Ben je ooit al eens verslingerd geraakt aan een game waar je absoluut niets van verwachtte? In die zin dat je wel iets uit dat specifieke genre wou spelen, maar toch lage verwachtingen had wat de uitwerking daarvan in dat specifieke spel betreft? Wanneer alle puzzelstukjes dan toch blijken samen te vallen, kan dat zorgen voor een erg verrassende spelervaring. Dat heb ik nu dus voor met SpaceBourne 2. Al jaren was ik op zoek naar een single-player space RPG die zowat alles te bieden heeft wat Star Citizen ons ooit beloofde. Een open heelal dat je kunt doorkruisen met een ruimteschip, maar waar je eveneens op elke planeet kunt landen. Dit om er in het kader van een spannend verhaal third-person combat te voeren, te minen, traden of gewoonweg te verkennen en ontdekken. Tot dusver passeerden verschillende games uit de X-series, Elite Dangerous en No Man’s Sky de revue, maar geen enkele van die games vinkten alle checkboxes af voor mij. En aangezien Starfield ook...