Na ongeveer twee jaar in Early Access vertoefd te hebben, behoeft V Rising voor de meesten onder ons geen introductie meer. De survival-vampierengame met de open wereld én sterke nadruk op building bleek al bij de vroegtijdige release in 2022 een schot in de roos, een beet in de halsslagader, ... met welke metaforen je het ook maar wenst te omschrijven. Eindelijk kunnen we het als compleet beschouwde spel nader bezichtigen, en hoe kan dat beter, dan via een review op jullie favoriete website?
V Rising kan op diverse manieren gespeeld worden. Tegen elkaar of via co-op, alleen of in groep, op een publieke of net een private server, ... Er werd zelfs voorzien om de PvP en de co-op op te zetten via LAN, waardoor je geen online connectie naar een van de servers van Stunlock Studios nodig hebt. Iets wat ik alleen maar kan toejuichen, want dat zie je immers niet vaak meer bij moderne games. Ook al bestaat er redelijk wat DLC ondertussen, deze review focust zich uitsluitend op de basisgame welke nu dus al een tijdje te verkrijgen is voor de pc. Maar consolegamers, niet getreurd, want momenteel is er een versie voor PlayStation 5 in ontwikkeling!
Maar back-on-topic, een overzichtelijk perspectief, dat kun je dus wel gebruiken. Er moet immers veel vervaardigd en gebouwd worden. De tutorial is nog maar achter de rug, of de main quest maakt je meteen duidelijk dat er zo snel mogelijk een kasteel neergepoot moet worden. Dat wordt jouw veilige haven, waar je vampier overdag kan slapen in zijn doodskist, zijn wonden doen helen, of ander nuttig werk verrichten (zie verder). Ook heeft dat kasteel een spreekwoordelijk hart dat voortdurend gevoed moet worden, en wel met de zogenaamde Blood Essence. Niet toevallig dus moet je dat rode goedje geregeld zien te bemachtigen. Wanneer je immers de brandstoftank van je kasteel niet tijdig bijvult, geraakt het in verval, en vanaf dan kan het best snel gaan. Gelukkig kun je het hart later upgraden, waardoor de urgentie daarvan wat vermindert.
Ja, je snapt het ondertussen wellicht al, een groot stuk van V Rising zijn gameplay-loop draait rond grind, build and craft. De quests leggen dan ook onomwonden telkens de focus op het vrijspelen van nieuwe blueprints en crafting recipes, het specifieke item of de gevraagde constructie bouwen, er iets mee vervaardigen, om vervolgens verder te upgraden. Hierdoor kan de core gameplay, vaker dan verwacht, wel eens overkomen als gebaseerd op een lineaire, af te werken checklist. Maar toch voelt al die inspanning dan weer zo belonend aan. Zeker wanneer je dan je kasteel - of dien ik te zeggen, fabriek - volgestouwd met al dat gerief dat je steeds beter gear oplevert, in zijn volle glorie aanschouwt. Doordat je via de Castle Relocation-optie je kasteel integraal kan verplaatsen naar een totaal andere locatie, ervaar je dit ook nooit als verloren moeite. Kortom, wat het praktische vlak betreft, werd er nagenoeg aan alles gedacht in deze game!
Al voelt de besturing intuïtief aan en worden de opponenten steeds lastiger, toch is de combat geen perfecte ervaring te noemen. Zo valt er bijvoorbeeld niet naast te kijken dat de vijandelijke AI erg scripted is. Elke tegenstander dien je daarnaast te verslaan in de nabijheid van de plek waar je deze voor het eerst tegenkomt. Wanneer je tijdens het gevecht te ver wegloopt, respawnen ze anders plots terug naar die specifieke locatie. En, erger, dit met hun levensstrook terug op de volle honderd procent. Soms staat of loopt je vampier ook wat vreemd gedraaid tijdens de combat, waardoor je een grotere kans loopt op missed hits. De muisknoppen indrukken, of het roteren van de camera, verhelpen dat euvel dan ook niet altijd ogenblikkelijk. En ja, ook al zijn de controls voldoende responsief uitgewerkt, soms wou ik dat mijn vampier eens wat sprintjes kon trekken zonder die Dash-beweging te moeten aanwenden.
Zoals te verwachten, zijn er voor je vampier heel wat speciale, krachtigere aanvallen, bewegingen en toverspreuken vrij te spelen, die elk hun cooldown-periode kennen en wat Blood Essence verbruiken. Na het verslaan van een aantal mini-bazen dien je hun bloed, het zogenaamde V Blood, te consumeren. Hierdoor komen er nieuwe vaardigheden beschikbaar, waaronder Form Shift, waardoor je in een wolf kan veranderen. Via Blood Mend kun je het verzamelde bloed dan weer omzetten in health. Hoeveel bloed je drinkt en van welke dieren en wezens dit afkomstig is, heeft invloed op je globale Blood Pool, en dus ook op je eigenschappen. Wanneer je het loodje legt, kun je overigens zelf bepalen aan welke Vampire Waygate-portalen je opnieuw in het spel wil belanden. Hierna kun je de verloren loot op het gepaste moment daar terug gaan oppikken. Ja, als er een ding is waar V Rising óók nog eens in slaagt, is dat wel om frustratie te elimineren, doordat alles met heel veel zorg uitgewerkt én ondertussen natuurlijk grondig uitgetest werd.
V Rising kan op diverse manieren gespeeld worden. Tegen elkaar of via co-op, alleen of in groep, op een publieke of net een private server, ... Er werd zelfs voorzien om de PvP en de co-op op te zetten via LAN, waardoor je geen online connectie naar een van de servers van Stunlock Studios nodig hebt. Iets wat ik alleen maar kan toejuichen, want dat zie je immers niet vaak meer bij moderne games. Ook al bestaat er redelijk wat DLC ondertussen, deze review focust zich uitsluitend op de basisgame welke nu dus al een tijdje te verkrijgen is voor de pc. Maar consolegamers, niet getreurd, want momenteel is er een versie voor PlayStation 5 in ontwikkeling!
Een kasteel ...
Al is een betekenisvol verhaal of enige significante vampire lore er zo goed als onvindbaar, V Rising blijft een enorm uitgebreide game. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat tijdens het aanmaken van de spelwereld er flink wat configuratieopties voorhanden zijn. Uit hoeveel spelers kan een vampierenclan bestaan, is het spel uitsluitend bedoeld voor Solo Play, kan jouw kasteel geplunderd worden door anderen, beschermingsmaatregelen voor de nieuwkomers, en ga zo maar door. Na één van de drie moeilijkheidsgraden (Relaxing, Normal of Brutal, de namen spreken voor zich) te kiezen, mag je je bloeddrinker aanmaken. Een vampier die zo uit een Kiekeboe-strip zou kunnen komen, want ietwat cartoony. Al maakt dat niet bijster veel uit, want je zal toch voornamelijk met een volledig uitgezoomde camera spelen. En ook dat oogt best goed, want de spelwereld van V Rising is grimmig, mysterieus, en tegelijk doorspekt met donkere fantasie. Precies zoals het hoort bij dit soort game.Grimmig, mysterieus, en tegelijk doorspekt met donkere fantasie.
Maar back-on-topic, een overzichtelijk perspectief, dat kun je dus wel gebruiken. Er moet immers veel vervaardigd en gebouwd worden. De tutorial is nog maar achter de rug, of de main quest maakt je meteen duidelijk dat er zo snel mogelijk een kasteel neergepoot moet worden. Dat wordt jouw veilige haven, waar je vampier overdag kan slapen in zijn doodskist, zijn wonden doen helen, of ander nuttig werk verrichten (zie verder). Ook heeft dat kasteel een spreekwoordelijk hart dat voortdurend gevoed moet worden, en wel met de zogenaamde Blood Essence. Niet toevallig dus moet je dat rode goedje geregeld zien te bemachtigen. Wanneer je immers de brandstoftank van je kasteel niet tijdig bijvult, geraakt het in verval, en vanaf dan kan het best snel gaan. Gelukkig kun je het hart later upgraden, waardoor de urgentie daarvan wat vermindert.
... of eerder een fabriek?
De eerder vermelde dag- en nachtcyclus van V Rising heeft een erg grote impact op de gameplay. Deze bepaalt immers grotendeels welke activiteiten je best wanneer doet. Zoals het een echte vampier betaamt, zul je in het begin van het spel vooral ‘s nachts rondzwerven om je Blood Pool aan te vullen, om te doden en te plunderen, terwijl je overdag die brandende zon steevast vermijdt. Inderdaad, dan zul je vaak slapen. Alleen gaat de dag erg traag voorbij, en is er tevens geen doorspoelknop voorhanden. Het logische gevolg van die almost always online-opzet natuurlijk, zelfs al speel je dan volledig solo en privaat. Een betere keuze is om dan toch maar een beetje zien te werken (of later: je Servants dat voor jou laten doen!), en dat kan gelukkig ook wanneer het zonnetje schijnt. Namelijk dankzij de rook van Mist Braziers kan jouw vampier verder bouwen aan het kasteel, knutselen aan wapens en uitrusting, alsook nieuwe constructies optrekken die het ondode leven zoveel gemakkelijker maken. Een houtzagerij, een oven, een molen, een smelterij, … Het zijn maar enkele van die vele hulpmiddelen welke je telkens manueel moet voorzien van de nodige grondstoffen om je vampier én het kasteel verder te kunnen upgraden.Grind + build + craft: het loont.
Ja, je snapt het ondertussen wellicht al, een groot stuk van V Rising zijn gameplay-loop draait rond grind, build and craft. De quests leggen dan ook onomwonden telkens de focus op het vrijspelen van nieuwe blueprints en crafting recipes, het specifieke item of de gevraagde constructie bouwen, er iets mee vervaardigen, om vervolgens verder te upgraden. Hierdoor kan de core gameplay, vaker dan verwacht, wel eens overkomen als gebaseerd op een lineaire, af te werken checklist. Maar toch voelt al die inspanning dan weer zo belonend aan. Zeker wanneer je dan je kasteel - of dien ik te zeggen, fabriek - volgestouwd met al dat gerief dat je steeds beter gear oplevert, in zijn volle glorie aanschouwt. Doordat je via de Castle Relocation-optie je kasteel integraal kan verplaatsen naar een totaal andere locatie, ervaar je dit ook nooit als verloren moeite. Kortom, wat het praktische vlak betreft, werd er nagenoeg aan alles gedacht in deze game!
De A, van ARPG!
Naast een builder, is V Rising overduidelijk een actie-RPG. Vampiers zijn niet meteen de meest geliefde bloedzuigende wezens, dus je kunt je wel aan wat weerstand verwachten. Bewakers die met zwaard en schild de mijnen beschermen, beren, wolven, vleesetende planten en zelfs mini-bazen met interessante aanvalspatronen: achter elke boom en in elke grot loert er potentieel gevaar. Sommigen van hen proberen je te vangen met netten, waardoor je tijdelijk aan de grond vastgenageld zit, terwijl anderen je bestoken met donkere magie. Aan variatie wat de tegenstand betreft is er initieel dan ook totaal geen gebrek. Maar het moet gezegd, na een tijdje merk je wel dat er op dit vlak wat recyclage optreedt, weliswaar zonder veel erg.Al voelt de besturing intuïtief aan en worden de opponenten steeds lastiger, toch is de combat geen perfecte ervaring te noemen. Zo valt er bijvoorbeeld niet naast te kijken dat de vijandelijke AI erg scripted is. Elke tegenstander dien je daarnaast te verslaan in de nabijheid van de plek waar je deze voor het eerst tegenkomt. Wanneer je tijdens het gevecht te ver wegloopt, respawnen ze anders plots terug naar die specifieke locatie. En, erger, dit met hun levensstrook terug op de volle honderd procent. Soms staat of loopt je vampier ook wat vreemd gedraaid tijdens de combat, waardoor je een grotere kans loopt op missed hits. De muisknoppen indrukken, of het roteren van de camera, verhelpen dat euvel dan ook niet altijd ogenblikkelijk. En ja, ook al zijn de controls voldoende responsief uitgewerkt, soms wou ik dat mijn vampier eens wat sprintjes kon trekken zonder die Dash-beweging te moeten aanwenden.
Zoals te verwachten, zijn er voor je vampier heel wat speciale, krachtigere aanvallen, bewegingen en toverspreuken vrij te spelen, die elk hun cooldown-periode kennen en wat Blood Essence verbruiken. Na het verslaan van een aantal mini-bazen dien je hun bloed, het zogenaamde V Blood, te consumeren. Hierdoor komen er nieuwe vaardigheden beschikbaar, waaronder Form Shift, waardoor je in een wolf kan veranderen. Via Blood Mend kun je het verzamelde bloed dan weer omzetten in health. Hoeveel bloed je drinkt en van welke dieren en wezens dit afkomstig is, heeft invloed op je globale Blood Pool, en dus ook op je eigenschappen. Wanneer je het loodje legt, kun je overigens zelf bepalen aan welke Vampire Waygate-portalen je opnieuw in het spel wil belanden. Hierna kun je de verloren loot op het gepaste moment daar terug gaan oppikken. Ja, als er een ding is waar V Rising óók nog eens in slaagt, is dat wel om frustratie te elimineren, doordat alles met heel veel zorg uitgewerkt én ondertussen natuurlijk grondig uitgetest werd.
Conclusie
Of je de game nu alleen, samen, of tegen elkaar speelt, de kern van V Rising zit echt goed in elkaar. Een van de vele voordelen van een gedegen doorlooptijd in Early Access zeker? Building is fun door het onmiddellijk zichtbare effect ervan, en de combat gameplay blijft, mits wat oneffenheden wat de besturing betreft, op subtiele wijze boeien. Waardoor al die grinding, crafting en frustratie na die zoveelste death niet eens lang pijn doen. En dit zonder een betekenisvol verhaal of relevante lore: mooi, het ondode leven is mooi!
Pro
- Building = fun
- Leuke bazengevechten
- Enorm uitgebreid
Con
- Besturing werkt soms wat tegen
- Verwacht je niet aan een verhaal/lore à la Vampire: The Masquerade
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
8 mei 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Action
- RPG
- Survival
Ontwikkelaar
- Stunlock Studios
Uitgever
- Stunlock Studios
Website
Forumlink
Laatst bewerkt:
