Archief - Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Ons zoontje is ondertussen al 1 maand.
25 oktober bevallen, 5 dagen voor de uitgerekende datum.
48 cm groot en 2,975 kg. Hoewel hij dus helemaal niet groot of zwaar was, toch met een keizersnede moeten komen, helemaal onverwachts. 9 uur arbeid en volledige ontsluiting maar bekken te smal, waardoor hij maar niet indaalde.
Gelukkig al een epidurale gekregen waardoor ik er mij wel bewust van was.

Vannacht zo mogelijk de beste nacht tot nu toe gehad. In bedje gelegd na de laatste voeding om 12u en geslapen tot 10 voor 7. Om half 8 terug in bedje en hem zelf wakker gemaakt tegen half 11 om aan de dag te beginnen. En overdag ook helemaal niet lastig geweest u
Een verademing ten opzichte van de dagen ervoor, toen sliep hij de hele dag helemaal niks en zodra je hem niet meer vasthad meteen huilerig. Geen pretje als ze zelfs bij kind&gezin zelfs al zeggen dat hij een luide stem heeft en k veronderstel dat ze daar wel wat gewoon zijn


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Onze jongste van 1,5 jaar slaap nog steeds niet door, begint vermoeiend te worden, elke nacht paar keer wakker. Gisterennacht is hij 3 uur wakker geweest.
Nog jaartje afzien en dan met het school hopelijk beter.

De oudste (3,5) kan sinds een kleine maand alleen rijden zonder zijwieltjes, heel plezant om te zien.
Paar keer oefenen met wieltjes en zonder de wieltjes was ze zelf aan het rijden na 500m. Zo een loopfietsje is goud waard in zo een geval.

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

BlackOccult zei:

Ik heb gisteren amper 2 uur gebabysit op het zoontje van mijn schoonbroer (14 maanden). Holy shit, zo vermoeiend. Continu achteraan lopen, mijn blokkentoren afbreken...
Hij noemt alles en iedereen "mama", dus tante Blacky ook. Stiekem wel cute.

Klik om te vergroten...

Ik heb in het verleden 5 jaar lang mijn 2 kindjes(van 2 jaar en 4 jaar tot ze 7 jaar en 9 jaar waren) zo goed als alleen opgevoed icm fulltime job en het huishouden.
Ttz. Van maandag tot vrijdag waren ze bij mij en weekend bij de mama. Het weekend diende dan om boodschappen te doen, te wassen, huis kuisen, tuin onderhouden, klusjes...
Op ne moment ben je de vermoeidheid voorbij en ga je op automatische piloot in full zombiemodus. Blij dat deze periode reeds in een ver verleden ligt en ik nooit meer in deze situatie kan komen.
De kinderen zijn ondertussen tieners en kunnen perfect hun plan trekken.
Weet je wat ik nog het ergste vond? De scholen die het plezant vinden om ouders 's avonds nog wat extra werk bovenop te geven.
Vb. Ze hebben een week of 2 verlof, er moet niks gebeuren. Ah, kei goe.
Dan de eerste maandag komen ze terug van de school en dan moeten ze tegen dinsdag een schoendoos of 2 en 6 eierdoosjes en conservenblikken en dit en dat hebben.
Ooit letterlijk in de winkel na school dingen gaan kopen om enkel de verpakking te hebben en inhoud weg te kappen zodat ze kunnen knutselen om daar toch niet met lege handen te staan.

wiseguy444 zei:

Ik heb in het verleden 5 jaar lang mijn 2 kindjes(van 2 jaar en 4 jaar tot ze 7 jaar en 9 jaar waren) zo goed als alleen opgevoed icm fulltime job en het huishouden.
Ttz. Van maandag tot vrijdag waren ze bij mij en weekend bij de mama. Het weekend diende dan om boodschappen te doen, te wassen, huis kuisen, tuin onderhouden, klusjes...
Op ne moment ben je de vermoeidheid voorbij en ga je op automatische piloot in full zombiemodus. Blij dat deze periode reeds in een ver verleden ligt en ik nooit meer in deze situatie kan komen.
De kinderen zijn ondertussen tieners en kunnen perfect hun plan trekken.
Weet je wat ik nog het ergste vond? De scholen die het plezant vinden om ouders 's avonds nog wat extra werk bovenop te geven.
Vb. Ze hebben een week of 2 verlof, er moet niks gebeuren. Ah, kei goe.
Dan de eerste maandag komen ze terug van de school en dan moeten ze tegen dinsdag een schoendoos of 2 en 6 eierdoosjes en conservenblikken en dit en dat hebben.
Ooit letterlijk in de winkel na school dingen gaan kopen om enkel de verpakking te hebben en inhoud weg te kappen zodat ze kunnen knutselen om daar toch niet met lege handen te staan.

Klik om te vergroten...

Bij ons vragen ze dat gelukkig wel meestal een week op voorhand. Maar ze vragen soms ook wel "rare" dingen: gelieve tegen dinsdag het knuffeldoekje van je kind mee te geven. Hij had geen knuffeldoek, maar we hadden hier wel nog eentje liggen van toen hij baby was. Die doek moet nu elke dag mee naar zijn bed sindsdien.
Of ook: "gelieve tegen volgende week een speelgoedbuggy mee te brengen" (hebben we ook niet). Dat zijn toch dingen die niet elk gezin heeft, zou je zo denken...

Chapeau voor het alleen opvoeden van je kinderen trouwens! Ik heb een grenzeloos respect gekregen voor alleenstaande ouders/ouders die de opvoeding van hun kinderen alleen moeten dragen.

Mijn vrouw is leerkracht lager onderwijs, dus wij zijn rijkelijk voorzien van knutseltoestanden als het zover is.

Onze dochter is bijna 3 maanden en is voor de eerste keer wat ziek geweest. Geen koorts, wel veel snot. En die is nog te jong om daar van af te geraken. Soms dachten we dat ze niet kon ademen. Dus spoelen, dan de neusgaten vrijmaken met zo'n zuigpomp en Nesivine. Resultaat is veel gezeur en geween zodat die neus in een mum van tijd weer vol snot zit. Maar al bij al valt het mee. 's Nachts bevrijden we ze even van een lading snot en valt die na een obligate weenpartij weer in slaap. En ze maakt geen koorts, eet en plast nog goed. Buiten dat ene akkefietje is het een wolk van een dochter. Al bijna 6,5 kg, slaapt al meer dan een maand 's nachts door tot haar eerste flesje en ze heeft een zeer aanstekelijke lach.

Gek om te bedenken dat ze normaal gezien deze week al naar de crèche had moeten gaan. Omdat we pas in februari plaats hebben heeft mijn vrouw nog extra ouderschapsverlof opgenomen.

Castil zei:

Onze jongste van 1,5 jaar slaap nog steeds niet door, begint vermoeiend te worden, elke nacht paar keer wakker. Gisterennacht is hij 3 uur wakker geweest.
Nog jaartje afzien en dan met het school hopelijk beter.

De oudste (3,5) kan sinds een kleine maand alleen rijden zonder zijwieltjes, heel plezant om te zien.
Paar keer oefenen met wieltjes en zonder de wieltjes was ze zelf aan het rijden na 500m. Zo een loopfietsje is goud waard in zo een geval.

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

Klik om te vergroten...

Ons zoontje is bijna 2j en slaapt ook nog niet door. Alle mogelijke zaken al geprobeerd (soorte melk, meer melk, nachtlampje of volledig donker, en noem maar op). Meestal 1x, soms 2x. 2x maakt u idd kapot..

wiseguy444 zei:

Ik heb in het verleden 5 jaar lang mijn 2 kindjes(van 2 jaar en 4 jaar tot ze 7 jaar en 9 jaar waren) zo goed als alleen opgevoed icm fulltime job en het huishouden.
Ttz. Van maandag tot vrijdag waren ze bij mij en weekend bij de mama. Het weekend diende dan om boodschappen te doen, te wassen, huis kuisen, tuin onderhouden, klusjes...

Klik om te vergroten...

Bedoel je dan van maandagavond tot en met vrijdagmorgen? 4 morgens/avonden bij jou en 1 morgen/avond + 2 dagen weekend bij de mama?
Hoe deed je dat dan om de kinderen naar school te brengen/te halen + op woensdag en alle vakantie die kinderen hebben? Veel noodgedwongen moeten gebruik maken van opvang dan vermoed ik of werkte je héél dicht bij de school/glijdende uren/hulp van ouders?

Hier valt het sinds maart ook grotendeels op mij en ben 4,5 dagen/week aan het werk met twee kinderen van 3 en 4. Het is idd zwaar met momenten...

(Lang verhaal voor wie tijd/goesting heeft om een wall of text te lezen, voor context en om het eens van me af te kunnen schrijven:
Vóór maart hadden we 2 dagen per week hulp van de grootouders, zij deden de kinderen naar school én haalden ze van school zodat we op die dagen veel uren konden kloppen.
In vakanties gingen ze ook 2 dagen per week naar daar + als ze ziek waren konden ze daar meestal ook terecht.
Maar sinds mijn schoonmoeder zwaar ziek is geworden in maart, is die hulp volledig weggevallen.
Mijn vrouw loopt door de ziekte van haar mama eerder half op de rand van een zenuwinzinking dan dat ze nog normaal functioneert.
Ik probeer alles zoveel mogelijk te beredderen, maar het is vaak inderdaad half op zombiemode het ene na het andere taakje afwerken tot het tijd is om zelf te gaan slapen.
Hoe moeilijk het op sommige dagen ook is, ik ben wel blij dat ik er nog geraak met zo goed als alles van werk én toch nog wat uren kan slapen. Vaak wordt er 's avonds nadat de kinderen in bed liggen of in het weekend wel nog voor mijn job gewerkt, omdat ik doordeweeks overdag mijn uren niet haal. Mijn redding hierbij is glijdende uren, een werk dat dit toelaat én een begripvolle baas.
Buiten dat gaan de kinderen nog altijd deftig en op tijd naar school, worden ze zo min mogelijk in de naschoolse opvang gelaten, op tijd gewassen en gevoed én merken ze hopelijk heel weinig van de rotsituatie die nu aan de gang is. Alhoewel ze dat toch deels door hebben. Sint is hier vanmorgen al geweest omdat ze er dan een volledig weekend mee kunnen spelen. Aan tafel vanavond verkondigt de jongste ineens dat hij van zin is om zijn leukste Sintspeelgoed aan oma te geven en ook daar te laten, zodat oma blij wordt en hij hoopte dat ze daardoor ook sneller zou genezen. Met als resultaat dat bij mijn vrouw de ogen vol sprongen en ze even wegliep om te bekomen, terwijl onze jongste beteuterd in zijn eetstoel achterbleef en dacht dat hij iets fout had gedaan. Het gesprek aangaan met hen dat oma terminaal is, hebben we (nog) niet gedaan...
Ik merk wel dat mijn lontje door vermoeidheid en door teveel balletjes tegelijk omhoog te proberen houden steeds korter wordt met momenten, dus deze situatie moet ook wel geen half jaar meer duren of ik ga er zelf onderdoor.
En het ergst eraan toe in dit hele verhaal zijn eigenlijk mijn schoonmoeder + schoonvader, wat hierboven staat is niets in vergelijking met wat zij nu voelen en meemaken.

Tot zover mijn zelfbeklag... )

Voor de meeste: slaapcoach is te overwegen om na te gaan wat beter kan.

Hier de eerste 2j zo goed als elke nacht : in bed om 19u, rond 22u een stevig huilmoment, om 1u klaarwakker, als ik er mee op stond, ging die gewoon 2u spelen vooraleer ze een dutje deed. 5u: goeiemorgen mama, laat de dag maar beginnen!

2 pediaters bezocht hiervoor, "ze zal veel prikkels moeten verwerken, klinkt ook alsof ze night terrors heeft. Helaas niets aan te doen!"

Huisarts had calmomel kruidensiroop meegegeven en dat scheelde toch wel, daar krijgt ze elke avond een flinke soeplepel van bij het slapen gaan. Nog voor de tweede verjaardag ook een slaapwekker beginnen gebruiken waarbij ze pas uit bed mag als het konijntje wakker is. Scheelde s morgens toch ook weer een uur extra slaap
Beste was, na maandenlang wachten op een afspraak natuurlijk, een afspraak in het uz bij de pediater die slaapstoornissen begeleidt. Dochter was er bij en ze vond dat toch een pittig kind dat te weinig rust kent en dus prikkels op gaat zoeken.
Ze heeft dus op structuur gehamerd. Van 19u tot 6u in bed en er niet meer uit! Absoluut niet meer opstaan dus en laten spelen bvb. Huilen/night terror? In de kamer zelf troosten en niet uitgeput mee naar het grote bed nemen. Middagdutjes overslaan omdat ze dan toch niet slaapt of in de hoop dat ze 's nachts beter zal slapen? Niet doen!
En we merken dat ze toch een pak beter loopt als ze effectief 1.5u in bed gaat overdag. Ook als ze niet slaapt, is ze dan rustig aan het vertellen, boekje lezen, zingen,...
Maar het zijn natuurlijk een paar (dik 2 weken) helse nachten geweest om de nieuwe structuur erin te krijgen. Ocharme de buren wanneer er een uur lang gekrijst werd omdat ze wou opstaan of in het grote bed wou.

Ik heb ook al meermaals een "rondje slaapmedicatie" erop zitten. Wanneer de uitputting ècht te groot was, ging de dochter even bij de grootouders logeren en ging ik met slaapmedicatie 10u onder zeil. Ideaal is dat natuurlijk niet, maar ik wil niet weten wat de gevolgen anders zouden zijn geweest (soms simpelweg al levensgevaarlijk om haar naar de crèche te brengen met de auto naar reactiesnelheid toe bvb) dus het kan ook Letterlijk onze levens gered hebben, die slaapmedicatie.

TNTim: weten ze dat oma heel ziek is? Want meer moeten ze ook niet weten, maar minder ook niet.
En dat mama veel verdriet heeft omdat de dokters hard proberen om oma terug beter te maken maar dat het niet goed lukt, mag zeker ook benoemd worden.
En voor ik kinderen had, was ik er gigantisch tegen voor jonge mensen, maar ik denk dat - liefst niet op dezelfde nacht - slaapmedicatie ook bij jullie kan helpen om jullie als lapmiddel op de been te houden want de stress die jullie nu hebben is natuurlijk niet van de poes en met een half jaar ook langdurig te noemen.
Heel veel sterkte alvast!!!

Verstuurd vanaf mijn Mi A3 met Tapatalk

TNTim: veel sterkte, dat is echt een moeilijke situatie. Maar ik merk op dat je vermeld dat je zo min mogelijk gebruik maakt van naschoolse opvang vanuit een idee dat dat slecht is? In jouw situatie zou ik daar, net om jou wat ademruimte te geven wel meer gebruik van gaan maken. Zeker op de leeftijd van jouw kinderen is dat gewoon wat extra spelen en ik denk niet dat ze daar zelf problemen mee zouden hebben. Het is beter dat jij, terwijl jij alles probeert recht te houden, niet crasht.

Mulan zei:

Ze heeft dus op structuur gehamerd. Van 19u tot 6u in bed en er niet meer uit! Absoluut niet meer opstaan dus en laten spelen bvb. Huilen/night terror? In de kamer zelf troosten en niet uitgeput mee naar het grote bed nemen. Middagdutjes overslaan omdat ze dan toch niet slaapt of in de hoop dat ze 's nachts beter zal slapen? Niet doen!
En we merken dat ze toch een pak beter loopt als ze effectief 1.5u in bed gaat overdag. Ook als ze niet slaapt, is ze dan rustig aan het vertellen, boekje lezen, zingen,...
Maar het zijn natuurlijk een paar (dik 2 weken) helse nachten geweest om de nieuwe structuur erin te krijgen. Ocharme de buren wanneer er een uur lang gekrijst werd omdat ze wou opstaan of in het grote bed wou.

Klik om te vergroten...

Is dat nu echt iets dat van een specialist moet komen? daar hamert toch +/- iedereen op? Structuur is heilig. Daarom dat ze bij ons altijd in de eigen kamer geslapen hebben, van dag 1. Dat is hun slaapkamer, daar gaan ze om te slapen en enkel om te slapen. Al 3 jaar op +/- hetzelfde uur, nooit een uitzondering.

zarathustra zei:

Is dat nu echt iets dat van een specialist moet komen? daar hamert toch +/- iedereen op? Structuur is heilig. Daarom dat ze bij ons altijd in de eigen kamer geslapen hebben, van dag 1. Dat is hun slaapkamer, daar gaan ze om te slapen en enkel om te slapen. Al 3 jaar op +/- hetzelfde uur, nooit een uitzondering.

