Album of the week ZAZ - ZAZ

[Tonerider]

Mijn Frans trekt op niet veel. Mijn Nederlands ook niet, maar daar kan ik toch nog af en toe een volzin in vormen, zelfs eentje die begrijpelijk is voor anderen. Bij mijn Frans gaat ge me zelf niet verstaan als ik de tekst gewoon mag voorlezen. En dat ondanks dat ik vanaf mijn geboorte tot mijn 18 jaar tijdens de grote vakantie bijna twee maanden op een camping in Marche-en-Famenne vertoefde en zelfs Waalse familie heb. Ik versta het wel, maar ik krijg er geen deftige zin uitgeperst. Algoed moet dat ook niet om naar muziek te luisteren en daarom dat ik ook wel kan genieten van een aantal franstalige artiesten, zoals Axelle Red, Indila of Coeur de Pirate. En dat is wat ik jullie ook wil voorstellen voor deze week, een Franse artieste genaamd ZAZ. Wikipedia beschrijft haar stijl als volgend: 'Haar muziekstijl vermengt jazz, soul, akoestisch en Frans variété' en dat resulteert in albums waar heel wat levensvreugde in weerklinkt en dat is iets wat we allemaal wel kunnen gebruiken. Ze heeft ondertussen al zeven albums, maar ik presenteer jullie haar debuutalbum uit 2010 met als titel ZAZ. Veel eenvoudiger kan het niet worden.
Geniet ervan, laat de vreugde in jullie opborrelen en plaats gerust een dansje op nummers zoals Prends Garde a Ta Langue.

 

[Slyke]

Toch wel vrij bekend in Vlaanderen, met concerten op festivals als Dranouter en recentelijk nog een concert in de Lotto Arena.

Toen ik ze laatst zag in Vorst, precovid, was het trouwens niet goed. Veel te poppy en te afgelikt en het jazzy kantje van het debuutalbum was nergens meer te bespeuren.

 

[willydrama]

Maskesmuziek.

 

[Tyfius]

Haar radio 1 sessie vorig jaar was wel goed tho, beetje spijt dat ik er toen niet bij kon zijn.

Ik vind het de laatste tijd ook minder mijn ding, maar zal eerder aan mij liggen, haar bekendere hits staan hier nog wel in de playlist. On ira blijft met voorkeur mijn favoriete nummer van haar.

Ik ben sowieso meer fan van uptempo nummers, en Je veux is voor mij dan ook het leukste nummer van deze CD.

 

[Deckard]

Over het algemeen gaat het er wel vlotjes in. Meer een lenteplaat wel dan voor nu in de winter . Kenmerkende stem wel waar ik niet de grootse fan van ben. Ik heb ook soms gevoel dat iets teveel hetzelfde 'trucje' wordt toegepast (eerste 3 nummers, Ni Oui Ni Non). Daarom meer fan van de nummers waar daarvan wordt afgeweken zoals La fée, Port Coton en de afsluiter.

 

[Obi-Jan]

Blijkbaar vrij bekend volgens sommige posters hier, maar ik heb er echt nog nooit van gehoord.
Maar het is ook wel niet onmiddellijk mijn ding, iets te Frans en te vrolijk

 

[SnakeGodRovinin]

Maskesmuziek.

Niets mis mee. Laat de vrouwelijkheid in jezelf los.

Zonde dat ik Frans niet goed versta.
Haar improv ("paparataparapai") bij sommige nummers past niet imo.
Bij een overvloed aan luisteren kan ik wel begrijpen dat je met een oorwurm zit en die je spontaan stuurt naar Parijs zonder zelf vermoeid te geraken.

Bij de laatste twee nummers kan je haar vervangen door Fiona Apple (dans ma rue) en Enrique Iglesias (eblouie par nuit) en het zou niet misstaan. Beetje zelfde sound, wat meer dan goed is.

 

[CerumenCrevice]

Wel, leuke zomer muziek. Niet bij nadenken, gewoon op het gras zitten of op een bankje aan het park meer niet.
Leuke baslijntjes, zang is mij iets te 'forward', trekt veel te veel aandacht.
Drummer zit er volgens mij voor niets bij, die moet toch in slaap vallen tijdens optredens?

 

[Kid_C]

Ik zal me er ook eens moeten aanzetten, review coming in!

 

[nifelheim]

Maskesmuziek. Ik wist niet wat ik er mij bij moest voorstellen, maar ik was er niet gerust op. Het werd nog een leuke kennismaking. Een beetje chanson, een beetje jazz ... Ik waande mij soms in het Frankrijk van Amélie Poulain. Heb misschien stiekem wel een boontje voor Franse zangeressen ( Charlotte Gainsbourg, Birkin, Hardy ). Soms wordt er iets teveel gedanst in het park, gelukkig zijn er nog genoeg weemoedige nummers als 'Dans ma rue' om je weer tot de realiteit te brengen.

Ze heeft op haar laatste plaat trouwens een 'speciaal' duet met Lindemann, in het Frans en Duits gezongen. Zeker blijven kijken.

 

[FlyingHorseman]

Ik ken haar van naam en stijl omdat ze geregeld op Radio 1 passeert, maar kan niet echt een specifiek nummer voor de geest halen. Daardoor wist ik wel waar ik me aan kon verwachten. Ik vond de jazz- en chanson-invloeden wel redelijk tof, soms had het ook iets weg van zigeunermuziek maar dan op een wat toegankelijkere manier, zoals Absynthe Minded helemaal aan het begin van hun carrière. Haar manier van zingen (de grootste chansoninvloed misschien? Ik ken weinig van chansons) stak me bij momenten wel wat tegen en als ze begon te skatten was ik ook niet helemaal mee. Maar ondanks dat het voor mij vrij oppervlakkig bleef, waren het 40 plezante, relatief luchtige minuten. Het moet niet altijd zwaarmoedig zijn.

Ook leuk dat het in het Frans is aangezien ik aan't proberen ben mijn Frans wat op te poetsen. Heb daardoor wat meer op de teksten proberen te letten. Dat heeft me vooral wel geleerd dat ik nog veel werk voor de boeg heb.

 

[Creeping Death]

Ik ken haar van naam en stijl omdat ze geregeld op Radio 1 passeert, maar kan niet echt een specifiek nummer voor de geest halen.

Haha, zeer herkenbaar. Al kon ik me Paris sera toujours Paris nog wel voor de geest halen

Voor de rest ga ik me (na Afghan Whigs, weeral) aansluiten bij de restt van je post.
Het is een leuke mix van genres en ze heeft een goede stem, wat het allemaal tot een heel genietbaar geheel maakt. In tegenstelling tot jou stak het me niet meteen tegen, 40 minuten was wel genoeg, en het skatten was niet grandioos maar ook niet storen.

Ideaal plaatje om eens tussen door op te leggen of wat nummers van te gebruiken voor in een zomerse playlist te duwen.