Het lijkt me nogal wiedes dat een artiest voor zijn nummer inspiratie put uit zijn eigen leven, en aangezien hij lang met zijn identiteit heeft geworsteld, was dat de onderliggende drijfveer voor hem om dit nummer te brengen. Maar dat betekent toch niet dat de rest van Europa daar niets van zichzelf in kan herkennen als ze niet non-binair zijn, of zelfs als ze daar helemaal geen empathie voor opbrengen?
De essentie gaat over jezelf kunnen aanvaarden, daar kan iedereen toch raakvlakken mee hebben. Anders zouden er veel nummers van grote artiesten die zich pakweg door hun drugsverslaving hadden laten inspireren ook niet zo wijd geliefd kunnen worden hé.
Het is gewoon een sterk nummer, goed gebracht, en dat leverde hem vooral veel punten op bij de vakjury en ook nog een mooi aantal bij het publiek. Dat zijn boodschap zeker bij de lgbtq gemeenschap goed landde, is zeker zo, maar hij was lang niet de enige lgbtq artiest hé.
Als je het nummer niet afkan, niet omwille van de muzikale kwaliteiten (wat natuurlijk mogelijk is), maar omwille van de artiest en de persoonlijke band die hij met het nummer heeft, dan zou ik eerder mezelf in vraag stellen dan de mensen die voor dit nummer hebben gestemd.
Israel gewonnen, Nederland 2e
