Gaan koppels vandaag de dag te snel uit mekaar?

[R@ndom]

Ik vind dat men te snel de handdoek gooit en wel hierom. Koppel dat we zeer goed kennen, na jaren “oefenen” geen kinderen, bij veel koppels begint men dan naar de ”schuldige” te zoeken, is het het sperma of de eicel? Voor vele, is de kinderwens zo groot dat er dikwijls een scheiding uit volgt na 25 jaar kinderloos zijn die nog altijd samen.…it was not meant to be, denk dat er veel de handdoek zouden gooien

 

[anders.]

Ik vind dat men te snel de handdoek gooit en wel hierom. Koppel dat we zeer goed kennen, na jaren “oefenen” geen kinderen, bij veel koppels begint men dan naar de ”schuldige” te zoeken, is het het sperma of de eicel? Voor vele, is de kinderwens zo groot dat er dikwijls een scheiding uit volgt na 25 jaar kinderloos zijn die nog altijd samen.…it was not meant to be, denk dat er veel de handdoek zouden gooien

Ik denk dat jij niet goed inschat hoeveel koppels er zo zijn die gewoon samen blijven.
De reden dat er veel wel uit elkaar gaan, is simpelweg omdat ze allebei een kinderwens hebben en vaak 1 van de 2 wel gewoon kinderen kan krijgen en de andere geen alternatieven wil bekijken.

 

[Tha_nOn]

Of het traject om kinderen te krijgen weegt zwaar en ze verliezen elkaar in hun rouwproces/manier om met teleurstellingen om te gaan en ze zien mogelijks niet hetzelfde toekomstbeeld meer (toch blijven proberen, en hoelang, kiezen voor donors, kiezen voor adoptie, zo laten,... Dat zijn typisch niet de convos die ge hebt gehad voor ge al weet dat er vruchtbaarheidsproblemen zijn).

Er zullen wel mensen zijn die zeggen 'langs mijne kant geen probleem dus salut en de kost' maar das toch eerder uitzonderlijk.

 

[makila]

Er zullen wel mensen zijn die zeggen 'langs mijne kant geen probleem dus salut en de kost' maar das toch eerder uitzonderlijk.

Vrouwlief haar eicellen zijn van (erg) slechte kwaliteit. Mijn sperma was (of is, ik heb het niet meer laten controleren) wel goed. Dus ik zou dan moeten zeggen: Salut en de kost want ik kan wel kinderen krijgen? Ik denk inderdaad dat dit wel gebeurt, maar toch redelijk uitzonderlijk (zoals je zelf al zegt).

Of het traject om kinderen te krijgen weegt zwaar en ze verliezen elkaar in hun rouwproces/manier om met teleurstellingen om te gaan en ze zien mogelijks niet hetzelfde toekomstbeeld meer (toch blijven proberen, en hoelang, kiezen voor donors, kiezen voor adoptie, zo laten,... Dat zijn typisch niet de convos die ge hebt gehad voor ge al weet dat er vruchtbaarheidsproblemen zijn).

Inderdaad.

 

[Doxie]

Vrouwlief haar eicellen zijn van (erg) slechte kwaliteit. Mijn sperma was (of is, ik heb het niet meer laten controleren) wel goed. Dus ik zou dan moeten zeggen: Salut en de kost want ik kan wel kinderen krijgen? Ik denk inderdaad dat dit wel gebeurt, maar toch redelijk uitzonderlijk (zoals je zelf al zegt).


Inderdaad.

Als mijn eicellen slecht zijn, zou ik naar eiceldonatie willen kijken omdat ik zo graag kinderen wil. Als mijn vriend zijn zaadcellen niet goed zouden zijn, wil hij geen donatie. Dan zou ik het dus heel moeilijk hebben inderdaad, niet omdat hij geen goede zaadcellen heeft maar omdat hij niet voor alternatieven open staat.

 

[Kas de Kalebas]

Als er al een probleem met langdurigheid van relaties bestaat vandaag de dag, lijkt het mij eerder te maken te hebben met welke verwachtingen men van een partner heeft aan het begin van een relatie. Als het een eis dat er van het begin een vurige wederzijdse passie is, dan moet je al zeer veel geluk hebben dat je elkaars kop na 7 jaar nog wilt zien, want da's zowat het slechtst mogelijke criterium om een lange relatie op te bouwen. Wel eentje dat veel mensen bovenaan de prioriteitenlijst zetten.

