Album of the week Acid Bath - When The Kite String Pops

Svartálfar

Svartálfar

Well-known member
65.jpg


Acid Bath, een band van diep uit de Bayou in Louisiana, veelal onbekend, maar met een enorm trouwe aanhang. Helaas ook minder bekend dan hun NOLA aanverwanten zoals Eyehategod, Down en Crowbar oa.. Met voornoemde bands weten de meeste onder jullie normaal gezien wel in welk genre we Acid Bath mogen catalogeren.

Acid Bath is zelf slechts 6 jaar actief geweest van 1991 - 1997 en hierin hebben ze 2 albums uitgebracht. Na het overlijden van bassist Audie Pitre hebben ze het voor bekeken gehouden. Al zijn er stemmen die zeggen dat ook zonder het overlijden de band het relatief snel er mee gestopt zou zijn, wegens uiteenlopende muzikale interesses.

Ik heb Acid Bath ook pas lang nadien leren kennen dankzij een exvriendin die vooral fan was van vocalist Dax Riggs en zijn vele projecten (Agents Of Oblivion is ook een aanrader trouwens). Ondanks dat sludge/doom niet meteen mijn favoriete genre is binnen het hele metal gebeuren was ik wel redelijk snel onder de indruk van beide albums, en dan vooral dit debut. Voor de rest ga ik niet teveel zeveren en wil ik jullie zelf laten ontdekken. Alleen nog even een leuke quote meegeven die ik ergens had gelezen: "Acid Bath is the best band you've never heard of" natuurlijk wel met een korrel zout te nemen die quote maar er zit een grond van waarheid in.

De heren zijn spijtig genoeg in zee gegaan met een label wat nooit mee gegaan is met zijn tijd dus youtube links zijn niet te vinden (wordt actief tegengegaan door het label), gelukkig staan ze wel op spotify en deezer.


PS: op de coverart zien we een schilderij van John Wayne Gacy, de befaamde seriemoordenaar, verkleed als Pogo The Clown zijn alter ego.
 
Op zich swingt het wel, al komt het geluid hier niet goed door. Of toch niet via Apple music. Vrij gemute. Weet niet of het de bedoeling is. Ook het stereogeluid lijkt niet echt goed te zitten waardoor ik precies als buitenstaander naar de muziek ben aant luisteren. Ik maak er geen deel van uit wat wel wat afbreuk doet aan de ervaring.

Muziek verder wel goed te pruimen alhoewel het mijn genre helemaal niet is (geef mij maar downtempo). Mss wel omdat ik het allemaal vanop een afstand binnen krijg dat de zenuwaanval die ik normaal steevast bij zo'n nerveuze muziek krijg uitblijft.
 
Circle Of Ouroborus, Briqueville en nu Acid Bath... Een mens krijgt hier nogal wat op zijn tanden de voorbije weken. :unsure:

Regelrechte classic dit. Pokkevuile gitaren.
 
Ik heb deze band destijds leren kennen op de hogeschool . Tijdens de les psychopatologie, waarbij het toen ging over seriemoordenaars, had één van mijn medestudenten een t-shirt van Acid Bath aan, met de afbeelding van Pogo The Clown. Uiteraard herkende onze docent die figuur en werd er toen dus even over gesproken. Daardoor de band gechecked (via Napster of nog een vroegere voorloper daarvan denk ik).

Niet helemaal mijn ding, en als ik het nu even terug luister kom ik opnieuw tot hetzelfde besluit. Wordt hier op de sludge hoop gegooid.
Maar ik denk dat er redelijk wat Nu-Metal bands destijds gedeeltelijk door Acid Bath geïnspireerd waren.
 
Ik kende dit nog niet en vond het vrij goed. Lekkere sludge maar even vaak klonk het me als goeie stoner rock. Precies ook wat goth invloeden. Plaat duurde misschien wel wat te lang voor mij, een goeie veertig minuten, drie kwartier zou perfect geweest zijn.

Ik ben er nog niet uit of ik de rustpunten hier een voordeel qua variatie vind of niet. Scream of the Butterfly als power ballad, daar ging toch even een wenkbrauw van omhoog.
 
Als leek is het exacte verschil tussen doom, stoner en sludge me niet altijd duidelijk... Dus ik ga hier geen poging ondernemen om Acid Bath in een juist vakje onder te brengen.

Grooven deed deze plaat wel! Zoals steeds meer fan als ze zich richting de punk bewegen (Cheap Vodka). Leuke evoluties en stijlwissels in de tracks vaak, iets waar ik nochtans dikwijls over val bij andere bands. Stemgeluid is iets te 90s alternative (MTV-style) misschien bij momenten , maar al bij al heeft dat me niet zo gestoord. @Kid_C moest denken aan Eddie Vedder, welja ik kan er inkomen.

