Review: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes

Halloween staat voor de deur en dat betekent dat we weer mogen griezelen. Ook The Dark Pictures Anthology: House of Ashes zal hierbij z'n steentje bijdragen. De derde game in de reeks die ooit uit acht games moet bestaan, doet weer het nodige om voor een spannende ervaring te zorgen. Horrorelementen moet je niet verwachten, maar het spel doet er alles aan om je continu op het puntje van je stoel te zetten. Mijn ervaring met House of Ashes lees je in deze review.

The Dark Pictures Anthology startte in 2019 met Man of Medan. Vorig jaar verscheen dan met Little Hope de tweede game in de reeks. Nu zijn we opnieuw een jaar verder, dus is het tijd voor deel drie: House of Ashes. Het is dus duidelijk dat ontwikkelaar Supermassive Games en uitgever Bandai Namco de spelers jaarlijks willen trakteren op een meeslepende avonturengame waarin het lot van de personages afhangt van de keuzes die de speler tijdens zijn speelsessies maakt. Eens dood is altijd dood en personages keren niet terug. Het is dus op elk moment opletten geblazen!

House of Ashes 1.jpg


Irakoorlog

House of Ashes neemt je mee naar het jaar 2003 ten tijde van de Irakoorlog. Daar zoeken Amerikaanse troepen naar massavernietigingswapens in het Midden-Oosten. Daarbij stoten ze op verzet van enkele Irakese soldaten. Zij sterven liever in de strijd dan als lafaards te worden behandeld. Zowel de voor- als tegenstanders worden verrast door een aardbeving, waardoor de soldaten ondergronds terechtkomen. Het Amerikaanse team, onder leiding van ene Eric King, kent elkaar nauwelijks en de band tussen hen allen hangt dan ook met haken en ogen aan elkaar. Wat ze ondergronds beleven, in een oude Sumerische tempel, zal hen echter al snel dichter bij elkaar brengen. Ze moeten op elkaar kunnen rekenen, want de tempel en de ondergrondse gangen worden bewoond door angstaanjagende monsters die de elitesoldaten als prooien zien.

De speler heeft de levens van de personages in handen.


In House of Ashes bestuur je de vijf verschillende personages. Terwijl je het ene moment exploreert met Eric, ben je op een ander moment aan het vechten met Salim of voer je met Rachel een conversatie. Net als in voorgaande delen zijn er ook in deze House of Ashes vijf protagonisten waarom het allemaal draait. Hoewel enkele personages sowieso het leven zullen laten, ligt het lot van de vijf hoofdpersonages volledig in de handen van de speler. Enkele slechte keuzes kunnen het verschil maken tussen het verhaal voltooien met nog iedereen in leven of met slechts één iemand of zelfs niemand. Het verlies van deze arme stakkers hangt zowel vast aan de keuzes die je maakt, maar ook de quicktime-events kunnen roet in het eten gooien. Mis je daar teveel van, dan kan het wel eens gebeuren dat de hemelpoort opengaat.

House of Ashes 3.jpg


Knopjes duwen!

Wie niet vertrouwd is met bijvoorbeeld quicktime-events, kan de moeilijkheidsgraad instellen. Zo krijg je meer tijd om op de juiste toets te drukken als die bepaalde toets op het scherm verschijnt. Daardoor heb je minder kans om te falen en dus een van de soldaten te verliezen. Naast deze aanpassing werd ook de camera onder handen genomen. Voor het eerst in de franchise kan je die camera zelf besturen voor de volle 360 graden. Daardoor hang je niet meer vast aan de vaste camera en bijgevolg de soms vervelende en onduidelijke camerastandpunten. Supermassive Games heeft in House of Ashes ook gezorgd voor een ander nieuw element: de zaklamp. Hoewel dit niet bijster spannend klinkt, kan je er zelf voor kiezen om de zaklamp aan te zetten. Doe je dit, dan zie je een stuk beter, maar ligt het staptempo van het personage in kwestie lager. Zet je de lamp (of aansteker) uit, dan wordt het ondergronds dus een stuk donkerder, maar kan je iets sneller stappen.

Naast de nieuwe elementen zijn er natuurlijk ook dingen die de franchise kenmerken en dus altijd aanwezig zijn. Zo heb je de hart- en breinkeuzes. Laat je je leiden door je verstand, of pak je het emotioneler aan en hou je rekening met wat je hart zegt? Ook deze, soms moeilijke, keuzes kunnen het verschil betekenen tussen leven en dood van andere personages. De relaties tussen alle personages onderling wordt ook weer bijgehouden. Ga je een conversatie aan met iemand, dan krijg je enkele dialoogopties. Afhankelijk van de gemaakte keuze wordt de relatie versterkt of creëer je het omgekeerde effect. Je kan nooit goed doen voor iedereen en vooral in dit spel, waar het allemaal draait om leven en dood, komt dat mooi naar boven.

House of Ashes 2.jpg


Coöperatie

Het leukste aan de The Dark Pictures Anthology blijf ik de coöperatieve modi vinden. Zowel offline als online kan je je ding doen en het verhaal uitspelen. In de Movie Night-modus speel je met degenen die naast je in de zetel zitten en geef je op bepaalde momenten de controller gewoon door. Je ziet hierbij natuurlijk alles wat er op het scherm gebeurt. Online co-op vind ik persoonlijk een stuk toffer. Ik speelde zoals gewoonlijk met mijn vaste speelpartner @Reaper. Zowel jij als de andere speler zien dingen gebeuren waarvan de andere speler geen weet heeft. Heb je het verhaal uitgespeeld, dan switch je van startend personage en krijg jij de gameplay voorgeschoteld waarmee de andere speler de eerste keer aan de slag ging. Het hoofdverhaal blijft natuurlijk hetzelfde, maar je krijgt hierdoor andere inzichten. Vooral deze modus is een van de sterkhouders van de reeks.

De online co-op is een van de sterkhouders van de reeks.


Hoewel er een aantal nieuwe, toffe elementen werden geïmplementeerd, heeft House of Ashes last van een aantal vervelende bugs. Op een bepaald moment was volledig mijn scherm wazig nadat het spel hervatte na een tussenfilmpje. Items onderzoeken zat er op dat moment niet in. Na het volgende tussenfilmpje was dat probleem van de baan. Op een ander moment wou het te besturen personage niet meer lopen, maar zweefde het boven de grond zonder de benen te bewegen. Ook de zaklamp bewegen ging op dat moment niet. Daarnaast waren zwevende kisten en zwevende wapens af en toe aanwezig. Enkele slordigheden dus die vermoedelijk wel snel verholpen zullen worden.

Conclusie

The Dark Pictures Anthology: House of Ashes is meer van hetzelfde en dat is natuurlijk een sterk punt. Je hebt opnieuw het lot van vijf personages in handen en kunt er door foute dialoogkeuzes of het falen van quicktime-events voor zorgen dat sommigen het leven laten. Nieuwe elementen, zoals de bestuurbare camera, zorgen voor een betere spelervaring, al zijn er deze keer wel storende bugs aanwezig. De grootste sterkhouder is nog altijd de online coöperatieve modus. Op naar nummer vier!

Pro

  • Tof verhaal
  • Zelf beslissen tussen leven en dood
  • Online co-op
  • Relaties tussen personages

Con

  • Deze keer wel veel bugs
  • Cutscenes niet te skippen
8

Over

Beschikbaar vanaf

22 oktober 2021

Gespeeld op

  1. PlayStation 5

Beschikbaar op

  1. PC
  2. PlayStation 4
  3. PlayStation 5
  4. Xbox One
  5. Xbox Series X|S

Ontwikkelaar

  1. Supermassive Games

Uitgever

  1. Bandai Namco Entertainment
 
Deze is minder eng dan de vorige en die was al minder eng dan de eerste :p
Ik speel niet graag horror en had met deze geen problemen.
Waaaat? In de eerste zat totaal niks van horror. Het verhaal van de eerste vond ik ook niet denderend (mening werd gedeeld door mijn
coop-partner).
Begonnen aan de 2e en het verhaal houdt mij meer in de ban. Bij beide games heb ik niet echt een horrorgevoel al vind ik persoonlijk de 2e een beetje beter op dat vlak.

Je kan de eerste 2 games zonder licht spelen;). Zelf speel ik op een projector en met headset.
 
Terug
Bovenaan