Snap het volledig hoor, ergens wil je dat label misschien niet, maar langs de andere kant geeft het je extra kans op hulp indien die in te komst nodig zou zijn. Ik had het voor mezelf wel nodig denk ik om het gedrag beter te plaatsen en vooral mijzelf tools te geven om er beter mee om te gaan.Het grappige is dat ik datzelfde advies geef aan andere, maar dus zelf heel erg veel moeite heb om die stap effectief te zetten. Maar je hebt een punt.
Ja, momenteel valt de ernst wel goed mee. Deels omdat we er voor een stuk in meegaan. Nu merk ik wel dat hoe ouder ze wordt, hoe moeilijker ze het krijgt met bepaalde dingen. Het is bijna oudercontact en ik zal het inderdaad eens opsmijten. Ze gaat sinds januari naar school en die omschakeling is eigenlijk vlot gegaan, al is ze wel terughoudender dan de meeste kindjes.
Merci voor het advies.
Bij ons snapte de vervangjuf er vorig jaar jammer genoeg niks van, de vaste juf wel (heeft zelf een zoon met ASS) en wij merkten dat ongelooflijk hard. De huidige juf is wel helemaal mee, ondersteund door de zorgjuf en dat zorgt ervoor dat onze zoon veel blijer is op school en hij het heel goed doet in de klas, zowel verstandelijk als sociaal. Vorig jaar met de juf die totaal niet mee was, gedroeg hij zich helemaal anders en ging hij niet graag naar school.
Ik moet zeggen dat ons eerste gesprek bij het COS echt heel slecht was, een zeer onaangename psychologe die enkel de negatieve zaken in zijn gedrag belichtte. We hebben dat ook gemeld en de rest van het proces vond ik wel "aangenaam".
Ergens zou het goed zijn dat ze dat meenemen, langs de andere kant snap ik de terughoudendheid van sommige ouders.Ah oké, ik wist niet dat het probleem eigenlijk bij de diagnostiek zat. Ik vind het wel vreemd dat iets met een vrij duidelijke genetische band, niet automatisch wordt opgevolgd (om een ander voorbeeld te geven, het Brugada-syndroom wordt via DNA-tests volledig opgespoord door heel de familie).