Hoe is het om alleen te wonen: ervaringen?
- Onderwerp starter Maya
- Startdatum
zwarten
Well-known member
I loved it. Echter moet ik wel zeggen dat het 'alleen wonen' bij mij vooral mijn kotleven was dus ik had niet de taken zoals wassen/plassen en centjes binnenbrengen. 
Na studententijd snel met de vriendin gaan samenwonen en dan lijkt het 'echte leven' toch wel wat behapbaarder.
Na studententijd snel met de vriendin gaan samenwonen en dan lijkt het 'echte leven' toch wel wat behapbaarder.
Ik heb alleen gewoond van mijn 28 tot 31 en ik vond dat echt zalig.
De vraag is wel of je goed kan inschatten hoeveel sociaal contact je nodig hebt en of je daar aan kan voldoen. Ofwel omdat je er niet veel nodig hebt of omdat je zoveel hobby’s / vrienden / werk met sociaal contact hebt dat dat lukt.
De vraag is wel of je goed kan inschatten hoeveel sociaal contact je nodig hebt en of je daar aan kan voldoen. Ofwel omdat je er niet veel nodig hebt of omdat je zoveel hobby’s / vrienden / werk met sociaal contact hebt dat dat lukt.
Skoebiedoe
Active member
Hangt ervanaf wat je er zelf van verwacht en wat je er zelf van maakt .
Ga je voor de rust en het alleen zijn (lees niet eenzaam zijn ) of ga je eerder voor de feestjes mode …
In het begin is het wat zoeken kwestie van budget en hoeveel je aan alles uitgeeft maar hou er rekening mee dat het leven van een alleenstaande duur is aangezien je geen kosten kunt “delen” .
Ga je voor de rust en het alleen zijn (lees niet eenzaam zijn ) of ga je eerder voor de feestjes mode …
In het begin is het wat zoeken kwestie van budget en hoeveel je aan alles uitgeeft maar hou er rekening mee dat het leven van een alleenstaande duur is aangezien je geen kosten kunt “delen” .
Noctilucus
Well-known member
Ook hier was dat een positieve ervaring.
Natuurlijk wel opletten dat je met werk + opleiding + heel je huishouden doen niet zoveel hooi op je vork neemt dat er te weinig tijd overschiet voor sociaal leven en leuke dingen. En inderdaad het financiële aspect op voorhand eens grofweg berekenen, alleen leven is duur.
Maar zeker als 20'er was dat een prima manier om eens eindelijk echt zelfstandig te zijn (toch heel anders dan het kotleven waar Zwarten ook naar verwijst) en eigenlijk ook een ideale manier om te leren wat je voor later belangrijk vindt in een appartement of huis.
Natuurlijk wel opletten dat je met werk + opleiding + heel je huishouden doen niet zoveel hooi op je vork neemt dat er te weinig tijd overschiet voor sociaal leven en leuke dingen. En inderdaad het financiële aspect op voorhand eens grofweg berekenen, alleen leven is duur.
Maar zeker als 20'er was dat een prima manier om eens eindelijk echt zelfstandig te zijn (toch heel anders dan het kotleven waar Zwarten ook naar verwijst) en eigenlijk ook een ideale manier om te leren wat je voor later belangrijk vindt in een appartement of huis.
aXl_
Active member
indeed. Toen ik afgestudeerd was, was ik niet van plan om het alleen wonen op kot terug op te geven, ik ben meteen alleen gaan wonen (van mijn 22 tot 28 ongeveer).Vanaf dan begint het leven pas echt
In het begin moet je gewoon zien dat je al je shit even administratief geregeld krijgt.
En trap niet in de valkuil van de vettige bachelor: kuist uw kot af en toe.
Je kan ook voor het grellig graduaat gaan, dat geeft dezelfde toekomstmogelijkheden, maar duurt minder lang.
En dan nu serieus:
Ik vond dat geweldig. Geen commentaar meer van mijn vader op zowat elk ding dat ik wel of niet deed, doen wat je wil. Persoonlijk vond ik heel die "moeilijkheid" ook gewoon geweldig overroepen. Je hebt rekeningen te betalen ja, maar het merendeel daarvan komt op vaste tijdstippen. Als je pakweg verrast wordt door de afrekening van een nutsvoorziening ben je gewoon niet zo goed bezig IMO. Er is ook niets moeilijk aan kleren wassen of je woonst poetsen, je moet er gewoon tijd voor maken. Koken had ik ook nog nooit gedaan: "ons kookboek" gekocht en wat zaken uitproberen. Ook daar is er niets moeilijk aan een eenvoudig gerecht.
Tijdloos
Active member
Ik heb mijn laatste jaar als student nog een kleine studio gehad, hier dan 2 jaar mogen vertroeven.
In die studio was het vrij stevig, eigenlijk elke week wel een homeparty (buren hadden hier 0,0 last van), veel volk over de vloer en een vrij sociaal leven. Dit was leuk, makkelijk te kuisen (was maar 35m2 ofzo) en een beetje de "bloei van mijn leven".
Dan 1,5 jaar met mijn vriendin in een appartement, was wel aangenaam dat er iemand thuis was als ik thuis kwam. Je kon samen dingen doen, verdeelde huishoudelijke taken etc. Alleen ging mijn sociaal leven at home wel naar beneden omdat ik minder snel mensen zou uitnodigen aangezien zijn ook veel moest studeren.
Nu de relatie helaas gedaan is blijf ik nog alleen in het appartement en merk ik toch dat het "groter" appartement wel meer aandacht vergt.
Ik zou dus zeggen: Als je alleen gaat wonen, zoek iets compact wat makkelijk te onderhouden is, op een plek waar je nog tijd kan spenderen aan je sociaal leven. Zoek manieren om zo efficiënt mogelijk de nodige taken te voldoen en je kan echt een toptijd hebben.
In die studio was het vrij stevig, eigenlijk elke week wel een homeparty (buren hadden hier 0,0 last van), veel volk over de vloer en een vrij sociaal leven. Dit was leuk, makkelijk te kuisen (was maar 35m2 ofzo) en een beetje de "bloei van mijn leven".
Dan 1,5 jaar met mijn vriendin in een appartement, was wel aangenaam dat er iemand thuis was als ik thuis kwam. Je kon samen dingen doen, verdeelde huishoudelijke taken etc. Alleen ging mijn sociaal leven at home wel naar beneden omdat ik minder snel mensen zou uitnodigen aangezien zijn ook veel moest studeren.
Nu de relatie helaas gedaan is blijf ik nog alleen in het appartement en merk ik toch dat het "groter" appartement wel meer aandacht vergt.
Ik zou dus zeggen: Als je alleen gaat wonen, zoek iets compact wat makkelijk te onderhouden is, op een plek waar je nog tijd kan spenderen aan je sociaal leven. Zoek manieren om zo efficiënt mogelijk de nodige taken te voldoen en je kan echt een toptijd hebben.
35m2 is echt wel klein natuurlijk, dat is de helft van de woonkamer hier.
Ik heb 5 jaar alleen gewoond (zoontje in co-ouderschap) in mijn huis (145m2 netto+zolder) en heb dat nooit als lastig ervaren. Als je je meubels slim kiest en weinig rommel laat rondslingeren is dat zo gekuisd. Ons huis is nu 100m2 groter en zoveel langer om te poetsen duurt dat niet. We hebben enkel 1 dressoir en 1 'rek' extra tov vroeger. De vloer gaat zelfs sneller, je hebt zoveel meer plaats om te manouvreren. Enkel de ramen doen we niet zelf, dat is teveel werk.
Maar compact en makkelijk te onderhouden is wel een goede. Als je met natuursteen ed begint ben je wel vertrokken.