Van de zware metalen die de laatste weken zijn gepasseerd, kon ik deze het meest smaken, eerlijk gezegd. Hoewel ik door heb dat ik niet helemaal in de mood was om Ourobouros en Briqueville een eerlijke kans te geven. Dat haal ik op een later moment nog eens in, beloofd @Avondland en @Creeping Death!

Algemeen heeft de AOTW reeks op het forum mijn kennis van het zwaardere werk al deugd gedaan. Trouble kon ik bv ook hard smaken vanwege de niet aflatende riffs, en deze Acid Bath moet weinig onderdoen.
 
Een worstelpartij ten tijde van Griekse hoogdagen.
Lastig karwei tegen zulke tegenstander met gedragswisselingen.
Naar mate het worstelen vorderde, leek hij me op mijn knieën te krijgen, maar de aanhouder wint in die sport.
Een fikse wurggreep bij het horen van 'The Bones of Baby Dolls' en ik kon de medaille in mijn mond steken op het einde.

De volgende wedstrijd tegen zelfde tegenstander ging vlotter, na meer kennis van zijn grepen.
Durf ik hem misschien een rivaal noemen?
 
Grote fan! En ik begrijp de uitspraak 'Acid Bath, the best band you've never heard of' enigszins wel. Toch zijn al mijn muzikale vrienden op 1 of andere manier wel fan van hen.
Eén ervan heeft een AB tattoo en is jaren geleden naar New Orleans gevlogen, alleen om een Dax Riggs show te kijken. Die vindt bv niets aan Bonnie Prince Billy, behalve als het gecoverd is door Riggs. :laugh:
Met Agent of Oblivion ( ook super), Deadboy & The Elephantmen ( minder) en wat soloplaten ( wisselend qua niveau) heeft Riggs nog wel een vervolg gebreid aan AB. Maar blijkbaar is hij nu van de muziekradar verdwenen.
 
Lang geleden dat ik deze nog eens beluisterd had, dus bedankt voor deze AOTW, leuk om er nog eens naar te luisteren.
Lekker smerig sludge plaatje, maar toch ook weer zeer gevarieerd, waardoor hij nooit gaat vervelen (ondanks zijn stevige lengte).
 
Na jaren nog eens een kans gegeven.
Nog altijd mijn ding niet eerlijk gezegd. De plaat duurt te lang en voor mij is hij vaak té vuil zodat de aandacht wordt weg gehaald van de, uitstekende, riffs.
Soit, heel dat genre kan me, op een paar namen na, niet boeien dus ik had ook niet verwacht dat ik dit plots heel goed zou vinden.
 
Een plaat die zijn reputatie van classic dubbel en dik verdient imo. Imo wat meer atypische sludge met best wel wat metal en punk invloeden.
En dat hoor je ook in deze plaat. Ik hou wel van een goeie portie sludge: Eyehategod, Thou, zo'n zaken. Maar zelfs al drijven die platen op killer riffs en zware bassen en gitaren, na een tijdje verveelt het me wel wat. Maar deze plaat dus niet! En dat ondanks de langere duur van de plaat.

Neem bv Toubabo Koomi: snelle, beukende opening om dan na een minuut trager en slopender te gaan, weer een opflakkering te kennen iets later om traag en zwaar uit te bollen. De start van What Color is death doet me wat denken aan een verre System of a Down voorvader denken: de riffs, cadans, cleane vocals die er door snijden. Maar dan met een pak meer bas en een loodzware gitaar. Om dan iets voor minuut 2 wat death metal vibes op de roepen. En elk nummer zit goed in elkaar; all killer no filler zeggen ze dan zeker?
 
Creeping Death zei:
aan een verre System of a Down voorvader denke
Klik om te vergroten...

Ik had ook vaak het gevoel dat ik naar een soort proto nu-metal aan het luisteren was maar ik bedoel dat zeker niet pejoratief. Het was een uitstekend album dat nog niet van zijn glans verloren heeft, voelt zeer eigentijds aan. De mix tussen doom, punk en sludge is een goed recept en dat houdt het vooral interessant gedurende de looptijd.

Nu er was één kleine smet en dat was Scream Of The Butterfly, wat een drol van een nummer was dat zeg, gelukkig bracht Dr Seuss redding en scheurde het album nog een tijdje verder!
 
Ik ben geen fan van screamen in het metalgenre, wat ervoor zorgt dat dit genre mij heel wat minder ligt.
Spijtig aangezien ik wel van zwaar werk hou en in enkele songs wordt het wel minimaal gehouden wat dan ook meteen mijn favorieten zijn.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan