Hoe voel je je over ouder worden?

JanusDR zei:
De 40 die niet zo lang geleden passeerde, is een andere zaak. Er zijn quasi geen topsporters meer van die leefijd, met een reden :)
Klik om te vergroten...
Nochtans zijn er sporters van boven de 40 die gewoon met de wereldtop mee kunnen. Fysieke verval start echt pas wat later, en je kan dat nog een tijd compenseren door ervaring in heel wat sporten.
Heel veel sporters stoppen eerder omdat 20 jaar aan de top staan gewoon roofbouw plegen is op je lichaam. Die stoppen omdat ze geen drive meer vinden om door te gaan, omdat ze te veel last hebben van blessures,... Maar een laatbloeier kan in theorie nog wel even mee .

Gewoon een voorbeeld, het wereldrecord bij de masters 40+ op de marathon is 2:05:08, die man staat ongeveer 100ste op de rankings met die tijd
 
ugar zei:
Nochtans zijn er sporters van boven de 40 die gewoon met de wereldtop mee kunnen. Fysieke verval start echt pas wat later, en je kan dat nog een tijd compenseren door ervaring in heel wat sporten.
Heel veel sporters stoppen eerder omdat 20 jaar aan de top staan gewoon roofbouw plegen is op je lichaam. Die stoppen omdat ze geen drive meer vinden om door te gaan, omdat ze te veel last hebben van blessures,... Maar een laatbloeier kan in theorie nog wel even mee .

Gewoon een voorbeeld, het wereldrecord bij de masters 40+ op de marathon is 2:05:08, die man staat ongeveer 100ste op de rankings met die tijd
Klik om te vergroten...
Je geeft nu wel het perfecte voorbeeld. Als je ouder wordt dan ben je beter in lange duursporten dan als je jonger bent. Dan ben je explosiever.

Ik merk dat heel mooi bij mezelf in het fietsen bij onze club. Die jonge gastjes van 18 zetten aan bergop en dan moet ik echt wel passen, maar op de lange stukken waar ik echt +2u op hoog tempo kan doorrijden komen die toch dikwijls eens bij me om iets kalmer aan te doen.

Enige wat ik heb van kwaaltjes is door 5 jaar geleden mijn heup te breken dat dat wel iets is dat ik soms wel eens voel als ik eens wil voetballen of basketten met de kinderen. Maar voor de rest ben ik fysiek eigenlijk beter dan toen ik 30 was vind ik.
 
In het powerliften is Jarosław Olech ook zo'n fenomeen. Je kan als 40+ atleet meedoen bij de masters, maar die kerel, geboren in 1974, doet nog gewoon mee bij de open kampioenschappen (dus voor iedereen), en heeft vorig jaar zijn 18de wereldtitel gehaald bij de -74 kg.
 
Laatst bewerkt:
  • Leuk
Waarderingen: ugar
Sylverscythe zei:
In het powerliften is Jarosław Olech ook zo'n fenomeen. Je kan als 40+ atleet meedoen bij de masters, maar die kerel, geboren in 1974, doet nog gewoon mee bij de open kampioenschappen (dus voor iedereen), en heeft vorig jaar zijn 18de wereldtitel gehaald bij de -74 kg.
Klik om te vergroten...
Dat zijn natuurlijk van die zeldzamen die en hun lichaam perfect verzorgen en ook nog eens die goeie genen hebben. Net zoals een Lebron James die 40 is en nog 1 van de besten is in de NBA terwijl de meesten na heel hun leven basket te spelen hun knieën al aan gort zijn op hun 35ste.

Idem voor Ronaldo in het voetbal.
 
Met ouder worden kan je gewoon ook dikwijls ervaring gebruiken om jonge snotters af te troeven. Bij mijn favoriete voetbalclub heeft er jaren een gespeeld terug gekomen na omzwervingen in België en NL eerste klasse. Op zijn 38 niet meer zo snel als hij altijd geweest was dus in de loop der tijd al van de flank naar centraal in de verdediging verhuisd. Gebruikte daar puur ervaring om zich telkens tegen zijn aanvallers zo te positioneren zodat het explosieve dat die wel hadden er gewoon uit gehaald werd.
 
glashelder zei:
Ik vind ouder worden alleen maar leuk. Je laat steeds meer dingen los, durft meer jezelf te zijn, durft prioriteiten stellen, voor jezelf opkomen, je weinig of niks meer aantrekken van wat anderen van je denken. En dat gaat dan over keisimpele dingen. Vorig jaar gaan boodschappen gaan doen met aan mijn voeten sokken met cavia's op in rode sandalen, bevrijdend.

