Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

[Sylverscythe]

Klopt, in mijn studententijd en eerste werkjaar zaten we nog veel meer op dezelfde golflengte. Ik ben de laatste 2 jaar veel kalmer geworden en heel erg bezig met de toekomst. Ik had dan soms ook weinig interesse naar haar leefwereld. Echter een goeie 6 maand geleden leek ze veel enthousiaster in de volgende stap (ze had zelfs een nieuwe zetel en tafel gekocht) maar dit is afgelopen maand compleet omgedraaid. Waarschijnlijk worstelende met het gevoel dat haar jeugd aan het eindigen was en dat ik te pusherig was daarin. Laatste tijd spendeerde ze dan ook veel tijd in studielocaties met jongere studenten.

Het is natuurlijk een heel andere leefwereld hé: iemand die voltijds met verbouwingen bezig is en iemand die nog in het studentenleven zit. Zelfs binnen koppels die op een lijn zitten zijn verbouwingen vaak een moment van conflicten. Als ik het goed heb is dat huis ook niet van haar? Ja, dan zal haar betrokkenheid misschien sowieso al wat minder geweest zijn, en de jouwe in haar leefwereld was dat kennelijk ook.

Het klinkt een beetje als het klassieke "we zijn uit elkaar gegroeid".

 

[Granaatappel]

Het is natuurlijk een heel andere leefwereld hé: iemand die voltijds met verbouwingen bezig is en iemand die nog in het studentenleven zit. Zelfs binnen koppels die op een lijn zitten zijn verbouwingen vaak een moment van conflicten. Als ik het goed heb is dat huis ook niet van haar? Ja, dan zal haar betrokkenheid misschien sowieso al wat minder geweest zijn, en de jouwe in haar leefwereld was dat kennelijk ook.

Het klinkt een beetje als het klassieke "we zijn uit elkaar gegroeid".

Klopt, daar komt het inderdaad op neer. Echter keek ik telkens een jaar in de toekomst, waar normaalgezien ons leven meer soortgelijk zal zijn wanneer ze begint te werken. Zij vond het moeilijk om zo ver veruit te kijken en werd vrij labiel, waarvoor ik te weinig begrip had.

 

[Tijdloos]

Klopt, daar komt het inderdaad op neer. Echter keek ik telkens een jaar in de toekomst, waar normaalgezien ons leven meer soortgelijk zal zijn wanneer ze begint te werken. Zij vond het moeilijk om zo ver veruit te kijken en werd vrij labiel, waarvoor ik te weinig begrip had.

Hier exact dezelfde situatie. Ik werkte al x-aantal jaar, de vriendin moest nog 3 jaar studeren. Ik probeerde toch al te kijken naar hoe kunnen we over een jaar het beste staan etc + We hadden plannen om samen te emigreren zodra haar studies klaar waren. Dus die plannen moesten ook in gang gezet worden.

Echter was haar mindset (en zo zei ze het letterlijk): "Ik studeer nog, ik moet nu toch nog geen jaar vooruit kijken. Mijn komende examens zijn even het belangrijkste, de rest zien we dan wel."

En das heel kut, want je geef ongetwijfeld om die persoon, maar jij hebt noden om in de toekomst te kijken (met het huis bv), zij is waarschijnlijk kortzichtiger, waar je haar dan ook niet echt de schuld voor kunt geven.

Probeer vooral je kop er wat bij de houden. Ik zit nu min of meer een half jaar verder en ben er nog steeds constant kapot van. Goesting om te werken is ook enorm gezakt omdat ik altijd extra werkte met de gedachten geld te sparen voor het emigratie verhaal.

Focus even op dingen die je graag doet, probeer niet te veel na te denken over wat het had kunnen zijn etc want dan maak je jezelf kapot. Ik spreek uit ervaring.

 

[Granaatappel]

Hier exact dezelfde situatie. Ik werkte al x-aantal jaar, de vriendin moest nog 3 jaar studeren. Ik probeerde toch al te kijken naar hoe kunnen we over een jaar het beste staan etc + We hadden plannen om samen te emigreren zodra haar studies klaar waren. Dus die plannen moesten ook in gang gezet worden.

