Album of the week Mrs. Piss - Self-Surgery (Live)

SnakeGodRovinin

Well-known member

Jess Gowrie en Chelsea Wolfe,
Twee vrouwen in het vuur,
Deze is van korte duur.

Een collab met simpele structuur,
De twee dames noemen zich 'Mrs. Piss',
'Daughters of Persephone' is ook niet mis.

De albumhoes mogen we niet bedekken met een laag vernis,
Menig katholiek gezind ouder oordeelt daar anders over,
Anno 2023 is zo'n triest gedachtegoed maar pover.

Chelsea Wolfe kennen we als een opperdemon met geniaal getover,
Haar magnum opus "Pain is Beauty" raakt telkens een gevoelige snaar,
Goth; doom; metal en nu punk + sludge... waren we maar een letaal paar!

Jess Gowrie voegde zich bij de gemalin van Lucifer toe en werden een groot gevaar,
Een album werd uit een ondergrondse studio geramd en joeg eentje fel op stang,
De Gehoornde Wansmakelijkheid huilde en schoot ze naar het aards gevang.

Aaneengenaaide lappen muziek op de operatietafel na het afschilferen van behang,
Jess martelt je met haar drumstokken en Chelsea dompelt je diep onder met haar stem,
"Badend in de vuiligheid van de wereld" in een kotspoel van post-punk zonder enige rem.

De intensiteit en allerlei verblindende epilepsielichten zetten je helemaal klem,
We slaan onze bolle kijkers geire neer op verleidende dames van plezier,
Hoho! Dit zijn vrouwen mét plezier, het bovenste vind je niet hier.

Een zelf-operatie met haken en scharen bij de barbier,
Als neerslachtige tussen gelukkigen voel je je opgejaagd,
Knielend, biddend, wil niemand met je feesten en dat knaagt.

Tijd voor het duo om over te nemen, vooraleer u klaagt,
Twintig minuten om mee te gaan in hun entropie,
Zelf noem ik het een succesvolle reünie.
 
Hier is de keuze deze week een goed duwtje in de rug om te beginnen luisteren naar Chelsea Wolfe. Voorheen kende ik ze enkel van naam.

Kort maar krachtig EP'tje, dat vooral vanaf 'Nobody Wants To Party With Us' snelheid neemt. De eerste drie nummers vond ik wat sluggish, maar dan vinden ze toch hun groove.

A+ openingspost trouwens 😀
 
Chelsea Wolfe kennen we als een opperdemon met geniaal getover,

Nu had ik "genitaal getover" gelezen, gezien de albumhoes is mijn freudiaanse verspreking niet eens zo vergezocht. :unsure:

Nu in ieder geval dit EP'tje blaast, jammer dat het zo kort is. Live moet dit ook geweldig zijn maar dat zijn we van Chelsea Wolfe sowieso al gewoon.
 
Wat ik al gehoord heb van Chelsea Wolfe vond ik goed, dus heb vertrouwen in deze release.
Idem maar deze release is me onbekend, ik ben eens benieuwd.
Relatief obscuur onder de oppervlakte gelegen,
Een geworpen anker naar boven gehesen,
Verse vissen kunnen hun oren spitsen.
Hier is de keuze deze week een goed duwtje in de rug om te beginnen luisteren naar Chelsea Wolfe. Voorheen kende ik ze enkel van naam.

Kort maar krachtig EP'tje, dat vooral vanaf 'Nobody Wants To Party With Us' snelheid neemt. De eerste drie nummers vond ik wat sluggish, maar dan vinden ze toch hun groove.

A+ openingspost trouwens 😀
Vele jaren terug waren ze samen in de band Red Host,
Tijdens het album 'Hiss Spun' smeerden ze samen toast,
Tophereniging om geinig spul te dumpen op de aardkloot.
Hola, Chelsea Wolfe!

Ik leerde ze kennen via King Dude, waarmee ze dit prachtige nummer heeft gemaakt:

Nog een nummertje voor het muzikale geheugen ter herinnering,
Haar duetjes voegen glans toe aan haar superbe verzameling,
Een smeekbede op haar offertafel voor meer verrukkelijks.
Nu had ik "genitaal getover" gelezen, gezien de albumhoes is mijn freudiaanse verspreking niet eens zo vergezocht. :unsure:

Nu in ieder geval dit EP'tje blaast, jammer dat het zo kort is. Live moet dit ook geweldig zijn maar dat zijn we van Chelsea Wolfe sowieso al gewoon.
Ongetwijfeld wijkt ze na haar shows uit naar vraagstellende kelders,
Voyeurs zullen genieten van haar tormenterende handelingen van selders,
In haar shows straalt ze dergelijk machtsvertoon uit om zelf spontaan te beven.
 
ik loop wat achter met de aotws, dus ik dacht ik doe deze vlug. kort en krachtig.
ik mis wat tonaliteit, die grijze waas die meestal met downtuned elektrische gitaar komt, is niets voor mij.
de akoestische gitaar op het einde deed het meeste voor mij. samen met het gedrum in 'knelt'.
ik mistte ook wat kracht. objectief niets slecht aan, super wellicht voor de mensen die hier van kunnen genieten.
 
eerst en vooral: dit moet zowat de beste openingspost zijn van alle AOTW's toch?

