Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[Hellsdinner]

Maand geleden aan de Wheel of Time serie begonnen. Eerste 4 boeken aan een sneltrein tempo verslonden maar helaas halverwege boek 5 stilgevallen en nu al enkele weken niet meer aan het lezen . Iemand tips om uit zo een readers block te geraken?

 

[coldplayke]

Maand geleden aan de Wheel of Time serie begonnen. Eerste 4 boeken aan een sneltrein tempo verslonden maar helaas halverwege boek 5 stilgevallen en nu al enkele weken niet meer aan het lezen . Iemand tips om uit zo een readers block te geraken?

@utred heeft wel wat tips voor die reeks.

En om ook een serieuze reactie te vragen op je post, zal ik groot liefhebber van de reeks @Sir.Killalot taggen.

 

[Sir.Killalot]

Maand geleden aan de Wheel of Time serie begonnen. Eerste 4 boeken aan een sneltrein tempo verslonden maar helaas halverwege boek 5 stilgevallen en nu al enkele weken niet meer aan het lezen . Iemand tips om uit zo een readers block te geraken?

Ooh, boek vijf vond ik toch ook zeer goed. Het enige dat je kan doen om uit zo'n block te geraken is om toch gewoon het boek terug op te pikken. Je hoeft het niet als een sneltrein te lezen, eventjes als een stoptrein lezen mag ook he .

Als het is omdat je verloren bent gelopen in de hoeveelheid personages en plots, dat had ik ook bij mijn eerste read through. Ik heb mij daar gewoon doorgeworsteld, en bij de tweede read through lees je die boeken op een heel andere manier. Je kan natuurlijk ook radicaal kiezen om de eerste vier boeken nu al opnieuw te lezen, zo ben je volledig mee met de plots en vertrouwd met alle personages.

Maar soms kan je gewoon ook eventjes een pauze gebruiken he. Ik ben een paar maanden geleden begonnen aan een re-read van de Stormlight Archive, met tussendoor ook Warbreaker, om dan eindelijk in Rhytm of War te duiken. Dat waren iets teveel pagina's op korte tijd, en tijdens Rhytm of War heb ik ook een aantal keer het boek een aantal dagen moeten laten liggen.

 

[TsD]

Maand geleden aan de Wheel of Time serie begonnen. Eerste 4 boeken aan een sneltrein tempo verslonden maar helaas halverwege boek 5 stilgevallen en nu al enkele weken niet meer aan het lezen . Iemand tips om uit zo een readers block te geraken?

Hoh, niet echt...Soms heb ik ook wel eens een leespauze, maar dat valt me pas op als het echt lang duurt. De laatste keer duurde het zelfs enkele maanden, maar dat is ondertussen al enkele jaren geleden. Wel probeer ik veel variatie te steken in men lezen. Zelf lees ik zelden 2 boeken van dezelfde schrijver achter mekaar om maar een voorbeeld te geven. Ik ben nu al een jaar (of langer) bezig met The Witcher reeks, lees dus geen 2 boeken achter mekaar maar zorg altijd dat er min. 1 boek tussen zit, als ik dan terug ga naar de reeks dan is dat precies een goede vriend terug zien.

 

[Général Zantas]

Robin Hobb - Fool's Errand (Tawny Man #1)
Robin Hobb - Golden Fool (Tawny Man #2)

Afgelopen week deze twee boeken uitgelezen, afgelopen dagen een paar keer tot 01h 's nachts blijven doorlezen omdat ik de boeken gewoon niet kon wegleggen. Zo geweldig goed. Ondertussen in de afsluiter van deze trilogie bezig. Robin Hobb is een begenadigd schrijfster, maar in de vorige trilogieen waren er altijd wel 1 of meerdere imperfecties in de boeken. In deze trilogie heb ik persoonlijk dat gevoel nog niet gekregen. Beide boeken kregen ook een welverdiende 5/5 op goodreads.

