Routines, regelmaat, zelfdiscipline en gedragsverandering

[derp]

Een beetje naar aanleiding van de topics die hier staan ivm overgewicht, waarin soms aangehaald wordt hoe overgewicht gelinkt is aan levensstijl, wou ik de discussie iets breder trekken.

Kleine schets:

Iets waar ik al heel mijn leven mee 'sukkel' is dat ik eigenlijk heel onregelmatig leef en moeilijk heb met consequent te zijn, iets waarvan ik vermoed dat mensen die kampen met bv. overgewicht ook wel problemen mee zullen hebben, en ik ben op zoek naar manieren om daar uit te kunnen breken. Het is niet zo dat ik in de praktijk grote problemen heb, want op zich gaat alles vrij goed, maar toch blijf ik ontevreden omdat ik naar mijn gevoel te weinig controle heb over hoe mijn dag er uit ziet en vaak het gevoel heb dat ik overal brandjes ben aan het blussen. Ik gun mezelf wel wat 'slack', we hebben anderhalf jaar geleden een huis gekocht waarin ik al véél heb gewerkt en waarin dus ook al heel veel gebeurd is, en ik ben net vader geworden. Beetje aparte periode om aan persoonlijke groei te doen dus

Ik heb periodes in het jaar waarin ik heel productief/onproductief ben, ik sta nooit op hetzelfde uur op, ga ook nooit op hetzelfde uur slapen. Ik word ook een beetje zenuwachtig bij de gedachte dat ik dat wel zou doen. Dat houdt dus ook in dat mijn werkdag op onregelmatige momenten begint, dat ze ook op onregelmatige momenten eindigt, en dat ik in het algemeen moeite heb met het afbakenen van mijn werk en privé (veel thuiswerk). Mijn middagpauze neem ik ook mega onregelmatig en wordt eigenlijk nooit op een manier gespendeerd die mij het gevoel geeft dat ik even een echte break heb genomen van het werk. Alles komt precies een beetje in vlagen.

Projecten die een lange doorlooptijd hebben zijn bij voorbaat kansloos. Mij zult ge niet zo rap een marathon zien lopen, want dat zou inhouden dat ik verplicht 3 keer per week op +- vaste tijdstippen naar buiten moet gaan om te gaan lopen, en het is een kwestie van tijd vooraleer er iets tussen komt en het kaartenhuis in elkaar begint te vallen. Mijn website is iets dat al 5 jaar in de steigers staat, gelukkig draait alles prima zonder maar het is wel een soort van symbool voor mijn onvermogen om projecten zelfstandig gemotiveerd van het begin tot het einde te doorlopen.

Ik heb ook veel interesses: ik speel gitaar, ben fotograaf, ben graag bezig met hout, er is het huis, mijn lief, mijn dochter, ik wil graag een beetje in vorm blijven en ik moet de ongewassen massa van pol&actua opvoeden. Dat is ergens ook wel mijn reddingsboei: ik zit niet graag voor de tv dus na 1 aflevering van iets wil ik sowieso nog 'iets' doen, en dat zorgt er voor dat doorheen de chaos toch wel nog redelijk wat dingen gedaan geraken in/rondom het huis.

Als ik tijd wil vinden om met al die zaken bezig te zijn, dan houdt dat dus in dat ik iemand zou moeten worden die:

- op maandag om 6u opstaat, van 7 tot 8 gitaar speelt, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen om tijd door te brengen met het gezin zodat ik na het aondeten kan gaan lopen.
- op dinsdag om 6u opstaat, van 7 tot 8 werkt aan zijn portfolio, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen met werk zodat ik tijd kan doorbrengen met het gezin zodat ik kan koken en mijn lief bv naar de yoga kan en dat we 's avonds wat tijd samen kunnen spenderen.
- op woensdag om 6u opstaat, van 7 tot 8 core training doet, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen met werken zodat ik na het avondeten nog wat meubels kan gaan maken in de garage/plannen kan gaan tekenen voor in het huis/gitaar kan gaan spelen/iets gaan drinken met vrienden.