En mijn leven wordt echt elk jaar beter, mentaal gezien. Meer rust, meer 'wijsheid', meer relativeren.

Fysiek, mja, ik ben er 38. Sommige dingen gaan minder vlot dan vroeger maar 't is nu ook niet alsof ik 88 ben hé (zie, relativeren).

Ik ben veel en veel en veel gelukkiger dan toen ik 18 of 28 was.
Klik om te vergroten...
Ik ben ongeveer even oud, en ik voel me ook zo. Het leven lacht me toe, heb tijd voor andere zaken, kan relativeren etc. En ben nog in goede conditie.
Nu de 40 gepasseerd is, is het uitkijken naar de 50 .... :sneaky:
 
Het is compleet irrationeel, maar ik dagdroom soms eens dat ik terug 12 jaar zou willen zijn. Ik ging van een klein dorpsschooltje naar een grote school in een nabijgelegen stad en daar heb ik toch moeite mee gehad. Paar jaar gepest geweest en pas na een tijd beginnen openbloeien. Mocht ik die periode met meer zelfvertrouwen en assertiviteit hebben doorgekomen, had mijn leven er wellicht helemaal anders uitgezien.

Maar het is absurd om zo'n gedachte-experiment te hebben. Niet alleen is het onmogelijk om terug te gaan in de tijd, maar het idee dat je als 37-jarige in het lijf van een 12-jarige zit is op zijn minst nogal bevreemdend.

En toch is het die onomkeerbaarheid van de tijd dat me bij momenten wel fascineert. Elke seconde die tikt heb je onherroepelijk kwijt en je kan niet teruggaan naar een vorige savepoint. Om het in gametermen te zeggen: we leven in ironmanmode. Dat is iets wat je moet accepteren, maar beeld je eens in dat bepaalde fases in je leven opnieuw kon doen.
 
Mr.Anderson zei:
Ik heb vooral schrik om later spijt te hebben van zaken die ik niet gedaan heb in m'n leven. Gaande vanop spotvlak tot bucketlist dingen.
En op sportvlak begint die tijd weg te tikken als sneeuw in een sauna.
Klik om te vergroten...
Als single krijg je toch ook veel meer gedaan dan wanneer je een gezin hebt vind ik, afhankelijk van wat je wil bereiken. Die immense zeeën van vrije tijd heb je niet als je een relatie en kinderen hebt. Niet dat je enkel gelukkig kan zijn als single, maar een én-én-verhaal is moeilijk haalbaar.
 
Avondland zei:
Het is compleet irrationeel, maar ik dagdroom soms eens dat ik terug 12 jaar zou willen zijn. Ik ging van een klein dorpsschooltje naar een grote school in een nabijgelegen stad en daar heb ik toch moeite mee gehad. Paar jaar gepest geweest en pas na een tijd beginnen openbloeien. Mocht ik die periode met meer zelfvertrouwen en assertiviteit hebben doorgekomen, had mijn leven er wellicht helemaal anders uitgezien.

Maar het is absurd om zo'n gedachte-experiment te hebben. Niet alleen is het onmogelijk om terug te gaan in de tijd, maar het idee dat je als 37-jarige in het lijf van een 12-jarige zit is op zijn minst nogal bevreemdend.

En toch is het die onomkeerbaarheid van de tijd dat me bij momenten wel fascineert. Elke seconde die tikt heb je onherroepelijk kwijt en je kan niet teruggaan naar een vorige savepoint. Om het in gametermen te zeggen: we leven in ironmanmode. Dat is iets wat je moet accepteren, maar beeld je eens in dat bepaalde fases in je leven opnieuw kon doen.
Klik om te vergroten...
Altijd een leuke fantasie, maar sinds ik kinderen heb is het antwoord op de vraag "zou je morgen als pakweg een twaalfjarige willen wakker worden" gewoon nee. Want die kinderen kan je nooit meer terug maken.

Los van dat element denk ik dat ik wel ja zou zeggen op die vraag, maar dan hangt het nog af of je nu een twaalfjarige zou zijn of je twaalfjarige zelf x jaar geleden met de huidige kennis.
 
zarathustra zei:
Altijd een leuke fantasie, maar sinds ik kinderen heb is het antwoord op de vraag "zou je morgen als pakweg een twaalfjarige willen wakker worden" gewoon nee. Want die kinderen kan je nooit meer terug maken.

Los van dat element denk ik dat ik wel ja zou zeggen op die vraag, maar dan hangt het nog af of je nu een twaalfjarige zou zijn of je twaalfjarige zelf x jaar geleden met de huidige kennis.
Klik om te vergroten...
Mocht ik ooit de tijd hebben zou ik daar een boek over willen schrijven, want het is een fascinerend gedachte-experiment. Met de huidige kennis een twaalfjarige zijn is FUBAR, denk ik. Je voelt je sowieso een pedo als je een lief wil krijgen en de leefwereld van een twaalfjarige is veel te beperkend voor een volwassen geest. Maar voor mij geldt die leeftijd wel als het begin van een belangrijke periode in mijn leven dat nog altijd nazindert. Sommige mensen verliezen zich te sterk in hun verleden en hangen te hard vast aan nostalgie en vergane glorie, maar ik geloof wel dat je daar op een gezonde manier over kan nadenken.
 
Avondland zei:
Als single krijg je toch ook veel meer gedaan dan wanneer je een gezin hebt vind ik, afhankelijk van wat je wil bereiken. Die immense zeeën van vrije tijd heb je niet als je een relatie en kinderen hebt. Niet dat je enkel gelukkig kan zijn als single, maar een én-én-verhaal is moeilijk haalbaar.
Klik om te vergroten...
Klopt. Vooral de kinderen zorgen ervoor dat een heel groot deel van de tijd ingepalmd wordt.

Had ik aan 18 jaar allemaal geweten hoe het ging uitdraaien had ik misschien wel de juiste keuzes gemaakt wat sport betreft. Ik woonde nog thuis, geen zorgen, jong en tijd.
 
Mr.Anderson zei:
Klopt. Vooral de kinderen zorgen ervoor dat een heel groot deel van de tijd ingepalmd wordt.

Had ik aan 18 jaar allemaal geweten hoe het ging uitdraaien had ik misschien wel de juiste keuzes gemaakt wat sport betreft. Ik woonde nog thuis, geen zorgen, jong en tijd.
Klik om te vergroten...
Niemand heeft een glazen bol en misschien maar goed ook. Ik heb zeker spijt dat ik een aantal zaken niet of wel heb gedaan, maar ik kan dat een plaats geven. Dat is belangrijk en het zorgt ervoor dat ik niet continu naar het verleden lig te kijken en treur om wat ik toch niet meer kan veranderen.
 
Tomski zei:
Ik heb het allergrootste drama voor met ouder worden...



ik moet minderen met koffie :(

12 tassen per dag kan mijn maag niet meer aan. 2-3 per dag is leefbaar zonder dat ik me tegen de avond mottig voel.
En het is dus overduidelijk de koffie, sinds ik geminderd ben is het opmerkelijk beter.
Klik om te vergroten...
Ik heb hetzelfde voor. Al 1 maand zonder koffie.
Maar dan voor de caffeïne. Continu een veel te hoge bloeddruk. Alcohol, zout, stress, alles aangepakt. Dokter zei: koffie en energiedranken achterwege laten. Bloeddruk na een week weer in orde.

En ik drink dat zo graag.
 
Hier is het van hetzelfde. Ik heb ook al twee maanden geen cafeïne meer in m'n leven. Ik was sinds een jaar doodmoe. Na 3 dagen gestopt te zijn met zwarte thee en koffie en waren de vermoeidheid, brainfog en andere klachten plots verleden tijd.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan