Ik moet nog 1 vak doen en de thesis en dan ben ik eindelijk klaar. Werkstudent zijn, het is wat.
Echter maak ik me wat zorgen. Ik moet dus nog 1 vak doen en ik kan kiezen tussen drie mogelijke vakken. Ik heb voor alledrie de prof gecontacteerd en alledrie gaan ze hun lessen terug volledig fysiek doen zonder opnames. Ook opnames van vorige jaren worden niet meer ter beschikking gesteld en voor werkstudenten worden geen uitzonderingen gemaakt. Ik ben wel SERIEUS genaaid zo want ik ga waarschijnlijk door mijn werk overdag niet op de lessen geraken. Waarom doen ze dat? Dit is een master he, geen opleiding voor eerstejaars. Ik snap dat het voor de prof leuker is om fysiek les te geven... Maar werkstudenten als ikzelf vallen gewoon uit de boot. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Ik weet dus niet hoe ik dat ene vak nu ga doen, hoe ik daar voor ga kunnen slagen. Ik ben nu ook veranderd van werk, ik begin in oktober bij mijn nieuwe werkgever, dus ik ga daar meteen moeten kijken of daar iets te regelen valt zodat ik misschien toch fysiek in de les kan zijn... Ik heb er al een paar weken stress van. Zo dicht bij de eindstreep, het kan toch niet dat omdat de proffen hun lessen niet meer online willen geven of opnames niet online willen zetten dat ik niet meer kan slagen! Ik merkte ook dat ik veel baat had bij die opnames, dingen die ik niet meteen snapte kon ik herbekijken, dat zal nu ook wegvallen. Waarom!
En dan is er de thesis, waar ik ondertussen ook een onderwerp voor heb en mee begonnen ben, maar hoe meer ik er mee bezig ben, hoe groter en onoverkomelijker de opdracht lijkt. Bij de vakken leerde ik nog iets bij, dat was nuttig en interessant, maar wat is het punt om weer een thesis te schrijven? Het voelt aan als bezighouden, een verplichte horde om het papier te kunnen krijgen. Tijdens mijn eerste thesis had ik het gevoel dat ik geen vrije tijd meer had omdat ik altijd wel met de thesis kon bezig zijn en ik heb dat gevoel nu opnieuw.