Echter was haar mindset (en zo zei ze het letterlijk): "Ik studeer nog, ik moet nu toch nog geen jaar vooruit kijken. Mijn komende examens zijn even het belangrijkste, de rest zien we dan wel."

En das heel kut, want je geef ongetwijfeld om die persoon, maar jij hebt noden om in de toekomst te kijken (met het huis bv), zij is waarschijn kortzichtiger, waar je haar dan ook niet echt de schuld voor kunt geven.

Probeer vooral je kop er wat bij de houden. Ik zit nu min of meer een half jaar verder en ben er nog steeds constant kapot van. Goesting om te werken is ook enorm gezakt omdat ik altijd extra werkte met de gedachten geld te sparen voor het emigratie verhaal.

Focus even op dingen die je graag doet, probeer niet te veel na te denken over wat het had kunnen zijn etc want dan maak je jezelf kapot. Ik spreek uit ervaring.

Klinkt inderdaad soortgelijk, is gewoon zeer kut omdat het sociale leven/hobby's/... een heel jaar on hold zijn gezet geweest voor mij. Eerlijk weet ik zelfs niet meer wat ik echt 'graag' doe. Het laatste gesprek was ook vrij liefde-en begripvol dus ergens is er nog de hoop dat het goed komt. Een maand geleden had ik nochtans echt het gevoel dat het ok zat tussen ons dus ik weet het allemaal even niet.

 

[Church of Noise]

Klinkt inderdaad soortgelijk, is gewoon zeer kut omdat het sociale leven/hobby's/... een heel jaar on hold zijn gezet geweest voor mij. Eerlijk weet ik zelfs niet meer wat ik echt 'graag' doe. Het laatste gesprek was ook vrij liefde-en begripvol dus ergens is er nog de hoop dat het goed komt. Een maand geleden had ik nochtans echt het gevoel dat het ok zat tussen ons dus ik weet het allemaal even niet.

Als ik het zo lees, zou ik nu geen abrupte beslissingen of acties nemen.
Geef het wat tijd als dat helpt, en probeer elkaar dan te zien in alle rust en abstractie te maken van de zaken die net de verschillen veroorzaakten (dus maw niet in je huis, niet in de studentenbuurt ook) en probeer elkaar te zien als de individuen die nu een beetje verdoken zijn achter de context (als dat verstaanbaar klinkt). Misschien zullen jullie zien dat die personen nog dezelfde zijn, of nog passen, en misschien zullen jullie ontdekken dat jullie uit elkaar gegroeid zijn,aar door alle invloeden wat uit te sluiten, is er meer kans op duidelijkheid imho...

 

[Tijdloos]

Klinkt inderdaad soortgelijk, is gewoon zeer kut omdat het sociale leven/hobby's/... een heel jaar on hold zijn gezet geweest voor mij. Eerlijk weet ik zelfs niet meer wat ik echt 'graag' doe. Het laatste gesprek was ook vrij liefde-en begripvol dus ergens is er nog de hoop dat het goed komt. Een maand geleden had ik nochtans echt het gevoel dat het ok zat tussen ons dus ik weet het allemaal even niet.

Ik snap je volledig. Ik had hetzelfde. Mijn leven stond in teken van werk of er voor haar zijn. Toen zij er plots niet meer was viel ik echt in een enorm gat. Ook weer mijn lesje geleerd om niet je leven rond en persoon te laten draaien.

Ook bij ons waren er uiteindelijke liefdevolle/begripvolle gesprekken. Al zorgt dat er nu voor dat we in een rare grey zone zitten waar ik wel nog vanalles voor haar doe, maar ik ergens ook besef dat zij gewoon aan het afwachten is tot ze me niet meer "nodig heeft" om het zo te zeggen.

Wat deed je bijvoorbeeld graag voor je aan het huis begon?

 

[Granaatappel]

Ik snap je volledig. Ik had hetzelfde. Mijn leven stond in teken van werk of er voor haar zijn. Toen zij er plots niet meer was viel ik echt in een enorm gat. Ook weer mijn lesje geleerd om niet je leven rond en persoon te laten draaien.

Ook bij ons waren er uiteindelijke liefdevolle/begripvolle gesprekken. Al zorgt dat er nu voor dat we in een rare grey zone zitten waar ik wel nog vanalles voor haar doe, maar ik ergens ook besef dat zij gewoon aan het afwachten is tot ze me niet meer "nodig heeft" om het zo te zeggen.