Denk dat het zo wel duidelijk is. Komt er op neer dat ik gewoon met een beetje duidelijke structuur, planning en intentie aan de dagen beginnen, zodat ik er ook effectief +- uit kan halen wat ik wil, zodat ik mij in het algemeen rustiger en voldaner voel. Tegelijk voel ik mij zenuwachtig bij het idee dat alles volgens een planning moet verlopen en zijn alle voorbije pogingen om uberhaupt op lange termijn een planning vol te houden steevast uitgedraaid op sissers.

Dus ik vroeg mij af of er hier mensen rondlopen die zich in soortgelijke situaties bevinden en of die er eventueel in geslaagd zijn om een gedragsverandering teweeg te brengen, of om gewoon wat verhalen te lezen van lotgenoten.

 

[Avondland]

Zeer herkenbaar en ik heb er momenteel ook geen finale uitweg voor. Dat is een bron van frustratie voor mijn vrouw, want zij is wel veel planmatiger en gestructureerder. Ik ben de geïncarneerde chaos (maar: ordo ab chao, denk ik dan) en durf nonchalant in het leven te staan. Voordeel daarvan is dat ik niet zoveel last heb van stress, toch al zeker niet op het werk.

Het maakt dat ik soms een véél te afwachtende houding heb, zoals met fotografie. Ik speel al meer dan twee jaar met het idee om dat in bijgeroep te doen, maar het komt er maar niet van om me in gang te zetten om een BTW-nummer aan te vragen, een website te bouwen en "reclame" te maken.

Ik probeer er wel aan te werken en om frustraties aan het thuisfront te vermijden is goede communicatie belangrijk. De verwachtingen afstemmen op elkaar.

 

[Zubrowka]

goh gezien het geen al te grote invloed heeft op jouw leven, waarom zou je het dan echt willen aanpassen, blijft wat vaag en je leven loopt nu ook, zou je dan beter of gelukkiger worden als het met wat meer regelmaat zou verlopen?

Ik ga niet zeggen dat ik enorm veel discipline, maar om je voorbeeld aan te halen, ik loop bijvoorbeeld al 18 jaar, meestal niet de grote volumes en af en toe is onderbroken door een vakantie, maar voor de rest zit daar wel veel regelmaat in, in de zin van ik loop gemiddeld 2-3 per week, dat is niet op vaste dagen, maar ik probeer dat wel elke week te halen of in te plannen. Nu ben ik voor mijn zevende marathon aan het trainen en met een specifiek tijdsdoel waardoor ik toch meer regelmatig moet hebben in mijn trainingen, en gedisciplineerder moet omgaan met rust, voeding etc.. Ook niet altijd evident en ook een aanpassing. maar goed als als ooit je doel is om een marathon uit te lopen, doe dat dan stapsgewijs, begin met 2 keer per week te lopen en bouw zo rustig op. Kleine aanpassingen in je leven, brengen stapsgewijs discipline in je leven.

 

[derp]

goh gezien het geen al te grote invloed heeft op jouw leven, waarom zou je het dan echt willen aanpassen, blijft wat vaag en je leven loopt nu ook, zou je dan beter of gelukkiger worden als het met wat meer regelmaat zou verlopen?

Ik ben zelfstandige dus ik heb veel vrijheid om mijn werkuren te kiezen, met als resultaat dat ik altijd 'aan' sta. Ik hoop dat regelmaat en duidelijker vooropstellen wat ik met mijn dagen wil doen mij in het algemeen een aangenamere mens gaat maken om mee samen te wonen.

Ik ga niet zeggen dat ik enorm veel discipline, maar om je voorbeeld aan te halen, ik loop bijvoorbeeld al 18 jaar, meestal niet de grote volumes en af en toe is onderbroken door een vakantie, maar voor de rest zit daar wel veel regelmaat in, in de zin van ik loop gemiddeld 2-3 per week, dat is niet op vaste dagen, maar ik probeer dat wel elke week te halen of in te plannen.

Ik kan dat ook, maar dat verwatert dan gewoon na een paar weken. Dus ja, een manier vinden om die cyclus te doorbreken zou goed zijn.

Nu ben ik voor mijn zevende marathon aan het trainen en met een specifiek tijdsdoel waardoor ik toch meer regelmatig moet hebben in mijn trainingen, en gedisciplineerder moet omgaan met rust, voeding etc.. Ook niet altijd evident en ook een aanpassing. maar goed als als ooit je doel is om een marathon uit te lopen, doe dat dan stapsgewijs, begin met 2 keer per week te lopen en bouw zo rustig op. Kleine aanpassingen in je leven, brengen stapsgewijs discipline in je leven.

Ben ik nu aan het doen. Ik heb na wat opzoekwerk een app geinstalleerd (volledig tegen mijn principes in overigens), waar ge bepaalde 'journeys' kunt aanmaken (bijvoorbeeld work-life balance, sporten, persoonlijke hygiëne etc). Het hele idee van een beest dat ge moet 'voederen' door bepaalde recurrente taken te doen die kaderen binnen een aspect van uw leven waarin ge beter wilt worden maakt mij verder niks uit maar daarmee maak ik met mezelf de afspraak dat ik elke woensdag en zondag een toerke van 5-10km ga lopen en op zaterdag mijn ballen scheer is wel handig en voorlopig ook wel doeltreffend. Mijne vogel leeft alleszins nog.

Nu nog zien of het eventueel helpt bij het effectief volharden, ik zou het bijvoorbeeld al een hele verwezenlijking vinden om gewoon eens ene keer een halve marathon te lopen.

Ben benieuwd in welke mate routine en regelmaat een rol speelt in het leven van de BG-er en of dat iets is wat voor hun een vanzelfsprekendheid is of dat daar ook een 'traject' mee gemoeid is geweest.

 

[C11]

Als ik tijd wil vinden om met al die zaken bezig te zijn, dan houdt dat dus in dat ik iemand zou moeten worden die:

- op maandag om 6u opstaat, van 7 tot 8 gitaar speelt, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen om tijd door te brengen met het gezin zodat ik na het aondeten kan gaan lopen.
- op dinsdag om 6u opstaat, van 7 tot 8 werkt aan zijn portfolio, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen met werk zodat ik tijd kan doorbrengen met het gezin zodat ik kan koken en mijn lief bv naar de yoga kan en dat we 's avonds wat tijd samen kunnen spenderen.
- op woensdag om 6u opstaat, van 7 tot 8 core training doet, om 8u aan zijne werkdag begint om op tijd te stoppen met werken zodat ik na het avondeten nog wat meubels kan gaan maken in de garage/plannen kan gaan tekenen voor in het huis/gitaar kan gaan spelen/iets gaan drinken met vrienden.

Is het probleem hierbij niet net dat je te veel op hetzelfde moment probeert aan te pakken? Gedragsveranderingen werken best wanneer je deze in kleine stapjes toepast. Wanneer het kleine stapje niet langer een probleem is, kan je verder gaan met het volgende.
Waarom niet gewoon beginnen met al eens op hetzelfde uur te gaan slapen tijdens de week? Of je middagpauze eens regelmatiger te nemen en die bijvoorbeeld in te vullen met één van je hobby's?

Om meer het gevoel van controle te krijgen, kan je bijvoorbeeld ook eens proberen om 's ochtends (of de avond ervoor) op te schrijven welke taken je die dag wil doen. Wil je gitaar spelen? Wil je met het huis bezig zijn? Dat kan misschien voorkomen dat je het gevoel hebt van steeds brandjes te moeten blussen. Je beslist zelf 's ochtends, op basis van je beschikbare tijd en energie, waar je je die dag mee wilt bezig houden zonder dit in een vast tijdschema te gieten.

