was daar helaas geen fan van en wou alles precies 'zo snel mogelijk' gezien hebben.
Die mentaliteit is er van jongs af aan ingeduwd bij de meesten.

 

[Mr.Anderson]

Ik zit een beetje in dezelfde positie als de 2 hier boven.

Een jaar of 2 geleden kon ik echt nog van mijn zondag genieten. Niet te vroeg uit bed, koffietje gaan drinken ergens. Korte wandeling. Thuis komen, serietje kijken, wat lezen ofzo.

Nu maak ik mezelf gek. Ik "moet" naar de fitness gaan smorgens, en dan moet ik nog opruimen, en eigenlijk zou ik al aan project x of y kunnen verder werken, en shit ik moet straks daar nog fotos gaan nemen, maar kut ik moet ook nog langs die mensen. Dus eigenlijk loop ik heel de dag opgefokt rond in een artificiële haast.

Nu ik dit zo neerschrijf besef ik toch ook dat het tijd voor verandering is...

Inderdaad ook zoiets bij mij. Krijg ik bepaalde zaken die ik in gedachten heb niet klaar, zal ik er ook niet van kunnen genieten.

 

[Jonas89]

Ik word gelukkig van te strijken, te kuisen en vaatwas te legen. Kword daar zo 'zen' van gelukkig

(En nee kheb geen kuisziekte, maar tmoe proper liggen)

 

[Sneakytje]

Ik mis vooral de ochtenden waarbij ik kan genieten van een tas koffie, een stil huis en een goed boek. Vroeger, zonder kind in huis, was dat de normaalste gang van zaken. Nu is dat een uitzondering. 's Avonds kan het nog wel, maar dan ben je moe en daar geniet je anders van dan met een frisse kop.

Ik kan wel genieten van alleen naar de winkel te gaan. Alle rayons op mijn gemak afgaan, hier en daar een impulsaankoop, en wat dromerig nadenken over de maaltijden die ik ga klaarmaken. Met vrouw en kind verloopt zo'n winkelbezoek efficiënter en korter.

Vroeger had ik meer last van FOMO, maar het pikt soms wel als ik zie hoe andere mensen regelmatig op reis gaan. De laatste keer dat ik op een vliegtuig ben gestapt dateert al van 2019 en ik mis dat. Niet dat we niet op reis gaan, maar het is véél minder dan vroeger en tot nu toe met de auto.

Dit heb ik ook wel, die rustige ochtenden zonder drukte van een kind missen. Rustig ontbijtje, krant erbij, de dag zacht laten starten. Maar ik vermoed dat dat wel zal terugkomen nekeer dat ze ook langer slaapt.