Verhaal van de vriendin van Boris doet mij ook een beetje denken aan de dood van een neef van me, 19j oud. s' nachts doodgereden op 200m van het ouderlijk huis (vluchtmisdrijf). Mijn oom is het nooit te boven gekomen en is 3-4 jaar later ook gestorven.
Die neef had toen ook een vriendin, maar die heeft zich nooit kenbaar gemaakt. Er stonden wel vaak bloemen op 't graf waarvan de familie niet wist van wie ze afkomstig waren (ook jaren later). Ik heb me altijd afgevraagd wie die vriendin was, en hoe je zo'n verlies draagt, want niemand waar je daar echt mee kan over praten...