Anyway, ook grote Chelsea Wolfe fan hier, dus ik had de studio versie van dit album al wel eens beluisterd toen het net was uitgekomen. Ik vond het niet slecht, maar ik was er ook niet wild van, dan vind ik Chelsea Wolfe haar eigen albums toch een pak beter.
Deze live versie had ik nog niet gehoord, maar het was wel leuk om nog eens te horen. Maar mijn mening blijft wel wat hetzelfde als bij de studio versie, het is zeker niet slecht, hier en daar leuke momenten, maar geef mij dan toch maar Chelsea haar solo werk :)
 
ik loop wat achter met de aotws, dus ik dacht ik doe deze vlug. kort en krachtig.
ik mis wat tonaliteit, die grijze waas die meestal met downtuned elektrische gitaar komt, is niets voor mij.
de akoestische gitaar op het einde deed het meeste voor mij. samen met het gedrum in 'knelt'.
ik mistte ook wat kracht. objectief niets slecht aan, super wellicht voor de mensen die hier van kunnen genieten.
Glansrijke perfectie bestaat natuurlijk niet dankzij jouw gewenste kritische noot,
Met vorige week' Joykiller is dit malicieuze duo mede rijp voor de schroot,
Tegenhanger jazz met L. Hopkins en Mingus zal meer je ding zijn?
eerst en vooral: dit moet zowat de beste openingspost zijn van alle AOTW's toch?

Anyway, ook grote Chelsea Wolfe fan hier, dus ik had de studio versie van dit album al wel eens beluisterd toen het net was uitgekomen. Ik vond het niet slecht, maar ik was er ook niet wild van, dan vind ik Chelsea Wolfe haar eigen albums toch een pak beter.
Deze live versie had ik nog niet gehoord, maar het was wel leuk om nog eens te horen. Maar mijn mening blijft wel wat hetzelfde als bij de studio versie, het is zeker niet slecht, hier en daar leuke momenten, maar geef mij dan toch maar Chelsea haar solo werk :)
Dank voor de liefhartige woorden om mijn serotonine te spijzen,
Elke openingspost had iets unieks met noemenswaardig muzikale wijzen,
Om de ommekeer compleet te maken ben ik het eens met je visie op het solostuff.
 
Ik besef nu pas dat het gepresenteerde album niet de studio versie is van Mrs Piss. Ik ben nu naar die live versie aan het luisteren, en dat werkt ook wel echt goed in die setting.
 
Ik besef nu pas dat het gepresenteerde album niet de studio versie is van Mrs Piss. Ik ben nu naar die live versie aan het luisteren, en dat werkt ook wel echt goed in die setting.
De beginnende warmte van het jaar doet zweten en niet goed weten,
Tezamen met het studioalbum is het livebeeld pittig in de breedte,
Het geflash kan garant staan voor een grillig ziekenhuisbezoek.
 
Duister betovert,
klanken vervlochten,
Self Surgery" spreekt.
Spookachtig en intens,
Een kunstwerk dat ons raakt,
Diepe indruk achterlaat.

Int begin had ik echt iets van, naar, niet mijn sound ... maar oh boy ... ze lokken je met een snoepje en trekken je pardoes de bosjes in om je 20 minuten later pas weer los te laten.
 
Chelsea Wolfe is een artieste die me op papier beter ligt dan in de praktijk. De soort muziek en de sfeer en vibe die ze oproept zouden helemaal mijn ding moeten zijn en ik vind haar albums over het algemeen vrij goed, maar geen enkele heeft me voorlopig volledig KO geslagen. Ik volg wel nog altijd haar nieuw werk. Ik was dan ook benieuwd naar dit mini-album, dat ik nog niet eerder gehoord had.

Ik vond het een leuke zijstap van haar solowerk. Het klinkt als een andere route langs het pad dat ze meestal in haar hoofdwerk bewandelt, elementen die daar ook in terug komen die hier vergroot worden. Het had voor mij wat langer mogen duren, zeker omdat ik het laatste nummer het beste vond waardoor ik zin had in meer. Het is allemaal waarschijnlijk nogal in the moment geschreven en opgenomen, wat een voor- en een nadeel is. Nu zou ik het eerder als een veelbelovende teaser zien, ook gezien de korte duur. Downer Surrounded By Uppers was het andere nummer dat er uit sprong. Geen voorkeur voor de studioversie of het live-album hier. Hopelijk volgt er nog een tweede, wat meer uitgewerkt album.
 
Terug
Bovenaan