Elk metrostation in London heeft al jaren een geautomatiseerd omroepsysteem. Behalve eentje. De Northern Line heeft nog steeds het bandje van meneer Oswald Laurence. De brave man werkte voor London Underground sinds de jaren zestig en sprak medio jaren zeventig de bekende zinnetjes zoals 'mind the gap' in. Oswald is al enkele jaren wijlen, maar zijn echtgenote komt nog wekelijks even pauze nemen in dit station, gewoon om haar echtgenoot nog eens te horen. LU belooft ook dat dit zo zal blijven tot het einde van haar dagen (van de weduwe, niet London Underground ...) en daarna gaan de bandjes naar de familie. Een hartverwarmend verhaal. Mind, thát gap is not this Gap. Inderdaad, het verhaal van The Gap is niet zo schattig, maar daarom niet minder interessant om in te duiken.