Waarom moet ik al minstens 35% van mijn inkomen uitgeven voor mijn appartement (lening), als dat een recht is?
Om nog maar te zwijgen van andere kosten die onlosmakelijk met mijn appartement verbonden zijn: verzekeringen, nutsfacturen (niet aan sociaal tarief), belastingen, onderhoud... Mijn 'recht op wonen' zou een stuk betaalbaarder kunnen zijn als ik geen 21% BTW op m'n appartement had moeten betalen, niet jaarlijks onroerende voorheffing zou moeten betalen, geen forfaitaire heffingen voor mijn nutsfacturen die extra zwaar vallen als alleenstaande...
Niet alleen zijn er dus mensen die dit woonrecht dus gegarandeerd krijgen aan een fractie van de prijs die gewone burgers ervoor betalen, daar heb ik omwille van armoede nog begrip voor, zolang excessen uit het verleden eruit gehaald zijn (geen sociale woning voor de rest van je leven als je inkomen erop vooruit gaat bijvoorbeeld, fraude met buitenlandse eigendom), maar er zijn dus ook "kleine" aantallen - volgens Terzake - die die gegeven gouden kans mogen verpesten en dan quasi onmiddellijk een nieuwe kans moeten krijgen? Deze zwarte lijst is er niet voor wanbetalers, deze zwarte lijst is niet eens permanent, maar slechts voor 3 jaar.
Het is 'slechts' een 50 à 200-tal gevallen per jaar? Zuiver uit principe zou ik die inderdaad hun woonrecht invullen met bedden, geen huizen.
Zeker zolang er nog brave burgers op die wachtlijst staan. Recht op privacy? Dat hebben ze dan zelf verkwanseld.
Mensen met een kwetsbaar profiel? Gebrek aan een deftige opvoeding misschien, dan is het nu zeker niet de moment om nog een keertje de fluwelen handschoen aan te trekken en ze uit de ene woning te zetten om ze vervolgens prioritair in een andere wachtlijst een heleboel andere mensen voorbij te laten steken.
Ik ben op een groot aantal vlakken linkser dan de N-VA, maar hier heeft minister Diependaele gewoon gelijk: rechten, daar horen plichten bij.