Theaterreview: Sartre & de Beauvoir

Na Socrates, Marx en Spinoza (virtueel, dank je, covid), laat Stefaan Van Brabandt nu Sartre & de Beauvoir herrijzen op de bühne in zijn reeks over filosofen. En waar bij die anderen een monoloog voor de hand lag, kon dit niet anders dan een dialoog worden.

De optimistische, bevrijdende gedachte van de zinloosheid van het leven. Dat is eigenlijk het uitgangspunt van een verrassend lichte en heel verteerbare avond waarin zowel het bewogen leven als de filosofie van Sartre en de Beauvoir wordt uiteengezet. Twee dingen die eigenlijk ondeelbaar zijn. En dat wordt ingenieus duidelijk gemaakt in het stuk.

foto 1.jpeg

copyright: Het Zuidelijk Toneel

Sartre en de Beauvoir speelden hun hele leven pingpong, om zo bij nieuwe inzichten, verbeteringen en ook gaten in hun gedachtegangen te komen. En zo is de theatershow ook opgezet. Frank Focketyn en Sien Eggers -die al jaren en jaren samen spelen- zijn dan ook de uitgelezen acteurs om het onafscheidelijke duo neer te zetten. Waar Sartre en de Beauvoir pingpongend hun leven spelen, spelen Frank en Sien pingpongend een theaterstuk, en leggen ze heel bevattelijk het existentialisme uit. En dat allemaal zittend op een stoel aan één tafeltje.

Frank en Sien spelen pingpongend een theaterstuk.


Er is amper decor, en toch voelt iedereen dat we aan een van hun vaste cafétafeltjes zitten. Haast elk onderwerp begint met een onnozeliteit, een grapje, een kwinkslag, en blijkt vijf zinnen later een heel diepgaande opmerking te zijn. Het is zoals ze zelf zeggen in het begin: Mensen associëren humor met oppervlakkigheid en ernst met diepgang, maar het is net andersom. En dat typeert dit theaterstuk enorm, het is haast meta. Elke opmerking over de filosofie is telkens op een meesterlijke manier ook verweven in de opbouw van het stuk. Soms meteen zichtbaar, soms onderhuids.

Elk stukje van het leven van Sartre en de Beauvoir wordt belicht, ook de lastigere stukken rond de grensoverschrijdende affaires met middelbare studentes. Die worden wel juist gekaderd, en zonder pathetiek afgedaan als fout.
Maar ook andere onderwerpen zijn brandend actueel, en door het gepingpong worden constant beide facetten van een onderwerp belicht. Het gaat niet op om één waarheid te vinden en daaraan vast te houden, integendeel. Constant werpen ze de stellingen van elkaar om of stellen ze ze in vraag. De vrijheid staat centraal bij Sartre, maar de puur egoïstische visie daarop van vaccinatieweigeraars zou niet op bijval van het stel kunnen rekenen. Identiteit en het hokjesdenken van identiteitspolitiek is dan weer een keten en een beperking van de vrijheid, maar toch kan zo’n vlag nuttig zijn om samen onder te strijden. Ze passen voortdurend hun zienswijze aan aan de opmerkingen van de ander.

Alle onderwerpen zijn brandend actueel: vrijheid, identiteit.


Daardoor is het bovenop een heel prikkelend en leerrijk stuk dat je echt doet nadenken, ook erg aandoenlijk en menselijk. Verschillende scènes lijken rechtstreeks van toepassing op vragen waar iedereen weleens mee zit, en door de nuance is het nooit belerend. Dat herkenbare is in dit stuk meer het geval dan de vorige stukken van Van Brabandt. Is het omdat hij zijn stijl geperfectioneerd heeft, of omdat dit een modernere filosofie is? Wij waren er in ieder geval helemaal weg van.

Conclusie

Twee grootheden in het vak brengen een zorgvuldig geweven tekst waarbij filosofie, biografie en het theaterstuk zelf totaal samenvallen.

Pro

  • Uitstekende cast
  • Meeslepende tekst
  • Brandend actueel

Con

  • /
9

Over deze film

Beschikbaar vanaf

27 maart 2022

Genre

  1. Biografie
  2. Drama
  3. Historisch

Speelduur

90 minuten

Regie

Stefaan Van Brabandt

Cast

Frank Focketyn, Sien Eggers

Uitgever

Het Zuidelijk Toneel
 
Redactie
Mag ik zeggen dat het feit dat er ruimte op onze frontpage is voor theater enkel bevestigd waarom ik zo ontzettend dol ben op onze site? Meer van dit!! 😄😍
 
Terug
Bovenaan