Golden Fool was ook het 40ste boek dat ik dit jaar reeds heb gelezen, een pak meer dan vorig jaar toen ik er maar 22 las. Die Kindle is geweldig. Ik wou er 50 lezen dit jaar en dat zal me zonder twijfel ook lukken.

 

[Sir.Killalot]

Hobb is een van de beste fantasy schrijvers waarvan ik al de eer heb gehad om de boeken van te mogen lezen. Lang niet alles is even goed, maar wauw, wat een verhalen.

 

[Hellsdinner]

Ooh, boek vijf vond ik toch ook zeer goed. Het enige dat je kan doen om uit zo'n block te geraken is om toch gewoon het boek terug op te pikken. Je hoeft het niet als een sneltrein te lezen, eventjes als een stoptrein lezen mag ook he .

Als het is omdat je verloren bent gelopen in de hoeveelheid personages en plots, dat had ik ook bij mijn eerste read through. Ik heb mij daar gewoon doorgeworsteld, en bij de tweede read through lees je die boeken op een heel andere manier. Je kan natuurlijk ook radicaal kiezen om de eerste vier boeken nu al opnieuw te lezen, zo ben je volledig mee met de plots en vertrouwd met alle personages.

Maar soms kan je gewoon ook eventjes een pauze gebruiken he. Ik ben een paar maanden geleden begonnen aan een re-read van de Stormlight Archive, met tussendoor ook Warbreaker, om dan eindelijk in Rhytm of War te duiken. Dat waren iets teveel pagina's op korte tijd, en tijdens Rhytm of War heb ik ook een aantal keer het boek een aantal dagen moeten laten liggen.

Thanks! Ja ik vond vijf ook echt goed! Maar door omstandigheden even niet kunnen verderlezen, dan iedere keer dat ik er terug aan begon maar een paar paginas ver geraken... Misschien moet ik er inderdaad gewoon even verder lezen, zorgen dat ik dit hoofdstuk uit heb en dan zien we wel weer verder .

Hoh, niet echt...Soms heb ik ook wel eens een leespauze, maar dat valt me pas op als het echt lang duurt. De laatste keer duurde het zelfs enkele maanden, maar dat is ondertussen al enkele jaren geleden. Wel probeer ik veel variatie te steken in men lezen. Zelf lees ik zelden 2 boeken van dezelfde schrijver achter mekaar om maar een voorbeeld te geven. Ik ben nu al een jaar (of langer) bezig met The Witcher reeks, lees dus geen 2 boeken achter mekaar maar zorg altijd dat er min. 1 boek tussen zit, als ik dan terug ga naar de reeks dan is dat precies een goede vriend terug zien.

Thanks voor de tip!

 

[Sir.Killalot]

Dat is dan weer iets dat ik echt verschrikkelijk zou vinden, mijn reeks opbreken met iets helemaal anders. Of verschillende boeken door elkaar lezen. Ik dompel mij echt helemaal onder in het boek/de reeks die ik aan het lezen ben, daartussen iets anders lezen zou mij helemaal uit de flow halen.

 

[Avondland]

Ik lees zeer zelden reeksen, tenzij ze vlot leesbaar zijn. Een uitzondering is de LOTR-trilogie, maar dat beschouw ik toch als één geheel. Ik heb amper leespauzes, maar merk wel dat het prille gezinsleven en zware literatuur niet altijd vlot samengaat. Pride & Prejudice ging bijvoorbeeld heel moeizaam omdat ik er geen vaart in kon krijgen door uren na elkaar te kunnen lezen. Gek genoeg wéét ik dat de Broers Karamazov er héél vlotjes door zal gaan.

 

[Général Zantas]

Dat is dan weer iets dat ik echt verschrikkelijk zou vinden, mijn reeks opbreken met iets helemaal anders. Of verschillende boeken door elkaar lezen. Ik dompel mij echt helemaal onder in het boek/de reeks die ik aan het lezen ben, daartussen iets anders lezen zou mij helemaal uit de flow halen.

Same, ik kan me niet inbeelden dat ik mijn Hobb-reeks nu zou onderbreken om iets anders te lezen. Bij Fantasy past die tactiek niet echt.

 

[Hellsdinner]

Same, ik kan me niet inbeelden dat ik mijn Hobb-reeks nu zou onderbreken om iets anders te lezen. Bij Fantasy past die tactiek niet echt.

Ja ik heb het zelf ook nog nooit gedaan, tenzij omdat het volgende deel nog niet uitgegeven is

 

[FlyingHorseman]

Henry Miller - Tropic Of Cancer

Ik heb Tropic Of Cancer al eens gelezen toen ik rond de 17 was, aangetrokken door de reputatie van een verboden boek te zijn, maar toen was ik behoorlijk teleurgesteld. Het is moeilijk om het werk te lezen los van de hele historie met de censuur en de impact die het boek had op de literatuur, maar ik ben blij dat ik het boek opnieuw gelezen heb en deze keer van de literaire kwaliteiten kon genieten, ondanks de duidelijke tekortkomingen.

De reputatie heeft het boek uiteraard in de eerste plaats te danken aan de expliciete manier waarop er over seksualiteit geschreven wordt en op dat vlak valt het eigenlijk wat tegen. Er zit uiteraard veel seks in het boek, maar het valt op hoe weinig erotisch het is, meestal gaat het over fantaseren erover of over platvloers, cartoonesk gepoch tussen de personages. Miller behandelt het precies enkel als een basisbehoefte, zoals eten, drinken en een slaapplaats hebben. Een groot probleem daardoor is dat de vrouwen in het boek niet zomaar oppervlakkig worden beschreven, maar zelfs eerder als gebruiksvoorwerpen worden beschouwd. Het Parijs waarin Miller zich beweegt, is een mannenwereld waar vrouwelijk contact vooral bestaat uit bezoeken aan prostituees en andere vrouwen vooral aandacht krijgen als er een kans is om ermee in bed te duiken. Zelfs al behandelt hij de prostituees geregeld met een soort respect of aanzien, er zit toch een reukje van misogynie aan.

Daar tegenover staat dat ik Henry Miller los van sommige problemen met de inhoud een erg sterke schrijver vind. Hij is een van de meest viscerale schrijvers die ik in lange tijd gelezen heb, het lijkt alsof hij de woorden zonder belemmering uit zich liet stromen. Miller slaagt wat mij betreft er in om het "lage leven" op de straat te vatten van iemand die van maaltijd naar maaltijd en van bed naar bed leeft. Het boek is daardoor wel wat doelloos, maar hij weet geregeld wat poëtische schoonheid en inzicht te krijgen uit de lelijkheid van zijn situatie. Er zitten enkele prachtige passages in, zoals wanneer hij ineens overvallen wordt door weemoed en het gemis van zijn vrouw in Amerika. Zelfs tijdens het beschrijven van lelijkere scènes, spatten de woorden geregeld van de pagina's. Hij weet eigenlijk met dit boek nihilisme om te zetten in levensvreugde en artistiek genot. Dat maakt Tropic Of Cancer los van heel de beruchtheid nog steeds de moeite waard.

 

[Avondland]

Henry Miller - Tropic Of Cancer

Ik heb Tropic Of Cancer al eens gelezen toen ik rond de 17 was, aangetrokken door de reputatie van een verboden boek te zijn, maar toen was ik behoorlijk teleurgesteld. Het is moeilijk om het werk te lezen los van de hele historie met de censuur en de impact die het boek had op de literatuur, maar ik ben blij dat ik het boek opnieuw gelezen heb en deze keer van de literaire kwaliteiten kon genieten, ondanks de duidelijke tekortkomingen.

