Archief - Chronische hyperventilatie

Heeft er hier iemand ervaring met chronische hyperventilatie?

Ik ben hier zelf mee gediagnoseerd na een half jaar van onderzoeken en doktersbezoeken. Dit is bij mij begonnen nadat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg (benauwd, pijn bortskast links, duizelig, ...) dus zijn we naar het spoed gereden en daar bleek alles in orde. Daarna bloedonderzoek (ook alles in orde) en cardioloog (licht lekkende hartklep gevonden). Dan is het enkele maanden beter geweest, tot zelfs helemaal in orde.

Daarna wou ik echter terug aan mijn conditie werken en na het sporten (20 min. joggen) kreeg ik er weer last van, en dit is tot nu toe nog niet weggegaan, occasioneel een week beter en slechter. De dokter had voorgesteld om een MRI te laten nemen tegen mijn duizeligheid, om iets neurologisch uit te sluiten en ben dus vorige week naar de neuroloog geweest, die heeft allemaal testen gedaan en op de foto was er ook niets te zien buiten een sinusitis. Waarvoor ik al antibiotica gekregen heb. Het is dan de neuroloog die met het idee kwam dat dit wel eens chronische hyperventilatie kon zijn nadat ze mijn blad met klachten las.

Het vervelende is echter of nu nog steeds niet weet of dit echt zo is, want sporten lukt me niet en mijn klachten slagen alleen op het linkerdeel van mijn lichaam (stijve spieren, pijn borstkast, ...). Is er hier ook iemand die dit heeft of gehad heeft en mijn klachten herkent? En zo ja, wat er tegen te doen valt of trucjes om hier mee om te gaan? Ik heb al een afspraak bij de fysiotherapeut voor ademhalingsoefeningen en hoop echt dat dit kan helpen, want soms wordt ik echt zot van de klachten...

TL;DR: iemand ervaring met chronische hyperventilatie en wat je hier tegen kan doen?

Dat is vaak een klacht bij mensen die veel stress kennen. Geen idee of dat bij jou ook het geval is?
Het is in elk geval iets dat veel tijd en oefening vraagt om opgelost te krijgen, een kinesist kan je hier inderdaad bij helpen om de juiste ademhalingstechnieken aan te leren. Hartcoherentie oefeningen kunnen je dan helpen om het bewust te oefenen in je eentje.

Ik heb daar vroeger énorm veel last van gehad, dat kwam vooral door stress in mijn laatste jaar van mijn opleiding, mede door mijn eindwerk en dat ik vrij snel door had dat ik daar op ging falen. (wat uiteindelijk ook zo was ), en problemen met mijn toenmalige vriendin. Ik had vaak echt het gevoel dat mijn hart het ging begeven, of zelfs uit elkaar ging spatten. Als je dat gevoel nog nooit hebt meegemaakt kan je het je niet inbeelden. Het voelt als een paniekaanval x1000. Het heeft nadien nog jaren aangesleept, maar na een tijd wist ik het wel snel te herkennen, en kon ik er zo beter mee om gaan.

Momenteel (9 jaar later) heb ik er bijna geen last meer van, enkel nog in enorm stressy momenten of bij zware vermoeidheid valt het nog eens voor.

Chronische hyperventilatie is geen diagnose maar een beschrijving.
Je hebt duidelijk een paniekstoornis. Een gedragstherapeut kan je daarmee helpen, een dokter niet.

Ik ben geen dokter, dus de fysieke piste die je nu aan het onderzoeken bent kan ik niet uitsluiten maar hetgeen je omschrijft klinkt als een paniekaanval.
Zoals hierboven al vermeld is dat stress geïnduceerd. Al eens naar een psycholoog geweest? Met cognitieve gedragstherapie kan je dat onder controle houden.

Bedankt voor de reacties.

De eerste piste was idd stress, en ben hiervoor ook naar een psycholoog gegaan. Die vond daar echter niks van terug en ik geloof zelf ook niet veel stress omdat ik een relaxt werk en leven heb.

Heb wel even mindfullness gedaan en dit hielp wel op dat moment zelf.

Paniek geloof ik zelf ook wel, maar heb alleen geen aanvallen, tis gwn een constante pijn en last overal. Voorbije dagen echt bvb constant pijn aan hart en harkloppingen, echt om zot van te worden...

Ik had het ook. De eerste keren dacht ik dat ik er geweest was. Ik bleef ook altijd duizelig.

Ben er wel nooit mee naar de dokter durven gaan, maar als ik googelde beschreef chronische hyperventilatie precies mijn gevoel.

Ik heb dan beginnen sporten (fitness en nu gecombineerd met fietsen) en dat heeft me in een maand tijd geholpen.

Bij jou is het dan wel geen goeie tip aangezien je het dan ook krijgt.

Als ik stress heb of angst (bvb iets die snel gaat zonder dat ik er controle over heb zoals een rollercoaster) dan krijg ik het wel weer.

Dan kom ik helemaal duizelig, precies of ik kan ieder moment ineen zakken.

Dat focussen op mijn hart enzo deed ik ook, maar daar maak je het echt veel erger mee. Vooral als ik in mijn bed lag. Duurde soms een uur voor ik kon slapen daardoor.

Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A5010 met Tapatalk

Proto zei:

Ik heb daar vroeger énorm veel last van gehad, dat kwam vooral door stress in mijn laatste jaar van mijn opleiding, mede door mijn eindwerk en dat ik vrij snel door had dat ik daar op ging falen. (wat uiteindelijk ook zo was

), en problemen met mijn toenmalige vriendin. Ik had vaak echt het gevoel dat mijn hart het ging begeven, of zelfs uit elkaar ging spatten. Als je dat gevoel nog nooit hebt meegemaakt kan je het je niet inbeelden. Het voelt als een paniekaanval x1000. Het heeft nadien nog jaren aangesleept, maar na een tijd wist ik het wel snel te herkennen, en kon ik er zo beter mee om gaan.

Momenteel (9 jaar later) heb ik er bijna geen last meer van, enkel nog in enorm stressy momenten of bij zware vermoeidheid valt het nog eens voor.

Klik om te vergroten...

De eerste keer dat ik dat had dacht ik echt dat mijn laatste uur geslagen had.

Het was op de kermis. Ik heb daar weggelopen uit de drukte en me gewoon op de grond gaan zetten. Het scheelde niks of ik vroeg of iemand me naar spoed wou brengen.

Smerigste gevoel dat ik ooit gehad heb.

Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A5010 met Tapatalk

straight_six zei:

Bij jou is het dan wel geen goeie tip aangezien je het dan ook krijgt.

Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A5010 met Tapatalk

Klik om te vergroten...

Dat soort van ideeën en regels zijn net waarom het niet weggaat. Hoe meer je probeert om geen paniekaanvallen te hebben, hoe minder waardevol je leven is.
Hoe minder waardevol, hoe meer stress. Meer stress is... meer paniekaanvallen.

Voor paniekstoornissen bestaan kortdurende therapieën. De gemiddelde patiënt is in 6-8 sessies geholpen en maakt zich veel veel minder zorgen.
Indien je voldoende Engels kan en er meer over wil lezen
https://adaa.org/sites/default/files/CBT-for-Panic-Disorder.ppt

kingjulie zei:

Dat soort van ideeën en regels zijn net waarom het niet weggaat. Hoe meer je probeert om geen paniekaanvallen te hebben, hoe minder waardevol je leven is.
Hoe minder waardevol, hoe meer stress. Meer stress is... meer paniekaanvallen.

Voor paniekstoornissen bestaan kortdurende therapieën. De gemiddelde patiënt is in 6-8 sessies geholpen en maakt zich veel veel minder zorgen.
Indien je voldoende Engels kan en er meer over wil lezen
https://adaa.org/sites/default/files/CBT-for-Panic-Disorder.ppt

Klik om te vergroten...

Jep, hier had ik ook al schrik voor. Daarom dat ik wel steeds probeer om dingen te blijven doen, mijn vriendin ondersteunt mij hier ook wel in en "verplicht" mij om dingen te doen.

Ik zelf verplicht mij ook nog steeds met bezig zijn, maar lukt niet altijd jammer genoeg. Bedankt voor de link, ik herken best wel veel uit de presentatie. Aangezien je er precies wel wat vanaf weet, is het "normaal" dat dit weken/maanden kan blijven duren, maar echt aan een stuk lichamelijke klachten hebben?

Ja, ik zie zelfs mensen die daar 30 jaar lang last van hebben en de lichamelijke klachten behouden.
Ik ben zelf gedragstherapeut en specialiseer mij in angstproblemen vandaar dat ik erin thuis ben.

Zelf ook enkele jaren veel paniek gehad.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ik heb dat met momenten heel fel, heb dit intussen zo leren beheersen dat op het moment ik er fysiek last van begin te krijgen ik het zo snel onder controle dat ik er geen last meer van heb.