Je kan dit eventueel ook doortrekken naar een weekplanning. Zit in het weekend eens een half uurtje stil met een planner voor de komende week (het internet staat vol met voorbeelden) voor je. Op welke dagen wil je sporten? Op welke dagen wil je naar de winkel gaan? Op welke dagen wil je juist wel eens gewoon chaotisch zijn?

Ben benieuwd in welke mate routine en regelmaat een rol speelt in het leven van de BG-er en of dat iets is wat voor hun een vanzelfsprekendheid is of dat daar ook een 'traject' mee gemoeid is geweest.

Mijn hele leven is eigenlijk opgebouwd uit routines en regelmaat, wat mijn autisme goed kan gebruiken. Ik heb dus eerder het omgekeerde probleem: ik word zenuwachtig bij het idee dat er geen planning is .

Het is voor mij echter ook een zoektocht geweest wat werkt en wat niet, en dat is zo voor iedereen. Mijn avond is vanaf 19u bijvoorbeeld elke dag hetzelfde en per uur ingedeeld qua activiteit. Als ik hiervan moet afwijken, moet ik dit goed op voorhand weten en geeft dit me de nodige stress. Mijn ochtenden zijn daarentegen losser, waarbij ik op verschillende momenten in de week opsta (in een tijdspanne van anderhalf uur ongeveer) en er veel afhankelijk is van al dan niet thuiswerk.

 

[Sylverscythe]

Ben benieuwd in welke mate routine en regelmaat een rol speelt in het leven van de BG-er en of dat iets is wat voor hun een vanzelfsprekendheid is of dat daar ook een 'traject' mee gemoeid is geweest.

Ik zeg wel eens grappend (en mijn vrouw soms minder grappend) dat ik waarschijnlijk een vorm van autisme heb, want dat speelt bij mij wel een redelijk grote rol.

Ongeveer alles wat je zegt komt me vreemd (als in, niet herkenbaar) over. Ik heb het persoonlijk nogal moeilijk met een gebrek aan routine, in grote lijnen dan. Ik wil 8u kunnen slapen en stel mijn slaapuur daarop in. 's Morgens doe ik een aantal zaken altijd in dezelfde volgorde (dochter eten, ik eten, douche, dochter crèche, werk), na het werk is het dan meestal tijd voor avondeten en de "avondactiviteit", dit is dan op vaste dagen sport of met de vrouw wat series kijken. Ik zou het moeilijk hebben met 's morgens nog een of andere activiteit te plannen en dan pas te gaan werken, zo werkt de wereld toch niet?
Ik wordt eigenlijk wel slechtgezind als ik een bepaald plan voor ogen had en dat kan niet doorgaan, bijvoorbeeld "op dag X werk ik in de tuin" en dan wil mijn vrouw naar de winkel, of ook als dat plan is "deze zondag doe ik niets" en er blijkt plots een feestje te zijn.

Als ik het zo neerschrijf klinkt het erg maar euhm, valt wel mee hoor doorgaans. Mijn vrouw is de vleesgeworden chaos, dus we proberen de kerk in het midden te houden wel.

 

[Mulan]

Ik heb ADHD waardoor er nog meer chaos in mijn hoofd is en leven volgens een vaste structuur heb ik dan weer ècht nodig.
Op mijn 18de mezelf aangeleerd om met een agenda te werken dus vanaf toen zat er standaard een agenda in mijn rugzak of handtas om al mijn afspraken te kunnen visualiseren. Ondertussen is dat al een digitale agenda in de gsm geworden met reminders etc maar het helpt mij nu vooral om niet te veel te plannen op 1 dag.
En eens die platte baby van jou een schoolgaane kleuter is word je automatisch in een vastere structuur geduwd.

Net als @Sylverscythe word ik ambetant wanneer een ander met mijn planning rammelt. Mijn ex is bvb iemand die standaard te laat komt, horendol werd ik daarvan als standaard tevroegkomer. Eens je gewend bent aan "leven volgens de planning" krijg je dan wel meer stress als externe factoren roet in het eten gooien.

