Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

Hoeveel boeken lees je gemiddeld per jaar?

  • Ik lees nooit

    Stemmen: 21 10,7%
  • 1-5 boeken

    Stemmen: 57 28,9%
  • 6-10 boeken

    Stemmen: 33 16,8%
  • 11-20 boeken

    Stemmen: 44 22,3%
  • 21-30 boeken

    Stemmen: 22 11,2%
  • 31-40 boeken

    Stemmen: 8 4,1%
  • 41-50 boeken

    Stemmen: 4 2,0%
  • 50-75 boeken

    Stemmen: 5 2,5%
  • 75-100 boeken

    Stemmen: 1 0,5%
  • 100+ boeken

    Stemmen: 2 1,0%

  • Totaal aantal stemmers
    197
Lee Child - Persuader (Jack Reacher #7)

Vlot leesbaar (uitgelezen op 4 dagen) Reacheravontuur/spektakel. Niet altijd geloofwaardig, maar fun.
 
500 pagina's van Uwe Johnsons 'Anniversaries' achter de rug, nog 380 te gaan. Ik ben hier toch langer mee bezig dan verwacht, het boek leest niet altijd even vlot. En dan is dit nog maar deel 1 :p. Deel 2 ga ik wat later lezen. Heel boeiende trip wel, een aanrader!

Ik had wel zo'n voorgevoel dat een moddervet postmodern gedrocht geen goede combinatie is met een baby van 6 maanden in huis, maar ik ben een koppigaard.
 
Lee Child - Persuader (Jack Reacher #7)

Vlot leesbaar (uitgelezen op 4 dagen) Reacheravontuur/spektakel. Niet altijd geloofwaardig, maar fun.
Eindelijk ook iemand die ook de gewone thriller aanvaard hier.Ik lees deze ook het liefst.Moeten niet altijd intellectuele boeken zijn.
 
Het boek Daniël - Chris De Stoop

Klein boekje en leest heel vlot, over een koelbloedige roofmoord in 2014, de vereenzaming en ontmenselijking van maatschappijdeserteurs, in casu boer Daniël Maroy.

Ook interessant als je eerst de serie "Justice 4 All" hebt gezien, waar de twee laatste aflevering gaan over het assisenproces, om daarna het verhaal van De Stoop (als burgerlijke partij) te lezen in het boek, waarbij o.a. advocaten De Beco en Gilis niet bepaald positief worden beschreven.

Wordt blijkbaar verfilmd, ben benieuwd.
 
The Witcher: De laatste wens - Andrzej Sapowski

Dit was mijn eerste kennismaking met Geralt en dat is me goed bevallen. De opbouw van het boek nodigt uit om verder te lezen.
 
Stephen King - The Tommyknockers (1987)

781x1200.jpg

Enorm goed, echt van genoten. Ik had het afgelopen jaar iets teveel SF (+- 30 Hugo Award winners) en literaire klassiekers gelezen (een tiental ongeveer) en ik was meer bezig met die lijstjes af te werken dan nog eens echt te genieten van een boek. Dat was eindelijk met The Tommyknockers nog eens het geval, een steengoede boek van Stephen King die me mee zoog van het begin tot het einde. Het was al even geleden dat ik het nog eens moeilijk had met een boek neer te leggen omdat ik wilde blijven lezen, maar met deze was dat dus nog eens het geval. Ik heb het meeste van King gehad, nog een paar boeken die ik moet lezen (bijv. Christine, Rose Madder, Black House) en dan heb ze allemaal van hem gelezen.
 
De boeken van de voorbije maand

Heksenhoeve - An Janssens
Vlaamse horror, why not? Alleen is het niet erg horror...eerder creepy supernatural. De setting van Leuven en het bos werkt wel aardig voor het wat vergezochte plot, maar het is vooral het vrouwelijke hoofdpersonage Anouk die de boel overeind houd. Het mannelijke hoofdpersonage heeft een dwangneurose waardoor hij steeds patronen moet tellen. .en dat begint gaandeweg te irriteren. Paar leuke plottwists..iets te afgeraffeld einde.

Elevator Pitch - Linwood Barclay

Een geniale psychopaat heeft het op de liften van New York gemunt en laat al eens een bak vol mensen droppen om chaos te schoppen. Yup, deze is ietwat high concept en speelt met de cliché's. Een veel te hardnekkige journaliste, een bullebak van een burgemeester, de getraumatiseerde flik die onderzoek voort. Wat echter immens helpt is het snedige tempo dat de hoofdstukken steeds tussen de diverse hoofdpersonages laat switchen en de filmische schrijfstijl die regelmatig cliffhangers dropt om je te laten pageturnen.Het is pulp, maar van het betere soort. Het soort roman waar je zo kan inbeelden dat de movierights al verkocht zijn.
 