Tijdloos
Active member
Mooie woonkamer wel!
Maar ja het was ook maar mijn studio als student natuurlijk die ik een jaar extra gehouden had. Maar opzich had ik niet meer nodig toen. Uiteindelijk miste wel wat opslagruimte etc. Mijn appartement is nu maar 80m2. Maar open ruimtes kuisen wel makkelijker dan "compacte" ruimtes denk ik.
De beste tip voor wanneer je alleen wil gaan wonen is in mijn ogen nog altijd: ken jezelf. Huur of koop geen appartement/huis van 150m² als je niet echt graag poetst, ga niet in de uitgaansbuurt wonen als je niet tegen drukte kan, is uw familie belangrijk voor je, ga dan niet naar de andere kant van het land gaan wonen..... Maak eerst voor jezelf uit wat jij belangrijk vindt in het leven en neem aan de hand van daarvan beslissingen ipv onder druk van anderen zaken te gaan doen.
apzoeir
Active member
Ik woon zelf al jaren alleen en vind dit eigenlijk best aangenaam zo.
Mijn persoonlijke situatie:
- Ik woon in een dorp op 2km van mijn mama. We lopen elkaars deur zeker niet plat, maar het is wel fijn om de familie in de buurt te hebben (buiten haar, stiefvader en mijn opa heb'k ook geen familie). Soms zien we elkaar 3 dagen na elkaar, soms 2 weken niet. Maar gewoon fijn te weten dat je snel ergens terecht kan indien nodig. Idem met leuke buren trouwens (heb zo het type buren die zich nergens mee moeien maar waar je wel terecht kan als je even iets wil lenen ofzo of als ze eens een week de post moeten leegmaken en bloemen gieten als'k op vakantie ben. Ideaal dus).
- Ben verre van eenzaam. Vrienden wonen ook allemaal in de buurt en ben bijna elke avond wel sporten (in clubverband of met vrienden en collega's). Dus heel eerlijk, soms doet het wel eens deugd om eens lekker helemaal alleen avond thuis te zijn.
- In het begin deed ik alles zelf (poetsen, tuin onderhouden, administratie, ...). Heb intussen wel een poetsvrouw genomen. Merkte wel dat ik op den duur redelijk wat tijd verloor, simpelweg omdat je alles alleen doet. Bij koppels kan de ene al eens het huis beginnen poetsen terwijl de andere het gras onder handen neemt. Als alleenwonende moet elke taak sequentieel gebeuren natuurlijk.
Mijn persoonlijke situatie:
- Ik woon in een dorp op 2km van mijn mama. We lopen elkaars deur zeker niet plat, maar het is wel fijn om de familie in de buurt te hebben (buiten haar, stiefvader en mijn opa heb'k ook geen familie). Soms zien we elkaar 3 dagen na elkaar, soms 2 weken niet. Maar gewoon fijn te weten dat je snel ergens terecht kan indien nodig. Idem met leuke buren trouwens (heb zo het type buren die zich nergens mee moeien maar waar je wel terecht kan als je even iets wil lenen ofzo of als ze eens een week de post moeten leegmaken en bloemen gieten als'k op vakantie ben. Ideaal dus).
- Ben verre van eenzaam. Vrienden wonen ook allemaal in de buurt en ben bijna elke avond wel sporten (in clubverband of met vrienden en collega's). Dus heel eerlijk, soms doet het wel eens deugd om eens lekker helemaal alleen avond thuis te zijn.
- In het begin deed ik alles zelf (poetsen, tuin onderhouden, administratie, ...). Heb intussen wel een poetsvrouw genomen. Merkte wel dat ik op den duur redelijk wat tijd verloor, simpelweg omdat je alles alleen doet. Bij koppels kan de ene al eens het huis beginnen poetsen terwijl de andere het gras onder handen neemt. Als alleenwonende moet elke taak sequentieel gebeuren natuurlijk.
