In tegenstelling tot mijn twee collega's die voor hun Rage Quit games namen die reeds enkele jaren geleden verschenen, pak ik een game die nog niet bijzonder lang beschikbaar is. Call of Duty Warzone verscheen pas zo'n anderhalf jaar geleden en vandaag gaat het vijfde seizoen van start. Black Ops Cold War wordt in november een jaar oud. Een Rage Quit waar ik die games met de grond gelijkmaak, gaat het hier niet worden, want met de shooter van ontwikkelstudio's, Treyarch, Raven Software en Infinity Ward heb ik een haat-liefdeverhouding. Hoe dat komt lees je in deze Rage Quit.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch even nagedacht heb over welke game ik in de Rage Quit-column zou plaatsen. Hoewel ik al vele honderden games heb gespeeld, waarvan een erg groot deel als reviewer, is het aantal barslechte games gelukkig bijzonder beperkt gebleven. En nee, ik claim hierbij niet dat Call of Duty Warzone of Black Ops Cold War slecht zijn, verre van zelfs. Warzone is bijvoorbeeld gratis te spelen en nog steeds ontzettend populair. Ik speel de game ruim geschat wekelijks voor enkele uurtjes. Het is dus verre van een verslaving, maar toch grijp ik er steeds weer naar terug.
In april van dit jaar had Activision groot nieuws. Warzone bereikte meer dan 100 miljoen actieve spelers, wat een bijzonder grote prestatie is. Dat de game op alle platformen volledig gratis te spelen is, helpt hierbij natuurlijk. Uiteraard, en dat is bij zo goed als alle free-to-play games zo, kan je wel geld neerleggen om enkele optionele zaken aan te kopen. In de Call of Duty-games gebeurt dat met de Battle Pass. Wanneer je levelt, krijg je gratis stuff. Heb je zo'n Battle Pass, dan krijg je enkele extraatjes die de vrekken niet krijgen. Een systeem dat goed uitpakt, want je verdient met dat levelingsysteem ook punten en met die punten kan je bij een start van een nieuw seizoen zo goed als gratis een nieuwe Battle Pass aankopen. Idem voor Black Ops Cold War trouwens. Alleen... Ik speel hiervoor veel te weinig, waardoor ik altijd de volle pot mag neerleggen. Mijn eigen fout, natuurlijk.
Hoewel ik Call of Duty Warzone, en bij uitbreiding de multiplayer van Black Ops Cold War, bijzonder graag speel, duiken er na enkele minuten toch altijd enkele frustraties op. De woorden 'kutspel', 'eikels' en 'cheater' zijn zowat de volledige woordenschat die ik tijdens mijn speelsessies gebruik. In veel gevallen horen mijn twee vaste speelpartners, Lazlo en Ard die ooit mederedacteurs waren, dat. Ze weten echter dat ze het niet persoonlijk moeten nemen, want tegen hen zeg ik 'dutsen'. Zij spreken me aan met 'papa', aangezien ik die twee broekventjes vele jaren lang wegwijs heb moeten maken op de gamescom-beurzen. Ondertussen is het woord duts voor hen zelfs al een troetelnaampje geworden. Ze weten niet beter, die dutsen. Hoe dan ook, zij ondergaan samen met mij de ene nederlaag na de andere in ongeacht welke modus we ook spelen. En dat zijn er heel wat!
In Warzone spelen we altijd de klassieke battle-royale modus waarbij je team als laatste moet overblijven. Van de vele tientallen matchen die we reeds speelden, hebben we dit nog geen enkele keer succesvol afgerond. We hebben meer succes bij de multiplayer van Black Ops Cold War, maar ook daar schieten onze skills heel wat te kort. En daarover gaat dan deze Rage Quit: mijn schietskills. Met twee kinderen die mij arm eten heb ik acht en negen jaar geleden al bewezen dat ik wél raak kan schieten. Alleen kan ik dat niet overbrengen via een PlayStation 5-controller. Meermaals per week heb ik zin om eraan te beginnen, maar een halfuur na het opstarten van het spel heb ik er al genoeg van. De onkunde die we tonen, slaat echt alles. Een blind konijn doet het beter met een machinegeweer in z'n pootjes.
Eerder deze week probeerden we eens wat nieuwe modi. Het is te zeggen: modi die we nog niet hadden gespeeld omdat we altijd teruggrijpen naar de klassiekers Deathmatch, Team Deathmatch, Domination en Kill Confirmed. Een van de nieuwe modi waarin we een poging waagden, was VIP Escort. In deze 6v6-modus, waarin één iemand de VIP is en enkel een pistool heeft, moet je de VIP naar een nieuwe locatie brengen. Word je doodgeschoten, dan kom je niet meer terug tot de ronde gedaan is. En hoe kan het ook anders: we werden langs alle kanten beschoten en een ronde duurde nog geen minuut. Dat de andere drie spelers zoals gewoonlijk hun eigen ding deden en alleen rondhuppelden als een vrolijk konijn in een veld vol wortels, heeft daar niet bij geholpen. Dat is nog zo'n frustratie die elke keer weer naar boven komt. In de diverse multiplayermodi doet iedereen maar z'n eigen ding. En nee, het verliezen van de ene wedstrijd na de andere steek ik niet op dat gegeven, want Lazlo, Ard en ik werken wel samen en delven toch altijd het onderspit. Misschien wordt het tijd dat ik zowel Warzone en Black Ops Cold War begraaf en me focus op games die ik wel kan. Hannah Montana The Game ofziets.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch even nagedacht heb over welke game ik in de Rage Quit-column zou plaatsen. Hoewel ik al vele honderden games heb gespeeld, waarvan een erg groot deel als reviewer, is het aantal barslechte games gelukkig bijzonder beperkt gebleven. En nee, ik claim hierbij niet dat Call of Duty Warzone of Black Ops Cold War slecht zijn, verre van zelfs. Warzone is bijvoorbeeld gratis te spelen en nog steeds ontzettend populair. Ik speel de game ruim geschat wekelijks voor enkele uurtjes. Het is dus verre van een verslaving, maar toch grijp ik er steeds weer naar terug.
In april van dit jaar had Activision groot nieuws. Warzone bereikte meer dan 100 miljoen actieve spelers, wat een bijzonder grote prestatie is. Dat de game op alle platformen volledig gratis te spelen is, helpt hierbij natuurlijk. Uiteraard, en dat is bij zo goed als alle free-to-play games zo, kan je wel geld neerleggen om enkele optionele zaken aan te kopen. In de Call of Duty-games gebeurt dat met de Battle Pass. Wanneer je levelt, krijg je gratis stuff. Heb je zo'n Battle Pass, dan krijg je enkele extraatjes die de vrekken niet krijgen. Een systeem dat goed uitpakt, want je verdient met dat levelingsysteem ook punten en met die punten kan je bij een start van een nieuw seizoen zo goed als gratis een nieuwe Battle Pass aankopen. Idem voor Black Ops Cold War trouwens. Alleen... Ik speel hiervoor veel te weinig, waardoor ik altijd de volle pot mag neerleggen. Mijn eigen fout, natuurlijk.
Hoewel ik Call of Duty Warzone, en bij uitbreiding de multiplayer van Black Ops Cold War, bijzonder graag speel, duiken er na enkele minuten toch altijd enkele frustraties op. De woorden 'kutspel', 'eikels' en 'cheater' zijn zowat de volledige woordenschat die ik tijdens mijn speelsessies gebruik. In veel gevallen horen mijn twee vaste speelpartners, Lazlo en Ard die ooit mederedacteurs waren, dat. Ze weten echter dat ze het niet persoonlijk moeten nemen, want tegen hen zeg ik 'dutsen'. Zij spreken me aan met 'papa', aangezien ik die twee broekventjes vele jaren lang wegwijs heb moeten maken op de gamescom-beurzen. Ondertussen is het woord duts voor hen zelfs al een troetelnaampje geworden. Ze weten niet beter, die dutsen. Hoe dan ook, zij ondergaan samen met mij de ene nederlaag na de andere in ongeacht welke modus we ook spelen. En dat zijn er heel wat!
In Warzone spelen we altijd de klassieke battle-royale modus waarbij je team als laatste moet overblijven. Van de vele tientallen matchen die we reeds speelden, hebben we dit nog geen enkele keer succesvol afgerond. We hebben meer succes bij de multiplayer van Black Ops Cold War, maar ook daar schieten onze skills heel wat te kort. En daarover gaat dan deze Rage Quit: mijn schietskills. Met twee kinderen die mij arm eten heb ik acht en negen jaar geleden al bewezen dat ik wél raak kan schieten. Alleen kan ik dat niet overbrengen via een PlayStation 5-controller. Meermaals per week heb ik zin om eraan te beginnen, maar een halfuur na het opstarten van het spel heb ik er al genoeg van. De onkunde die we tonen, slaat echt alles. Een blind konijn doet het beter met een machinegeweer in z'n pootjes.
De onkunde die we tonen, slaat bij momenten echt alles.
Eerder deze week probeerden we eens wat nieuwe modi. Het is te zeggen: modi die we nog niet hadden gespeeld omdat we altijd teruggrijpen naar de klassiekers Deathmatch, Team Deathmatch, Domination en Kill Confirmed. Een van de nieuwe modi waarin we een poging waagden, was VIP Escort. In deze 6v6-modus, waarin één iemand de VIP is en enkel een pistool heeft, moet je de VIP naar een nieuwe locatie brengen. Word je doodgeschoten, dan kom je niet meer terug tot de ronde gedaan is. En hoe kan het ook anders: we werden langs alle kanten beschoten en een ronde duurde nog geen minuut. Dat de andere drie spelers zoals gewoonlijk hun eigen ding deden en alleen rondhuppelden als een vrolijk konijn in een veld vol wortels, heeft daar niet bij geholpen. Dat is nog zo'n frustratie die elke keer weer naar boven komt. In de diverse multiplayermodi doet iedereen maar z'n eigen ding. En nee, het verliezen van de ene wedstrijd na de andere steek ik niet op dat gegeven, want Lazlo, Ard en ik werken wel samen en delven toch altijd het onderspit. Misschien wordt het tijd dat ik zowel Warzone en Black Ops Cold War begraaf en me focus op games die ik wel kan. Hannah Montana The Game ofziets.
Conclusie
Call of Duty Warzone en Call of Duty: Black Ops Cold War zijn bijzonder goede games die nog altijd ontzettend populair zijn. Ik koos er dan ook niet voor om deze twee games met de grond gelijk te maken. Wel de skills die ik ontbreek om zo'n spellen succesvol te spelen. De goesting is er telkens, ik begin er altijd met bijzonder veel plezier aan, maar dat plezier duurt nog geen half uur. Met een beperkte woordenschat uit ik mijn frustraties tegen mijn twee vaste speelpartners. Op m'n eentje begin ik er zelfs niet aan, want dan hou ik het nog geen drie minuten vol!
Over
Beschikbaar vanaf
10 maart 2020
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Uitgever
- Activision