On topic:

Genevieve Cogman - The Mortal Word (Invisible Library #5)

Over een spionne die voor die onzichtbare bibliotheek werkt en boeken steelt in werelden in dit universum. De werelden lijken min of meer allemaal op de onze, met hier en daar verschillen (19e eeuws Victoriaans tijdperk, Amerika van in de jaren '20, Venetië waar het altijd carnaval is). De werelden worden min of meer gecontroleerd door ofwel draken (ook in mensvorm) die voor orde staan en Fae, die voor chaos staan. Beiden kunnen elkaar wel niet luchten.

Irene, de spionne in kwestie moet samen met inspecteur Vale (gebaseerd op Sherlock Holmes), Mu Dan, een afgevaardigde van de draken en Lord Silver, een vooraanstaand lid van de Fae, de moord oplossen van een hoog aangeschreven ambtenaar van de draken tijdens een vredesoverleg tussen de draken en de Fae, waarbij de leden van de bibliotheek als moderatoren optreden.
 
Animal Farm van Orwell nog eens herlezen. Kort, maar zeer leuk om parallellen naar het waargebeurde te zien: Lenin, Stalin, Trotski, Stakhanov, ...
 

Cage of Souls by Adrian Tchaikovsky

Korte inhoud:
The Sun is bloated, diseased, dying perhaps. Beneath its baneful light, Shadrapar, last of all cities, harbours fewer than 100,000 human souls. Built on the ruins of countless civilisations, surviving on the debris of its long-dead progenitors, Shadrapar is a museum, a midden, an asylum, a prison on a world that is ever more alien to humanity.

Dystopia, echt mijn ding. Dit keer wel vanuit een andere scene ^^

Score: 7,5/10 --> geen wow gevoel en heb er ook een paar weken over gedaan maar wel met plezier gelezen
 
Wild Swans - Jung Chang

Memoire over het leven van 3 bijzondere Chinese vrouwen. Jung Chang schetst het levensverhaal van haar grootmoeder (concubine van een warlord), haar moeder (officier onder het communistische regime van Mao) en welke invloed zij op haar ontwikkeling als mens hebben gehad.

Ik heb regelmatig met open mond zitten lezen. Een absolute must-read voor eenieder die is zijn door het China van de vorige eeuw.
 
Ik heb het boek "Firmin" van Sam Savage gelezen.

En Firmin, het hoofdpersonage van dit boek, is echt een ratje om verliefd op te worden. :love: :love: :love:
De rest zul je dan maar zelf moeten lezen als je meer over dit boek wil weten. :S:S:S


525x840.jpg
 
Max, Mischa & het Tet-offensief - Johan Harstad

Max emigreert op jonge leeftijd met zijn ouders en zus van Noorwegen naar Amerika, daar leert hij zijn beste vriend Mordecai kennen en later ook zijn vriendin Mischa, later ontdekt hij dat zijn oom Owen ook geëmigreerd is naar Amerika en het staatsburgerschap gekregen heeft door in de Vietnam oorlog te dienen. Samen vormen deze 4 'outsiders' de hoofdpersonages voor deze zeer lijvige roman.

De verteller in het verhaal is vooral Max, die alles opschrijft omdat hij het niet wil vergeten, en alles mag je hier wel letterlijk nemen. Dit is een coming of age verhaal, maar ook een verhaal over generaties en generatiekloven, over het leven en hoe we allemaal onze eigen plek zoeken, hoe we allemaal soms bang zijn om terug te keren omdat we 'te lang' van huis weg zijn, hoe we allemaal dromen hebben en we gewoon maar ons best doen, over hoe vier kunstenaars -want alle vier de personages werken in de kunstsector, een andere rode draad in het verhaal- elk hun eigen kijk en visie hebben, op de kunst maar ook de kunst van het leven. Max neemt je mee op zijn reis, van het natte Noorwegen tot het broeierigere Vietnam van Francis Ford Coppola, van de coulissen van uitverkochte theaterzalen en premières van kunstexposities tot het chaotische Burning Man...

Dat sommige stukken misschien te lang zijn, de uitgebreide voetnoten over kunst, de ellenlange zinnen die soms pagina's in beslag nemen, nemen toch weinig af van de kracht van dit boek. Dit boek is stilistisch het beste wat Harstad al geschreven heeft. Voor de spanningsbogen moet je het niet doen, net zoals in het echte leven gebeurd er weinig want dit is -ondanks de personages hun beroep- een boek over normale mensen, normale levens en normale gevoelens, en dit beschrijft Harstad hier subliem. Na ettelijke 100 pagina's heb je het gevoel dat het verhaal maar wat voortkabbelt, maar storend is het niet, net dit is het leven zoals het is. Je herkent dingen, voelt mee of voelt net de afschuw, de pijn of het genot van wat de karakters meemaken. En net zoals bij elk dik goed boek (1230 bladzijden) is het leuk en triest als je aan de laatste pagina's komt, en ik was blij dat ik het uit had maar godverdomme, 1230 bladzijden zijn niks om een leven te omschrijven, en dit is wat Harstad hier op meesterlijke wijze gedaan heeft.

Deze 'review' is misschien te lang geworden voor deze thread, maar lang geleden dat ik zo omver geblazen ben van een boek. Het is geen page turner, en soms moet je door een minder leuk stuk, maar dit boek is het zeker waard.
 
Max, Mischa & het Tet-offensief - Johan Harstad

Max emigreert op jonge leeftijd met zijn ouders en zus van Noorwegen naar Amerika, daar leert hij zijn beste vriend Mordecai kennen en later ook zijn vriendin Mischa, later ontdekt hij dat zijn oom Owen ook geëmigreerd is naar Amerika en het staatsburgerschap gekregen heeft door in de Vietnam oorlog te dienen. Samen vormen deze 4 'outsiders' de hoofdpersonages voor deze zeer lijvige roman.

De verteller in het verhaal is vooral Max, die alles opschrijft omdat hij het niet wil vergeten, en alles mag je hier wel letterlijk nemen. Dit is een coming of age verhaal, maar ook een verhaal over generaties en generatiekloven, over het leven en hoe we allemaal onze eigen plek zoeken, hoe we allemaal soms bang zijn om terug te keren omdat we 'te lang' van huis weg zijn, hoe we allemaal dromen hebben en we gewoon maar ons best doen, over hoe vier kunstenaars -want alle vier de personages werken in de kunstsector, een andere rode draad in het verhaal- elk hun eigen kijk en visie hebben, op de kunst maar ook de kunst van het leven. Max neemt je mee op zijn reis, van het natte Noorwegen tot het broeierigere Vietnam van Francis Ford Coppola, van de coulissen van uitverkochte theaterzalen en premières van kunstexposities tot het chaotische Burning Man...

Dat sommige stukken misschien te lang zijn, de uitgebreide voetnoten over kunst, de ellenlange zinnen die soms pagina's in beslag nemen, nemen toch weinig af van de kracht van dit boek. Dit boek is stilistisch het beste wat Harstad al geschreven heeft. Voor de spanningsbogen moet je het niet doen, net zoals in het echte leven gebeurd er weinig want dit is -ondanks de personages hun beroep- een boek over normale mensen, normale levens en normale gevoelens, en dit beschrijft Harstad hier subliem. Na ettelijke 100 pagina's heb je het gevoel dat het verhaal maar wat voortkabbelt, maar storend is het niet, net dit is het leven zoals het is. Je herkent dingen, voelt mee of voelt net de afschuw, de pijn of het genot van wat de karakters meemaken. En net zoals bij elk dik goed boek (1230 bladzijden) is het leuk en triest als je aan de laatste pagina's komt, en ik was blij dat ik het uit had maar godverdomme, 1230 bladzijden zijn niks om een leven te omschrijven, en dit is wat Harstad hier op meesterlijke wijze gedaan heeft.

Deze 'review' is misschien te lang geworden voor deze thread, maar lang geleden dat ik zo omver geblazen ben van een boek. Het is geen page turner, en soms moet je door een minder leuk stuk, maar dit boek is het zeker waard.
Ook echt genoten van dit boek en ik vond het behoorlijk vlot lezen. ;)
 
Niet te stoppen - Angie Thomas

Het verhaal speelt zich af na de gebeurtenissen van The Hate U Give. Bri woont in een slechte buurt en wil rapster worden. Het is een heel eenvoudig verhaal waarbij de moeilijke leefomstandigheden een hoofdrol spelen.
Dit lijkt me wel een boek om in het Engels te lezen, aangezien de vertaalde raps niet zo goed overkomen.
 
Jurassic Park - Michael Crichton

Ik was in Cloud Atlas begonnen maar het liep niet vlot. Ondertussen kreeg ik bevestiging dat er een (oudere) bestelling geleverd zou worden met daarin Jurassic Park. Dus de film nog eens opgezet en daarna het boek nog eens gelezen.
Het blijft een spannend boek dat vlot weg leest. Het enige minpunt is een stuk op't einde dat er imo weinig toe doet.
Wanneer ze het parkt terug wat onder controle krijgen, besluiten Sattler en Grant om raptor nesten te gaan zoeken omdat ze persé willen weten hoeveel raptors er in het wild geboren zijn. Maar echt veel wordt daar niet mee gedaan uiteindelijk, ze komen aan dat nest aan, volgen die beesten en dan worden ze opgepikt door het leger. The End. 't voelde wat nutteloos aan.
 
Terug
Bovenaan