Een naam als Soulstice brengt een zekere verwachting met zich mee. De verwachting om al in de eerste vijf minuten genadeloos afgerost te worden door een weerwolf bijvoorbeeld, of de verwachting om door een game heen te moeten ploeteren. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is Soulstice echter geen Soulslike, maar eerder een throwback naar de Japanse action-games uit het tijdperk van de PlayStation 2, met wat invloeden van PlatinumGames als kers op de taart. Denk aan een mengelmoesje van Devil May Cry en Bayonetta, maar dan op een bescheidener budget. Dat de game gemaakt is door een piepklein Italiaans team, maakt het des te intrigerend. Is Soulstice een fijne hommage die op eigen benen kan staan, of vooral een slechte cover van betere games? We ontdekken het in de review.