Voor mij is de vraag vooral hoe je de virtuele wereld kan combineren met het echte leven, zeker als het eerste zoals verwacht verslavend zal zijn. Onze generatie en generaties jonger dan ons - tot grote ergernis van generaties ouder dan ons - hebben nu al moeite door het grote aanbod aan entertainment, variatie enzovoort, alsook de toenemende druk van bovenaf (met keuzestress en allerlei conflicterende informatie over wie we moeten zijn en hoe we ons moeten gedragen), en door de nieuwe afleidingen laten we ook over ons heen lopen, waardoor veel democratieën wereldwijd een gerontocratie worden, mede ook het gevolg door de toenemende levensverwachtingen en de vergrijzing, waardoor wij in een wereld leven waarin weinigen voor gekozen hebben.
Ik denk potentieel heeft het wel enkele goede aspecten, maar er kan zoveel misgaan, dat ik er eerder een angstig gevoel bij heb, mede aangewakkerd door de huidige problemen met sociale media, het commercie-model en privacy. Maar ook door allerlei sci-fi series, waarin het fictie-element steeds kleiner wordt.
Het verhaal waarin ik zei dat ik gamers ken die hun pampers aandoen om te kunnen blijven gamen omdat ze geen zin of tijd hadden om naar de wc te lopen, zal vaker voorkomen. En straks gaan mensen denken dat ze niet meer moeten eten omdat ze in de virtuele wereld al oesters gegeten hebben met cognac enzovoort. Verre toekomstmuziek misschien, maar het is de wereld waar we naartoe evolueren. Aan de andere kant is het huidig model ook eigenlijk onhoudbaar.
