Dyer Hunt
Well-known member
Maar klopt dat ook effectief, of niet? Als ze hun kleinkinderen door jullie beslissing (veel) minder zullen zien, is dat toch een begrijpelijke reactie? Je schoonouders zijn ook maar mensen hé, met gevoelens.
Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's
- Onderwerp starter Joeri
- Startdatum
Mr.Anderson
Well-known member
Jij hebt duidelijk m'n schoonmoeder nog niet ontmoet.
Eindelijk die B&B in de ardeche?
En.. tja ik denk dat iedereen ouder dan 12 dat ondertussen wel al weet zeker?Maar mijn gevoel blijkt te kloppen. Alleen voor niets gaat de zon op blijkbaar. Allemaal strings attached. Pfff.
De jongste werd gisteren rond 22u plots schreeuwend wakker. Gaan kijken en ze was heel erg aan het gloeien, bleek 40° koorts te hebben. Wat lichter aangekleed en ze proberen te laten kalmeren, maar in haar eigen bed ging niet vlot lukken.
Dus een poging gewaagd om ze bij ons te laten slapen. Zij heeft goed geslapen, wij daarentegen... Vanochtend geen koorts meer en een tevreden kind.
Dus een poging gewaagd om ze bij ons te laten slapen. Zij heeft goed geslapen, wij daarentegen... Vanochtend geen koorts meer en een tevreden kind.
In een commerciële omgeving is dat uiteraard zo. Maar dat er strings attached zijn wanneer (schoon)ouders u helpen? Neen, dat is niet normaal. En als dat zo zou zijn, dan moeten ze duidelijk die voorwaarden communiceren op voorhand.
Als het dan toch bekeken moet worden zoals in een commerciële omgeving: ik heb nergens mijn handtekening onder gezet.
Tuurlijk zijn er strings attached in intermenselijke relaties, is dat zo vreemd? Tov van uw niet-volwassen kinderen, misschien niet. Maar zelfs daar is er na een bepaalde leeftijd al een zekere verwachting dat je u op een bepaalde manier gedraagt.
Er is een reden waarom mijn ouders mijn grootouders altijd betaald hebben om ons op te vangen. Of een ander voorbeeld, doe eens een paar maand niks thuis of niks met uw kinderen. Drop het allemaal op uw vrouw. eens zien of ze bepaalde services verwacht. Er is altijd een quid pro quo
Laatst bewerkt:
Er zou in wezen niet veel veranderen aan hun persoonlijke situatie, qua frequentie (klein)kinderen zien en dergelijke.
Het gaat meer over het aannemen van een andere levensstijl, die niet de hunne is. Zij zijn eerder risico-avers, gericht op maximale ontzorging en ontspanning (versus: projecten ondernemen, ervoor werken, en daar voldoening uit halen), het verwennen van de kinderen (versus een zekere zelfstandigheid bijbrengen), ...
Dat valt precies wel mee als zij ook voor uw kinderen zorgen en dan blijkbaar alle zorg overnmen
Wij hebben onze 1st keus gekregen.
De freinet school Het Zonnehuis
anonymousMF
Well-known member
Ja eentje kan je nog overal meenemen en is niet zo een belemmering. Vond ik zelf ook en heb ik al veel van anderen gehoord.
Hoe meer hoe lastiger alles wordt (logisch). Vond 2 ook wel meevallen maar het is al moeilijker om is een avond of weekend weg te gaan. En nu 3 zal nog wel wat moeilijker zijn.
Ken wat families met 4 of 5 kinderen en dan doe je inderdaad enkel nog familie dingen met je kinderen bij (opzich ook plezant en niet echt leven op hold, maar je vrienden uit het verleden kunnen dan wel is wegvallen)
Moeten we hierin lezen dat gij en uw vrouw meer gaan werken?
Mijn oudste zoon volgt sinds kort logopedie voor een leerachterstand. (lezen en schrijven). De school omschreef het als bijna dramatisch.
Hij is recent gestart en heeft een ingangsproef moeten doen met de logopediste en de feedback is: "hij doet het eigenlijk wel vrij goed, er is nog licht schaafwerk aan"
tf? wie moet ik nu geloven?
Hij is recent gestart en heeft een ingangsproef moeten doen met de logopediste en de feedback is: "hij doet het eigenlijk wel vrij goed, er is nog licht schaafwerk aan"
tf? wie moet ik nu geloven?
Spoiler
Active member
Hangt er van af lijkt me, misschien kan hij in de klas (nog) minder tonen wat hij kan omdat hij voelt dat het wat moeilijker is? Welke test nam de logo af, een 1-op-1 situatie kan ook al verschil maken.Mijn oudste zoon volgt sinds kort logopedie voor een leerachterstand. (lezen en schrijven). De school omschreef het als bijna dramatisch.
Hij is recent gestart en heeft een ingangsproef moeten doen met de logopediste en de feedback is: "hij doet het eigenlijk wel vrij goed, er is nog licht schaafwerk aan"
tf? wie moet ik nu geloven?
Des te beter, zo kan hij tijdens de logopedie voelen wat hij wél kan en ook aan vertrouwen winnen om in de klas mee te doen/zijn
Hangt er van af lijkt me, misschien kan hij in de klas (nog) minder tonen wat hij kan omdat hij voelt dat het wat moeilijker is? Welke test nam de logo af, een 1-op-1 situatie kan ook al verschil maken.
Des te beter, zo kan hij tijdens de logopedie voelen wat hij wél kan en ook aan vertrouwen winnen om in de klas mee te doen/zijn
Moet wel zeggen dat hij de logo leuk vindt, hij vroeg zelf of hij meer mocht gaan dan de geplande sessies. Ook bij mijn zus (die hem een half uurtje - 1 uur per week bijles geeft) gaat ie graag extra oefeningen gaan maken. Het is dus niet dat het hem niet interesseert of zo. Geen idee wat er dan eigenlijk in de klas speelt.
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Misschien onzeker of wat faalangst?
Misschien. Hij heeft ook nog maar de lengte van de kindjes van het eerste leerjaar. En in zijn klas ziet het merendeel eruit alsof ze al in het 5de moesten zitten..
Zoiets kan ook aan drukte in de klas te wijten zijn.
Mijn oudste zoon zijn klas is heel rustig, de juf heeft daar van in het begin van het schooljaar aan gewerkt, één van zijn beste vriendinnetjes zit bij hem in die klas en doet het op toetsen en dergelijke heel goed.
Een tijdje geleden was de juf eventjes afwezig en moesten ze af en toe bij de andere klas zitten, waarvan geweten is dat die veel drukker is en er veel meer lawaai is en een "lossere sfeer". Al de toetsen die dat vriendinnetje hd moeten maken in die tijd waren véél slechter dan alles wat ze daarvoor had gemaakt.
Als haar ouders daar achteraf dan iets over vroegen zei ze zelf: het is daar zo luid, ik kan dan niet nadenken.
Holocene
Well-known member
Om even op dit terug te komen, hier is het eigenlijk net het omgekeerde.
Bij de eerste waren wij (zeker in het begin) soms angstig en "durfden" we niet buiten komen of was het zeer gestructureerd en alles fijn uitgestippeld. Nu we er twee hebben komen we aanzienlijk meer buiten om eens een koffie te gaan drinken, gaan lunchen, wandelroutes etc.
Je moet natuurlijk wel wat toegevingen doen (je kan niet blijven tafelen tot de late namiddag, de oudste heeft haar bed wel nodig tegen ten laatste 13:30) maar we zijn meer "go with the flow" en we doen ook activiteiten waar we beide (zowel wij als de kinderen) iets aan hebben.
Maar bon, als het echt gaat over zaken/uitstappen zonder kinderen te doen ga ik wel akkoord dat de puzzel veel moeilijker is
zeker als je geen terugval netwerk hebt.
Put_met_keren
Active member
Als ik terugkijk naar hoe het was met maar 1 kind, denk ik: amai dat was gemakkelijk. Hoewel je dat op het moment zelf niet zo ervaart want het is uw eerste en alles is nog nieuw. Maar nu met 2 vind ik het toch wel écht pittig. Ik ben wat betreft nummer 2 wel ‘losser’ of geruster. Maar de combinatie van beide kinderen samen, vind ik toch echt een uitdaging zeker als ik er alleen voorsta. We hebben een (over)actieve 3,5 jarige en eentje die deze maand 1 wordt. Je moet ogen op uw rug hebben want de kleinste kruipt rond, trekt zich overal aan recht, steekt alles in z’n mond. Ondertussen steekt de grootste vanalles uit, moet je 100 keer zeggen: doe dit niet, laat uw broer met rust, geef hem zijn speelgoedje terug. Ergens naartoe gaan alleen met de 2 kinderen is een heel gedoe, een halve volksverhuis, alles in de auto laden, de 2 kinderen incluis. Als je met de buggy rijdt, kan je de oudste geen hand geven, of toch moeilijk want dat stuurt niet zo eenvoudig dan. De grootste is ook nog niet te betrouwen om zonder hand te lopen want hij luistert niet goed genoeg als je zegt: stop daar of blijf daar af. ‘K ben al quasi gestresseerd puur door dit hier neer te typen 
