Burn-out en rol van leidinggevenden

Een werknemer die praat over jou bij een N+2 is toch ook volwassen en open communicatie.

Een werknemer verbieden te praten over jou bij je N+2 en dan zeggen dat je voor open volwassen communicatie bent slaagt op niet veel.

N+1 die eisen dat alle communicatie via hun gaat zijn vrij toxisch.
Uiteraard, en ik denk dat @Biljart ook wel het onderscheid maakt tussen "praten over u" met de n+2 (niks mis mee) of "klagen over u" zonder dat de problematiek onderling besproken is (a priori ook niet verkeerd maar betreurenswaardig).

Het lijkt me ook zeer moeilijk om te oordelen over al dan niet toxisch gedrag als je niet lang en nauw met iemand samenwerkt.
 
Een werknemer die praat over jou bij een N+2 is toch ook volwassen en open communicatie.

Een werknemer verbieden te praten over jou bij je N+2 en dan zeggen dat je voor open volwassen communicatie bent slaagt op niet veel.

N+1 die eisen dat alle communicatie via hun gaat zijn vrij toxisch.
Dit dus, het is exact de situatie bij ons. De problemen worden aangekaart, N+1 verandert niks, maar je mag niet bij N+2 gaan klagen want dan ben je "achter de rug" bezig en ligt het probleem bij u ... Dat is zowat de definitie van een toxische omgeving.
 
Het zal wel iets subjectiefs zijn maar voor mij is dat gewoon een voorbeeld van slecht management, daarom nog geen toxische omgeving.

Wat ik al heb meegemaakt is toch een stukje erger: mensen die onder druk gezet worden om regels te overtreden (zuivere machtsmisbruik of minstens poging tot), mensen die in bijzijn van collega's uitgescholden worden, mensen die ontslaan worden omdat ze kritiek geven op het verkeerde directielid,... Enfin het soort zaken waar nu ook een onderzoek voor loopt bij Plopsaland.

Maar ok, semantische discussie zeker? En @anders. jij was toch freelancer, hoe heb jij dan een n+1?
 
Dit dus, het is exact de situatie bij ons. De problemen worden aangekaart, N+1 verandert niks, maar je mag niet bij N+2 gaan klagen want dan ben je "achter de rug" bezig en ligt het probleem bij u ... Dat is zowat de definitie van een toxische omgeving.
Je kunt je n+1 passeren als je goed staat bij je n+2. Het is iedereen voor zich, he. Ik maak geen ambras met mijn n+1 maar ik ga wel tegen mijn n+1 in soms samen met mensen boven hem.

Hij is ook een relatief zwak figuur in the bigger org en hij is nogal, voor mij pretty obviously, self serving en territorial (vb dingen semi saboteren van anderen om zijn eigen grondgebied te beschermen). Dus dergelijke mensen negeren en skippen naar boven toe voor belangrijke zaken, geen probleem.

Mijn N+1 zie of hoor ik bijna nooit (behalve wat emails over onderwerpen die niet rechtstreeks met mijn job description te maken hebben)Ik heb wekelijks 5-10 inhoudelijke meetings met n+2 n+3, soms n+4 zelfs, zonder de n+1. Er zou voor mij letterlijk niks veranderen moest die n+1 er niet zijn. Ik ben ook al 3 of 4 keer intern van job veranderd. Als ik het te erg uithang en ooit sem buiten vlieg, dan verander ik intern wel naar ergens anders. Ben snugger genoeg geweest om mijn performance evaluaties altijd 90% zelf (en zeer gedetailleerd) te maken. Als ik ooit van department verhuis, heb ik een goeie paper trail.
 
Uiteraard, en ik denk dat @Biljart ook wel het onderscheid maakt tussen "praten over u" met de n+2 (niks mis mee) of "klagen over u" zonder dat de problematiek onderling besproken is (a priori ook niet verkeerd maar betreurenswaardig).

Het lijkt me ook zeer moeilijk om te oordelen over al dan niet toxisch gedrag als je niet lang en nauw met iemand samenwerkt.
Ik vind dat niet betreurenswaardig.

Ik zie niet in waarom een werknemer zijn (negatieve) mening/feedback niet mag geven aan de N+2 over de N+1 zonder dat de N+1 van alles op hoogte is en het eerst met hem besproken is.

Alle communicatielijnen tussen de N en N+2 doorknippen of willen controleren en dreigen met vertrouwensbreuken is gewoon toxisch op zich.
Dat is gewoon de ideale omgeving voor allerlei wantoestanden.

Het gedacht alleen al dat er iemand zou beslissen over wat ik mag zeggen tegen wie, daar krijg ik al kippenvel van.
 
Het zal wel iets subjectiefs zijn maar voor mij is dat gewoon een voorbeeld van slecht management, daarom nog geen toxische omgeving.

Wat ik al heb meegemaakt is toch een stukje erger: mensen die onder druk gezet worden om regels te overtreden (zuivere machtsmisbruik of minstens poging tot), mensen die in bijzijn van collega's uitgescholden worden, mensen die ontslaan worden omdat ze kritiek geven op het verkeerde directielid,... Enfin het soort zaken waar nu ook een onderzoek voor loopt bij Plopsaland.

Maar ok, semantische discussie zeker? En @anders. jij was toch freelancer, hoe heb jij dan een n+1?
Organisatorisch heb ik een n+1 he (nuja, had, want maandag laatste dag).
En ik heb effectief geweten dat mensen hun contract is stopgezet omdat ze kritiek hebben gegeven op die N+1...
 
Ik vind dat niet betreurenswaardig.

Ik zie niet in waarom een werknemer zijn (negatieve) mening/feedback niet mag geven aan de N+2 over de N+1 zonder dat de N+1 van alles op hoogte is en het eerst met hem besproken is.

Alle communicatielijnen tussen de N en N+2 doorknippen of willen controleren en dreigen met vertrouwensbreuken is gewoon toxisch op zich.
Dat is gewoon de ideale omgeving voor allerlei wantoestanden.

Het gedacht alleen al dat er iemand zou beslissen over wat ik mag zeggen tegen wie, daar krijg ik al kippenvel van.
Denk dat je het een beetje te veel aan het uitrekken bent, al wat hij zegt is dat je problemen met je N+1 ook best gewoon eerst kan aankaarten bij die persoon en die persoon niet meteen skippen. Als je te weten komt dat je kind een ander kind pest, ga je dan als eerste stap naar je kind zijn/haar meester of juf? Neen, dat bespreek je ook gewoon eerst met het kind zelf.
 
De werknemers vergelijken met kinderen en de manager als de juf.

Met zon beeld over het huidig werkleven is het geen wonder dat er zoveel burn outs zijn. :LOL:
 
De werknemers vergelijken met kinderen en de manager als de juf.

Met zon beeld over het huidig werkleven is het geen wonder dat er zoveel burn outs zijn. :LOL:

Je bent trouwens precies niet het scherpste mes in de lade (hey, nog zo'n metafoorbeest), in mijn uitspraak is het kind de N+1 en niet de werknemer en is de juf de N+2.
 
Laatst bewerkt:
Ik bedoelde vooral dat ik dat zwaar uitgedrukt vond. In uw geval lijkt het me ook meer kwaad dan goed te doen als je het als breuk benoemt. Dan zou ik eerder zeggen dat het vertrouwen wat geschaad is in uw geval.

Ik denk echter nog altijd dat als het zwaarwichtig is, dat je dat moeilijk met je directe leidinggevende kunt bespreken in veel gevallen. Wat moet ik zeggen als ik mijn baas niet bekwaam vindt? Wat gaat dat opleveren? Of iemand die al 25 jaar overdreven micromanaged? Verwacht je echt dat als daar iemand nieuw in dat team zit die dat aangeeft dat die na zoveel jaar plots dat niet meer gaat doen?

De vraag is natuurlijk, wat is "micromanagen" en waarom doen mensen dat ? Ik heb vb de gewoonte om alles waar ik aan denk bij mijn reports te smijten. "Heb je hier aan gedacht", "heb je daar aan gedacht". 8 op 10 keer is er aan gedacht, 2 op 10 keer niet. De mensen weten van mij dat ik dat niet als kritiek doe, gewoon "in de groep smijten". Omgekeerd is hetzelfde ook OK. Mensen mogen mij 100x vragen "heb je hier aan gedacht", ook als is het 90 op 100 false hit. Die ene keer iets kritisch vergeten terwijl iemand anders er aan gedach had, maar het niet durfde voor stellen... die shitstorm wil ik niet oplossen.

Aan de andere kant had ik vroeger een n+x boven mij die alles en iedereen micromanagede uit gebrek aan leaderhip en visie. Er werd geen groter plan uitgewerkt of aan strategie gedaan, gewoon mensen met PhD emailtjes sturen "vandaag moet je de intro en methods van je report doen". "Dinsdag heb je een training, dus je moet de dag ervoor slides maken", "De inhoudstafel van report abc is een ander lettertype dan report def". Precies een mentor van 18 jarigen. Dat is wat triestig, want je kunt die persoon gewoon weg doen en er verandert letterlijk niks aan het team, processen of projecten. Dergelijke figuren zijn om te bleten want ze kunnen er niet tegen dat als ze een ander iets laten doen het resultaat niet op dezelfde manier bereikt wordt (process fetishisten), of godbetert, het resultaat slightly different is...
 
