Archief - Mentale gezondheidsproblemen en werkloos

Ik ben 23j en worstel enorm hard met mijn mentale gezondheid sinds ik een tiener was. Ondertussen door de jaren heen ben ik naar meerdere psychologen geweest en heb ik al verschillende antidepressiva geprobeerd (met weinig succes). Met momenten valt alles mee, maar er zijn ook periodes dat ik mij echt zo enorm slecht voel.

Ik heb super veel problemen met sociaal contact waardoor telefoontjes voor mij een hel zijn en mij super gestresseerd voelen is dagelijkse kost. Het is zelfs zo erg dat ik er fysiek ziek van word, ganse dagen misselijk ben en amper nog voldoende kan eten. Ondertussen ben ik er ook achtergekomen dat er zo'n 95% kans is dat ik een vorm van autisme heb, waar ik eindelijk een afspraak voor heb vastgelegd (waar ik dan nog eens bijna €1000 euro voor mag neertellen waar ik ook ga).

Mijn opleidingen aan de hogeschool heb ik elke keer stopgezet, gewoon omdat ik mij zo slecht voel dat ik soms niet eens weet hoe ik mijn bed uit moet komen. Voor het minst dat ik ergens mee zit kan ik nergens anders op focussen en wil ik gewoon terug rustig op mijzelf kunnen zijn. Ik heb een jaar lang gewerkt en hier uiteindelijk ook mee gestopt omdat ik rugproblemen had en het ook gewoon niet meer zag zitten. Het was voor mij normaal om minstens 1 dag per week zonder een minuut slaap te gaan werken omdat ik gewoon ganse nachten wakker lig en mentaal instort soms. Kortom, het is allemaal één grote soep en de hel voor mij. Daar bovenop ben ik overgevoelig en extreem emotioneel en kan ik met momenten mijn emoties amper bedwingen en onvoorspelbaar zijn. Ik worstel ook enorm hard met vermoeidheid vanwege het constante piekeren en een gezondheidsprobleem.

Nu zit de VDAB ook nog eens achter mij aan. Alsof één telefoongesprek mij nog geen stress van weken vooraf geeft gingen ze mij "helpen" met het zoeken van een opleiding in het volwassenonderwijs (omdat ik toch graag nog iets bij wou doen, maar een korter traject met een specifieker lesaanbod). Na 5x opnieuw te moeten bellen omdat ze niet van de eerste keer de juiste persoon konden geven, of mij gewoon vergaten te bellen, dan nog eens gevolgd door voicemail elke keer dat ik terugbelde heb ik het wel mee gehad.

Als ik weet dat ik binnen een maand zo'n telefoongesprek heb zit ik de volledige maand lang er elke dag over te piekeren, en dan al die miserie die ik er al mee heb gehad heeft mij helemaal niets goed gedaan omdat het voor mij al niet zo'n simpele opgave is als voor de meeste mensen.

Overlaatst had ik weer een gesprek waarbij dat ze bovenhaalden dat avondschool na m'n werkuren (als ik een nieuwe job heb) ook altijd een optie was. Ik heb enorm veel respect voor mensen die dit doen maar ben persoonlijk iemand die zoiets nooit aan zou kunnen vanwege mijn huidige situatie maar dat durfde ik uiteraard niet zeggen. Het is zover gekomen dat ik mij slecht voel om iemand met zoveel problemen te zijn, bovenop de problemen zelf. Ik kan toch moeilijk gaan zeggen van "ja maar ik heb het verschrikkelijk lastig met mijn mentale gezondheid" want dat horen ze waarschijnlijk vaak als een excuus.

Ik ben echt bang dat ze mij uiteindelijk een job gaan toewijzen die ik niet kan afslaan, en daar ben ik al helemaal niet klaar voor (laat staan iets wat ik super graag zou willen doen).

Deze situatie doet mij echt hopeloos voelen, ik wil mijn best doen om aan mijzelf en mijn mentale problemen te werken maar het voelt alsof er ondertussen nog 1000 problemen achter mij aan lopen

Wat doe je in dit soort situatie? Want ik weet het niet meer

Voor de VDAB is het zo dat je moet kiezen. Ofwel ben je ziek ofwel ben je werkloos. Dus wil je met rust gelaten worden door de VDAB dan ga je naar een psychiater moeten (of je huisdokter, die ongetwijfeld ook je psychische geschiedenis kent) en je thuis laten zetten. Dan kom je op de ziekenkas en laat VDAB u met rust.
Je kan natuurlijk ook heel de tijd uw opdrachten niet nakomen en dan gaan ze u uiteindelijk van de dop smijten en dan kan je bij het ocmw voor een leefloon aankloppen, maar ik betwijfel of dat een goed plan is.

Dus ofwel geef je je op voor een cursus (kijk naar knelpuntberoepen en als je daar eentje van pikt gaan ze u zeker wel helpen, als je je motivatie kan tonen) ofwel maak je een afspraak met de dokter/psychiater en laat u thuis zetten.

Lijkt me ook dat een psychiater hier aangewezen is en ik zou ook op zoek gaan naar een psycholoog die gespecialiseerd is in autisme. Want of je de diagnose nu wél of niet hebt, het klinkt wel alsof je ass kenmerken hebt, gecombineerd met depressie/angststoornis.
Maar dat moet een specialist inderdaad met je uitklaren.

Het is trouwens een fabeltje dat je met een leefloon met rust gelaten wordt, ik ken iemand die door omstandigheden afhankelijk was van een leefloon en die werd veel harder gepusht en op het matje geroepen dan ik de vdab ooit heb weten doen...

Afgaande op je verhaal denk ik dat een vaste job met een vast bijhorend ritme al veel van je problemen gaan oplossen. Dit gaat je structuur geven en je kan uitkijken voor een job met veel routinematige activiteiten en niet teveel afwisseling (als dit je stress bezorgt). Samenzitten met de VDAB en zo gezamenlijk naar een oplossing zoeken lijkt me hier het beste, veel beter dan doodsbang te zitten afwachten tot ze je (verplicht?) een job gaan toewijzen.
Je kan ook een psychiater opzoeken en zien of hij meegaat in je verhaal dat je ongeschikt bent voor een job, maar die richting zou ik pas als allerlaatste uitgaan.

No offence maar kunt ge niet gewoon een job doen als kuisman ergens. Gewoon heel de dag op uzelf focussen en met het vodje en de dweil over en weer gaan. Eventueel nog met AirPods in. Gaat niet meer stresserend zijn dan wat je nu doorstaat. Eventueel betaald via dienstencheques. Opleiding houdt niet zoveel in. Misschien kan je ook hun strijk doen en de vaatwasser ledigen, de ramen kuisen. Simpel. En bij privé mensen is er meestal niemand thuis.

Belangrijk om niet te gaan piekeren is iets in uw oren hebben, of radio dat op staat, tv dat op staat. Podcasts werkt ook goed.

Persoonlijk helpt mij ook om veel te sporten, en als extra voordeel bijvoorbeeld mountainbike of skaten kan je volledig op je eentje en moet je de focus op de sport houden zonder afleiding. Gezond eten ook belangrijk. Gezonde geest in gezond lichaam zegt men wel eens.

Five-seveN zei:

No offence maar kunt ge niet gewoon een job doen als kuisman ergens. Gewoon heel de dag op uzelf focussen en met het vodje en de dweil over en weer gaan. Eventueel nog met AirPods in. Gaat niet meer stresserend zijn dan wat je nu doorstaat. Eventueel betaald via dienstencheques. Opleiding houdt niet zoveel in. Misschien kan je ook hun strijk doen en de vaatwasser ledigen, de ramen kuisen. Simpel. En bij privé mensen is er meestal niemand thuis.

Belangrijk om niet te gaan piekeren is iets in uw oren hebben, of radio dat op staat, tv dat op staat. Podcasts werkt ook goed.

Persoonlijk helpt mij ook om veel te sporten, en als extra voordeel bijvoorbeeld mountainbike of skaten kan je volledig op je eentje en moet je de focus op de sport houden zonder afleiding. Gezond eten ook belangrijk. Gezonde geest in gezond lichaam zegt men wel eens.

Klik om te vergroten...

lol, iemand die sociale contacten vreest, aanmoedigen om een job aan te nemen om bij mensen thuis te gaan kuisen
Als ge nog zou zeggen: industrieel reiniger of schoonmaker van kantoorruimtes of winkels zou ik het kunnen begrijpen, want dat is meestal een redelijk zelfstandige job en bij die laatste dikwijls voor of na kantoor of openingsuren. Maar bij mensen thuis: sorry, maar daar moet ge echt wel sociaal voor zijn.

En het houdt wel meer in dat met een dweiltje heen en weer gaan. Het echte leven is geen Amerikaanse film waar zo iemand precies zijn acht uren met een bezemsteel of een boenmachine in dezelfde gang zit.

1) Zoek een dokter die u voor onbepaalde tijd op arbeidsongeschikt zet. (heb je niet meer het statuut werkzoekende)
2) Neem contact op met het GTB, een soort nevenafdeling van de VDAB die zich bezig houdt met mensen die een ziekteproblematiek hebben:
GTB
Begeleiding als je een gezondheidsprobleem of arbeidsbeperking hebt
(Indien je nog opgeroepen wordt door de RVA zullen zij u helpen uw situatie uit te leggen)
3) Indien het écht niet gaat om te werken zal je je permanent op invaliditeitsuitkering moeten zetten (let wel, je zal eerst nog opgeroepen worden door de arbeidsgeneesheer en bewijzen moeten voorleggen van dokters & psychologen.)

Wat Bauhaus zegt lijkt mij in deze situatie inderdaad een goeie weg om te bewandelen. Al zou ik in jouw geval zeker ook een psychiater contacteren.