Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

Hoeveel boeken lees je gemiddeld per jaar?

  • Ik lees nooit

    Stemmen: 22 11,1%
  • 1-5 boeken

    Stemmen: 57 28,8%
  • 6-10 boeken

    Stemmen: 33 16,7%
  • 11-20 boeken

    Stemmen: 44 22,2%
  • 21-30 boeken

    Stemmen: 22 11,1%
  • 31-40 boeken

    Stemmen: 8 4,0%
  • 41-50 boeken

    Stemmen: 4 2,0%
  • 50-75 boeken

    Stemmen: 5 2,5%
  • 75-100 boeken

    Stemmen: 1 0,5%
  • 100+ boeken

    Stemmen: 2 1,0%

  • Totaal aantal stemmers
    198
Wintersmith - Terry Pratchett (Discworld #35)
Nog eens een heel leuke Tiffany Aching novel. Tiffany is onze heks in opleiding en het is leuk om onze karakters uit de "Witches" serie van de Discworld door iemand anders hun ogen te zien. In deze novel gaat het om goden, liefde, helden, zomer, winter en de kracht van leugens.
 
James S.A. Corey - Nemesis Games (The Expanse #5)
James S.A. Corey - Babylon's Ashes (The Expanse #6)
James S.A. Corey - Persepolis Rising (The Expanse #7)


Er begint sleet op de formule te komen, sneller dan gedacht. Teveel herhaling eigenlijk, vooral dan op verhaaltechnisch vlak. De boeken voelen niet aan als een groot aaneensluitend verhaal, maar eerder als aparte, opeenvolgende verhalen met een soortgelijke rode draad (slechterikken willen iets slecht doen, James Holden en de Rocinante to the rescue!). Het feit dat je elk boek nieuwe personages hebt die je achteraf niet meer tegenkomt, draagt enkel bij aan dit gevoel.

Boeken blijven wel interessant, spannend en vol actie. Desondanks duurt het elk boek langer en langer eer ik het uitgelezen krijg. Over boek 7 effectief een volle week gedaan. Ik kan de mensen wel begrijpen die gekozen hebben om de serie te onderbreken door andere boeken.
Nog 2 boeken en de serie is gedaan, de laatste 2 zouden wel tot de beste boeken in de serie behoren dus ik ben benieuwd.
 
George RR Martin - A Feast for Crows (ASOIAF 4)

Normaal doe ik altijd een boek tussen voor ik naar de volgende in de reeks ga, maar ga deze keer toch gewoon verder doen.
Ik ben nog een heel beginnend fantasy lezer, maar ik ben zo blij dat ik hieraan begonnen met. Al zou het zonder de ASOIAF wiki wel een stuk moeilijker gaan. Na elk chapter lees ik nog eens de samenvatting om te zien wat ik weer gemist heb.
 
Making Money - Terry Pratchett (Discworld #36)
Tweede Moist novel en wederom een voltreffer. Volgt ongeveer dezelfde structuur als het vorige Moist verhaal, maar het werkt!
Na vorige keer de Post Office gered te hebben moet hij deze keer The Bank omvormen. Beetje light economics parody en de uitvinding van papier geld samen met een side plot over greed en golems. De Moist novels komen iets trager op gang maar de tweede helft leest steeds als een trein!
 
Reaper Man - Terry Pratchet (Discworld)
Een beetje minder omdat het hier eigenlijk om 2 niet volledig samenhangende verhalen lijkt te gaan maar het stuk waarin we DEATH volgen maakte me wel wat emotioneel.
Ben er momenteel in bezig en ik moet je gelijk geven: wat minder dan zijn vorige boeken.
Het stuk met DEATH/Bill Door is boeiend om volgen, het stuk met de wizards en undead in de stad een pak minder.
 