 

[NemesisBE]

Ik zeg wel eens grappend (en mijn vrouw soms minder grappend) dat ik waarschijnlijk een vorm van autisme heb, want dat speelt bij mij wel een redelijk grote rol.

Ongeveer alles wat je zegt komt me vreemd (als in, niet herkenbaar) over. Ik heb het persoonlijk nogal moeilijk met een gebrek aan routine, in grote lijnen dan. Ik wil 8u kunnen slapen en stel mijn slaapuur daarop in. 's Morgens doe ik een aantal zaken altijd in dezelfde volgorde (dochter eten, ik eten, douche, dochter crèche, werk), na het werk is het dan meestal tijd voor avondeten en de "avondactiviteit", dit is dan op vaste dagen sport of met de vrouw wat series kijken. Ik zou het moeilijk hebben met 's morgens nog een of andere activiteit te plannen en dan pas te gaan werken, zo werkt de wereld toch niet?
Ik wordt eigenlijk wel slechtgezind als ik een bepaald plan voor ogen had en dat kan niet doorgaan, bijvoorbeeld "op dag X werk ik in de tuin" en dan wil mijn vrouw naar de winkel, of ook als dat plan is "deze zondag doe ik niets" en er blijkt plots een feestje te zijn.

Als ik het zo neerschrijf klinkt het erg maar euhm, valt wel mee hoor doorgaans. Mijn vrouw is de vleesgeworden chaos, dus we proberen de kerk in het midden te houden wel.

Amai daar kan ik ook echt ni tegen. Soms heb ik een vrije dag doorheen de week als ik in't weekend werk. Meestal kijk ik daar erg naar uit, want dan ben ik eens een aantal uur op mezelf. Heb ik meestal al een aantal dagen op voorhand een schema opgemaakt.
*nadat de kinderen op school zijn, gaan lopen, meestal een lange loop van 2u of meer ingepland omdat het kan.
*Rustig een wandeling maken, met picknick en onderweg wat Pokémon vangen.
*Serieke kijken/inhalen waar ik nog geen tijd voor had
*wat gamen.
(*soms wat in't huishouden doen)

Als het dan echt slecht weer is of als er een kind ziek is of als m'n vrouw plots een dagske vrij heeft gevraagd "omdat we dan samen eens naar de Ikea of een andere winkel kunnen gaan", dan voltooit er zich echt een vulkaanuitbarsting inwendig

 

[coldplayke]

Ik heb mijn dagroutine al eens in een andere thread uit de doeken gedaan, maar ik denk dat ik mezelf wel gedisciplineerd mag noemen.

Ik ga slapen rond 9 uur, en sta elke ochtend op om 03:35. In het weekend slaap ik soms eens uit tot 4 uur. Ik ben dus een echte ochtendmens, maar ook voor mij pikt het soms wel. Toch kan ik me er niet toe brengen om langer te blijven liggen. Ik heb een hekel aan dat gevoel van niet-productief te zijn. Ik vind dan al snel dat ik ben aan het luieren, hoewel ik tijdens de dag wel genoeg rustmomenten pak. Die ochtenden moeten voor mij meteen als een checklist van start gaan (dan poets ik, ga ik met de hond wandelen en doe ik al wat voorbereiding voor het avondeten), en niet alsof ik de verplichtingen/verantwoordelijkheden uitstel tot later.

Ik was een goede, voorbereidde student. De blok was voor mij de rustigste periode van het jaar, omdat ik tijdens het semester nooit iets uitstelde. Op mijn werk zet diezelfde lijn zich voort, al merk ik dat ik nu wel vaker tegen deadlines opboks omdat ze kort kunnen zijn en er veel werk is, maar ik heb er nog geen gemist.