Klik om te vergroten...

Hier ist ook niks anders dan dat. "militair discipline" grap ik tegen m'n omgeving.

zarathustra zei:

Is dat nu echt iets dat van een specialist moet komen? daar hamert toch +/- iedereen op? Structuur is heilig. Daarom dat ze bij ons altijd in de eigen kamer geslapen hebben, van dag 1. Dat is hun slaapkamer, daar gaan ze om te slapen en enkel om te slapen. Al 3 jaar op +/- hetzelfde uur, nooit een uitzondering.

Klik om te vergroten...

Ze ging altijd op hetzelfde moment naar haar eigen bed, in haar eigen kamer, waar niet werd gespeeld. Maar als je peuter om 1-2u een half uur roept dat ze wil opstaan... Dan sta je op den duur dermee op he, voor ze de ganse wijk wakker brult. Rekening houden met je buren en zo....
En als ze huilt en ontroostbaar is, is het ook niet zo gek dat je als extreem oververmoeid ouder ze mee in bed neemt in de hoop dat....

Als buitenstaander is het natuurlijk makkelijk zeggen. Buitenstaanders genoeg gehad die aaaaaaallll hun adviezen ongevraagd rond kwamen spuien...

Verstuurd vanaf mijn Mi A3 met Tapatalk

Mulan zei:

Ze ging altijd op hetzelfde moment naar haar eigen bed, in haar eigen kamer, waar niet werd gespeeld. Maar als je peuter om 1-2u een half uur roept dat ze wil opstaan... Dan sta je op den duur dermee op he, voor ze de ganse wijk wakker brult. Rekening houden met je buren en zo....

En als ze huilt en ontroostbaar is, is het ook niet zo gek dat je als extreem oververmoeid ouder ze mee in bed neemt in de hoop dat....

Als buitenstaander is het natuurlijk makkelijk zeggen. Buitenstaanders genoeg gehad die aaaaaaallll hun adviezen ongevraagd rond kwamen spuien...

Verstuurd vanaf mijn Mi A3 met Tapatalk

Klik om te vergroten...

Slapeloosheid is niet te onderschatten. Hopelijk gaat het wat beter ondertussen.

Wat ik ook deed als m'n dochter niet wou slapen en schreeuwt in beld: Er naar toe gaan, haar sussen(door het raam kijken, tonen dat het donker is en dat iedereen slaapt). Terug in bed leggen.
*geschreeuw*

5 minuten wachten

dezelfde cyclus

10 minuten wachten

zelfde cyclus

15minuten wachten

zelfde cyclus

20 minuten wachten....

En dan hopen dat ze het opgeeft?

Mulan zei:

Ze ging altijd op hetzelfde moment naar haar eigen bed, in haar eigen kamer, waar niet werd gespeeld. Maar als je peuter om 1-2u een half uur roept dat ze wil opstaan... Dan sta je op den duur dermee op he, voor ze de ganse wijk wakker brult. Rekening houden met je buren en zo....

En als ze huilt en ontroostbaar is, is het ook niet zo gek dat je als extreem oververmoeid ouder ze mee in bed neemt in de hoop dat....

Als buitenstaander is het natuurlijk makkelijk zeggen. Buitenstaanders genoeg gehad die aaaaaaallll hun adviezen ongevraagd rond kwamen spuien...

Verstuurd vanaf mijn Mi A3 met Tapatalk

Klik om te vergroten...

Goh ja, buitenstaander. We hadden er twee zo. De eerste drie maanden was dat moeilijk, maar ik ben toch blij dat we het advies van buitenstaanders gevolgd hebben en vanaf 6 maanden hen consequent op hetzelfde moment in hun bed gelegd hebben. (daar voor lagen ze daar ook, maar dan was hun slaap patroon nog wat meer onregelmatig). Op twee jarige leeftijd ofzo kan ik zien dat dat een veel groter drama is., kleine van 6 maanden heeft minder opties. En je bent ( of was in in ieder geval voor jou) ook met twee. Je kan best wel de nachen afwisselen zodat je toch op zijn minst half de dagen een goede nachtrust krijgt.

soit, hindsight en buitenstaanders enzo. maar ik ben toch blij dat we dat allemaal duidelijk afgesproken hadden voor ze geboren waren.

edit: en fuck de buren, als ze niet tegen kinderen kunnen die huilen 's nachts moeten ze maar niet in een rijhuis gaan wonen.

Mathias55 zei:

Slapeloosheid is niet te onderschatten. Hopelijk gaat het wat beter ondertussen.

Wat ik ook deed als m'n dochter niet wou slapen en schreeuwt in beld: Er naar toe gaan, haar sussen(door het raam kijken, tonen dat het donker is en dat iedereen slaapt). Terug in bed leggen.
*geschreeuw*

5 minuten wachten

dezelfde cyclus

10 minuten wachten

zelfde cyclus

15minuten wachten

zelfde cyclus

20 minuten wachten....

En dan hopen dat ze het opgeeft?

Klik om te vergroten...

Ondertussen gaat het slapen VEEL beter ze begrijpt het concept van de slaapwekker nu ook een dik half jaar (moet je met een baby niet mee af komen natuurlijk) en behalve de occasionele night terror, moeten we er nauwelijks nog bij gaan.
Ze is nu ook veel gezonder dan voorheen. Ze is nu een jaar "ziekenhuisvrij" maar dat kwam er dan ook nog eens bij toen. Slecht slapen, vaak ziek zijn, niet weten of ze pijn had, honger had, troost nodig had of simpelweg haar zin wou hebben.
Als mensen dan zeggen "ge moet ze maar ne keer goed laten bleiten, ze zal het wel leren!" dan dachten wij: "ja, dat is zeker wat we willen bij een kind dat vaak ziek is en regelmatig opgenomen wordt... Dat je niet moet rekenen op mama en papa als je het lastig hebt!"

Vandaar het advies om voor een slaapcoach te gaan als het moeilijk lukt. Je hebt meer aan mensen met een specialisatie dan aan eender welk goedbedoeld advies waarvan er meestal 2 kanten zijn: laten wenen versus het ritme en de noden van je kind volgen.

Verstuurd vanaf mijn Mi A3 met Tapatalk

De jongste is 16 maanden en wordt nog elke nacht wakker. Als we geluk hebben, is het maar 1 keer. Goede periodes wisselen zich af met periodes die de hel zijn. Uit de kamer halen, deden wij sowieso bijna nooit.

Tegen buitenstaanders zeg ik nu vaak direct dat ik geen tips/advies zoek, maar dat ik soms gewoon eens wil klagen hoe lastig het is.

Mulan zei:

weten ze dat oma heel ziek is? Want meer moeten ze ook niet weten, maar minder ook niet.
En dat mama veel verdriet heeft omdat de dokters hard proberen om oma terug beter te maken maar dat het niet goed lukt, mag zeker ook benoemd worden.
En voor ik kinderen had, was ik er gigantisch tegen voor jonge mensen, maar ik denk dat - liefst niet op dezelfde nacht

- slaapmedicatie ook bij jullie kan helpen om jullie als lapmiddel op de been te houden want de stress die jullie nu hebben is natuurlijk niet van de poes en met een half jaar ook langdurig te noemen.
Heel veel sterkte alvast!!!

Klik om te vergroten...

De kinderen weten dat oma heel erg ziek is, ook hebben we gezegd dat de dokters gaan proberen om oma terug beter te maken. Lichte nadruk op 'proberen', omdat er geen genezing meer mogelijk is.

Hun oma/opa waren vóór maart hun god en deze zomer, op oma haar slechtste punt, herkende oma hen niet meer.
Opa loopt op van de zenuwen + is er het hart van in dat hij vervreemdt van zijn eigen kleinkinderen waar hij vroeger zoveel mee/voor deed.
Maar tijd om met hen bezig te zijn, heeft hij niet, want oma mag geen minuut alleen gelaten worden omdat ze zo verward is.

