Filmreview: Renfield

“I don’t drink blood, and last time I looked in the mirror I had a reflection.” Nicolas Cage zei het tijdens een interview met David Letterman in de Late Show wanneer hij een foto te zien kreeg van een man uit 1860 die als twee druppels water op Nicolas trok. Conclusie: Nicolas Cage is geen vampier die de tand des tijds overleefd heeft. Of dat was hij toch niet ten tijde van het interview. Nu hij de rol van Graaf Dracula op zich neemt in, kan zijn statement in twijfel getrokken worden, want aan bloed en vampirisme is er alleszins geen te kort in Renfield, de nieuwste komische horrorfilm.

Nicolas Cage, de man heeft altijd mijn interesse getrokken. Hij gaat steeds net dat tikkeltje verder in de inleving van zijn rollen en dat levert telkens een performance zoals enkel Nicolas Cage die kan: uniek, extravagant en vooral memorabel. Dat hij nu de rol van Graaf Dracula op zich neemt, lijkt mij een match made in heaven – of moet ik in hell zeggen? De rol staat gewoonweg op zijn lijf geschreven. Dat hij zich zal uitgeleefd hebben met zowel het komische als horroraspect van deze film, staat als een paal boven water. Alleen al om die reden wou ik de film hoe dan ook zien. Ik kan nu al meegeven: opnieuw stelt Nicolas Cage niet teleur, verre van zelfs.

1683470260176.png

The Prince of Darkness

Meet Robert Montague Renfield (Nicholas Hoult), het slaafje dat Graaf Dracula al jaar en dag (en eeuw) van het noodzakelijke voorziet: een oud donker gebouw dat op instorten staat om in te wonen, het nodige kaarslicht, een cape die enkel in een wassalon mag gereinigd worden en uiteraard voldoende eten/drinken. Graaf Dracula vraagt niet veel, enkel een dozijn onschuldigen: nonnen, een gelukkig koppel, een bus cheerleaders, een priester … Iedereen volstaat, zolang ze maar onschuldig zijn. Bovendien vindt The Prince of Darkness het belangrijk om geen onderscheid te maken tussen jong en oud, man en vrouw … Neen, op discriminatie zal je Dracula niet betrappen. Je merkt het al: Graaf Dracula is geen baas met onmogelijke eisen die tegen eer en geweten ingaan. Het doorsnee leiderstype, kan je wel zeggen.

Memorabel, hilarisch en buitensporig.


Met zo’n eersteklasbaas verbaast het misschien een beetje dat Renfield zich heeft aangesloten bij een zelfhulpgroep voor destructieve relaties. Renfield is namelijk van mening dat Dracula wat narcistische neigingen heeft en er sprake is van codependentie en toxische componenten in de relatie met Dracula. Graaf Dracula is uiteraard niet dezelfde mening toegedaan. Wanneer Renfield ziet hoe politieagente Rebecca Quincy (Awkwafina) ingaat tegen de heersende maffiafamilie Lobo, wordt zij zijn grote voorbeeld. Op de tonen van Lizzo’s 2 Be Loved besluit Renfield om zijn leven in eigen handen te nemen en zichzelf op de eerste plaats te zetten. Dit gaat weliswaar niet zonder de nodige bloedvergieten, afgescheurde ledematen en … insecten. Nog een klein detail over Renfield: hij is een zombie en wordt supersterk door het eten van insecten. Houd je met andere woorden vast voor heel wat verrukkelijke beelden.

1683470328813.png

Uno, duo, trio

Wat een gouden trio zijn Nicolas Cage (The Unbearable Weight of Massive Talent, Willy’s Wonderland, Pig, Leaving Las Vegas, National Treasure), Nicholas Hoult (The Menu, The Great, Tolkien) en Awkwafina (The Farewell, Shang-Chi, Jumanji). Vanaf de eerste seconden creëren ze het ene hilarische moment na het andere: Cage als de narcistische Graaf Dracula, Hoult als naïeve, vriendelijke insectenetende zombie en Awkwafina als stoere, op wraak beluste politieagent. Voeg daar nog eens Brandon Scott Jones (Ghosts, The Good Place, Isn't It Romantic) als leider van de zelfhulpgroep en Ben Schwartz (Parks and Recreation) als verwende zoon van het maffiakopstuk aan toe, en je hebt een geweldig smakende cocktail (of die cocktail nu gevuld is met insecten, oogballen of bloed, is zelf in te vullen).

93 minuten lang de perfecte combinatie van humor en extreem buitensporig geweld.


De film voldoet exact aan de verwachtingen: 93 minuten lang kan je genieten van een geweldige combinatie van humor en extreem buitensporig geweld. De bloedvergieten zijn zodanig overdreven dat het gewoonweg hilarisch is. Geen arm, been of hoofd (of insect) is veilig in Renfield. Hoewel de humor niet iedereen zal smaken en het voor sommige misschien te overdreven zal zijn, heb ik genoten van elke minuut. Verwacht dus geen emotioneel verhaal dat dieper ingaat op de beweegredenen van elk karakter. Verder gaat de film ook gepaard met wat voorspelbaarheid. Beide zaken storen totaal niet aangezien dit ook niet binnen de verwachtingen van de film ligt. Renfield is bedoeld om het publiek te entertainen en goedgemutst de deur uit te sturen. Regisseur Chris McKay (Dungeons & Dragons: Honor among Thieves, The Tomorrow War, The Voyage of Doctor Dolittle, The Lego Movie) is in deze opzet alvast geslaagd.

Conclusie

93 minuten lang heb ik van elke minuut genoten. Renfield is de perfectie combinatie van humor en horror en kan hierbij rekenen op een geweldige cast om dit over te brengen: Nicolas Cage, Nicholas Hoult, Awkwafina, Brandon Scott Jones, Ben Schwartz … Zoals Nicolas Cage zelf zei: “These two elements of comedy and horror will collide in such a way that this one will be one of the memorable Draculas.” Memorabel, hilarisch en buitensporig, dat is Chris McKay’s nieuwste project: Renfield.

Pro

  • 93 minuten hilariteit alom
  • Geweldige rollen voor Nicolas Cage, Nicholas Hoult, Awkwafina, Brandon Scott Jones en Ben Schwartz
  • Ideale combinatie van humor en horror

Con

  • Voor sommigen zal de horror te overdreven zijn
  • De humor zal hierdoor ook niet iedereen smaken
  • Voorspelbare elementen in het verhaal
8.5

Over deze film

Beschikbaar vanaf

10 mei 2023

Genre

  1. Avontuur
  2. Fantasie
  3. Horror
  4. Komedie

Speelduur

93 minuten

Regie

Chris McKay

Cast

Nicolas Cage, Nicholas Hoult, Awkwafina, Ben Schwartz, Brandon Scott Jones ...

Uitgever

Universal Pictures
 
Valt tegen daar men geen keuze maakt tussen horror, comedy of een serieus verhaal, het schippert onnodig tussen de 3 genres.
Gelukkig zijn er Hoult en Cage - de rest en dan vooral Awkwafina zijn gewoon irritant - die de film recht houden.
Eindelijk een come back voor Nick? Benieuwd of hij met The Old Way deze ingeslagen weg kan verder zetten.
Het is hem alvast gegund.
 
Terug
Bovenaan