Bordspelreview: Jonathan Eaton's Houses of Treasure: Ascalons Fury

De zoektocht naar de erfenis van Jonathan Eatons zakenimperium begint in Dunlewey. Een groep vrienden wordt door Jonathan Eaton uitgenodigd in het dorpje. In zijn jeugd viel hij in de catacomben van de plaatselijke kerk, en het duurde vier dagen voordat hij zijn weg eruitvond. Jonathan daagt je groep uit om hetzelfde avontuur aan te gaan. Los de puzzels en raadsels op en laat de lans genaamd Ascalon je de weg uit het doolhof wijzen in plaats van Ascalons woede te voelen en voor eeuwig in de donkere catacomben te moeten verblijven.

Jonathan Eaton’s Houses of Treasure is een nieuwe reeks die Jumbo onlangs lanceerde. Zo heb je niet enkel deze Ascalons Fury maar ook Itzamna’s Eye, beide Escape Quests. Als je de prachtige doos opent krijg je een legpuzzel, een grote poster met 'krantenknipsels' die de scène schetsen, een notitieboekje, drie verzegelde genummerde enveloppen en een brief waarin wordt uitgelegd wat er gebeurt en waarin staat dat je de puzzel moet oplossen terwijl je de poster en het notitieboekje leest.

IMG_8922.jpg


De puzzeluitdaging

Je kan eigenlijk onmiddellijk, zonder enige spelregels, de grote puzzel in elkaar beginnen zetten. Er wordt aangeraden om tijdens het puzzelen de teksten van de krantenknipsels te lezen. Ik weet niet of dat aan mij ligt, maar ik kan geenszins tegelijk lezen en puzzelstukjes leggen. Dat liet ik daarom wijselijk aan mijn vrouw over, zij is namelijk degene die dat verhalende aspect in zo’n spellen enorm weet te appreciëren. Na het leggen van de puzzel, dat toch wel een behoorlijke tijd in beslag nam, mag je dan uiteindelijk brief één openen.

Het was behoorlijk klungelen met die veel te kleine rand-puzzelstukjes.


Op de verzegelde enveloppe staat duidelijk vermeld wat erin zit. Ik verklap niets door te zeggen dat er een brief, een tabel met schilden, hintkaarten en een nieuwe puzzel inzit. De puzzel dient eerst gemaakt te worden alvorens je verder kan. Met drie personen puzzelen, ik kan het je echt niet aanraden, tenzij eenzelfde puzzelstukje dat van hand tot hand gaat niet tot enige frustratie leidt. Mijn vrouw was ondertussen afgehaakt. Het was trouwens behoorlijk klungelen met die veel te kleine rand-puzzelstukjes die ook nog eens perfect bleken te passen op plaatsen waar ze eigenlijk niet hoorden. Enige tijd later vergezelde mijn vrouw opnieuw de groep om op zoek te gaan naar een code, die we zonder enige hulp van hintkaarten vrij snel vonden. Een volgend raadsel zou ons de weg wijzen naar waar en hoe we die net gemaakte puzzel in de grotere puzzel konden plaatsen. Niet wetende of deze op de juiste plaats lag en in de juiste richting (zelfs niet met tips) openden we noodgedwongen toch enveloppe twee.

IMG_8926.jpg


Aristoteles en Dante

De tweede enveloppe bevat wéér een legpuzzel en een zeer onduidelijk en waarschijnlijk slecht vertaald raadsel of twee. De puzzel maken nam weer redelijk veel tijd in beslag. Met niets om handen zie ik op een gegeven moment mijn vrouw het boek ‘Aristoteles en Dante: duiken in de wateren van de wereld’ uit de boekenkast nemen. Vanaf dat moment ruilt ze Jonathan Eaton voor Aristoteles en Dante om samen met hen een ongetwijfeld veel boeiendere wereld in te duiken. Mijn dochter was gelukkig op dat moment nog aan boord. En ja, je leest het goed, op dat moment. Want zonder bevestiging of we goed bezig waren of niet en zonder de ‘Aha, ik heb het gevonden’-momentjes was ook zij het beu geworden. Daar zit je dan, hopend op een fijne spelnamiddag, helemaal alleen aan tafel.

Op zich waren de raadsel niet zo moeilijk, eigenlijk zelfs een beetje te eenvoudig. Gewend om wel eens een escape game te spelen verwacht je niet dat ze zo eenvoudig zijn, bijna letterlijk af te lezen. Het grote probleem bleek, achteraf, dat onze eerste puzzel al van den beginne fout lag, wat betekent dat alles wat volgde fout was. Als je vastloopt in de raadsels zijn er wel hintkaarten die leesbaar worden als je ze in de meegeleverde rode filter plaatst. Alleen, (spoiler) met hints als: ‘het staat in het notitieboekje’ ben je weinig. Daar waren we zelf ook al aan uit. Het vervolg van het verhaal vat ik kort samen, ik loste de derde puzzel en de raadsels op maar vond mijn weg uit het doolhof niet.

IMG_8927.jpg

Conclusie

Er zit totaal geen systeem of structuur in Jonathan Eaton's Houses of Treasure: Ascalons Fury en de volgorde van de raadsels doet er weinig toe. Het verhaal slaat op niets en op geen enkel moment had ik een ‘Eureka!’-moment bij de raadsels. Ik voelde me eerlijk gezegd dom, een gevoel dat ik nooit eerder in een escape spel mocht ervaren, zelfs niet bij veel intensievere en moeilijker op te lossen escape spellen. Wanneer je niets bereikt in een escape spel, dan mist de escape-ervaring volledig zijn doel. Mijn ervaring met Ascalons Fury mag er dan eentje zijn van frustratie, toch neemt het niet weg dat de illustraties en het grafische zeer mooi gedaan zijn, zowel op de puzzels als in het notitieboekje. De manier waarop de puzzels in elkaar passen is zeer inventief en een unieke manier om door het doolhof te geraken. Voor wie graag in zijn eentje puzzelt en eens iets nieuws wil uitproberen is dit een ideaal spel. Het biedt een andere kijk op puzzelen en met eenvoudig op te lossen raadsels zorgt dat ongetwijfeld voor een leuke ervaring.

Pro

  • De puzzeluitdaging
  • De illustraties en vormgeving
  • Geen spelregels, direct spelen

Con

  • Gemakkelijke raadsels
  • Weinig verhaal en structuur
  • Geen Eureka! momenten
  • Eenmalig te spelen
  • Onduidelijke hints
5.5

Over

Uitgever

  1. Jumbo

Aantal spelers

1-4

Tijdsduur

90-120 minuten
 
Terug
Bovenaan