Financiële steun van ouders: het nieuwe normaal of voor de happy few?

Hoeveel financiële steun kreeg ik na het afstuderen of bij de aankoop van een woning?

  • Helemaal niets

    Stemmen: 114 32,6%
  • < 10.000

    Stemmen: 62 17,7%
  • 10.000 - 50.000

    Stemmen: 88 25,1%
  • 50.000 - 100.000

    Stemmen: 40 11,4%
  • >100.000 of woning/bouwgrond

    Stemmen: 46 13,1%

  • Totaal aantal stemmers
    350

Ghisallo

Well-known member
Het kwam reeds meerdere malen ter sprake in andere topics zoals "Sparen voor kinderen" en "Vastgoed steeds meer onbetaalbaar".

Naast BeyondGaming werd ik door vrienden/kennissen ook meerdere malen geconfronteerd hiermee. Het ontvangen van financiële steun zou normaal schijnen te zijn. Al zeker bij de aankoop/bouw van een woning reken je volgens hen beter op steun, aangezien dit zeer moeilijk haalbaar schijnt te zijn op een leeftijd <30jaar.

Wijzelf hebben allebei (jammer genoeg) niet het geluk gehad om financiële hulp te mogen ontvangen.
Maar ik begon me wel vragen te stellen hoe dit nu effectief zit. En niets beter om via een poll een antwoord hierop te krijgen!
 
Ik heb 0 euro rechtstreekse steun gehad, maar wel mogen studeren met alles betaald, alle cadeaus van alle feesten van 0 tot 18j mogen houden, kot betaald, vakantiejobs rechtstreeks op de spaarboek etc. Dus rechtstreeks voor de aankoop van mijn woning 0, maar door alles te mogen houden kon ik wel als pas afgestudeerde starten met €30k? Veel emotionele steun en aandacht gekregen, met als gevolg op 2 generaties tijd van arbeider uit een sociale woning ;-) naar bedrijfsleider met personeel in dienst.

Als ik naar mijn studiegenoten kijk [betere tot hogere middenklasse], is het wel de norm om enkelen tienduizenden tot €200k te krijgen bij aankoop van hun woning. Life isn't fair, maar het is wat het is, ze hebben groot gelijk. Een steun op jonge leeftijd kan je veel vooruit helpen: doch bij een scheiding is het een vergiftigd geschenk omdat de nieuwbouwwoning in een verkaveling toch te duur blijkt voor elk van beiden.
Ik zit momenteel in een (mooie) starterswoning, ik verwacht wel steun als ik mijn definitief huis aankoop omdat mijn ouders tegen dan ook geërfd zullen hebben en ze ook wel (hopelijk) zullen willen dat de kleinkinderen meer ruimte hebben.

Het is een illusie om te denken dat we in een zuivere meritocratie leven. Ik stoor mij dus helemaal niet aan Bart die €50k krijgt van zijn ouders: groot gelijk! Dat de familie de Spoelberch of Frere honderden miljoenen of miljarden kan doorsluizen naar de generaties na hen, dat stoort me.
 
Laatst bewerkt:
Mijn ouders hebben geen geld omdat ze al 21 jaar in echtscheiding zitten.
Ik heb gewoon opgegeven om ooit vastgoed te kopen. Is onmogelijk zonder grote steun.

Daarbij, moest ik vastgoed kopen betwijfel ik dat ik het nog in België zou doen. Over paar decennia gaat dit land kapot aan het massale kapitaalverlies door stijgende zeespiegel.
 
Ik kreeg voor 3000 euro aan elektro-apparatuur toen ik alleen ging wonen (heb direct gekocht), was hetzelfde bedrag als mijn zus had gekregen voor haar trouw van mijn ouders.

Toen mijn vader zijn pensioensparen vrij kwam, kwam mijn zus net in een venijnige scheiding terecht. Ze hebben haar met een bedrag boven de 50.000 euro geholpen om een eigen woning aan te schaffen. Alles netjes beschreven bij de notaris om geïndexeerd in mindering te brengen van onze toekomstige erfenis.

Er zijn er vast die zeggen dat dat niet eerlijk is, vooral omdat ik nu ook gescheiden ben en voor mijn gemoedsrust ècht wel wou verhuizen en ongeveer 30.000 euro te kort kwam om te kopen wat ik wél wou. Maar feit is dat zij dat geld wél nodig had om iets te kunnen kopen en ik niet. Bij mij zou het meer luxe geweest zijn, waar het bij haar meer noodzaak was. Ik heb tegen haar én mijn ouders gezegd dat ik er alvast niet wakker van lig. 🤷🏼‍♀️
 
Ik heb 0 euro rechtstreekse steun gehad, maar wel mogen studeren met alles betaald, alle cadeaus van alle feesten van 0 tot 18j mogen houden, kot betaald, vakantiejobs rechtstreeks op de spaarboek etc. Dus rechtstreeks voor de aankoop van mijn woning 0, maar door alles te mogen houden kon ik wel als pas afgestudeerde starten met €30k? Veel emotionele steun en aandacht gekregen, met als gevolg op 2 generaties tijd van arbeider uit een sociale woning ;-) naar bedrijfsleider met personeel in dienst.

Als ik naar mijn studiegenoten kijk [betere tot hogere middenklasse], is het wel de norm om enkelen tienduizenden tot €200k te krijgen bij aankoop van hun woning. Life isn't fair, maar het is wat het is, ze hebben groot gelijk. Een steun op jonge leeftijd kan je veel vooruit helpen: doch bij een scheiding is het een vergiftigd geschenk omdat de nieuwbouwwoning in een verkaveling toch te duur blijkt voor elk van beiden.
Ik zit momenteel in een (mooie) starterswoning, ik verwacht wel steun als ik mijn definitief huis aankoop omdat mijn ouders tegen dan ook geërfd zullen hebben en ze ook wel (hopelijk) zullen willen dat de kleinkinderen meer ruimte hebben.

Het is een illusie om te denken dat we in een zuivere meritocratie leven. Ik stoor mij dus helemaal niet aan Bart die €50k krijgt van zijn ouders: groot gelijk! Dat de familie de Spoelberch of Frere honderden miljoenen of miljarden kan doorsluizen naar de generaties na hen, dat stoort me.

mooie vermelding!
Ik moet er inderdaad ook bij vertellen dat naast het feit dat ik niets gekregen heb, wel een degelijke jeugd heb gehad. Net zoals jij alle cadeau’s mogen houden, nooit zelf kledij of boeken hoeven aan te kopen, kot betaald, …
Na het afstuderen stond er bij wel slechts 4k op de rekening en geen 30k. Maar ach, van zodra je begint te werken is dit toch snel ingehaald.

Na de studies moesten we wel 300/maand kost en inwonen betalen. Maar dit was met plezier, en peanuts bij alleen wonen.
 
het nieuwe normaal zou ik dat niet noemen, dat was vroeger normaler als nu.

zelf ook een veelvoorkomende thuis-situatie gekend.
Mijn ouders zijn vroeg gescheiden, vader betaalde geen alimentatie, dus moeder stond er quasi alleen voor.
Veel geld heeft ze dus niet kunnen geven, en al zeker niet om huizen te kopen. wel altijd alles gekregen wat we wilden, en koten betaald (voor zover het mogelijk was)
en ook de situatie waar ik zolang ik thuis woonde, en werkte elke maand 350€ betaalde.
 
mooie vermelding!
Ik moet er inderdaad ook bij vertellen dat naast het feit dat ik niets gekregen heb, wel een degelijke jeugd heb gehad. Net zoals jij alle cadeau’s mogen houden, nooit zelf kledij of boeken hoeven aan te kopen, kot betaald, …
Na het afstuderen stond er bij wel slechts 4k op de rekening en geen 30k. Maar ach, van zodra je begint te werken is dit toch snel ingehaald.

Na de studies moesten we wel 300/maand kost en inwonen betalen. Maar dit was met plezier, en peanuts bij alleen wonen.
Hier 2000 euro gespaard, geen kot, 1/3de afgeven thuis. K had toen wel al een jaar mijn motorscooter gekocht met eigen geld en de ouders hebben mijn 20 (*kuch* 26) uren rijles ook betaald.

Maar wél een goeie financiële opvoeding gekregen van mijn ouders, echt wel geleerd om met beperkter budget om te gaan.
Ook hogere studies mogen doen van hen, maar na 1 bachelor moest ik de rest van mijn verdere studies (terecht 😝) wel zelf betalen. Maar ik mocht gewoon thuis blijven wonen, ik werkte 1j deeltijds om mijn studies te kunnen combineren en daar nooit zaging over gehad,....

Ik moet wel zeggen dat er gewoonweg geen geld WAS.
Beide komen ze uit heel grote gezinnen, allemaal arbeidersklasse, allemaal kanker gehad en daar is veel geld in gekropen dus ze hebben misschien op 20j tijd zelf 5000 euro geërfd? 🤷🏼‍♀️

Toen ze 50 werden en ik in mijn eerste jaar hoger zat, hebben ze zich een nieuwbouw gezet. De koopwoning in een deftige sociale wijk verkocht en hun oase voor hun oude dag neergepoot. Ze zijn nog maar enkele jaren leningvrij nu, dus overschot was er simpelweg niet. En moest er ook niet zijn, ik heb op mijn 25ste een huis gekocht naar mijn budget en samen met mijn pa verbouwd. Nu met de verkoop 100.000 euro meerwaarde op 15j voor een simpele rijwoning, niet slecht gedaan van ons! 💪😇
 
Appartement gekocht op 25, niets van financiële steun gehad omdat we met 4 zijn en we waren maar middelklasse. Ze hebben wel mijn bed betaald :) En mijn papa mijn salon tafel.

Nu stort mijn mama 25 euro elke maand omdat ik nog geen kinderen heb terwijl de kinderen van zus en broer verwend worden.
 
Erfenis van grootouders rechtstreeks gekregen (25k) omdat ouders het niet nodig hadden. En nog 25k extra gekregen. Studie werd betaald, had 12k als net afgestudeerde uit studentenjobs etc. Verder ook een veelvoud gespaard nog gezien mooi loon dus op jonge leeftijd een dikke eigen inbreng.
 
Die categorie €10.000 tot € 50.000 is absurd breed. Ik heb € 15.000 hulp gekregen (deel cash € 10k en hier en daar ook financiële steun bij het in orde brengen van het appartement: verven, slaapkamerkast, ...), dus ik vind absoluut niet dat ik mag klagen, maar € 50.000 is wel nog een veelvoud daarvan. Als je wat deftige respons op deze poll krijgt, had je gerust brackets per € 10.000 of € 25.000 kunnen maken.

Ik had ook nog een stuk extra spaargeld uit vakantiejobs, erfenis grootvader (€ 5000) en de eerste jaren werken dat ik thuis mocht blijven wonen en slechts € 400 leefgeld moest afgeven. Ik denk dat alles samen mijn eigen inbreng wel rond de € 45k zat op een appartement dat me € 235k heeft gekost all-in. Ik had wel nog maar een goede € 5k over voor inboedel, en toen van 0 (oké, € 500 ofzo) af aan opnieuw begonnen.
Riskant eigenlijk, ik had toen geen enkele financiële tegenslag als een kapotte wasmachine of auto kunnen incasseren, maar had wel de "gemoedsrust" dat ik dan nog eens bij m'n ouders kon langsgaan. Triest wel, eigen schuld uiteraard, het leven als single met destijds een onzekere job is hard.

Ik heb 0 euro rechtstreekse steun gehad, maar wel mogen studeren met alles betaald, alle cadeaus van alle feesten van 0 tot 18j mogen houden, kot betaald, vakantiejobs rechtstreeks op de spaarboek etc. Dus rechtstreeks voor de aankoop van mijn woning 0, maar door alles te mogen houden kon ik wel als pas afgestudeerde starten met €30k? Veel emotionele steun en aandacht gekregen, met als gevolg op 2 generaties tijd van arbeider uit een sociale woning ;-) naar bedrijfsleider met personeel in dienst.

Knap gedaan! (y)

Als ik naar mijn studiegenoten kijk [betere tot hogere middenklasse], is het wel de norm om enkelen tienduizenden tot €200k te krijgen bij aankoop van hun woning. Life isn't fair, maar het is wat het is, ze hebben groot gelijk. Een steun op jonge leeftijd kan je veel vooruit helpen: doch bij een scheiding is het een vergiftigd geschenk omdat de nieuwbouwwoning in een verkaveling toch te duur blijkt voor elk van beiden.
Ik zit momenteel in een (mooie) starterswoning, ik verwacht wel steun als ik mijn definitief huis aankoop omdat mijn ouders tegen dan ook geërfd zullen hebben en ze ook wel (hopelijk) zullen willen dat de kleinkinderen meer ruimte hebben.

Het is een illusie om te denken dat we in een zuivere meritocratie leven. Ik stoor mij dus helemaal niet aan Bart die €50k krijgt van zijn ouders: groot gelijk! Dat de familie de Spoelberch of Frere honderden miljoenen of miljarden kan doorsluizen naar de generaties na hen, dat stoort me.

Dat puntje van de scheidingen zie je inderdaad vaak, extra zuur als de ouders er dan véél ingepompt hebben en dat geld verloren gaat door een snelle verkoop.

Dat laatste is de samenvatting van deze thread. Belastingen persen in dit (en andere Westerse landen) de middenklasse buitensporig uit, terwijl bedrijven of toch multinationals (de dans ontspringen). Vooral bij erfbelastingen ontwijken via schimmige constructies is dat schandalig. Onze politieke kaste bestrijdt dit niet, want ze misbruiken datzelfde systeem ook.

Of denkt hier iemand dat wanneer de échte Herman De Croo ooit overlijdt, dat De Croo junior de volle pot erfenisbelasting zal betalen?
Met dat geld kan hij véél leukere dingen doen waar in de media een omerta over wordt opgelegd.

EDIT: "wanneer", niet "als" want zelfs oude rotten zijn sterfelijk.
 
Laatst bewerkt:
Mijn vader is het vroeger thuis afgetrapt en heeft mijn moeder opgezadeld met torenhoge schulden. Daardoor is mijn moeder nooit in staat geweest om mij of mijn zussen financieel echt te steunen. De morele steun en liefde die ik van mijn moeder heb gekregen is mij echter veel meer waard dan het geld dat ik had kunnen krijgen. Die eigen woning komt er ooit nog wel, daar maak ik mij geen zorgen in. Met mijn nieuwe job ga ik al een veelvoud verdienen van wat mijn moeder verdient en ik hoop haar financieel zelfs wat te kunnen helpen omdat ze dat meer dan verdient na de rotstreken van mijn vader.

Het spreekt voor zich dat ik graag ook een zeker budget had gekregen om zo een voorsprong te kunnen hebben in het leven. Echter vind ik het al top dat we in België zo gemakkelijk kunnen studeren zonder ons in de schulden te werken en dat je met de nodige motivatie, intelligentie en doorzettingsvermogen sowieso ver kan geraken.
 
Een appartement ter waarde van 300k staat op mijn naam en ben mede-eigenaar in nog verschillende andere eigendommen.
Ik en mijn zus zijn enige kinderen in een relatief grote familie.
 
Ik heb geen rechtstreekse financiële steun gekregen voor aankoop woning, maar ik heb wel tot mijn 25 jaar mogen studeren en ik kreeg alles betaald (kot, eten, kledij, vervoer, zakgeld, 1 reis per jaar, ... ). Het geld van mijn vakantiejobs mocht ik ook volledig houden. Daardoor ben ik afgestudeerd met €15.000 aan spaargeld geloof ik. Ik heb mijn ouders bij de aankoop van onze woning ook duidelijk gemaakt dat we het prima konden betalen zonder steun. Mijn vrouw en ik staan er ondertussen financieel wellicht beter voor dan mijn ouders, dus ik hoop dat ze gewoon hun centen opleven :) (ik ben enig kind).
 
Mijn ouders zijn vrij welstellend maar hebben er voor gekozen om een weliswaar redelijk ‘beperkt’ bedrag mee te geven, namelijk 20k. Dit is uiteraard een groot bedrag als je dat zelf moet gaan bij elkaar sparen en ik ben hen hier zeer dankbaar voor maar bij de aankoop van een woning blijft het jammer genoeg een druppel op een hete plaat.
De ouders van mijn vriendin zijn ongeveer even welstellend (ook even veel kinderen in beide gezinnen) maar ze hebben er voor gekozen een veel groter bedrag mee te geven (een veelvoud van 100k).

Hierdoor zie ik toch wel een groot verschil in werkethos tussen mij en mijn vriendin. Zij is veel minder ambitieus en neemt genoegen met een normaal loon. Persoonlijk zou ik mijn kinderen later de vrijheid willen geven om iets te ondernemen maar zeker niet voldoende zodat ze niets hoeven te doen.
 
Toen ik mijn bouwgrond kocht heb ik 22k gekregen van thuis. Verder mocht ik kosteloos thuis wonen.
Enkel het eten kocht ik zelf, omdat ik voor mij eigen kookte. Als ik boodschappen deed of eens kookte en mijn ouders waren gelijktijdig thuis vroeg ik uiteraard ook wel eens dat ik voor hun mee kookte of iets van de winkel mee nam. (wij leefde vooral naast mekaar)

Mijn vriendin heeft toen ze haar woning kocht 10k meegekregen van thuis.
 
Hier ook tot ik begon te werken alles gekregen. Alle geld dat ik kreeg cadeau's mocht ik zelf houden, nooit zelf kleren moeten betalen, op kot mogen gaan, daar ook wekelijks geld gekregen voor eten en drank. Al het geld van vakantiejobs mocht ik houden. Extra's zoals computer, gsm, muziekinstallatie,... betaalde ik wel zelf, let het geld van vakantiejobs.
Toen ik begon te werken moest ik 1/3 afgeven.
Na nog geen jaar gaan samenwonen en dat geld volledig teruggekregen. Op die moment ook mijn mama haar auto gekregen (Opel Corsa van toen 12j) omdat zij een nieuwe gekocht had.
Na een jaar en 1 kind rijker de auto van mijn schoonouders gekregen (Toyota Carina van toen 14j oud) ook omdat zij een nieuwe auto hzdden gekocht.

Toen m'n vrouw zwanger was van ons 3e kindje hebben we voor de aankoop van onze eerste Peugeot Partner een renteloze lening gekregen van mijn ouders.

Toen we ons huis kochten hebben mijn ouders de extra kosten betaald. (Notaris, registratie,..)
Schoonouders hebben ons op andere manieren gesteund aangezien zij het zelf financieel niet breed hebben. Zij zorgen enorm veel voor opvang van de kindjes, schoonvader komt dikwijls helpen bij verbouwingen en zo,...
 
Terug
Bovenaan