Preview: SpaceBourne 2

Ben je ooit al eens verslingerd geraakt aan een game waar je absoluut niets van verwachtte? In die zin dat je wel iets uit dat specifieke genre wou spelen, maar toch lage verwachtingen had wat de uitwerking daarvan in dat specifieke spel betreft? Wanneer alle puzzelstukjes dan toch blijken samen te vallen, kan dat zorgen voor een erg verrassende spelervaring. Dat heb ik nu dus voor met SpaceBourne 2. Al jaren was ik op zoek naar een single-player space RPG die zowat alles te bieden heeft wat Star Citizen ons ooit beloofde. Een open heelal dat je kunt doorkruisen met een ruimteschip, maar waar je eveneens op elke planeet kunt landen. Dit om er in het kader van een spannend verhaal third-person combat te voeren, te minen, traden of gewoonweg te verkennen en ontdekken. Tot dusver passeerden verschillende games uit de X-series, Elite Dangerous en No Man’s Sky de revue, maar geen enkele van die games vinkten alle checkboxes af voor mij. En aangezien Starfield ook maar uitgesteld bleef worden, begon verveling om de hoek te loeren. Tot SpaceBourne 2 dus op mijn pad kwam.

SpaceBourne 2 is de opvolger van - hoe kan het anders - SpaceBourne, waar het speluniversum eveneens het resultaat is van procedurele generatie. Beide games werden ontwikkeld en uitgegeven door slechts één persoon, genaamd Burak Dabak en werkzaam onder het label DBK Games. De eerste SpaceBourne stond al een tijdlang op mijn radar, maar nog vooraleer ik deze kon uittesten, bleek de sequel al vrijgegeven in een Early Access-formule op Steam. Het perfecte excuus om meteen maar met de tweede game te starten, en deze hier van een preview te voorzien!

20230219230113_1.jpg


Opties die je enkel in een AAA space RPG verwacht

Laat ons eerst nog even terugspoelen naar de premisse van SpaceBourne 2. Wat is eigenlijk het doel van deze game? Op de winkelpagina van de game op Steam heeft men het alvast over een reis naar grootsheid, waar je je dient voor te bereiden op ruimteschipgevechten, gedreven op adrenaline, welke je een kans bieden om je plaats in de Melkweg op te eisen door een nieuw rijk op te bouwen in de uitgestrektheid van de ruimte. Zo simplistisch dus luidt de commerciële slogan van de game, maar zoals ik al aangaf in de intro, het maakt de voldoening des te groter.

SpaceBourne 2 profileert zich als een typische RPG die aftrapt met de creatie van een personage, waarbij je de keuze krijgt tussen een ruimtepiraat, kapitein, handelaar, freelancer, huurmoordenaar of verkenner. Jij beslist zowel de klasse, jouw naam, uiterlijk evenals specifieke kwaliteiten als soldaat, piloot of avonturier. Na het succesvol afronden van de opgelegde missies zal het level van je personage automatisch upgraden. Afhankelijk van de klasse zal dit gepaard gaan met specifieke bonussen, onder meer gerelateerd aan de omgeving waar je vertoeft, de loot welke je verzamelt als aan het elimineren van vijanden.

20230218233510_1.jpg


Besturing met ruwe kantjes, maar die went

Het verhaal begint erg lineair voor ons hoofdpersonage. De huur van zijn of haar verblijf van vier manen ver (inderdaad, niet maanden) moet nog overgemaakt worden aan huisbazin Arabel. Met andere woorden, het O.C.M.W. bestaat enkel op de hemel die onze aarde is, je moet dringend aan de bak om die zogenaamde space credits te verdienen en haar daarmee te kunnen betalen. Na kort de woestijnachtige planeet wat verder te verkennen beland je bij Qgver, die jou interessant maar riskant werk kan bezorgen om snel aan die broodnodige centen te geraken. Veel van de dialogen, die overigens enkel aan de kant van de NPC van een stem voorzien zijn, bevatten meerdere te kiezen antwoorden waarvan de impact niet altijd duidelijk is, maar die wel een extra dieptedimensie toevoegen aan het verhaal.

Het vliegen smaakt wat als een cocktail van arcade en simulatie, uiterst verfrissend.


Na de opdracht van Qgver te aanvaarden start de eerste missie die je zowel zaken bijleert op het vlak van scouting, als wat betreft de space combat en het besturen van je ruimteschip. Zeker dat laatste vergt best wat oefenen. Het is initieel geen sinecure om met de neus van de shuttle in de richting van het luchtruim te beginnen versnellen, tijdig het landingsgestel in te trekken en op het juiste moment ook de thrusters activeren om aan de zwaartekracht te kunnen ontsnappen. Van zodra je deze stappen eenmaal beheerst, zul je elke planeet probleemloos weten te verlaten, maar dan is er ook nog het landen. Helaas werkt de besturing via een controller op die momenten zelden goed mee. De weergegeven in te drukken knoppen blijken immers enkel geldig voor een QWERTY-keyboard en de toetsen naar eigen wens instellen werkt eveneens niet vlekkeloos. Pas wanneer ik overschakelde naar een besturing die volledig via het toetsenbord verloopt, was het voor de volle honderd procent duidelijk wat ik wanneer moest indrukken en begon ik het opstijgen en landen ook perfect te beheersen. Globaal beoordeeld smaakt het vliegen wat als een cocktail van arcade en simulatie. Kort is er die bittere voorsmaak, maar daarna wordt het een uiterst verfrissend drankje.