Allereerst verbazingwekkend en jammer dat je daar zolang mee hebt gezeten desondanks ze je onderzocht hebben. Omdat een deel van de symptomen lijken op een hartaanval weet de gemiddelde huisdokter onmiddellijk dat hij dit specifiek moet onderzoeken bij pijn in de borststreek vooraleer hij uitgaat van ergere problemen.

Ik kan je alvast geruststellen dat veel mensen chronische hyperventilatie hebben, de zwaarte ervan varieert echter erg waardoor velen nooit echt opmerken. Het feit dat je nu weet wat er aan de hand is heeft meestal meteen een positief effect op je psychologie en ga je bewuster ademen, wat een positief effect heeft op de symptomen. Omdat je precies zelf nog twijfelt hierbij een beschrijving van wat het is en welke symptomen hier onder andere bij horen.

Je kan om verschillende redenen oppervlakkig beginnen ademen. Hyperventileren in de gekende zin is heel snel beginnen ademen, ademen heeft als doel zuurstof binnenhalen en co² afvoeren. Dat versnelde ademhalen zorgt ervoor dat je teveel co1 afvoert en teveel zuurstof opneemt, raar maar waar zorgt dat effect dat de zuurstof in je bloed wat afneemt in al je lichaamsdelen en ook in je hersenen. Het chronische aspect is dat je ademhaling hoger is dan normaal over een lange tijd. Vaak adem je ook "meer in dan uit" en raakt je lichaam uit balans.

Hoe gezond je je ook voelt wordt de chronische hyperventilatie haast uitsluitend uitgelokt door stress situaties, bezorgheid, piekeren en door heel intensieve inspanningen/werken. In mijn geval krijg ik er last van als ik met véél te veel projecten tegelijk bezig ben en het extreem druk is thuis met onze kleine kindjes. Je hoort het al, de trigger is van "psychologische aard" maar je hoeft daarom geen burnout symptomen te hebben, lang heel hard werken kan een trigger zijn.

Op een gegeven moment krijg je klachten en raak je steeds bezorgder waardoor je in een soort van vicieuze cirkel terecht komt die je meestal pas kan doorbreken door veel stress weg te nemen maar gelukkig ook door het horen dat je geen slecht hart hebt maar je last hebt van iets banaal en relatief onschadelijk...

De klachten zelf lijken op een hartaanval maar dat zijn ze niet, je spieren boven en rond de hartstreek verkrampen wat borstpijn veroorzaakt maar dit probleem ligt een stuk "hoger" aan de oppervlakte dan een echte hartaanval. De omringende spieren hebben er ook last van, uitstraling naar de nek (links) en je linkerarm binnenkant borstpier zijn niet abnormaal. Daarnaast zijn er een aantal echt enge symptomen zoals duizelig zijn/misselijk zijn en verstikkingsgevoel... en soms het gevoel dat je precies een maagzweer hebt.

Gelukkig zijn er een paar zaken die je kan doen om dit op korte termijn om te buigen:

- Decompressie: ga op zoek naar waarin je je druk maakt en pak dat aan
- Ademhalingstechnieken: vraag tips aan een kiné maar je kan ook gewoon elke dag een paar keer bewust rustig gaan ademen. Dit kan je door overdreven via je buik te ademen als je hem vooruitsteekt. Ideaal om te doen tijdens je wagen.
- Praten: Als je gewoon praat kan je niet anders dan correct ademhalen dus sociale interactie helpt
- Sporten: Idem hierboven, probeer echter niet te diep te gaan rustige duurtrainingen zijn het beste

Hou er rekening mee dat hoewel de ademhaling vanuit het psychologische gestuurd wordt je klachten weldegelijk fysiek zijn. Je gaat toch minstens een kleine week nodig hebben vooraleer je klachten beginnen minderen, je spieren zijn weldegelijk verkrampt momenteel.

PS: hoewel ik kingjulie haar expertise niet wil betwisten ben ik van mening dat angst/paniekaanvallen vaak enkel een catalysator zijn als de problematiek van CHV al aanwezig is. Ik zou therapie zeker nooit als eerste stap aanraden tenzij het probleem echt zwaar en diepgeworteld zit.

Hope it helps!

Bedankt voor de tips allemaal!

Wat je aanhaalt is echter waar, en een belangrijk punt, ik twijfel nog steeds of ik dit echt heb en er geen onderliggende kwaal is. Vooral omdat de cardioloog afkwam met de lekkende hartklep zonder verdere info wat dit inhoudt...

Ik moet nu wel toegeven dat het iets beter is sinds de fysiotherapeut gisteren. Mijn spierpijn en duizeligheid is quasi volledig weg. Het enigste probleem blijft dat ik nog steeds lichte druk op mn borst voel, meer naar mijn middenrif toe, een soort ruisend gevoel wa me steeds bang maakt...

Hier ook wel even last van gehad en eveneens met spoed naar de huisarts geweest. Daar uitvoerig onderzocht geweest en later nog een bezoek bij de cardioloog.
Uiteindelijk was het maar 'hyperventilatie' en werd er aangeraden naar de kine te gaan. Een vriendin is kine en gaf me wat ademhalingsoefeningen.
Eveneens de vraag gekregen of ik veel stress had > niet echt. Daarop vroeg ze of ik veel zuchtte? Inderdaad, bij nader indien toch wel wat. Sommige periodes meer dan andere.
Door het zuchten / diep uitademen verlaat er veel CO1 het lichaam met dus de HV als gevolg.

Als de HV hier nu nog opkomt los ik dat meestal snel op door gewoon in te ademen, ff in te houden en daarna traag uit te ademen = verdwijnt in no time.

sainsaw zei:

Heeft er hier iemand ervaring met chronische hyperventilatie?

Ik ben hier zelf mee gediagnoseerd na een half jaar van onderzoeken en doktersbezoeken. Dit is bij mij begonnen nadat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg (benauwd, pijn bortskast links, duizelig, ...) dus zijn we naar het spoed gereden en daar bleek alles in orde. Daarna bloedonderzoek (ook alles in orde) en cardioloog (licht lekkende hartklep gevonden). Dan is het enkele maanden beter geweest, tot zelfs helemaal in orde.

Daarna wou ik echter terug aan mijn conditie werken en na het sporten (20 min. joggen) kreeg ik er weer last van, en dit is tot nu toe nog niet weggegaan, occasioneel een week beter en slechter. De dokter had voorgesteld om een MRI te laten nemen tegen mijn duizeligheid, om iets neurologisch uit te sluiten en ben dus vorige week naar de neuroloog geweest, die heeft allemaal testen gedaan en op de foto was er ook niets te zien buiten een sinusitis. Waarvoor ik al antibiotica gekregen heb. Het is dan de neuroloog die met het idee kwam dat dit wel eens chronische hyperventilatie kon zijn nadat ze mijn blad met klachten las.

Het vervelende is echter of nu nog steeds niet weet of dit echt zo is, want sporten lukt me niet en mijn klachten slagen alleen op het linkerdeel van mijn lichaam (stijve spieren, pijn borstkast, ...). Is er hier ook iemand die dit heeft of gehad heeft en mijn klachten herkent? En zo ja, wat er tegen te doen valt of trucjes om hier mee om te gaan? Ik heb al een afspraak bij de fysiotherapeut voor ademhalingsoefeningen en hoop echt dat dit kan helpen, want soms wordt ik echt zot van de klachten...

TL;DR: iemand ervaring met chronische hyperventilatie en wat je hier tegen kan doen?

Klik om te vergroten...

Ze hebben gecontroleerd dat je geen astma hebt? Nagekeken dat je geen reflux hebt?

Beste,

Heb je nog last van chronische hyperventilatie? Ikzelf heb allerlei klachten en het verziekt heel mijn leven. Ik had graag geweten wat ik hieraan kan doen?

sainsaw zei:

Heeft er hier iemand ervaring met chronische hyperventilatie?

Ik ben hier zelf mee gediagnoseerd na een half jaar van onderzoeken en doktersbezoeken. Dit is bij mij begonnen nadat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg (benauwd, pijn bortskast links, duizelig, ...) dus zijn we naar het spoed gereden en daar bleek alles in orde. Daarna bloedonderzoek (ook alles in orde) en cardioloog (licht lekkende hartklep gevonden). Dan is het enkele maanden beter geweest, tot zelfs helemaal in orde.

Daarna wou ik echter terug aan mijn conditie werken en na het sporten (20 min. joggen) kreeg ik er weer last van, en dit is tot nu toe nog niet weggegaan, occasioneel een week beter en slechter. De dokter had voorgesteld om een MRI te laten nemen tegen mijn duizeligheid, om iets neurologisch uit te sluiten en ben dus vorige week naar de neuroloog geweest, die heeft allemaal testen gedaan en op de foto was er ook niets te zien buiten een sinusitis. Waarvoor ik al antibiotica gekregen heb. Het is dan de neuroloog die met het idee kwam dat dit wel eens chronische hyperventilatie kon zijn nadat ze mijn blad met klachten las.

