Ervaringen met slechte dokters of slechte ervaringen bij dokters

Geen slechte arts maar een miscommunicatie door een taalbarrière. Ik werd als kind heel erg ziek tijdens een vakantie in Duitsland.
Mijn ouders zijn dan naar een arts gegaan en hij zei dat ik roodvonk had.

Maar mijn ouders hadden echter verstaan dat ik rode hond had. Wat een volledig andere ziekte is. :tongue:

Dus wij terug naar huis, ik had erg hoge koorts, en na +- een week ziek te zijn, vielen de lappen vel plots gewoon van mijn lichaam.
(Van horen zeggen van mijn ouders, vervelling gebeurt meestal nadat de ziekte in feite reeds genezen is)

Mijn ouders in paniek naar de eigen huisarts. Toen pas kwamen ze te weten dat het roodvonk was, dat ik had.
 
Laatst bewerkt:
Toen ik 7 was, en last had van "ernstige buikkrampen" naar de dokter van wacht gegaan (de vader van een klasgenoot notabene), die stuurde mij en mijn moeder (vader vaarde toen nog) wandelen met "'t zal een krampke zijn". Het was dus een op springen staande appendix.

Dezelfde arts heeft het overigens later, eveneens als dokter van wacht, gepresteerd mijn toen niet meer zo mobiele vader (COPD-patiënt) met bedrust en een tas OXO afgescheept bij zware kortademigheid, en een zuurstofsaturatie van 83%. Pa gaf een half uurtje later aan dat het niet goed was, en "dat we misschien toch de ambulance moesten bellen". De MUG is meegekomen, en volgens de urgentiearts hadden zij geen 5 minuten later moeten aankomen. "Wij nemen mijnheer in deze toestand niet mee, want die overleeft het niet tot aan de gemeentegrens".

Die huisarts heeft overigens een reputatie, zowat ieder gezin in mijn ouderlijke gemeente kan daar wel een verhaal over vertellen.
 
Over het algemeen heel veel respect voor specialisten en huisartsen. Ze zijn bovendien dikwijls meer bereikbaar dan vroeger. Zo heeft bv mijn cardioloog de eerste keer voor mij een afspraak gemaakt in het ziekenhuis (omdat ik per ongeluk naar zijn praktijknummer belde in het ZH zelf) en tot op vandaag kan ik die nog steeds vlot bereiken via email.

Natuurlijk zijn daar die uitzonderingen:

Radioloog X uit een Oost-Vlaams ziekenhuis: 'Ik ben misschien God niet, maar het scheelt niet veel'.

Oogarts Y: 'Ze hebben me geduwd'...Was iemand aan het opereren en 'schoot' per ongeluk uit. Patiënt zijn oog was goed vermoost. Heeft nog een prof moeten langskomen van Gent en die was woedend op die arts: 'Jij blijft hier af, ik zal dat wel oplossen'.

Oogarts A,B,C...: verschillende oogartsen zouden in het Oost-Vlaamse in een oogkliniek steevast cash geld vragen bij LASIK operaties. Tot 4000 euro CASH, een week op voorhand gecommuniceerd. BTW: laat die 'zou' maar vallen: is uit de eerste hand dat ik dit weet.

Vriendin op stage voor diploma orthopedische chirurgie. Kreeg plots tijdens de wacht een complexe beenbreuk voor zich. Been moest met pinnen gefixeerd en had dat nog nooit gedaan. Belt naar haar stagemeester om te komen...zijn uitleg: 'Dat zal wel lukken zeker'.

Verkeerde diagnoses hoor je ook af en toe in mijn beroep (apotheker). Sowieso is dit niet altijd even makkelijk en dan moet je hopen dat het goed komt. Artsen zouden 100 procent correct moeten werken, maar dat kan niet. Het is ook geen exacte wetenschap en je moet steeds die dunne lijn lopen tussen zekerheid-voorzichtigheid. Te veel van het één of ander, is ook niet goed. Ben je overdreven voorzichtig, ga je misschien minder fouten maken, maar dan kom je weer onzeker over. Ben je overdreven zeker, dan loop je ooit tegen de lamp. En die lamp is gloeiend heet...
Als ik in mijn dokterspraktijk kom, dan is de kans bestaande dat ik niet mijn vaste dokter heb, maar huisdokter A. Onzeker tot en met. Daar ga ik zelf binnen met de diagnosestelling, ze geeft me gelijk...ik zeg, misschien X en Y voorschrijven...ok, dat doet ze dan ook. Dan ga je naar buiten met een WTF-gevoel.
 
  • Wow
Waarderingen: 515
Heb het in het "ouders" topic al eens gezegd, maar hier dus een dokter van wacht die zei dat ik gerust Nurofen mocht geven aan een kind van 3 met windpokken.
 
Oogarts A,B,C...: verschillende oogartsen zouden in het Oost-Vlaamse in een oogkliniek steevast cash geld vragen bij LASIK operaties. Tot 4000 euro CASH, een week op voorhand gecommuniceerd. BTW: laat die 'zou' maar vallen: is uit de eerste hand dat ik dit weet.
Uiteraard geen propere situatie (zou het zelf nooit doen/durven) maar is dit echt zo schandalig? Het is een operatie die al niet terugbetaald wordt en doorgaans ook niet noodzakelijk is (en de meesten moeten na x aantal jaar toch een leesbril dragen). Nee zeggen en een andere arts zoeken kan ook, het is niet dat uw leven er vanaf hangt. Als alles medisch correct gebeurt dan lijkt mij dat niet erger dan een aannemer die hier en daar een deel in het zwart vraagt. Of zie ik iets over het hoofd?
 
Laatst bewerkt:
Uiteraard geen propere situatie (zou het zelf nooit doen/durven) maar is dit echt zo schandalig? Het is een operatie die al niet terugbetaald wordt en doorgaans ook niet noodzakelijk is. Nee zeggen en een andere arts zoeken kan ook, het is niet dat uw leven er vanaf hangt. Als alles medisch correct gebeurt dan lijkt mij dat niet erger dan een aannemer die hier en daar een deel in het zwart vraagt. Of zie ik iets over het hoofd?
Waar blijft de verantwoordelijkheid in geval van medische complicaties dan?
Je kan niet bewijzen dat je bij die arts ingreep x hebt laten uitvoeren maar kan er wel blind door worden....
(Ik zou het nooit kunnen laten uitvoeren, ik heb een aanzienlijk verlies van zicht aan 1 oog, als er iets fout loopt met mijn "goede" oog, ben ik echt functioneel blind: niet meer lezen, geen auto meer rijden,...)
 
Waar blijft de verantwoordelijkheid in geval van medische complicaties dan?
Je kan niet bewijzen dat je bij die arts ingreep x hebt laten uitvoeren maar kan er wel blind door worden....
(Ik zou het nooit kunnen laten uitvoeren, ik heb een aanzienlijk verlies van zicht aan 1 oog, als er iets fout loopt met mijn "goede" oog, ben ik echt functioneel blind: niet meer lezen, geen auto meer rijden,...)
Die ingreep zal nu ook wel niet volledig onder tafel gebeuren zeker? Waarschijnlijk x euro ‘wit’ en de rest in het zwart. Sowieso valt dat wel te bewijzen door afspraken voor consultaties, medicatie die voorgeschreven wordt voor na de operatie etc.

Ik wil het hier niet goedpraten trouwens maar ik zie het verschil niet met een plastisch chirurg die 15k vraagt voor een of andere cosmetische ingreep en de aannemer die een deel zwart ontvangt
 
Laatst bewerkt:
Die ingreep zal nu ook wel niet volledig onder tafel gebeuren zeker? Waarschijnlijk x euro ‘wit’ en de rest in het zwart. Sowieso valt dat wel te bewijzen door afspraken voor consultaties, medicatie die voorgeschreven wordt voor na de operatie etc.