Wat deed je bijvoorbeeld graag voor je aan het huis begon?

Inderdaad, heb dezelfde fout begaan. Denk dat ik me ga focussen op de verbouwing afwerken (en 2 co-housers zoeken), opnieuw beginnen sporten en oude vriendschappen terug op te zoeken.

 

[zarathustra]

En in de categorie "the saga continues", gisteren 2 uur gesproken met de ex, resultaat is "couples therapy". Om uit te vissen hoe we opnieuw kunnen proberen zonder de kinderen valse hoop te geven. En ook ( vooral aan haar kant) of ze de vrijheid die ze gekend heeft wil opgeven, of meer bepaald of ze mij gelooft als ik zeg dat we kunnen zorgen dat ze niet veel van die zaken hoeft te missen.

We zullen zien..

 

[Sylverscythe]

En in de categorie "the saga continues", gisteren 2 uur gesproken met de ex, resultaat is "couples therapy". Om uit te vissen hoe we opnieuw kunnen proberen zonder de kinderen valse hoop te geven. En ook ( vooral aan haar kant) of ze de vrijheid die ze gekend heeft wil opgeven, of meer bepaald of ze mij gelooft als ik zeg dat we kunnen zorgen dat ze niet veel van die zaken hoeft te missen.

We zullen zien..

Hangt ook wel af van wat die vrijheid net is natuurlijk. Eens een reis alleen maken of met de vriendinnen uitgaan vs een open relatie.

 

[zarathustra]

Hangt ook wel af van wat die vrijheid net is natuurlijk. Eens een reis alleen maken of met de vriendinnen uitgaan vs een open relatie.

Van wat ik van haar begrijp is dat ze zich niet schuldig wil voelen als ze naar een concert gaat, uitgaat met vriendinnen, etc Iets wat ze nu 50% van de tijd zonder problemen kan doen uiteraard.

Feit is dat ik nooit een probleem had met dat ze dat wou doen, maar dat ik zelf nooit iets in die aard deed wat haar dan deed voelen alsof ze me in de steek liet.

edit: en we zijn ook aan het einde van onze limbo/buffer periode gekomen. Haar huur loopt af in augustus, ik woon nog steeds in "ons huis". Geen van ons beide kan dat huis zelf betalen, zij wil eigenlijk niet hier blijven wonen, etc knopen moeten doorgehakt worden. Maar het is niet echt simpel om haar zaken te horen zeggen "als het zou zo natuurlijk aanvoelen om gewoon terug in te trekken maar dat is waarschijnlijk een slecht idee".

 

[Caje]

Van wat ik van haar begrijp is dat ze zich niet schuldig wil voelen als ze naar een concert gaat, uitgaat met vriendinnen, etc Iets wat ze nu 50% van de tijd zonder problemen kan doen uiteraard.

Feit is dat ik nooit een probleem had met dat ze dat wou doen, maar dat ik zelf nooit iets in die aard deed wat haar dan deed voelen alsof ze me in de steek liet.

edit: en we zijn ook aan het einde van onze limbo/buffer periode gekomen. Haar huur loopt af in augustus, ik woon nog steeds in "ons huis". Geen van ons beide kan dat huis zelf betalen, zij wil eigenlijk niet hier blijven wonen, etc knopen moeten doorgehakt worden. Maar het is niet echt simpel om haar zaken te horen zeggen "als het zou zo natuurlijk aanvoelen om gewoon terug in te trekken maar dat is waarschijnlijk een slecht idee".

Ik kan me vergissen maar met die laatste zin wil ze misschien gewoon dat jij zegt dat dat geen slecht idee is?

 

[zarathustra]

Ik kan me vergissen maar met die laatste zin wil ze misschien gewoon dat jij zegt dat dat geen slecht idee is?

Maar ik denk dat het een slecht idee is

Wij kunnen perfect zaken organiseren, de boel met de kinderen draaiende houden, een uur discussiëren over het laatste boek, game of serie. Maar dat was nooit het probleem. We moeten op een of andere manier proberen uitvissen of de meer fundamentele zaken opgelost zijn/kunnen worden. En dat is het moeilijke.

 

[asmo]

Maar ik denk dat het een slecht idee is

Wij kunnen perfect zaken organiseren, de boel met de kinderen draaiende houden, een uur discussiëren over het laatste boek, game of serie. Maar dat was nooit het probleem. We moeten op een of andere manier proberen uitvissen of de meer fundamentele zaken opgelost zijn/kunnen worden. En dat is het moeilijke.

Wat zijn die dan?

 

[zarathustra]

Wat zijn die dan?

Meer kwestie van wat we willen doen buiten de kinderen goed opvoeden en degelijke jobs hebben.

Ik ging met mijn default belgisch "huis, tuin, vakantie af en toe" en zij ging daar in mee. Kwam dan tot de conclusie dat ze eigenlijk al haar geld en tijd in zaken onderhouden wil steken.

Ik ben zelf ook tot de conclusie gekomen dat ons huis en tuin veel te groot en te veel werk is voor wat ik er in wil steken.

Vraag is of we elkaar ergens kunnen vinden op een midden gebied dat ok is voor beiden.

 

[Jonas89]

Na een relatie van 8 maand is het nu stuk gelopen. Had haar leren kennen op de nationale feestdag vorig jaar via Tinder. 8 augustus waren we een koppel.

Sinds vorige week jammer genoeg afgelopen, langs haar kant was de spanning, liefde, enz weg. Ze zag me laatste maand meer als vriend.
Ik had het nooit zien aankomen, al moet ik toegeven dat er de spanning uit was doormede ons werk en zaten we precies in een vast ritme zonder er te veel buiten te doen van hobbys.

Zijn we te snel gaan samen wonen? Op 1 januari van dit jaar, dat kan. Maar zij volgde voltijdse opleiding in de zorg (in haar regio), en die was ten einde eind december. Dus ik stelde voor om hier in Oudenaarde op mijn appartement te wonen en hier direct ook werk te zoeken, en dat vond ze snel.

We hadden geen zin meer om elke week te pendelen tussen Oudenaarde en Zoersel, dat deden we 3/4maand lang maar het vroeg een pak energie de verplaatsingen.

Doet enorm veel pijn, dat het gedaan was. Want we waren aan het fantaseren over de toekomst.
Maar neem haar niks kwalijk, ze was eerlijk, we hebben nooit ruzie gehad, ze zal voor altijd in mijn hart zitten. En hoor ze nu regelmatig als goeie vriendin.

Snap ook dat ze heimwee had naar haar regio, ze had hier eigenlijk alleen ik & haar werk.

Ik laat mijn appartement ook schieten, omdat er teveel goede herinneringen zijn met haar. Kan er moeilijk zijn zonder triestig te zijn.
Ik woon nu tijdelijk terug thuis.
Gelukkig heb ik mijn werk nog, voor mijn gedachten te verzetten.

 

[Avondland]

Na een relatie van 8 maand is het nu stuk gelopen. Had haar leren kennen op de nationale feestdag vorig jaar via Tinder. 8 augustus waren we een koppel.

Sinds vorige week jammer genoeg afgelopen, langs haar kant was de spanning, liefde, enz weg. Ze zag me laatste maand meer als vriend.
Ik had het nooit zien aankomen, al moet ik toegeven dat er de spanning uit was doormede ons werk en zaten we precies in een vast ritme zonder er te veel buiten te doen van hobbys.

Zijn we te snel gaan samen wonen? Op 1 januari van dit jaar, dat kan. Maar zij volgde voltijdse opleiding in de zorg (in haar regio), en die was ten einde eind december. Dus ik stelde voor om hier in Oudenaarde op mijn appartement te wonen en hier direct ook werk te zoeken, en dat vond ze snel.

We hadden geen zin meer om elke week te pendelen tussen Oudenaarde en Zoersel, dat deden we 3/4maand lang maar het vroeg een pak energie de verplaatsingen.

Doet enorm veel pijn, dat het gedaan was. Want we waren aan het fantaseren over de toekomst.
Maar neem haar niks kwalijk, ze was eerlijk, we hebben nooit ruzie gehad, ze zal voor altijd in mijn hart zitten. En hoor ze nu regelmatig als goeie vriendin.

Snap ook dat ze heimwee had naar haar regio, ze had hier eigenlijk alleen ik & haar werk.

Ik laat mijn appartement ook schieten, omdat er teveel goede herinneringen zijn met haar. Kan er moeilijk zijn zonder triestig te zijn.
Ik woon nu tijdelijk terug thuis.
Gelukkig heb ik mijn werk nog, voor mijn gedachten te verzetten.

Zal inderdaad wel pijn doen en het zal nog rauw aanvoelen, maar hopelijk vind je er snel berusting in en kan je toch terugblikken op een aangename periode. Dat is een klik die je zelf moet maken, natuurlijk. Maar dat hielp me destijds wel na mijn eerste lange relatie van anderhalf jaar: "ge hebt het dan toch maar gehad". Zolang daar geen bedrog mee gemoeid is, kan zo'n uitgedoofde relatie nog een mooie plek krijgen in je leven.

En hopelijk kom je snel weer iemand anders tegen of beter gezegd: wanneer de tijd daar rijp voor is.

 

[Karton]

Zal inderdaad wel pijn doen en het zal nog rauw aanvoelen, maar hopelijk vind je er snel berusting in en kan je toch terugblikken op een aangename periode. Dat is een klik die je zelf moet maken, natuurlijk. Maar dat hielp me destijds wel na mijn eerste lange relatie van anderhalf jaar: "ge hebt het dan toch maar gehad". Zolang daar geen bedrog mee gemoeid is, kan zo'n uitgedoofde relatie nog een mooie plek krijgen in je leven.

En hopelijk kom je snel weer iemand anders tegen of beter gezegd: wanneer de tijd daar rijp voor is.

Dat vind ik ook. Als er geen biologische druk op zit mbt kinderen is een relatie volgens mij nooit "verloren tijd" ofzo, en dan nog. Op de twee lange relaties die ik gehad heb kijk ik toch positief en met dankbaarheid op terug. Goed, het is gestopt, maar je hebt die goede jaren toch wel gehad, en ook uit de slechte perioden (vrnl op het einde bij mijn eerste relatie) heb ik ook veel geleerd over mezelf. Het vormt u ook allemaal als persoon. Cru gezegd maar uiteindelijk stopt alles

 

[Green Mamba]

Dat vind ik ook. Als er geen biologische druk op zit mbt kinderen is een relatie volgens mij nooit "verloren tijd" ofzo, en dan nog. Op de twee lange relaties die ik gehad heb kijk ik toch positief en met dankbaarheid op terug. Goed, het is gestopt, maar je hebt die goede jaren toch wel gehad, en ook uit de slechte perioden (vrnl op het einde bij mijn eerste relatie) heb ik ook veel geleerd over mezelf. Het vormt u ook allemaal als persoon. Cru gezegd maar uiteindelijk stopt alles

Als je er natuurlijk naar kijkt met een idee van, ik moet hier mijn partner voor het leven vinden, dan is het natuurlijk wel ergens verloren tijd. Maar dat is dan ook weer de verkeerde mindset. Al zal die voor een deel van de mensen werken.

 

[Avondland]

Als je er natuurlijk naar kijkt met een idee van, ik moet hier mijn partner voor het leven vinden, dan is het natuurlijk wel ergens verloren tijd. Maar dat is dan ook weer de verkeerde mindset. Al zal die voor een deel van de mensen werken.

Er zijn mensen die heel hun leven lang blijven bij hun eerste lief - en die kunnen spijt hebben dat ze geen meerdere partners hebben gehad - er zijn mensen die tal van partners hebben gehad en spijt hebben dat ze niet meteen de juiste te pakken hebben gehad. Vroeger was het simpeler: als je met een vrijer thuis kwam was dat eentje om mee te trouwen, maar niet dat mensen daar automatisch gelukkiger mee waren.

 

[Enj0i^]

Ik blijf het toch maar moeilijk vinden om op eigen benen te staan.

De tijd gaat enorm snel, we zijn al bijna 6 maand verder ondertussen, maar ik denk nog veel te veel aan haar en ik merk gewoon dat ik nog altijd enorm kwaad ben. Kwaad op haar voor het bedrog en kwaad gewoon omdat het niet is blijven duren.

Ik slaag er niet in om op mezelf geluk te vinden. Hopelijk komt dat nog.