Baldur’s Gate 3 zou onder geen enkel beding mogen werken op de PlayStation 5. Het spel zit zo ontzettend hard volgestouwd met diepgaande mechanismen en een complexe leercurve waar je ongenadig hard je casual bijtertjes stuk op kan malen. Het is een game die uit al zijn porien hardcore pc uitschreeuwt en bij een eerste oogopslag volstrekt ongeschikt lijkt om met een controller op je televisietoestel te spelen. Geef het echter een paar uren van je tijd en worstel door dat initiële leerproces en je merkt dat Baldur’s Gate 3 zijn haakjes in je zet en je beetje bij beetje steeds dieper in zijn greep weet te nemen. Het zou niet mogen werken op een console, maar dat doet het dus op de meest wonderlijke manieren wel.
Ik weet dat die intro enorm hard kan fungeren als de conclusie van een review, maar Baldur’s Gate 3 is dan ook geen doorsnee game. Sinds de release in augustus op pc heeft de game van het Belgische Larian de wereld veroverd en zichzelf de geschiedenis ingebeiteld als een van de beste games ooit gemaakt. FreakyJP gaf de pc-versie dan ook een oververdiende 10 waar ik inhoudelijk niet al te veel van ga afwijken. Alles wat er gezegd kan worden van Baldur’s Gate 3 op pc, gaat namelijk ook op voor de versie die je op PlayStation 5 te spelen krijgt. Dit is in alles dezelfde diepgaande tijdrovende juggernaut van een RPG die je voordien enkel kon inbeelden op een beest van een pc, wat ervoor zorgt dat Baldur’s Gate 3 de titel is die meer dan ooit in de verf zet hoe krachtig die PlayStation 5 wel is. In een periode dat Spider-Man 2 staat te popelen om zich richting de harten van gamers te slingeren, is het Baldur’s Gate 3 die de grenzen van wat mogelijk is op de PlayStation 5 gevoelig opschuift. Dit is dan ook een van de eerste games die ik op Sony’s nieuwste speel, die weergaloos next-gen voelt, gewoonweg ondenkbaar op een ouder systeem.
Natuurlijk staat of valt dat allemaal wat met het verhaal dat in de bladzijden van de spelwereld opgeschreven kan worden. De manier waarop Faerûn tot leven gewekt wordt wanneer het verhaal echt uit de startblokken schiet, is in elk geval vrij adembenemend. Larian is dan ook niet voor een grote open wereld gegaan, maar zorgt er met tonnen zorg voor detail wel voor dat je personage een onderdeel vormt van een setting die constant weet te overtuigen. De manier waarop je personage omgaat met anderen en de impact die je hebt op de omgeving voelt diepgaander en complexer dan je gewoon bent om te zien in games. Op die manier is het een titel die ook enorm aanzet om dingen te proberen en uit te zoeken hoe ver je het elastiekje kan rekken alvorens het knapt. De ontwikkelaars bij Larian zijn duidelijk meesters wanneer het op denkbeeldige elastiekjes komt, want hoe ver gezocht de zetten die je maakt ook zijn, je mag er altijd een doordacht antwoord op verwachten van de game. Zelfs al in het eerste hoofdstuk, in Emerald Grove, ontdek je dat het bereiken van je doel er eentje van vele wegen en omwegen kan zijn en dat je de manier waarop het verloopt niet altijd volgens het plan loopt dat je in je hoofd had. Dat zorgt uiteraard voor een ervaring die je aandacht blijft vasthouden.
Nu is de combat uiteraard het aspect waar sommige spelers tegen een muur kunnen knallen. Dat is dus die leercurve waar je echt even over moet kunnen klauteren. De gevechten zijn niet de actievolle momenten die je in games als The Witcher 3 terug kan vinden, maar tragere turn-based aanvaringen die tactiek en inzicht vergen. De basis van de combat is eigenlijk vrij simpel om onder de knie te krijgen, maar ook hier komt dat geschifte oog voor detail en complexiteit de kop opsteken. Er zitten zoveel nuances in de gameplay en je kan zo veel tijd en moeite in de samenstelling van je party en de builds van je personages steken dat je gewoon volledig het noorden kan verliezen. Er is echter niks mis met het gewoon bij de basis te houden en dat is die van de tabletop-RPG die Dungeons and Dragons is. Zetten en tegenzetten en de almachtige dobbelsteen van de kansberekening dus.
Ik weet dat die intro enorm hard kan fungeren als de conclusie van een review, maar Baldur’s Gate 3 is dan ook geen doorsnee game. Sinds de release in augustus op pc heeft de game van het Belgische Larian de wereld veroverd en zichzelf de geschiedenis ingebeiteld als een van de beste games ooit gemaakt. FreakyJP gaf de pc-versie dan ook een oververdiende 10 waar ik inhoudelijk niet al te veel van ga afwijken. Alles wat er gezegd kan worden van Baldur’s Gate 3 op pc, gaat namelijk ook op voor de versie die je op PlayStation 5 te spelen krijgt. Dit is in alles dezelfde diepgaande tijdrovende juggernaut van een RPG die je voordien enkel kon inbeelden op een beest van een pc, wat ervoor zorgt dat Baldur’s Gate 3 de titel is die meer dan ooit in de verf zet hoe krachtig die PlayStation 5 wel is. In een periode dat Spider-Man 2 staat te popelen om zich richting de harten van gamers te slingeren, is het Baldur’s Gate 3 die de grenzen van wat mogelijk is op de PlayStation 5 gevoelig opschuift. Dit is dan ook een van de eerste games die ik op Sony’s nieuwste speel, die weergaloos next-gen voelt, gewoonweg ondenkbaar op een ouder systeem.
Recht de enge konijnenpijp in
Nu lijkt Baldur’s Gate 3 een intimiderende konijnenpijp om in te duiken, maar geen paniek beste Alice, Larian geeft je rugdekking. De makers nemen je geen moment bij het handje en kauwen al zeker en vast niks voor, maar je krijgt als nieuwe speler wel iets dat enorm handig is bij een game van dit kaliber, en dat is de tijd om je weg te vinden en te leren hoe het klokje tikt. Na een indrukwekkend cinematisch introfilmpje en een character creator waar je makkelijk een uur van je tijd kan in investeren om het personage te kiezen waar je een hele reis mee gaat afleggen, kom je in een dungeon terecht die fungeert als leerrijke tutorial. Niet alleen krijg je er spelenderwijs in de vingers hoe Baldur’s Gate 3 zich laat besturen op de console, maar ontdek je voor het eerst ook hoe goed het spel in elkaar zit. Disco Elysium toonde een paar jaar geleden al dat het onvoorspelbare aspect van de gooi van een dobbelsteen om je kansen op succes te berekenen een enorme impuls kan geven aan een singleplayer-RPG, dat is hier niet anders.Natuurlijk staat of valt dat allemaal wat met het verhaal dat in de bladzijden van de spelwereld opgeschreven kan worden. De manier waarop Faerûn tot leven gewekt wordt wanneer het verhaal echt uit de startblokken schiet, is in elk geval vrij adembenemend. Larian is dan ook niet voor een grote open wereld gegaan, maar zorgt er met tonnen zorg voor detail wel voor dat je personage een onderdeel vormt van een setting die constant weet te overtuigen. De manier waarop je personage omgaat met anderen en de impact die je hebt op de omgeving voelt diepgaander en complexer dan je gewoon bent om te zien in games. Op die manier is het een titel die ook enorm aanzet om dingen te proberen en uit te zoeken hoe ver je het elastiekje kan rekken alvorens het knapt. De ontwikkelaars bij Larian zijn duidelijk meesters wanneer het op denkbeeldige elastiekjes komt, want hoe ver gezocht de zetten die je maakt ook zijn, je mag er altijd een doordacht antwoord op verwachten van de game. Zelfs al in het eerste hoofdstuk, in Emerald Grove, ontdek je dat het bereiken van je doel er eentje van vele wegen en omwegen kan zijn en dat je de manier waarop het verloopt niet altijd volgens het plan loopt dat je in je hoofd had. Dat zorgt uiteraard voor een ervaring die je aandacht blijft vasthouden.
Je pad is grillig en het bewandelen waard
Die grillige willekeur waarmee je pad door Faerûn zich kan slingeren, in tandem met de ontzagwekkende worldbuilding van Larian, is wat Baldur’s Gate 3 zo adembenemend kan maken. Je kan het wel proberen te vergelijken met spellen als Mass Effect en The Witcher 3, maar dan nog voelt het werk van Larian een stuk omvangrijker en gedetailleerder aan, zelfs op het maniakale af. Van de gelaagde van je gezelschap, tot de kleinste personages, voelt elk individu als een uitgewerkt radertje dat de geloofwaardigheid van de machine achter de game doet draaien. Ook de verhaalvertelling zelf waarin al deze personages zich bevinden zit vol diepgaande thema’s die spelen met de clichés van het fantasygenre en daar ook ruimschoots bovenuit stijgen. Je kan er alle superlatieven van de wereld aan blijven hangen, maar uiteindelijk komt het erop neer dat Larian een wereld heeft geschapen die een nieuwe standaard neerzet voor het medium.Baldur's Gate 3 maakt de verwachtingen niet enkel waar, het overstijgt ze.
Nu is de combat uiteraard het aspect waar sommige spelers tegen een muur kunnen knallen. Dat is dus die leercurve waar je echt even over moet kunnen klauteren. De gevechten zijn niet de actievolle momenten die je in games als The Witcher 3 terug kan vinden, maar tragere turn-based aanvaringen die tactiek en inzicht vergen. De basis van de combat is eigenlijk vrij simpel om onder de knie te krijgen, maar ook hier komt dat geschifte oog voor detail en complexiteit de kop opsteken. Er zitten zoveel nuances in de gameplay en je kan zo veel tijd en moeite in de samenstelling van je party en de builds van je personages steken dat je gewoon volledig het noorden kan verliezen. Er is echter niks mis met het gewoon bij de basis te houden en dat is die van de tabletop-RPG die Dungeons and Dragons is. Zetten en tegenzetten en de almachtige dobbelsteen van de kansberekening dus.
Perfectie binnen handbereik
Ik voel echt geen schaamte om toe te geven dat ik me vooral wou onderdompelen in de wereld van Baldur’s Gate 3 en de moeilijkheidsgraad dus bewust op Explorer gezet heb om het mezelf eenvoudiger te maken in de gevechten en zelfs dan krijg je nog een ervaring die je met de meest kwade wil van de wereld niet als verwaterd zou kunnen omschrijven. Naar mijn gevoel speelt de game ook meer dan vlot genoeg met een controller door de vele acties die je kunt doen onder te brengen in radiale menu’s op het scherm. Ook hier is het in het begin wat zoeken en wennen, maar het is duidelijk de meest elegante optie om een complexe game als dit goed speelbaar te maken met een controller. Baldur’s Gate 3 is weliswaar niet de perfecte game. Er zijn hier en daar wat kleine ruwe kantjes die gepaard gaan met het spelen van dit soort games met een DualSense en de occasionele kleine grafische bug. Het kan me eerlijk gezegd niet schelen, omdat die schoonheidsvlekjes niet opwegen tegen het kunnen spelen van een van de meest indrukwekkende rollenspellen ooit op je console.Conclusie
Baldur’s Gate 3 is veeleisend. Het vergt moeite om over de initiële leercurve te klimmen en tijd om de vele diepgaande mogelijkheden en intriges van de spelwereld te doorgronden. Weinig games zijn echter die moeite ook zo ontzettend hard waard als Baldur’s Gate 3. Larians nieuwste is een game van weergaloze schaal, bedwelmende diepgang en majestueuze grootsheid die je enkel kan omschrijven als een mijlpaal.
Pro
- Enorme diepgang en sterke verhaalvertelling
- De vrijheid die je krijgt is bedwelmend
- Visueel een plaatje
- Speelt stukken beter op console dan je ooit had durven hopen
Con
- We gaan niet muggenziften
10
Over
Beschikbaar vanaf
6 september 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 5
Genre
- RPG
Ontwikkelaar
- Larian Studios
Uitgever
- Larian Studios
