Archief - Weggaan of blijven

Dag 9'livers,

Ik zit met een dilemma. Ik werk al 5 jaar bij een huidig bedrijf en heb me serieus opgewerkt hier tot een punt nu dat ik weet dat er niet veel meer in zit voor mij. (ik kan manier van spreken alleen nog de baas van de troon stoten en that's it). Ergens is dit dus al een punt, wat heeft het bedrijf mij nog verder te betekenen? Punt: toekomstgericht ?

Het ander punt: eerlijkheid en vertrouwen. Na vijf jaar heb ik nu echt al alles meegemaakt dat ik weet dat mijn baas voor geen schijt te vertrouwen is. Eerlijk gezicht maar op het einde, zal hij wel serieus liegen om zijn eigen boontje te redden. Zover dat we hier al heel wat personeel hebben zien gaan en komen. Ik neem helaas dat mee naar huis waardoor er heel wat negativisme is.

3de punt: variatie. Persoonlijk begin ik mij soms wat te vervelen ook al zit mijn mailbox aardig vol. Gewoon ik heb het allemaal al gezien, klant vraagt dit, en dat enz. Er ontstaat een grote pffffffffffff.

Laatste punt: Visie bedrijf. De zaakvoerder zit echt om de vijf seconden met het bedrijf een andere richting in te gaan. Ene moment webshop, andere moment toonzaal uitbreiden, enz. Er is totaal geen businessplan opgericht, de ene persoon wordt ontslaan om een andere persoon aan te nemen met andere functie enz..

Ik ben dus spontaan gaan solliciteren en heb nu een tweede gesprek lopen bij de concullega maar voor een heel andere functie.

Het punt dat mij zo hard doet twijfelen is, het vertrekken uit een vaste sleur (ben echt énorm goed in mijn werk) +achterlaten van een collega die een super goede vriend is geworden. Komt er op neer dat ik bang ben voor verandering omdat het een nieuw bedrijf is. (zie nieuwe functie -> kan ik dit wel? Nieuw volk? Zitten er wel toffe mensen tussen). Als dit tegen slaagt kan ik niet teruggaan uiteraard naar het huidige.

Ik zou graag jullie mening weten wat ik zou doen.. Op zich is het volgens mij wel duidelijk maar toch...

Steekt de sleur je tegen of geeft het je net comfort? Dat is wat je moet afwegen imho. Die vriend kan, als hij een échte vriend is, je vriend blijven. Is dat een risico? Ja, maar je werkgever, gezien zijn wispelturigheid, kan jou of je vriend evengoed ontslaan.

1 ding: zoals je het schrijf is je mindset al op weggaan. Volg je gut feeling, mij lijk je hier gewoon iemand te zoeken om te bevestigen dat je de sprong moet wagen.

Probleem is gewoon vroeger werkte ik soms "gratis" s'avonds nog van thuisuit maar dat doe ik zelf nu ook niet meer. Heb de fut er niet meer voor.
Het is zo, ik kan op huidig werk manier van spreken een gil laten of joker lachje doen en nobody gives a shit. Ze kennen mij. Ik zit er op zich comfortabel op dat gebied.

Echter is het zo, dat de zaakvoerder regels altijd hier opstelt en zelf ze constant verbreekt waardoor het frustrerend aan het worden is bij mij en andere werknemers. Het liegen, geen vertrouwen kunnen hebben, altijd hetzelfde van werk, zie offertes maken. Ook al zijn ze ingewikkeld, zie volledige gevelsignalisatie van een winkel. Ergens begin ik weinig fut nog in te hebben. Is het omdat ik dit rond en door ken of kan.. Geen idee.

Ik denk dat het echt een hele som van alles is.

Als ik dat verhaal lees, dreig je in een bore-out te belanden als dat nog enige tijd duurt en dat je schrik hebt om van werk te veranderen gezien de onbekende factor (en nog nooit eerder hebt gedaan?). Van werk veranderen kan een ingrijpende stap zijn, maar je leert nieuwe collega's kennen en het doorbreekt ook de routine.

Mooncat zei:

Als ik dat verhaal lees, dreig je in een bore-out te belanden als dat nog enige tijd duurt en dat je schrik hebt om van werk te veranderen gezien de onbekende factor (en nog nooit eerder hebt gedaan?). Van werk veranderen kan een ingrijpende stap zijn, maar je leert nieuwe collega's kennen en het doorbreekt ook de routine.

Klik om te vergroten...

Ik wou net hetzelfde neerschrijven
Het is natuurlijk altijd een risico, maar je zal waarschijnlijk ook op een ander wel op je pootjes terecht komen. Kwaliteit komt altijd boven drijven.
Maak wel duidelijke afspraken over je functie bij je nieuwe werkgever. Goed afspraken maken goede vrienden

Bedankt voor de feedback. Ik heb helaas deze term ook al gehoord.. Vrees ook dat het wel zo is.. Heb nu ook hier wat van opgezocht en het is ook te maken met te lang in je comfort-zone zitten (burn-out is te lang in de effort zone zitten)... Lijkt mij inderdaad een goede stap om dan vaarwel te zeggen tegen de huidige job, een voor de bedriegerij en 2 voor de vaste routine te doorbreken.

Heb nu echt al duizenden keren scenario's door mijn hoofd laten spelen, ik zie echt niet in wat ik nog kan doen. Mee gaan monteren? Dat is het nu echt wel gaan zoeken uiteraard..

Ik zie weinig argumenten om te blijven eigenlijk.

Nog daarnet een nieuwe aanbieding in het bedrijf zelf gekregen. Geen vaste uren meer, deels op de baan, grote projecten binnenhalen, commissie (bonus) + vast loon enz.

pfffffff....

Het punt dat mij zo hard doet twijfelen is, het vertrekken uit een vaste sleur (ben echt énorm goed in mijn werk) +achterlaten van een collega die een super goede vriend is geworden. Komt er op neer dat ik bang ben voor verandering omdat het een nieuw bedrijf is. (zie nieuwe functie -> kan ik dit wel? Nieuw volk? Zitten er wel toffe mensen tussen). Als dit tegen slaagt kan ik niet teruggaan uiteraard naar het huidige.

Klik om te vergroten...

Ik vergelijk het verhaal altijd met het staan op de grote springplank in het zwembad: ofwel spring je in het water, maar je durft niet goed, ofwel ga je terug met de trap naar beneden. Van alle mensen die ik ken die veranderd zijn, heb ik er weinig gekend die achteraf niet tevreden waren van hun overstap. Als je de maandagmorgen uit de bed kruipt met het idee "Amaai, weeral maandag", dan ben je echt niet goed bezig.

Nog daarnet een nieuwe aanbieding in het bedrijf zelf gekregen. Geen vaste uren meer, deels op de baan, grote projecten binnenhalen, commissie (bonus) + vast loon enz.
pfffffff....

Klik om te vergroten...

Dat is nog zo'n klassieker: terwijl je daar werkt kan er geen opslag van af en zijn alle eisen die je stelt te veel. Het moment dat je zegt dat je wilt vertrekken, dan kan plotseling alles. Mijn antwoord was dan ook altijd klassiek: als je dat echt vindt, waarom heb je dit dan niet vroeger aangeboden.

Het komt er op aan om eenmaal door de zure appel heen bijten, aangenaam is dat niet, maar het is zoals het jaarlijkse bezoekje aan tante Ursela: heel vervelend, maar soms moet het eens.

(zie nieuwe functie -> kan ik dit wel? Nieuw volk? Zitten er wel toffe mensen tussen). Als dit tegen slaagt kan ik niet teruggaan uiteraard naar het huidige.

Klik om te vergroten...

Dat is ook geen punt. Als dit niet slaagt, dan ga je gewoon elders naar toe, waarom zou je willen terugkeren?
Je mag niet vergeten dat starten in een nieuw bedrijf ook sterke positieve kanten heeft: je kunt min of meer je eigen job meer vorm- en inhoud geven omdat de regels nog niet echt vaststaan.

Mijn advies: niet twijfelen, doen.

Zou het in uw plaats ook gewoon doen. Van zodra je dingen met tegenzin begint te doen lijkt mij de tijd rijp voor iets nieuws.

Het punt wat u doet twijfelen, dat is erg herkenbaar. Ik ging normaal dit jaar van job veranderen, wat door corona echter is uitgesteld tot nader order, maar dat puntje over uw collega's achter laten daar zie ik helaas ook tegenop. Na vijf jaar (idem hier) heb je met bepaalde mensen gewoon een goede band gecreëerd en dan is het jammer dat je die bepaalde mensen veel minder of zelfs helemaal niet meer gaat zien. Echter moet je daardoor als je van job wil veranderen en sowieso ga je op een ander ook leuke collega's tegenkomen als je er zelf voor open staat.

Ik ga inderdaad proberen door te bijten bij het nieuwe bedrijf. Echter moet ik wachten dat hij mij een mooi aanbod doet. Proberen wel bij de huidige baas zolang mogelijk van de domme te doen. Die staat nu letterlijk mij met huilende oogjes aan te kijken of super vriendelijk te doen..