Ik wil het hier niet goedpraten trouwens maar ik zie het verschil niet met een plastisch chirurg die 15k vraagt voor een of andere cosmetische ingreep en de aannemer die een deel zwart ontvangt
Is het verhaal van een vriendin, plus haar man. Twee verschillende oogartsen. De éne vroeg 3500 euro cash, de andere 4000 euro. Geen enkele mogelijkheid, buiten cash. Dat was ook de totaalprijs, geen enkel bewijs gekregen van betaling of wat dan ook. Afgegeven op de dag van de operatie in een omslag.
In de gezondheidszorg, en zeker voor een dokter (die zijn code plichtleer moet volgen van de Orde), is dit een echte schande.
 
Waar blijft de verantwoordelijkheid in geval van medische complicaties dan?
Je kan niet bewijzen dat je bij die arts ingreep x hebt laten uitvoeren maar kan er wel blind door worden....
(Ik zou het nooit kunnen laten uitvoeren, ik heb een aanzienlijk verlies van zicht aan 1 oog, als er iets fout loopt met mijn "goede" oog, ben ik echt functioneel blind: niet meer lezen, geen auto meer rijden,...)
Die praktijken gebeuren nog vaak. Het gaat vaak over "snel" geopereerd worden. Het Belgisch gezondheidszorgsysteem impliceert en stimuleert deze praktijken ook he. Vrije keuze van zorgverlener t.o.v. onze buurlanden waar je gewoon 6 maand moet wachten op je heupprothese. Als je in België dan voor een "meerprijs" binnen twee weken kan worden geopereerd, tja...

Gebeurt nog vaak dat je bij ongeconventioneerde artsen €90 betaalt, en op uw uittreksel van de mutualiteit €60 staat. Ik ken een plastisch chirurg die voor esthetische ingrepen ook steevast cash vraagt. Dat gaat over €3000 à €5000 euro voor neuscorrecties die hoogstens een uur duren.
 
Die praktijken gebeuren nog vaak. Het gaat vaak over "snel" geopereerd worden. Het Belgisch gezondheidszorgsysteem impliceert en stimuleert deze praktijken ook he. Vrije keuze van zorgverlener t.o.v. onze buurlanden waar je gewoon 6 maand moet wachten op je heupprothese. Als je in België dan voor een "meerprijs" binnen twee weken kan worden geopereerd, tja...

Gebeurt nog vaak dat je bij ongeconventioneerde artsen €90 betaalt, en op uw uittreksel van de mutualiteit €60 staat. Ik ken een plastisch chirurg die voor esthetische ingrepen ook steevast cash vraagt. Dat gaat over €3000 à €5000 euro voor neuscorrecties die hoogstens een uur duren.

Maar bij die niet geconventioneerde arts kan je dat normaal wel gewoon met bankcontact betalen. Omdat ze niet geconventioneerd zijn mogen ze meer vragen en dat extra stuk maakt voor de mutualiteit niet uit, daar zit geen terugbetaling op, dus dat hoeft niet op dat papierke te staan. Mutualiteit is geen arbeidsinspectie. En dat wil daarom niet zeggen dat dat in't zwart is. Als iets persé cash moet betaald worden, is dat meestal wel het geval.
 
Toen ik 6 jaar was, moest ik een prik krijgen, maar weet nie meer voor wat juist, de bof of tetanus of iets dergelijks....

Dan dus hiervoor naar huis arts geweest voor prik in bil. Ik voelde bij die prik echt veel pijn, wat raar is gewoon in uw bil....
Daags nadien stond schoolreis gepland, rugzakje al klaar .... (eerste schoolreis ooit!)

Toen ik wou uit mijn bed stappen, was mijn been precies lam. ik kon er niet op staan.

Meteen dokter gebeld, en die vond niets speciaals. Zei zelfs tegen mijn ouders dat ik "bang was om op schoolreis te gaan, en deed alsof!"...

Andere dokter laten komen, kinesist oefeningen de komende dagen, en alles was terug ok.

Maar uiteindelijk die dokter nooit meer een blik gegund.
 
Enkele jaren geleden tijdens een heel hete zomer had ik blijkbaar iets verkeerd gegeten. Dus naar de dokter.... Mijn gewoonlijke huisarts was een week op verlof, dus bij een andere in de buurt gegaan. Voedselvergiftiging... raad gekregen beschuiten te eten en aquarius te drinken. Maar ik kon drinken noch eten binnenhouden en dat gecombineerd met temperaturen van boven de 30 graden ging het dus almaar slechter. Maar dagen later, een vrijdag, terug naar mijn eigen huisarts gegaan. Direct antibiotica en nog wat medicatie gekregen met de boodschap "als het zondag niet beter is, naar spoed. Ge zijt volledig aant uitdrogen en anders valt ge in coma en sterft ge". Die zondag kon ik met moeite stappen, duizelig, totaal aant bibberen. Dus naar spoed.
Mijn vrouw legt alles uit, die mensen bekijken mij eens en zeggen "gij ziet er inderdaad niet goed uit, onmiddelijk meekomen..."
De wachtzaal zat vol, maar dus geen minuut moeten wachten en direct naar de box.
Infuus met vocht, flessen dafalgan,...
Tot daar heel tevreden van de dokters en verpleging, maar dan...

Ze leggen mij op een kamer van de afdeling interne geneeskunde of zoiets. Dat bed was verschrikkelijk... aan het voeteinde van het bed was een plank van zo'n 50cm hoog. Ik ben een redelijk groot persoon en vermits ik niet kon platliggen maar wat rechter moest liggen schoof ik altijd met mijn voeten tegen die plank waardoor er constant druk op mijn benen stond. Na een paar uur trok dat door naar mijn rug en lag ik te kreperen van de pijn.
Verpleegsters kwamen om de zoveel tijd een nieuwe zak vocht aan dat infuus hangen en vroegen altijd hoe het ging. Ik zei dus steeds dat het beter ging maar dat ik pijn had door dat bed. Gebeurde niks mee.
De nacht moeten blijven, niet geslapen van de pijn (en het gesnurk van de andere patient in de kamer, ma soit).
Er was mij meegedeeld dat als ik mijn ontbijt zonder problemen kon opeten en binnenhield ik tegen de middag naar huis mocht, nadat de dokter geweest was.
Ontbijt bleef binnen dus wachten op de dokter. Tegen 15u in de namiddag toch maar eens gebeld om te vragen of ze misschien wisten wanneer de dokter kwam... verpleegster ging navragen maar ze is gewoon niet terug gekomen. Dit 3 maal gedaan en nooit geen verpleegster terug gezien. Op dit punt was ik zo aan het afzien van de pijn in mijn benen en rug dat ik er bijna erger aan toe was dan toen ik het ziekenhuis binnenging. Dus laatste keer gebeld en gezegd dat ze het infuus moesten verwijderen en ik naar huis ging gaan. No way dat ik daar nog een nacht ging blijven omdat het te laat werd.
Dat veroorzaakte precies wat paniek en 5 minuten later stond de dokter er en mocht ik naar huis...

Beste van al... een jaar later laat ik in hetzelfde ziekenhuis een neustussenschotcorrectie uitvoeren. De verpleegster brengt mij naar de kamer en vraagt of ze nog iets kan doen. Hetzelfde soort bed, dus ik vermeld het probleem van de vorige keer.
"Geen probleem" en ze trekt het voeteinde van dat bed een halve meter uit...
Toen was ik om dood te vallen

*edit*
Nog een dat mij net te binnenschiet.
Jaren geleden toen mijn vroegere huisarts ook op verlof was en ik naar zijn vervanger moest.
Redelijk normaal onderzoek maar dan pakt hij een potje pillen en zegt "steekt uw 2 armen vooruit, linkerhand met de handpalm omhoog, rechter omlaag"
Vreemd, maar ik doe dat. Hij legt dat potje in mijn linkerhand en duwt mijn rechterhand naar beneden. "Hmm, ok"
Hij pakt een ander potje en doet hetzelfde. Ik heb ondertussen geen idee wat er aan het gebeuren is.
"Das al beter" zegt hij.
Dan met nog een ander potje hetzelfde en zegt "dat is het".
Ik vraag wat dat moest voorstellen. "Ja, dat is om de positieve energie die die pillen doorstralen naar uw lichaam te meten. Door op uw andere hand te duwen weet ik hoeveel sterker dat uw lichaam maakt omdat uw arm steviger aanvoelt"
Owkaaaay....
Gemaakt dat ik weg was en bij het volgende bezoek aan mijn huisarts heeft hij me toch ook meegedeeld dat hij met die persoon niet meer ging samenwerken
 
Laatst bewerkt:
Beste van al... een jaar later laat ik in hetzelfde ziekenhuis een neustussenschotcorrectie uitvoeren. De verpleegster brengt mij naar de kamer en vraagt of ze nog iets kan doen. Hetzelfde soort bed, dus ik vermeld het probleem van de vorige keer.
"Geen probleem" en ze trekt het voeteinde van dat bed een halve meter uit...
Uw toestand was dringend, dus misschien was er geen kamer + beschikt bed meer vrij voor jou en dan mag je blij zijn dat ze uw leven gered hebben en nog een bed gevonden hebben voor jou.

Maar dan ik die zin in het vet. :wtf: Dan heeft de verpleging serieuze steken laten vallen in uw verzorging daar hé.

Dat doet mij vermoeden dat toen je vroeg aan een verpleegster om de arts te verwittigen, dat ze dat toen ook gewoon niet gedaan heeft en dat de arts geen flauw idee had dat je daar lag te kreperen.

Wat er ook van waar is, iemand / meerdere personen hebben hun job dus niet gedaan.
 
Uw toestand was dringend, dus misschien was er geen kamer + beschikt bed meer vrij voor jou en dan mag je blij zijn dat ze uw leven gered hebben en nog een bed gevonden hebben voor jou.

Maar dan ik die zin in het vet. :wtf: Dan heeft de verpleging serieuze steken laten vallen in uw verzorging daar hé.

Dat doet mij vermoeden dat toen je vroeg aan een verpleegster om de arts te verwittigen, dat ze dat toen ook gewoon niet gedaan heeft en dat de arts geen flauw idee had dat je daar lag te kreperen.

Wat er ook van waar is, iemand / meerdere personen hebben hun job dus niet gedaan.
Dat was inderdaad de hele clou van het verhaal.:tongue:
De verpleegster van bij mijn neusoperatie stond ook helemaal versteld toen ik dat vertelde. Ze begreep niet dat er toen, van de verschillende verpleegsters die ik toen gezien had, niemand de moeite had gedaan dat bedeinde uit te trekken.

En uiteindelijk had ik toen in totaal drie keer gebeld om aan drie verschillende verpleegsters vriendelijk te vragen of ze iets van de dokter afwisten. Alle drie gingen ze het navragen maar ik heb er toen geen een van terug gezien.
Dus de vierde keer was mijn geduld wel op. :eviltongue:
Mijn vrouw, die mij kwam halen, zat daar ondertussen ook al uren te wachten.
 
In Amerika was ik eens ziek en ik wou naar de lokale praktijk gaan. Werd gewoon weggestuurd omdat ik dus geen health insurance had daar. Toch vreemde bedoening hoor.

Hier eens fout gediagnosticeerd, eerste dacht oorinfectie, de 2de (huisarts) wist te vertellen dat het een zona was. Een heel doos pillen voor niks binnen gewerkt.
 
Terug
Bovenaan