Met mijn vriendin (5 jaar samen) was de verliefdheid een vuur dat langzaam opkwam, maar nu nog altijd zeer sterk brandt. Ik heb gekozen om bij haar te blijven omdat ik ons compatibel vond en een toekomst voor ons zag, niet omdat ik stapelverliefd was. We zijn erg open met elkaar (al is dat een blijvend werkpunt van me) en weten erg goed waar we staan in onze relatie zodat we niet ineens voor voldongen feiten komen te staan.

 

[Wilcao]

Vrouwlief haar eicellen zijn van (erg) slechte kwaliteit. Mijn sperma was (of is, ik heb het niet meer laten controleren) wel goed. Dus ik zou dan moeten zeggen: Salut en de kost want ik kan wel kinderen krijgen? Ik denk inderdaad dat dit wel gebeurt, maar toch redelijk uitzonderlijk (zoals je zelf al zegt).


Inderdaad.

Als man is dat ook nog eens anders he. Er is een grote kans dat ge een jong Poppemieke nog zwanger kunt maken als ge zelf 40/50 zijt. Bij een vrouw is de kans veel kleiner als ge richting de 40 gaat. Daar is het een beetje van op tijd te zijn. Ik begrijp perfect dat er koppels uiteen gaan omdat de andere een kinderwens heeft en de andere niet.

 

[makila]

Als man is dat ook nog eens anders he. Er is een grote kans dat ge een jong Poppemieke nog zwanger kunt maken als ge zelf 40/50 zijt. Bij een vrouw is de kans veel kleiner als ge richting de 40 gaat. Daar is het een beetje van op tijd te zijn. Ik begrijp perfect dat er koppels uiteen gaan omdat de andere een kinderwens heeft en de andere niet.

20% kans op 45 jarige leeftijd tov je 25ste blijkbaar (gemiddeld genomen, de ene man zijn sperma neemt sneller af in kwaliteit dan de andere). Maar goed dat is nog altijd ruim voldoende, .. als je elke dag een jong Poppemieke zou 'nemen', wees maar gerust: Na max een jaartje heb je het dan wel vlaggen als 40-50 jarige.

Bij vrouwen tikt de klok inderdaad (veel) sneller. Dus ik begrijp dat zeker. Shit happens. Maar dat moet het koppel zelf uitmaken. Iedereen moet zijn eigen rekening maken.

 

[MisterV]

Als er al een probleem met langdurigheid van relaties bestaat vandaag de dag, lijkt het mij eerder te maken te hebben met welke verwachtingen men van een partner heeft aan het begin van een relatie. Als het een eis dat er van het begin een vurige wederzijdse passie is, dan moet je al zeer veel geluk hebben dat je elkaars kop na 7 jaar nog wilt zien, want da's zowat het slechtst mogelijke criterium om een lange relatie op te bouwen. Wel eentje dat veel mensen bovenaan de prioriteitenlijst zetten.

Ligt dat niet voor een stuk aan de manier waarop er tegenwoordig gedated wordt? Tinder & co met altijd de kans op ander en beter. Het gaat niet over goed genoeg* maar over perfectie nastreven.

Gewoon iemand op het gemak leren kennen en dingen laten bloeien werkt vaak nog het best. (allé ja, hier toch) Maar niet evident in het huidige datinglandschap.

* En met goed genoeg bedoel ik niet tevreden zijn met op zijn best middelmatigheid. Het gaat over dat perfecte plaatje durven loslaten en weten “deze persoon heeft mindere kanten maar met wat die wel heeft wil ik de komende tijd verder.”

 

[MisterV]

Of het traject om kinderen te krijgen weegt zwaar en ze verliezen elkaar in hun rouwproces/manier om met teleurstellingen om te gaan en ze zien mogelijks niet hetzelfde toekomstbeeld meer (toch blijven proberen, en hoelang, kiezen voor donors, kiezen voor adoptie, zo laten,... Dat zijn typisch niet de convos die ge hebt gehad voor ge al weet dat er vruchtbaarheidsproblemen zijn).

Er zullen wel mensen zijn die zeggen 'langs mijne kant geen probleem dus salut en de kost' maar das toch eerder uitzonderlijk.

Idd, al die trajecten, hormoonbehandelingen met bijhorende moodswings, verplicht seks wanneer er moet bevrucht worden, alle stress die erbij komt, constante ziekenhuisbezoeken, ontgoocheling wanneer het niet lukt, …

Je moet als koppel sterk staan om u daar door te worstelen. En dan moeten de tropenjaren met kleine kinderen nog beginnen.

 

[anders.]

Als mijn eicellen slecht zijn, zou ik naar eiceldonatie willen kijken omdat ik zo graag kinderen wil. Als mijn vriend zijn zaadcellen niet goed zouden zijn, wil hij geen donatie. Dan zou ik het dus heel moeilijk hebben inderdaad, niet omdat hij geen goede zaadcellen heeft maar omdat hij niet voor alternatieven open staat.

Van de mensen in mijn omgeving waar er een probleem is/was (en dat zijn er eigenlijk nog wel wat, eens je voorbij de 30 bent zie je die problemen wel in sneltempo voorbij komen), is vruchtbaarheidsbehandeling meestal geen issue, maar vanaf het eiceldonor/spermadonor wordt, ligt het toch heel vaak moeilijker. Ik dénk dat voor een stuk ook meespeelt dat het dan een kind van '1 van de ouder' is en niet van beide. Adoptie zou dat oplossen, maar dat is een proces dat vaak 10 jaar duurt voordat je effectief uw kind hebt...

 

[peppe]

Of het traject om kinderen te krijgen weegt zwaar en ze verliezen elkaar in hun rouwproces/manier om met teleurstellingen om te gaan en ze zien mogelijks niet hetzelfde toekomstbeeld meer (toch blijven proberen, en hoelang, kiezen voor donors, kiezen voor adoptie, zo laten,... Dat zijn typisch niet de convos die ge hebt gehad voor ge al weet dat er vruchtbaarheidsproblemen zijn).

Er zullen wel mensen zijn die zeggen 'langs mijne kant geen probleem dus salut en de kost' maar das toch eerder uitzonderlijk.

Dit mag toch wel niet onderschat worden. Toen ik met mijn ex aan het proberen waren had dit echt wel een grote impact op onze relatie.

Elke keer wanneer ze een paar dagen te laat was die euphorie dat het misschien gelukt was en dan een negatieve test was echt wel een deksel op ons neus. Hadden wij ook nog eens de pech dat door een medisch probleem zij nog maar één eileider had en dat maakte alles nog eens 10x moeilijker. Bij het lezen van berichten online van vrouwen met hetzelfde probleem kan het goed zijn dat het 4 jaar kan duren eer je prijs hebt.

Dit was zeker niet de hoofdreden dat we uit elkaar zijn gegaan maar het zat wel in mijn achterhoofd van wat als het niet gaat lukken...?

 

[Wilcao]

Dit mag toch wel niet onderschat worden. Toen ik met mijn ex aan het proberen waren had dit echt wel een grote impact op onze relatie.

Elke keer wanneer ze een paar dagen te laat was die euphorie dat het misschien gelukt was en dan een negatieve test was echt wel een deksel op ons neus. Hadden wij ook nog eens de pech dat door een medisch probleem zij nog maar één eileider had en dat maakte alles nog eens 10x moeilijker. Bij het lezen van berichten online van vrouwen met hetzelfde probleem kan het goed zijn dat het 4 jaar kan duren eer je prijs hebt.

Dit was zeker niet de hoofdreden dat we uit elkaar zijn gegaan maar het zat wel in mijn achterhoofd van wat als het niet gaat lukken...?

Ik was er ook wel bang voor, aangezien het bij ons ook niet vanzelf is gegaan. Ondanks dat mijn vrouw en ik zeer goed communiceren en heel veel begrip voor elkaar hebben, was ik bang dat het verschil in "rouwproces" van geen kinderen te kunnen krijgen, wel eens moeilijk kon worden voor onze relatie. Gelukkig is het goed gekomen, maar heb dat het wel eens opgegooid naar haar toe.