Bedankt voor de tip, maar slaapmedicatie heb ik niet nodig.
Uren extra op een dag of kleine mirakels zouden handiger zijn, maar dat gaat helaas niet.

Tha_nOn zei:

TNTim: veel sterkte, dat is echt een moeilijke situatie. Maar ik merk op dat je vermeld dat je zo min mogelijk gebruik maakt van naschoolse opvang vanuit een idee dat dat slecht is? In jouw situatie zou ik daar, net om jou wat ademruimte te geven wel meer gebruik van gaan maken. Zeker op de leeftijd van jouw kinderen is dat gewoon wat extra spelen en ik denk niet dat ze daar zelf problemen mee zouden hebben. Het is beter dat jij, terwijl jij alles probeert recht te houden, niet crasht.

Klik om te vergroten...

Klopt, ik heb dat vroeger zelf bijna nooit moeten doen en ik had compassie met de kinderen die daar wel lang moesten blijven.
Ik laat ze nu elke avond max een half uur in de opvang om zoveel mogelijk te kunnen werken.
Naar mijn aanvoelen zijn de kinderen anders de dupe van heel de situatie...

Maar je hebt eigenlijk gelijk, het zou een hulp zijn en ik moet niet zo'n tunnelvisie hebben.
Met het koudere weer vorige week zag ik dat ze nu ook in de refter spelen waar héél veel speelgoed was.

Thanks voor de tip!

Rana0306 zei:

Tegen buitenstaanders zeg ik nu vaak direct dat ik geen tips/advies zoek, maar dat ik soms gewoon eens wil klagen hoe lastig het is.

Klik om te vergroten...

Dat lucht idd op.

Je kunt ook 'smiddags een powernap doen van 30 minuten en kindereren 30 minuten extra later in de opvang. Geloof me, ze amuseren zich daar, je hoeft geen schuldgevoelens te hebben daarover.

zarathustra zei:

Goh ja, buitenstaander. We hadden er twee zo. De eerste drie maanden was dat moeilijk, maar ik ben toch blij dat we het advies van buitenstaanders gevolgd hebben en vanaf 6 maanden hen consequent op hetzelfde moment in hun bed gelegd hebben. (daar voor lagen ze daar ook, maar dan was hun slaap patroon nog wat meer onregelmatig). Op twee jarige leeftijd ofzo kan ik zien dat dat een veel groter drama is., kleine van 6 maanden heeft minder opties. En je bent ( of was in in ieder geval voor jou) ook met twee. Je kan best wel de nachen afwisselen zodat je toch op zijn minst half de dagen een goede nachtrust krijgt.

soit, hindsight en buitenstaanders enzo. maar ik ben toch blij dat we dat allemaal duidelijk afgesproken hadden voor ze geboren waren.

edit: en fuck de buren, als ze niet tegen kinderen kunnen die huilen 's nachts moeten ze maar niet in een rijhuis gaan wonen.

Klik om te vergroten...

Bij ons is het probleem dat de oudste (2j) de jongste (11m) wakker huilt, wij hangen er hier sinds een aantal maanden ook alweer elke nacht aan. Vroeger gingen we gewoon naast de oudste zitten tot hij uitgeraasd was en in slaap viel, maar nu ze met twee zijn is dat veel moeilijker, want dan mag je de jongste ook gaan troosten en dan is er geen nachten afwisselen meer aan. Dus de laatste tijd ligt een van ons meer niet dan wel met hem in het logeerbed.

Sir.Killalot zei:

Bij ons is het probleem dat de oudste (2j) de jongste (11m) wakker huilt, wij hangen er hier sinds een aantal maanden ook alweer elke nacht aan. Vroeger gingen we gewoon naast de oudste zitten tot hij uitgeraasd was en in slaap viel, maar nu ze met twee zijn is dat veel moeilijker, want dan mag je de jongste ook gaan troosten en dan is er geen nachten afwisselen meer aan. Dus de laatste tijd ligt een van ons meer niet dan wel met hem in het logeerbed.

Klik om te vergroten...

Waarschijnlijk het voordeel dat ze hier altijd samen op een kamer geslapen hebben. Als 1 van de 2 huilt wordt de andere er 9/10 niet wakker van