Naast een aantal third person views is het mogelijk om je ruimteschip via een cockpit view te laten navigeren doorheen het heelal. Om je efficiënter te verplaatsen doorheen de duizenden uitgestrekte sterrenstelsels, kun je gebruik maken van warp zones of van Star Gates. Het klinkt misschien ongelooflijk, maar op elk ruimtestation en elke planeet kan er dus geland worden. Indien een bepaalde missie de infiltratie van een vijandelijke locatie vereist, maak je voorafgaand best gebruik van de Cloak Modus van je ruimteschip. Eenmaal van boord gegaan, kun je je daarna voortbewegen via de jetpack, rekening houdend met de vigerende zwaartekracht. Niet bijster origineel, want deze mechanismen zagen we natuurlijk al eerder in zoveel andere spacegames. De naadloze overgangen echter tussen de navigatie via de ether en deze via de grond, evenals de schaal waarop dit mogelijk is, blijven toch wel erg knap gedaan voor een product dat amper met twee A’s gelabeld kan worden. En hetzelfde geldt natuurlijk voor de graphics.

20230219215625_1.jpg


Prima combat, misschien te makkelijk?

De dogfights die je voert vanuit je ruimteschip kennen in ieder geval een minder steile leercurve. Via de raketlasers dien je de vijandige shuttles eerst van hun schild (hull) te ontdoen, waarbij de graad van bescherming weergegeven wordt via een blauwe strook. Vervolgens kun je de rode levensstrook van de vijandelijke fighters via de machinegeweren naar het nulpunt herleiden, waarna je belager spectaculair ontploft. Het schakelen tussen beide wapengroepen is supereenvoudig, al dien je wel steeds rekening te houden met overheating. Weliswaar wordt dit dan weer duidelijk aangegeven op je HUD via een oranje vlam. Op dat moment verlies je voor heel even je afweermogelijkheden, dus dan komt het gekende dodge and roll zeker van pas. Deze maneuvers helpen je ook te overleven wanneer je de volle laag kreeg, tot het protectielevel van je raketschild automatisch geregenereerd is. Via de middelste muisknop kun je gelukkig het afweergeschut automatisch laten locken op je vijanden wat je weer wat moeite met het mikken bespaart. En wanneer de tegenstand gewoonweg te sterk blijkt, is vluchten ook nog altijd een optie, tot je beter voorbereid bent voor een herkansing. Kortom, mogelijks heb je net als mij ook snel de smaak te pakken wat de luchtgevechten betreft.

Het FPS-gedeelte kan voor ervaren rotten wel wat makkelijk overkomen.


Exact dezelfde voldoening krijg je tijdens het voeren van de grondgevechten. Je start het spel met standaardwapens zoals een pistool en een assault rifle, maar aangezien je de spullen van elke verslagen vijand kunt overnemen én doordat er her en der in kratten loot te vinden is, zul je heel snel je arsenaal en uitrusting upgraden. Nog een waarschuwing voor de gevoelige spelers: mijn favoriete wapen is voorlopig de Pulse Charger, een soort shotgun die enorme schade kan aanrichten, waaronder het halveren van lichamen. En zo zit er dus zelfs een beetje Dead Space in deze SpaceBourne 2. Doordat de A.I. niet altijd even slim overkomt en omdat je health vanzelf genereert na jezelf een tijdje terugtrekken uit de schietkraam, kan het FPS-gedeelte voor ervaren rotten wel wat makkelijk overkomen. Zelf had ik daar in ieder geval geen last van. De prima gunplay, de harde knallen en de uitstekende achtergrondmuziek die tijdens zo’n ground battle weergalmt, verheffen dit gameplayelement met voorsprong tot mijn favoriete aspect van deze game. Dat dit mij doet terugdenken aan de eerste Mass Effect kan alleen maar een goed ding zijn, toch? En dan moet ik nog echt gaan beginnen met het oprichten van mijn eigen guilds en facties ...

Conclusie

Ja, het mag ondertussen wel duidelijk zijn dat ik wel een boontje heb voor deze Early Access-titel. Natuurlijk heeft SpaceBourne 2 momenteel zijn rauwe kantjes en bugs, maar de content die het spel in zijn huidige staat al te bieden heeft is, naast gigantisch, gewoon erg vermakelijk. Ben jij net als mij het wachten op Star Citizen beu, en wil je eens wat anders opzetten dan die No Man’s Sky tot Starfield er eindelijk is? Dan is deze tweede SpaceBourne ook voor jou minstens het proberen waard!

Over

Beschikbaar vanaf

17 februari 2023

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. Action
  2. Adventure
  3. Fighter
  4. RPG
  5. Shooter
  6. Simulator

Ontwikkelaar

  1. DBK Games

Uitgever

  1. DBK Games
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan