Gaan koppels vandaag de dag te snel uit mekaar?

Patj

Well-known member
Ook goed. Komt erop neer dat jij geen fan bent van een datingcultuur die je vluchtig en oppervlakking noemt. En dat kan, maar dan zou ik niet verwijzen naar de datingcultuur van onze grootouders waarin er zo'n groot stigma hing op echtscheiding, dat het vooral ging om een degelijke partner te vinden en als vrouw niet te veel tegenpruttelde, want anders eindigde je als een oude vrijster. En het dan gewoon uit te houden samen. In een antwoord op @outsider in een ander topic vroeg ik hem nog of hij vond dat het toen beter was, maar zover wou hij niet gaan. Jij precies wel.
Dat is natuurlijk een karikatuur. Veel mensen die vroeger trouwden zagen elkaar echt wel graag en dat was ook een liefde die zich verder ontwikkelde tijdens het huwelijk.

Maar op zich denk ik dat echtscheidingen (behalve in geval van geweld, verslavingsproblematiek, etc.) in principe wel in de taboe sfeer mogen blijven, niet in het minste wanneer er kinderen zijn. Ergens heeft het vooruitzicht op een langdurig en moeilijk te ontbinden huwelijk wel het gevolg dat mensen veel serieuzer daten. Ik vind dat goed, maar dat komt inderdaad misschien omdat ik serieuzer in het leven sta dan de meeste mensen.

Wat ik hoe dan ook jammer vind dat is dat het daten veel fysieker wordt. Als je kijkt hoe mensen zeggen, "na date 3 geen seks wil zeggen dat er niks van komt, etc." mja dan denk ik ook, seks is toch uiteindelijk een sluitstuk van jouw relatie, een veruiterlijking van liefde, geen opbouw van liefde. Dat is toch iets dat helemaal op het einde moet komen.
 
Maar op zich denk ik dat echtscheidingen (behalve in geval van geweld, verslavingsproblematiek, etc.) in principe wel in de taboe sfeer mogen blijven, niet in het minste wanneer er kinderen zijn. Ergens heeft het vooruitzicht op een langdurig en moeilijk te ontbinden huwelijk wel het gevolg dat mensen veel serieuzer daten.
Lijkt me wishful thinking om "serieuzer daten" te zien als gevolg van de klok terug te draaien op vlak van het huwelijk. Zo'n taboe heeft ook gewoon effect op al je uitzonderingen zoals partnergeweld of verslaving, het is niet dat die mensen dan niet gaan voelen dat een scheiding taboe is.
Ik vind dat goed, maar dat komt inderdaad misschien omdat ik serieuzer in het leven sta dan de meeste mensen.
Serieuzer of conservatiever? Want eerlijk gezegd lijk je die twee aan elkaar te linken. In niet-marginale kringen denkt men ook langer dan 5 minuten na over een relatie en een huwelijk hoor.
Wat ik hoe dan ook jammer vind dat is dat het daten veel fysieker wordt. Als je kijkt hoe mensen zeggen, "na date 3 geen seks wil zeggen dat er niks van komt, etc." mja dan denk ik ook, seks is toch uiteindelijk een sluitstuk van jouw relatie, een veruiterlijking van liefde, geen opbouw van liefde. Dat is toch iets dat helemaal op het einde moet komen.
Mensen die zoiets zeggen moeten gewoon niet serieus genomen worden. Al die zaken hangen af van het individu, het is net door modernere opvattingen dat daar ruimte voor is. In de "goede oude tijd" was je, zeker als vrouw, abnormaal als je single was als late twintiger of ouder. Geen druk hoor.
 
Dat is natuurlijk een karikatuur. Veel mensen die vroeger trouwden zagen elkaar echt wel graag
Op dat moment? Zonder twijfel het overgrote deel!
en dat was ook een liefde die zich verder ontwikkelde tijdens het huwelijk.
Of niet. En dan had je de pech vast te zitten aan een partner die je soms nog letterlijk niet deed kotsen. Hoera! :unsure:

Maar op zich denk ik dat echtscheidingen (behalve in geval van geweld, verslavingsproblematiek, etc.) in principe wel in de taboe sfeer mogen blijven, niet in het minste wanneer er kinderen zijn.
Niets zo goed voor kinderen dan op te groeien in een liefdeloze thuis of thuis met ambras natuurlijk, dat wijst elke studie uit! Zo krijg je pas ècht emotioneel stabiele volwassenen die goede keuzes zullen maken op relationeel vlak. Oh..wait... 🤔
Ergens heeft het vooruitzicht op een langdurig en moeilijk te ontbinden huwelijk wel het gevolg dat mensen veel serieuzer daten.
Tuurlijk, daarom dat in culturen waar dit nog de standaard is, men het daten volledig overslaat en gelijk over gaat naar het huwelijk. Heerlijk dat vooruitzicht "tot de dood ons scheidt"!
Ik vind dat goed, maar dat komt inderdaad misschien omdat ik serieuzer in het leven sta dan de meeste mensen.
Jup, jij bent de emotioneel volwassene, iedereen die na 5, 10, 20 of zelfs 30j zijn partner verlaat is een emotioneel onvolwassen idioot die niet weet wat een verbinding is op lange termijn. Tenzij er op geklopt wordt of rondgevogeld wordt natuurlijk, dat is de enige echte reden waarbij men wel zou mogen zeggen dat ze er de brui aan kunnen geven... Niemand heeft ooit gehoord van enige andere reden zoals financieel bedrog, emotionele mishandeling,...
Wat ik hoe dan ook jammer vind dat is dat het daten veel fysieker wordt. Als je kijkt hoe mensen zeggen, "na date 3 geen seks wil zeggen dat er niks van komt, etc." mja dan denk ik ook, seks is toch uiteindelijk een sluitstuk van jouw relatie, een veruiterlijking van liefde, geen opbouw van liefde. Dat is toch iets dat helemaal op het einde moet komen.
Dat is een visie die velen ook hier onderschrijven, dat dat liefst deel uitmaakt van een emotionele verbondenheid en niet een louter fysieke
 
Maar op zich denk ik dat echtscheidingen (behalve in geval van geweld, verslavingsproblematiek, etc.) in principe wel in de taboe sfeer mogen blijven, niet in het minste wanneer er kinderen zijn. Ergens heeft het vooruitzicht op een langdurig en moeilijk te ontbinden huwelijk wel het gevolg dat mensen veel serieuzer daten. Ik vind dat goed, maar dat komt inderdaad misschien omdat ik serieuzer in het leven sta dan de meeste mensen.

Euh? Thank God dat scheiden tegenwoordig niet meer zo'n taboe is. Het is niet omdat uw highschool sweetheart de wife/hubby of your life was dat die dat na 20 jaar nog steeds is. Serieus daten verandert daar weinig aan. Mensen evolueren, mensen maken shit mee in hun leven en op een bepaald moment kan het zijn dat het na veel proberen gewoon echt niet meer marcheert, zonder dat er daarom sprake is van geweld of zo. "Bij elkaar blijven voor de kinderen" is ook zo eentje, dat is voor die kinderen vaak een grotere ramp dan opgroeien bij gescheiden ouders die wél gelukkig zijn.

En dat heeft allemaal heel weinig te maken met serieus in het leven staan. Voor het gros van de koppels is uit elkaar gaan absoluut geen eenvoudige beslissing en vaak een proces van jaren.

Wat ik hoe dan ook jammer vind dat is dat het daten veel fysieker wordt. Als je kijkt hoe mensen zeggen, "na date 3 geen seks wil zeggen dat er niks van komt, etc." mja dan denk ik ook, seks is toch uiteindelijk een sluitstuk van jouw relatie, een veruiterlijking van liefde, geen opbouw van liefde. Dat is toch iets dat helemaal op het einde moet komen.
Het hangt ervan af hoe iemand seks bekijkt hé. Maar die seks tussen date 3 en 5 regeltjes, who cares wat de gemiddelde alphamale daarover op een forum zegt. Volg daarin gewoon het tempo van u en uw partner.
 
Euh? Thank God dat scheiden tegenwoordig niet meer zo'n taboe is. Het is niet omdat uw highschool sweetheart de wife/hubby of your life was dat die dat na 20 jaar nog steeds is. Serieus daten verandert daar weinig aan. Mensen evolueren, mensen maken shit mee in hun leven en op een bepaald moment kan het zijn dat het na veel proberen gewoon echt niet meer marcheert, zonder dat er daarom sprake is van geweld of zo. "Bij elkaar blijven voor de kinderen" is ook zo eentje, dat is voor die kinderen vaak een grotere ramp dan opgroeien bij gescheiden ouders die wél gelukkig zijn.

En dat heeft allemaal heel weinig te maken met serieus in het leven staan. Voor het gros van de koppels is uit elkaar gaan absoluut geen eenvoudige beslissing en vaak een proces van jaren.


Het hangt ervan af hoe iemand seks bekijkt hé. Maar die seks tussen date 3 en 5 regeltjes, who cares wat de gemiddelde alphamale daarover op een forum zegt. Volg daarin gewoon het tempo van u en uw partner.
Klopt, al heb ik in mijn directe omgeving ook al voorbeelden gezien waarbij men zelfs geen greintje moeite doet om voor elkaar te vechten en heel snel de stap zet naar: we gaan scheiden.

'Ik mis mijn vrijheid'. Bam, uit elkaar. Dat terwijl er al kinderen zijn. Want ja, 't is geen taboe meer.

Vanaf het moment je kiest voor kinderen moet je een ijzersterke basis hebben en goed weten dat het niet meer allemaal om jezelf zal draaien. Het gebrek aan vechtlust en moeite willen doen om een relatie te doen slagen is wat er mij daar vooral in stoort.
 
Klopt, al heb ik in mijn directe omgeving ook al voorbeelden gezien waarbij men zelfs geen greintje moeite doet om voor elkaar te vechten en heel snel de stap zet naar: we gaan scheiden.

'Ik mis mijn vrijheid'. Bam, uit elkaar. Dat terwijl er al kinderen zijn. Want ja, 't is geen taboe meer.

Vanaf het moment je kiest voor kinderen moet je een ijzersterke basis hebben en goed weten dat het niet meer allemaal om jezelf zal draaien. Het gebrek aan vechtlust en moeite willen doen om een relatie te doen slagen is wat er mij daar vooral in stoort.
Niet vergeten dat je vaak 1. Slechts 1 kant hoort in zo een verhaal en 2. Mensen zelden de waarheid durven zeggen als die echt lelijk is.
 
Vanaf het moment je kiest voor kinderen moet je een ijzersterke basis hebben en goed weten dat het niet meer allemaal om jezelf zal draaien. Het gebrek aan vechtlust en moeite willen doen om een relatie te doen slagen is wat er mij daar vooral in stoort.
Ik zou zeggen, vertel eens aan mijn ex dat moeite doen meer is dan uw problemen droppen bij uw partner en verwachten dat die alles oplost :unsure:
Maar dan trek ik het misschien op flessen, het is nu ook niet dat ze helemaal niks heeft gedaan. Achteraf bekeken ging het hier sowieso misgelopen zijn op een bepaald moment.
Klopt, al heb ik in mijn directe omgeving ook al voorbeelden gezien waarbij men zelfs geen greintje moeite doet om voor elkaar te vechten en heel snel de stap zet naar: we gaan scheiden.

'Ik mis mijn vrijheid'. Bam, uit elkaar. Dat terwijl er al kinderen zijn. Want ja, 't is geen taboe meer.
Dat zijn van de meest pijnlijke scheidingen voor de partner die achterblijft denk ik, zeker als het plots uit de lucht komt gevallen en al helemaal als er een derde in het spel is. In het allerslechtste geval worden de kinderen ook nog als een last ervaren die de herwonnen vrijheid belemmeren.
Niet vergeten dat je vaak 1. Slechts 1 kant hoort in zo een verhaal en 2. Mensen zelden de waarheid durven zeggen als die echt lelijk is.
Het is voor veel mensen makkelijker om van de ex een boeman/-vrouw te maken, kwestie dat iemand vooral niet aan zichzelf hoeft te werken "want ik ben het grote slachtoffer." Dat is een garantie op een nieuwe relatie die om exact dezelfde reden misloopt. Nu, er zijn natuurlijk ook wel relaties waar het probleem echt wel aan één kant zit maar meestal ligt de waarheid ergens in het midden.
 
Concreet voorbeeld van een familielid:
Samen sinds hun 18de, snel 2 kinderen, eind de 30 wanneer zij beslist dat ze "haar vrijheid mist" en apart gaat wonen. Dat is de versie die ik te horen kreeg.

Paar jaar later op een rustige babbel krijg ik van hem te horen: "ik heb het gewoon nooit gezien. Ik zag haar eigenlijk zelden. Ik was bezig met mijn zaak. Ik stond elke dag op om 5u, in de auto om 6u, terug thuis rond 20u. Eten, slapen and repeat!
In het weekend wou zij leuke dingen doen, ik wou gewoon uitrusten. Op zondag naar de koers kijken in de zetel en vroeg in bed."
Kan je het iemand dan kwalijk nemen dat wanneer de kinderen al wat zelfstandiger zijn en ze geen enkele beterschap ziet, ze dan zegt "ik mis vrijheid om te doen wat IK wil" ipv als single moeder in een relatie te functioneren?

Wie is dan de grote egoïst in die relatie?
In mijn ogen niemand. Alleen hadden ze geen flauw idee hoe ze de ander tegemoet konden komen op een aanvaardbare manier.
 
Eten, werken, slapen and repeat!
Efkes aangevuld voor u. Tenzij het om een ambtenaar gaat natuurlijk 🤪 (ha nee, eigen zaak)

Gewoon een koppel met een levensstijl die totaal niet meer matcht denk ik? Maar als hij het nooit heeft gezien, is er dan ooit over gepraat geweest?
 
Efkes aangevuld voor u. Tenzij het om een ambtenaar gaat natuurlijk 🤪 (ha nee, eigen zaak)

Gewoon een koppel met een levensstijl die totaal niet meer matcht denk ik? Maar als hij het nooit heeft gezien, is er dan ooit over gepraat geweest?
Volgens hemzelf wel, maar dan was er weer een klant die dringend iets afgewerkt wou hebben of hij suste zichzelf met "dan gaan we naar Italië op verlof en hebben we quality time samen" etc.
Hij zegt zelf dat hij er veel uit geleerde heeft. Hij vertrekt nog steeds zo vroeg maar kuist nu standaard zijn schup af om 16u, werkt op zaterdag niet meer en wil nog steeds de zondag naar de koers kijken. 😁
En ik had niets vergeten, eerst de ganse dag werken, dan thuis eten en slapen. Hij ontbijt zelfs niet. 😝
 
Volgens hemzelf wel, maar dan was er weer een klant die dringend iets afgewerkt wou hebben of hij suste zichzelf met "dan gaan we naar Italië op verlof en hebben we quality time samen" etc.
Hij zegt zelf dat hij er veel uit geleerde heeft. Hij vertrekt nog steeds zo vroeg maar kuist nu standaard zijn schup af om 16u, werkt op zaterdag niet meer en wil nog steeds de zondag naar de koers kijken. 😁
En ik had niets vergeten, eerst de ganse dag werken, dan thuis eten en slapen. Hij ontbijt zelfs niet. 😝
Oei, niks voor Carolina dan! :unsure:
 
Niet vergeten dat je vaak 1. Slechts 1 kant hoort in zo een verhaal en 2. Mensen zelden de waarheid durven zeggen als die echt lelijk is.
Allemaal ingecalculeerd. Ken je mij. :coolbrows:

Concreet voorbeeld van een familielid:
Samen sinds hun 18de, snel 2 kinderen, eind de 30 wanneer zij beslist dat ze "haar vrijheid mist" en apart gaat wonen. Dat is de versie die ik te horen kreeg.

Paar jaar later op een rustige babbel krijg ik van hem te horen: "ik heb het gewoon nooit gezien. Ik zag haar eigenlijk zelden. Ik was bezig met mijn zaak. Ik stond elke dag op om 5u, in de auto om 6u, terug thuis rond 20u. Eten, slapen and repeat!
In het weekend wou zij leuke dingen doen, ik wou gewoon uitrusten. Op zondag naar de koers kijken in de zetel en vroeg in bed."
Kan je het iemand dan kwalijk nemen dat wanneer de kinderen al wat zelfstandiger zijn en ze geen enkele beterschap ziet, ze dan zegt "ik mis vrijheid om te doen wat IK wil" ipv als single moeder in een relatie te functioneren?

Wie is dan de grote egoïst in die relatie?
In mijn ogen niemand. Alleen hadden ze geen flauw idee hoe ze de ander tegemoet konden komen op een aanvaardbare manier.
Communicatie.

'Ik heb het nooit gezien'. Dus veel communicatie kan er niet geweest zijn. Waardoor er dus ook geen ruimte was om eraan te werken.
 
Hij zegt zelf dat hij er veel uit geleerde heeft. Hij vertrekt nog steeds zo vroeg maar kuist nu standaard zijn schup af om 16u, werkt op zaterdag niet meer en wil nog steeds de zondag naar de koers kijken. 😁
Wel spijtig dat hij dit voor zijn ex-partner, moeder van zijn kinderen, dan niet kon opbrengen...
 
Wel spijtig dat hij dit voor zijn ex-partner, moeder van zijn kinderen, dan niet kon opbrengen...

Mja, soms komt besef in zulke dingen ook veel te laat en is het positieve uit zulke situaties dat je uiteindelijk wel een les geleerd hebt al was het in dat geval te laat. Maar dat neem je dan wel mee naar de toekomst.
 
Wel spijtig dat hij dit voor zijn ex-partner, moeder van zijn kinderen, dan niet kon opbrengen...
Is dat niet typisch dat je pas ECHT de ander hoort als het schip al gezonken is?

Hij heeft gewoon nooit gezien hoe groot de nood aan verandering was bij de ander.
Vanuit zijn standpunt was hij toch de ideale partner toen? Zij kon doen en laten wat ze wilde bij wijze van spreken (wel werken, niet werken,...) Want hij was de voornaamste kostwinner en zei nooit dat ze iets niet mocht.

Daarom dat ik ook zeg dat er altijd 2 kanten zijn... En eigenlijk lijken die versies meer niet dan wel op elkaar doorgaans. 😉 Want zij voelde zich waarschijnlijk een alleenstaande moeder binnen een relatie want alles wat de kinderen, het huishouden,... Betrof was allemaal voor haar.
 
Mja, soms komt besef in zulke dingen ook veel te laat en is het positieve uit zulke situaties dat je uiteindelijk wel een les geleerd hebt al was het in dat geval te laat. Maar dat neem je dan wel mee naar de toekomst.
Idd. Soms is het na x jaar ook gewoon te laat of niet meer mogelijk om relatie te veranderen.
Denk zelfs met zijn inzicht dat die vrouw nog zou weggaan na al die jaren.
 
Terug
Bovenaan