Die discipline komt me in sommige zaken goed uit, maar het feit dat ik moeilijk de controle kan loslaten belemmert mij soms wel een beetje in mijn levensgeluk. Ik besteed taken niet graag uit, uit vrees lui te zijn en dat als ik een ding loslaat, ik mezelf compleet ga laten verloederen. Nu doe ik een beetje aan pseudo-psychologie, maar ik vermoed dat ik die angst heb ontwikkeld door mijn ouders die beiden quasi mijn volledige jeugd in een zware depressie hebben gezeten, met alcoholmisbruik en overgewicht, veel slapen, weinig in het huishouden doen, ... waardoor ik eerder het compleet tegenovergestelde ben gaan doen. Ik kan daardoor ook hard zijn voor andere mensen. Ik uit dat zelden, ook online niet, maar ik veroordeel mensen nogal snel als ze in mijn ogen lui zijn of zeuren over kleine taakjes, in plaats van gewoon even wat discipline te tonen en zich eraan te zetten.

Toch voel ik mezelf op dit moment gelukkig. Misschien omdat ik nog van een stapje verder kom. Het laatste jaar heb ik een aantal dingen meer durven loslaten en dat heeft voor een enorm verschil in mijn gemoedstoestand gezorgd.

Tips aan anderen geven vind ik moeilijk en doe ik beter niet denk ik, want ik zie mijn routine niet als de ideale blauwdruk. Ik merk wel bij mezelf dat het piekeren over lastige dingen meer energie kost en meer tijd in beslag neemt, dan die lastige dingen gewoon even aan te pakken. Misschien herkennen anderen zich daar ook in.

 

[Tijdloos]

Mijn huidige job is in zekere zin een 9-5 (of meestal een 7-15:30 of 19:00 afhankelijk van drukte) wat er wel voor zorgt dat ik in zekere zin routine "moet" hebben. Echter had ik gisteren bijvoorbeeld een meeting voor een persoonlijk project, resultaat: Pas om 01:00 in bed. Maar de wekker ging dan wel gewoon om 5 en dat prikt.

1 tip die ik je kan geven, omdat het ergens voelt alsof je zegt ik wil routine, maar toch ook ergens zegt dat het idee van routine je bang maakt, is om open routine te creëren. Ipv al in te plannen "dan ga ik lopen" plan gewoon doorheen de week hier en daar een blokje van een uur of dergelijke in je agenda. me-time. Gewoon tijd waarop jij jezelf belooft niets anders in te plannen. En als jij dan ter plekke besluit te gaan lopen, ga lopen. Wil je dan houtbewerking doen? Doe dat. Gewoon tijd waarin je exact kan doen wat je zelf wil, zolang het maar niet werk-related is.

 

[Chauffagist]

Ik zeg wel eens grappend (en mijn vrouw soms minder grappend) dat ik waarschijnlijk een vorm van autisme heb, want dat speelt bij mij wel een redelijk grote rol.

Kan is wel bestaande dat je dat hebt, wat op zich geen probleem is.

Ongeveer alles wat je zegt komt me vreemd (als in, niet herkenbaar) over. Ik heb het persoonlijk nogal moeilijk met een gebrek aan routine, in grote lijnen dan. Ik wil 8u kunnen slapen en stel mijn slaapuur daarop in.

Ik word zeer slechtgezind als mijn slaappatroon wordt gewijzigd. Het hoeft geen 8u te zijn, maar als in plan om de dag nadien om 6u op te staan, moet er niemand mij nog storen.

's Morgens doe ik een aantal zaken altijd in dezelfde volgorde (dochter eten, ik eten, douche, dochter crèche, werk), na het werk is het dan meestal tijd voor avondeten en de "avondactiviteit", dit is dan op vaste dagen sport of met de vrouw wat series kijken.

Dat geeft toch een zekere structuur, zonder structuur word ik nerveus, ambetant, prikkelbaar.

Ik zou het moeilijk hebben met 's morgens nog een of andere activiteit te plannen en dan pas te gaan werken, zo werkt de wereld toch niet?

Dat is inderdaad onnatuurlijk. Ik heb vooral moeite met lessen die pas in de namiddag geroosterd staan, ook als student had ik hier moeite mee.

Ik wordt eigenlijk wel slechtgezind als ik een bepaald plan voor ogen had en dat kan niet doorgaan, bijvoorbeeld "op dag X werk ik in de tuin" en dan wil mijn vrouw naar de winkel, of ook als dat plan is "deze zondag doe ik niets" en er blijkt plots een feestje te zijn.

Verschrikkelijk, mijn familie is hier op ingesteld, mijn schoonfamilie niet. Daar gebeurt alles last-minute. Dit zorgt vaak voor ruzie tussen mijn vrouw en ik. Voorbeeld: eten voorzien, plots schoonfamilie aan deur, terwijl ik net wou aperitieven of op mijn gemak het eten wou klaarmaken. Ik huiver al bij de gedachte dat iemand het eten uit mijn bord kijkt, wat effectief soms gebeurt. Mijn vrouw zou dan nog vragen of ze mee-eten, helemaal verschrikkelijk. Mijn vrouw wilt dat ik meer spontaan dingen doe, onverwacht, ongepland, maar dat gaat mij niet. Ik weet graag vooraf wat er te gebeuren staat.

 

[Sylverscythe]

Verschrikkelijk, mijn familie is hier op ingesteld, mijn schoonfamilie niet. Daar gebeurt alles last-minute. Dit zorgt vaak voor ruzie tussen mijn vrouw en ik. Voorbeeld: eten voorzien, plots schoonfamilie aan deur, terwijl ik net wou aperitieven of op mijn gemak het eten wou klaarmaken. Ik huiver al bij de gedachte dat iemand het eten uit mijn bord kijkt, wat effectief soms gebeurt. Mijn vrouw zou dan nog vragen of ze mee-eten, helemaal verschrikkelijk. Mijn vrouw wilt dat ik meer spontaan dingen doe, onverwacht, ongepland, maar dat gaat mij niet. Ik weet graag vooraf wat er te gebeuren staat.

Het is bij ons ook een cultuurverschil, waar we beiden aan hebben moeten wennen. Mooit voorbeeld:

Een tweetal maanden geleden ofzo wist mijn vrouw me te zeggen dat een vriendin van haar deze week in "Europa" ging zijn, en ze waarschijnlijk bij ons even zou "passeren", wat dus inhoudt dat ze bij ons zou logeren. Een maand geleden bleek dat een andere vriendin een eurotrip doet deze zomer met haar vader en tante, en guess what, die zouden dan ook eens bij ons "passeren".

Zo was het dus al een maand het plan dat er hier 4 man zou zitten voor enkele dagen, terwijl 2 dagen later wij 11 uur gingen vliegen met onze dochter, voor de eerste keer. De eerste zou zondag arriveren, maar die liet zaterdag weten dat ze niet ging langskomen want ze had een of andere rando leren kennen via tinder of bumble en ze ging daar enkele dagen mee optrekken. De overige 3 arriveren vanavond.

Enkele jaren geleden was ik waarschijnlijk hierover aan het hyperventileren

 

[coldplayke]

Het is bij ons ook een cultuurverschil, waar we beiden aan hebben moeten wennen. Mooit voorbeeld:

Een tweetal maanden geleden ofzo wist mijn vrouw me te zeggen dat een vriendin van haar deze week in "Europa" ging zijn, en ze waarschijnlijk bij ons even zou "passeren", wat dus inhoudt dat ze bij ons zou logeren. Een maand geleden bleek dat een andere vriendin een eurotrip doet deze zomer met haar vader en tante, en guess what, die zouden dan ook eens bij ons "passeren".

Zo was het dus al een maand het plan dat er hier 4 man zou zitten voor enkele dagen, terwijl 2 dagen later wij 11 uur gingen vliegen met onze dochter, voor de eerste keer. De eerste zou zondag arriveren, maar die liet zaterdag weten dat ze niet ging langskomen want ze had een of andere rando leren kennen via tinder of bumble en ze ging daar enkele dagen mee optrekken. De overige 3 arriveren vanavond.

Enkele jaren geleden was ik waarschijnlijk hierover aan het hyperventileren

Dit bericht lezen pakt me al op mijn adem.

 

[Sylverscythe]

Dit bericht lezen pakt me al op mijn adem.

Omgekeerd moest zij eraan wennen dat hier zo weinig "spontaan" gebeurt. Mensen komen niet zomaar aan de deur om even een koffie te drinken (gelukkig zeg), en als je voorstelt iets te doen halen mensen hun (smartphone)agenda boven. De eerste keer iemand een doodle-link doorstuurde kon ze niet geloven dat iemand hier zoiets belachelijk gebruikte om af te spreken ("wat, een eerste beschikbare dag binnen 3 maand, daartegen kunnen we dood zijn!?").

Maar om on-topic te blijven, is een zekere balans tussen routine/dingen regelen en "go with the flow" denk ik wel het beste. Ik mis soms wat flexibiliteit, daar waar mijn vrouw perfect ok is met zichzelf in een of andere avontuur te storten zonder erbij na te denken. Soms bewonder ik dat wel, gewoon zeggen "en nu gaan we vandaag dit doen of daar naartoe" zonder dat zelfs maar een beetje te plannen of opties te bekijken.

 

[Pieterjan94]

Ik probeer routine in mijn leven te brengen maar ik aanvaard tegelijk ook dat dat niet altijd lukt en dat er te weinig tijd is om alles te kunnen doen wat ik wil. Ik kan dan ook vrij goed luieren in de zetel. Soms vloek ik dan wel eens van ik had X kunnen doen of ik had Y kunnen doen, maar ach, hoeveel mensen hebben de luxe om af en toe te lummelen

 

[Tonerider]

Ik ben alleen productief en georganiseerd als het van moeten is. Geef mij een opdracht en een deadline en dat gaat goed verlopen, alhoewel ik meestal pas tegen de deadline in gang schiet.
Maar voor de rest heb ik totaal geen routine.
Ik heb echt opdrachten en/of druk nodig om te presteren. Als het niet van 'moeten' is, heb ik moeite om ergens voor te gaan.
Ik heb dat met alles:
- hobbies: ik heb nog gitaar willen leren spelen: op een bepaald moment had ik drie gitaren, een mandoline, een lapsteel, maar kon niks spelen. Ik zat meer op het internet te zoeken achter goei liekes om te leren spelen, dan dat ik er ook daadwerkelijk mee bezig was om te oefenen. Op een bepaald moment had ik een kaft vol tabs, 3 soorten software om tabs af te spelen, maar kon misschien 1 intro van een lieke spelen Moest ik een leraar hebben gehad, die mij elke week een opdracht gaf, zou ik gitaar hebben leren spelen, maar op mijn eigen? Nope.
- 3D: ik ben er zot van, maar in plaats van elke dag een uurtje te oefenen, gebeurt er ook niks, want ik heb geen echt doel.
- motorrijden: ik rij supergraag met de motor, maar ik denk dat ik op de 20 jaar dat ik met de motor rijdt, misschien 5 ritjes voor mijn plezier heb gedaan. Geen echt doel en dan komt het er gewoon niet van.
Het gevolg is dat ik ook weinig structuur heb buiten de werkuren. Ik sta op tijd op om naar mijn werk te gaan en kom elke dag ruim op tijd toe, want dan is de druk er om een goede werknemer te zijn, maar 's avonds gebeurt er dikwijls niks van de plannen die ik had (om te gamen of 3d'en) en zit ik gewoon playthroughs te bekijken. Soms erger ik me eraan, maar ondertussen weet ik ook wel dat dit gewoon Tonerider is en dat dit niet meer gaat veranderen. Ik heb het genoeg geprobeerd en ik heb er dus ook vrede mee dat Tonerider Tonerider is.

 

[Charon]

If you postpone everything until the last minute, it'll only take a minute.