Laatst bewerkt door een moderator:
De vraag is natuurlijk, wat is "micromanagen" en waarom doen mensen dat ? Ik heb vb de gewoonte om alles waar ik aan denk bij mijn reports te smijten. "Heb je hier aan gedacht", "heb je daar aan gedacht". 8 op 10 keer is er aan gedacht, 2 op 10 keer niet. De mensen weten van mij dat ik dat niet als kritiek doe, gewoon "in de groep smijten". Omgekeerd is hetzelfde ook OK. Mensen mogen mij 100x vragen "heb je hier aan gedacht", ook als is het 90 op 100 false hit. Die ene keer iets kritisch vergeten terwijl iemand anders er aan gedach had, maar het niet durfde voor stellen... die shitstorm wil ik niet oplossen.

Aan de andere kant had ik vroeger een n+x boven mij die alles en iedereen micromanagede uit gebrek aan leaderhip en visie. Er werd geen groter plan uitgewerkt of aan strategie gedaan, gewoon mensen met PhD emailtjes sturen "vandaag moet je de intro en methods van je report doen". "Dinsdag heb je een training, dus je moet de dag ervoor slides maken", "De inhoudstafel van report abc is een ander lettertype dan report def". Precies een mentor van 18 jarigen. Dat is wat triestig, want je kunt die persoon gewoon weg doen en er verandert letterlijk niks aan het team, processen of projecten. Dergelijke figuren zijn om te bleten want ze kunnen er niet tegen dat als ze een ander iets laten doen het resultaat niet op dezelfde manier bereikt wordt (process fetishisten), of godbetert, het resultaat slightly different is...
Imo is feedback (inhoudelijk) geven, geen micromanagement.
Maar bvb timelogging op ticketjes gaan valideren tov het werk dat er volgens u zou moeten gebeurd zijn in die tijd (consistent, niet eenmalig).
 
Imo is feedback (inhoudelijk) geven, geen micromanagement.
Maar bvb timelogging op ticketjes gaan valideren tov het werk dat er volgens u zou moeten gebeurd zijn in die tijd (consistent, niet eenmalig).

Mijn vorige baas was de master in fugazzi fugazzi. Op 1 of andere manier kon hij mensen hun timesheets laten invullen en doen geloven dat hij die bekeek (ik vulde die nooit in). Toen hij vertrok, kreeg ik de "timesheet review" verantwoordelijkheid van het hele team.

Ik erfde dus een systeem met >1000 non-verified timesheets. En behold, elke vrijdag, 12 nieuwe timesheets... -_-

De vraag is dus, in hoeverre is micromanagement self-imposed of een perceptie...
 
Laatst bewerkt:
De vraag is natuurlijk, wat is "micromanagen" en waarom doen mensen dat ? Ik heb vb de gewoonte om alles waar ik aan denk bij mijn reports te smijten. "Heb je hier aan gedacht", "heb je daar aan gedacht". 8 op 10 keer is er aan gedacht, 2 op 10 keer niet. De mensen weten van mij dat ik dat niet als kritiek doe, gewoon "in de groep smijten".
Dit zou mij persoonlijk stevig enerveren. Ik doe dat zelf ook maar vooral bij zaken die ik belangrijk acht.
Groeien van een medewerker in het team is ook heb fouten laten maken.

Een algemeen punt dat ik eigenlijk nog niet heb gelezen in dit topic, is iets dat wij binnen een opleiding hebben gezien als “er zijn zaken die u energie kosten en die energie geven”

Ondersteunend leidinggeven kan die nood beantwoorden, maar wordt volgens mij meer bepaald door de jobinhoud.
 
Dit zou mij persoonlijk stevig enerveren. Ik doe dat zelf ook maar vooral bij zaken die ik belangrijk acht.
Groeien van een medewerker in het team is ook heb fouten laten maken.

Een algemeen punt dat ik eigenlijk nog niet heb gelezen in dit topic, is iets dat wij binnen een opleiding hebben gezien als “er zijn zaken die u energie kosten en die energie geven”

Ondersteunend leidinggeven kan die nood beantwoorden, maar wordt volgens mij meer bepaald door de jobinhoud.

Fouten laten maken is non acceptable in bepaalde sectoren...

Oops, dode patient. De junior heeft xyz gedaan.
 
leidinggevende kan imo voor een groot stuk verantwoordelijk zijn voor burn-out symptomen wanneer deze onvoldoende het situationeel leidinggeven toepast. Ik geloof niet dat een leidinggevende anno 2023 nog kan wegkomen met slechts één stijl van leiding geven. Ik zie het in de praktijk al te vaak gebeuren dat conflicten aangewakkerd worden door een (langdurige) foutieve stijl.
 
Terug
Bovenaan