Het vervelende is echter of nu nog steeds niet weet of dit echt zo is, want sporten lukt me niet en mijn klachten slagen alleen op het linkerdeel van mijn lichaam (stijve spieren, pijn borstkast, ...). Is er hier ook iemand die dit heeft of gehad heeft en mijn klachten herkent? En zo ja, wat er tegen te doen valt of trucjes om hier mee om te gaan? Ik heb al een afspraak bij de fysiotherapeut voor ademhalingsoefeningen en hoop echt dat dit kan helpen, want soms wordt ik echt zot van de klachten...

TL;DR: iemand ervaring met chronische hyperventilatie en wat je hier tegen kan doen?

Klik om te vergroten...

Ik heb er de laatste tijd ook vaak last van, de eerste keer dacht ik, zal wel eenmalig zijn, maar toch gemakkelijk paar keren per week. Het is wel niet zo hevig als dat anderen hier schrijven. Bij mij warmt plots mijn borstkas op, ik krijg het benauwd, voel mijn hartslag heel duidelijk bonken, en na paar seconden zakt dat allemaal weer weg.. Duizelig ben ik niet. Kan ook perfect uren aan een stuk hevig sporten. Ik weet uit ervaring dat ik heel gevoelig ben aan stress, krijg dan altijd bizarre kwaaltjes.. Dus voorlopig link ik het aan stress, we zien wel verder hoe het evolueert. Of het is gewoon reflux Maar dan zou mijn hart zo niet overdreven bonken..

Loolie12 zei:

Beste,

Heb je nog last van chronische hyperventilatie? Ikzelf heb allerlei klachten en het verziekt heel mijn leven. Ik had graag geweten wat ik hieraan kan doen?

Klik om te vergroten...

De klachten zijn serieus geminderd, als in met momenten nog, maar meestal terug een normaal leven. Ik weet niet hoe de klachten zich bij u uiten, maar wat mij het beste er heeft door geholpen is mij er gewoon over zetten. En daarmee bedoel ik om alles te blijven doen zoals ik ervoor deed, en mijn eigen echt te forceren om er niet meer aan te denken, om de angst onbestaande te maken.

Bij mij was bijvoorbeeld het grootste probleem dat ik schrik had om dood te vallen, dus heb ik zo op mijn eigen ingepraat dat het ni erg is om dood te vallen, dat het dan maar zo is, en om te accepteren dat niet elk klein pijntje tot de dood leidt. En dus ook gewoon door te sporten/doen als ik zo'n pijn kreeg.

Misschien niet het makkelijkste advies, maar wel hetgeen dat mij erover heeft geholpen.

Dank je voor de tips. Ik probeer idd, met behulp van een psycholoog, mij erover te zetten en te leren dat ik dit gewoon zelf in de hand hou door er constant mee bezig te zijn. Het enige wat ik nu nog heb, is een soort duizeligheid...allee, het is in feite een licht, zweverig gevoel in mijn hoofd. En daarin kan ik niet berusten omdat het echt een heel beangstigend gevoel is. Het is angst voor de angst en ik kan het niet van mij afzetten. Ik sta ermee op en ik ga ermee slapen. Ik heb twee kinderen, en ik wil er graag zijn voor hen, maar die duizeligheid beperkt mij enorm

Loolie12 zei:

Dank je voor de tips. Ik probeer idd, met behulp van een psycholoog, mij erover te zetten en te leren dat ik dit gewoon zelf in de hand hou door er constant mee bezig te zijn. Het enige wat ik nu nog heb, is een soort duizeligheid...allee, het is in feite een licht, zweverig gevoel in mijn hoofd. En daarin kan ik niet berusten omdat het echt een heel beangstigend gevoel is. Het is angst voor de angst en ik kan het niet van mij afzetten. Ik sta ermee op en ik ga ermee slapen. Ik heb twee kinderen, en ik wil er graag zijn voor hen, maar die duizeligheid beperkt mij enorm

Klik om te vergroten...

Als alles onderzocht is, moet je gewoon accepteren dat het normaal is. Das hetgeen da voor mij het best gewerkt heeft. Accepteren dat je altij duizelig bent dat je er niet meer moet aan denken, en dan gaat er een dag komen dat je 's ochtends opstaat en met iets anders bezig bent en er een paar uur erna pas aan denkt, en van dan ben je op de goede weg. Echt leren accepteren dat het niets erg is en dat het bij u hoort, zoals iedereen wel is koppijn of rugpijn heeft ben jij al is duizelig. Niets erg en gaat ook altijd weer over.