Goh ja, ik ben helaas toch wel afgunstig naar mensen in m'n nabije omgeving gezien die op bepaalde levensdomeinen in een toestand zitten die ik niet heb. Uiteindelijk draait dit toch om perceptie, interpretatie en acceptatie.
Dingen waar ik uiteindelijk wel zelf pech in heb, wat m'n broer - die 13 maanden ouder is dan me - niet heeft:
- Slecht zelfbeeld doordat ik een spraakgebrek heb. Gelukkig wel al vele malen of handelbaarder dan vroeger, maar helemaal weggaan zal het toch niet helemaal. M'n moeder stamelt ook, vergeleken met m'n broer en zus wat dit niet hebben. Eerder acceptatie dus.
- Vader is kaal en was blond, ik ben ook blond dus ik verwacht ook wel binnen enige tijd m'n wilde haren te verliezen. M'n broer heeft eerder het haar van m'n moeder- brunette - dus hier ook 2-0.
- De familie van m'n vaders kant beoordeelt ''of men geslaagd is in het leven'' adhv enkele peilers:
een eigen huis, een vrouw, kinderen en vooral handigheid als in een stielman zijn (liefst in de bouw iets).
Helaas nooit handig geweest tot grote ergernis van m'n vader. Als kind toch wel een schrik gepakt om iets te doen wat wel eens kan uitmonden in een serieuze schreeuwpartij. Als kind had ik hier moeite mee, nu ben ik hier wel iets assertiever in geworden. De band tussen m'n broer en pa is beter gezien hij heel handig is, een langdurige relatie en een huis heeft gekocht.
Ik ben 29, woon nog thuis en spreek uit nog te willen sparen gezien ik niet geloof in het kopen van een woning met iemand van het andere geslacht omwille van een hormonale bevlieging en het liever alleen wil doen
Uiteindelijk heb ik wel geluk met de goede familie en 2 ongevallen te hebben overleefd, en laat een goede gezondheid het belangrijkste zijn.
Fysiek in orde- meestal wel - alleen heb ik anderzijds geregeld lastige mentale periodes.
Belangrijkste: ik woon in België. Geen financiële miserie meegemaakt, geen last van gevaarlijke natuurfenomenen en geen oorlog (buiten dan de prijzenoorlog