Fairy Tale - Stephen King

Het laatste boek van King en volledig Fantasy. Ik had een beetje schrik, na het teleurstellende De Talisman. Maar die schrik was onterecht en op sommige momenten was er wel een Donkere Toren sfeer aanwezig met genoeg referenties naar dat universum. Om de één of andere manier voelt dat toch altijd als een beetje thuiskomen.

Het plot? En dat staat ook op de achterflap, geen spoilers. Charlie het hoofdpersonage leert een kluizenaar Howard Bowditch en diens hond Radar kennen. Op het domein van de Bowditch staat een schuur waar soms vreemde geluiden uit komen. Wanneer Howard sterft laat hij zijn hond en het geheim van de schuur na aan Charlie., wat in feite een poort bevat naar een andere wereld.

De karakterontwikkeling in dit boek is wéér erg sterk. Het boek telt 600 pagina's en maar liefst 1/3 gaat over de verstandhouding tussen Charlie en Howard en dit mocht zelfs nog veel langer duren persoonlijk. Uiteindelijk gebeurt er niet zoveel, maar gewoon ... sfeer. Het verhaal ontwikkelt zich verder als een sprookje ... hetzij een erg grimmige variant. Het enige nadeel is misschien dat het verhaal wel erg rechtlijnig is, maar de personages en sfeer maken dat allemaal goed. - 8,5/10
 
World Without End - Ken Follett

Sequel op The Pillars of the Earth dat zich 200 jaar later op dezelfde plaats afspeelt. Pillars was nog best vermakelijk, ook al had het zijn problemen. World is daarentegen bijzonder matig tot slecht. Eerste deel van het boek is een complete rehash van Pillars: zeer gelijkaardige personages, een bouwproject, typische kwaadaardige personages... Tweede deel van het boek is iets beter, maar uiteindelijk eindigt het allemaal weer heel voorspelbaar. De continue seksscenes ergerden mij ook enorm. Soit, deel drie laat ik aan mij voorbijgaan.
 
Unseen Academicals - Terry Pratchett (Discworld #37)
Voetbal, een spel gemaakt door gentlemen gespeeld door hooligans. Wel, in deze novel leren we de beginselen van voetbal en de manier waarop de "nobs" voetbal hebben aangepast. Een hilarisch verhaal over alles dat voetbal is: fan cultuur, de bal, het veld, hooliganisme, team cultuur, taktieken en zelfs de buitenspel regel. Ik heb hier heel hard van genoten.

Nu moet ik wel zeggen dat dit eigenlijk een novel is met 2 verhalen waarvan de link tussen de 2 niet altijd even goed overkomt. Het andere verhaal gaat over de jonge Nutt, een goblin
maar eigenlijk een Orc
die volledig tegen zijn natuur lijkt te gaan, of wat is nu eigenlijk de natuur van iemand? Is een arme voetbal supporter altijd gedoemd om als hooligan gezien te worden? Is iemand uit een arm gezin waar neergekeken wordt op success iemand die gedoemd is om nooit boven zichzelf uit te stijgen?

All in all is dit wel weer een goed boek van Pratchett, maar staat het voor mij mogelijks toch een beetje lager dan de voorbije 5-6 boeken uit de Discworld die echt van het hoogste niveau waren voor mij.
 
World Without End - Ken Follett
Dat is deel 2 in de Pillars reeks zeker? Die vond ik persoonlijk nog redelijk ok, het derde deel een pak minder dus als je dit al niet goed vond zou ik zeker niet aan deel 3 beginnen. Ik moet wel zeggen dat het al jaaaaaren geleden is dat ik deel 1-3 heb gelezen en mijn leesstijl intussen ook wel wat geëvolueerd is.

Recenter nog de "prequel" gelezen (schemering en dageraad) en die vond ik nog ok. Leest vlot weg zoals alles van Follett, maar verwacht geen hoogstaande literatuur.
 
The Silent Patient - Alex Michaelides

Op twee namiddagen uitgelezen, ik vond deze voorspelbaar, vooral al omdat het basisidee achter het verhaal maar op één manier kón lopen, tenzij de schrijver echt een origineel literair brein had. Niet dus. Het is zo een boek voor momenten dat je niet perse veel kan of zin hebt om echt te focussen op een diep verhaal of engagerende personages. Stop het in je tas voor in de wachtruimte van de dokter of de rij van de autokeuring. Als je kan vermijden om er je eigen centen aan te hangen, nog beter. Dit was er eentje van een online lijst met beste ‘twists’, dit gaat enkel op voor lezers die nog maar aan het hele begin van hun thriller-lezen staan.
 
The Silent Patient - Alex Michaelides

Op twee namiddagen uitgelezen, ik vond deze voorspelbaar, vooral al omdat het basisidee achter het verhaal maar op één manier kón lopen, tenzij de schrijver echt een origineel literair brein had. Niet dus. Het is zo een boek voor momenten dat je niet perse veel kan of zin hebt om echt te focussen op een diep verhaal of engagerende personages. Stop het in je tas voor in de wachtruimte van de dokter of de rij van de autokeuring. Als je kan vermijden om er je eigen centen aan te hangen, nog beter. Dit was er eentje van een online lijst met beste ‘twists’, dit gaat enkel op voor lezers die nog maar aan het hele begin van hun thriller-lezen staan.

Oei... Deze heb ik ook nog liggen 😅.
Maar ik vind af en toe wel eens leuk om iets simpel als tussendoortje te lezen.
 
I Shall Wear Midnight - Terry Pratchett (Discworld #38)
De beste Tiffany Aching novel tot nog toe en behoort voor mij bij het beste wat Discworld en Sir Terry Pratchett te bieden hebben. Twee dagen over gedaan en met een krop in de keel net uitgelezen. Niet dat het einde zo bijster emotioneel of verdrietig is, maar eerder gelukkig, zeer zeer gelukkig. Koppel dat aan het feit dat er mij nog maar 3 boeken resten in de Discworld serie en ik krijg het moeilijk met te denken aan de wonderlijke reis die ik de afgelopen maanden door het brein van Pratchett en op de platte schijf rustend op 4 olifanten, die op de rug van een gigantscihe zeeschildpad door de ruimte zweeft, genaamd Discworld heb gemaakt.
 
Enkele klassiekers en iets nieuws van tijdens de zomermaanden.

Pierre Choderlos de Laclos - Riskante relaties (Les Liaisons Dangereuses) vertaald door Martin de Haan

Enige literaire wapenfeit van deze veelzijdige Fransman, die de brievenroman met de libertijnse roman combineert. Beiden waren eind 18e eeuw enorm populair. Het verhaal wordt verteld via de brieven die de personages naar elkaar sturen.
Aandachtig lezen is de boodschap, alhoewel er sommige zaken letterlijk van tussen de lijnen uit te halen valt. Bevat waarschijnlijk wel het somberste einde dat ik zover al heb gelezen.

Alastair Reynolds - Inhibitor Phase (Revelation Space #4)

Zit op hetzelfde niveau als deel 1, maar de echte actie begint (net als sommige andere verhalen van hem) pas vanaf de laatste 150 bladzijden.

Michaïl Boelgakov - De meester en Margarita

Alom en veelvuldig geprezen relaas over de duivel en trawanten die Moskou op stelten zetten, met nog twee andere verhaallijnen die door elkaar lopen. Bijwijlen tragisch, komisch, romantisch en avontuurlijk. Favoriete personages zijn Korovjev / Fagot en de betreurenswaardige Bezdomny.
 
James S.A. Corey - Tiamat's Wrath (The Expanse #8)
James S.A. Corey - Leviathan Falls (The Expanse #9)


En als afsluiter ook nog de verzameling kortverhalen gebundeld in James S.A. Corey - Memory's Legion

De laatste twee boeken behoren inderdaad tot de besten uit de serie. Minder focus op nieuwe personages en sidequests, voornamelijk focus op de echte hoofdpersonage en de rode draad doorheen de serie. Weliswaar lichtjes teleurgesteld met de conclusie, dat werd toch vrij snel en vrij onvolledig afgewerkt. Dit is mijn eerste Space Opera, dus weinig frame of reference, maar het smaakt wel naar meer al hoop ik wel dat de "mysterieuze aliens" (of eender welke drijfveer/ontwikkeling die men hanteert) iets meer aandacht krijgen. Ik kreeg lichtjes de indruk dat men er niet goed mee overweg kon en daarom er zo weinig op gefocusd heeft. Andere auteurs doen op dat vlak hopelijk beter.

Al bij al een aangename serie die haar hoogtes en haar laagtes kent, maar vooral positief herinnerd zal worden wegens haar interessant verhaal en plot, een aantal sterk uitgewerkte personages, haar technische concepten die relatief begrijpbaar overgebracht werden (maar gerust uitgebreider belicht mochten worden) en de zeer vlotte en toegangkelijke lees- en schrijfstijl. Al brachten de personages wel teveel tijd door in hun ruimteschepen, wat meer "boots on the ground" verhaallijnen hadden gerust gemogen...
 
Snuff - Terry Pratchett (Discworld #39)
Het laatste City Watch boek. Dag zeggen tegen deze bende misfits waar ik zo een goede tijden mee heb beleefd. Vimes, Carrot, Nobby Nobs, Colon, Angua, Detritus, Cheery en nog een boel anderen zijn allemaal karakters die ik me met een lach en een traan zal herinneren.

Deze keer gaat onze commander Vimes eindelijk op vakantie met zijn familie na lang aandringen van zijn vrouw. Natuurlijk zou Vimes Vimes niet zijn als hij niet meteen overal complotten en crime zou zien. Uiteindelijk blijkt dit ook zo te zijn, maar wat als de wet iets dat etisch en moreel volledig fout is niet als illegaal beschrijft? Vimes wordt geconfronteerd met zichzelf als straat kind, politieman, nobleman en doet aan een boel introspectie, uiteraard op zijn Vimes.

Ik merk dat ik de laatste boeken sneller en sneller ben aan het uitlezen, alsof ik niet te lang meer wil vrezen dat deze reis in een magistrale wereld zal stoppen en het gewoon voorbij wil hebben om niet te lang te moeten lijden 🥲.
 
Haruki Murakami - South of the Border, West of the Sun

Ik heb niet zoveel over dit boek te zeggen. Het was kort, het las vlot, ik ga het meeste ervan binnen enkele dagen vergeten zijn. Het bevat een weinig opvallende mannelijke protagonist en vrij slecht geschreven vrouwen. Het is dromerig, er zijn muziekreferenties. Een Murakami boek dus!

Dit boek deed me wel denken over wat ik van Murakami als schrijver vind. Ik heb een groot deel van zijn boeken rond mijn twintigste gelezen en toen raakte hij wel een snaar bij mij, want hij is nog altijd de auteur waarvan ik het grootste aantal boeken in mijn kast heb staan. Maar nu, na het lezen van South of the Border... kijk ik daar toch wat met gemengde gevoelens naar. Het is niet dat dit boek zoveel slechter was dan de andere boeken die ik van hem gelezen heb, maar mijn waardering is eigenlijk gedaald door meer van hem te lezen omdat je vrij snel zijn schtick herkent en hij zichzelf toch wel veel herhaalt en ook blijft volharden in een paar minder goeie dingen (vooral de man-vrouw relaties en de slechte seksscènes). Dat moet niet noodzakelijk iets slecht zijn want je kan zeggen dat hij een eigen stijl heeft, maar ik heb er misschien niet meer zoveel voeling mee. Misschien ben ik hem wat ontgroeid en zou ik nu ook minder plezier beleven met enkele van zijn boeken die ik indertijd wel hoog aanschreef. Misschien waren die toch niet zo diep als ik toen dacht.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan