Persoonlijke en totaal subjectieve top tien met recency bias (want ja iets dat je nooit live gezien hebt kan nooit meest memorabel zijn vind ik) en ook Belgische bias (ook niet onlogisch):
Persoonlijk memorable tien, objectief misschien minder maar care, geen vaste volgorde:
Wellens:
https://www.youtube.com/watch?v=6ZbSKN8_2Xo
Wellens was voor mij zowat de eerste die mij de liefde voor de veldritsport bijbracht, en in dit seizoen domineerde hij zoals nooit eerder vertoont. Hij won niet bijna altijd, hij won met zoveel overmacht dat het leek alsof de rest voor het eerst op een crossfiets zat. Met deze als exponent, op een paar seconden na kwam de nummer twee, na geen vol uur cross, op drie minuten binnen. Rond minuut 45 zie je Wellens aankomen dacht ik, hoe lang het dan duurt vooraleer de nummer twee (Vervecken) over de streep komt... . Qua carrière is Wellens niet nr één in het veld, maar zijn beste momenten waren van de meest indrukwekkende ooit. Daarnaast is hij altijd een doodeerlijke normale kerel gebleven die veel aan zijn supporters gaf en ook tijdens mindere seizoenen de mensen nog amusement gaf.
Goffin-Fed:
https://www.youtube.com/watch?v=UuRQFiBQq6Q&t=6s
Voor mij de grootste tennisser ooit tegen de beste mannelijke Belg in de tenniswereld ooit, in een tornooi waarin enkel de beste 8 van het seizoen mogen meedoen, in een halve finale. Weergaloos tennis van Federer in set één, Goffin die laat zien dat hij wereldniveau aankan in set twee en drie, op dat moment dacht ik echt dat die vertrokken was voor een plek net onder de allergrootsten (genre plek 5-6), dat is er niet uitgekomen. Maar dit moment kan ik blijven bekijken, twee helden in mijn favoriete sport, één van de twee een landgenoot en zeer hoog niveau op een belangrijk moment.
Henin:
https://www.youtube.com/watch?v=prUc0djntLc
Henin had dat seizoen één hoofddoel, had de nodige blessurelast etc voor de Olympische Spelen en staat in de halve finale 5-1 achter in de derde set, diegene die op dat moment nog geloofde in de kansen van Henin en zou durven gegokt hebben op winst Henin zit nu te genieten op een tropisch strand want miljonair. Maar het onmogelijke gebeurde toch, Henin toonde, nog maar eens, naast haar sublieme tennis, haar even sublieme mentale kracht en keerde de match nog om. Dat ze daarna ook de finale nog zou winnen maakt het feestje helemaal compleet.
Roubaix Boonen:
https://www.youtube.com/watch?v=X25nD4b2pLw
Boonen kan hier met veel momenten staan maar ik vond deze toch nog iets van het strafste, belachelijk ver van de streep enkel Terpstra, een ploegmaat, nog dulden, één kasseistrook verder een legendarische solo uit de benen schudden, subliem.
Zonderland:
https://www.youtube.com/watch?v=yAkN1SyMWm4&t=27s
De eerste "sport" (was meer spel dan iets anders) die ik ooit deed was turnen, voornamelijk wat onnozel doen aan de rekstok. Vrij snel mee gestopt en dus nooit ook maar enig niveau gehaald maar wel altijd een speciale boon gehouden voor dit onderdeel. En wat Zonderland deed was exact wat Wellens deed in Gavere in het veld, de rest als amateurs wegzetten. Onwaarschijnlijke combinatie van drie gigantisch moeilijke zweefonderdelen, nooit eerder vertoont, sport definitief verandert door die tien seconden (ofzo) van die combinatie. Zet ik nog regelmatig terug op, liefst met de originele Nederlandse commentaar die voor één keer niet overdreven was, dit was ongekend.
Bolt:
https://www.youtube.com/watch?v=tBozgYVgeDE&t=241s
Tja, Bolt, gemaakt om aan sport te doen, in het bijzonder atletiek. Heeft grenzen gelegd die naar mijn idee nog decennia gaan blijven staan, hier konden verschillende momenten staan maar ik vond dit record het beste bewijs van de quasi perfectie van Bolt. De 200m was, nog meer zelfs dan de 100 vind ik, zijn afstand en daarin wist iedere tegenstander op voorhand al dat hij een geblesseerde Bolt zou nodig hebben om kans te maken op winst.
O’Sullivan:
https://www.youtube.com/watch?v=9D2rFMPN9js&t=291s
Een 147 maximum break, aan die snelheid. Als je weet dat er voldoende profs zijn die nooit een 147 gehaald hebben in hun carrière, dat er op een WK nog nooit meer dan één 147 gespeeld is en dat er nog altijd stevige bonussen zijn in grote tornooien voor als er iemand uitzonderlijk een 147 pot, ja dan is dit pure genialiteit.
Thiam:
https://www.youtube.com/watch?v=5-81DIc74CI&t=77s
Thiam was niet volslagen onbekend maar dat Thiam goud ging pakken was toch weer een momentje genre Henin, als je daar op voorhand geld had op ingezet dan ben je nu rijk. Maar ze deed het, Thiam, nog piepjong (21-22 jaar) bleek de meest complete der vrouwelijke atleten en won de Olympische Zevenkamp, de grootste titel binnen haar sport. Ze verbrak meerdere persoonlijke records, wierp haar speer, met pijn in de elleboog zeer ver voor een zevenkampster en klopte grote favoriete Jessica Ennis. Vanaf toen wist je dat een zeer grote kampioene geboren was. Koesteren dit voor zo'n klein landje als België.
Hellebaut:
https://www.youtube.com/watch?v=HMngXj5YmZY
In een zeer stevige competitie, waarin vier springsters boven de 2m sprongen, en nog eens vijf boven de 1m95 (een afstand waar je de laatste jaren vlotjes medailles mee haalt) stijgt deze Belgische boven zich uit. Ze mist slechts twee keer in de hele competitie en zet daar drie sprongen over de 2m tegenover met een sprong over 2m05 in de allereerste poging als orgelpunt. Vlasic die op dat moment al tientallen wedstrijden ongeslagen was, moet tevreden zijn met zilver. Waanzin. Een atlete die op exact het juiste moment fysiek en mentaal op wereldniveau zit, in combinatie met een coach die het ook tactisch perfect heeft aangepakt. Hoogdag voor de Belgische sport.
4x100m atletiek:
https://www.youtube.com/watch?v=FReLcaC3S1k
Ja de OS van 2008, het was me wel wat. Na Hellebaut had je ook deze heldinnen die diverse toplanden achter zich houden op de finale van de sprintaflossing. Qua individuele tijden was er maar één (Gevaert) die min of meer in de buurt kwam van de absolute top individueel op de korte spurt. Maar dankzij een geweldige sfeer binnen het team, geweldig teamwork, en briljante aflossingen halen ze zilver binnen op de OS. Prachtig. En het werd nog beter, toen bleek dat de finalisten (of één van hen op zijn minst) niet zuiver op de graat waren toen ze goud haalden. Resultaat: Goud voor dit prachtteam dat het belang van teamwerk onderstreept op een manier zoals weinigen in de Belgische sport het hen hadden voorgedaan.
In spoiler een grote lijst van momenten die er ook in zouden mogen/moeten thuishoren en die iets objectiever zijn gekozen, als ik tijd heb morgen kan het zijn dat ik de moeite doe om tekstjes te schrijven bij de fragmenten.