De reputatie heeft het boek uiteraard in de eerste plaats te danken aan de expliciete manier waarop er over seksualiteit geschreven wordt en op dat vlak valt het eigenlijk wat tegen. Er zit uiteraard veel seks in het boek, maar het valt op hoe weinig erotisch het is, meestal gaat het over fantaseren erover of over platvloers, cartoonesk gepoch tussen de personages. Miller behandelt het precies enkel als een basisbehoefte, zoals eten, drinken en een slaapplaats hebben. Een groot probleem daardoor is dat de vrouwen in het boek niet zomaar oppervlakkig worden beschreven, maar zelfs eerder als gebruiksvoorwerpen worden beschouwd. Het Parijs waarin Miller zich beweegt, is een mannenwereld waar vrouwelijk contact vooral bestaat uit bezoeken aan prostituees en andere vrouwen vooral aandacht krijgen als er een kans is om ermee in bed te duiken. Zelfs al behandelt hij de prostituees geregeld met een soort respect of aanzien, er zit toch een reukje van misogynie aan.

Daar tegenover staat dat ik Henry Miller los van sommige problemen met de inhoud een erg sterke schrijver vind. Hij is een van de meest viscerale schrijvers die ik in lange tijd gelezen heb, het lijkt alsof hij de woorden zonder belemmering uit zich liet stromen. Miller slaagt wat mij betreft er in om het "lage leven" op de straat te vatten van iemand die van maaltijd naar maaltijd en van bed naar bed leeft. Het boek is daardoor wel wat doelloos, maar hij weet geregeld wat poëtische schoonheid en inzicht te krijgen uit de lelijkheid van zijn situatie. Er zitten enkele prachtige passages in, zoals wanneer hij ineens overvallen wordt door weemoed en het gemis van zijn vrouw in Amerika. Zelfs tijdens het beschrijven van lelijkere scènes, spatten de woorden geregeld van de pagina's. Hij weet eigenlijk met dit boek nihilisme om te zetten in levensvreugde en artistiek genot. Dat maakt Tropic Of Cancer los van heel de beruchtheid nog steeds de moeite waard.

*zet dit boek op zijn verlanglijstje*

Die lijst begint wel lang te worden en mijn zichtrekening gromt.

 

[TsD]

Niet geheel toevallig, maar op aanraden & vraag van @FlyingHorseman ook:

Henry Miller - Tropic of Cancer

Wat onze favoriete paardenman zegt is grotendeels ook mijn mening. Over de geschiedenis van het boek ga ik niet uitweiden omdat ik altijd zo blanco mogelijk aan iets begin. Natuurlijk kunt ge er niet rond dat dit boek verboden was en bij sommige stukken snap je perfect waarom, al blijft het ergens altijd passend en is het niet vunzig om vunzig te zijn. De vunzigheid is eerder onderdeel van het gevoel, de sfeer, de leefwereld waarin hij zich bevond. Het is soms het romantisch beeld van de Boheemse kunstenaar, enkel is de romantiek eruit gezogen en gevuld met een woede en afkeer (?) dwaalt hij door de straten, maar naast die woede voelt hij ook dat hij leeft en contradictorisch geniet hij misschien net wel van dit leven. "I have no money, no resources, no hopes. I am the happiest man alive".

Soms was het lastig lezen voor mij, de gedachtegang die hij gewoon neerpent is niet altijd even simpel te volgen, vooral op de latere uurtjes merkte ik dat mijn gedachten soms rap afdwaalden, dat maakte het soms lastig en moest ik wat doorbijten, maar telkens stuit ge na enkele pagina's terug op een stuk tekst die alles goed maakt, aan geniale zinnen geen gebrek, de man weet zeker en vast hoe te schrijven en zijn pen knetterde er hier lustig op los. Ook zat er veel humor in het boek, tussen al de viezigheid en smeerlapperij merkte ik vaak dat ik gewoon luidop moest lachen. Dat hij vrouwen als objecten behandeld klopt enigszins, maar ergens heb ik de indruk dat dit niet de echte bedoeling is van de schrijver, ook Miller weet wat liefde is, en soms laat hij dat doorschijnen. Miller schrijft vaak over de vuile kant van het leven, liefde en gedachten, maar er is ook enorm veel schoonheid in te vinden. "She rises up out of a sea of faces and embraces me, embraces me passionately--- a thousand eyes, noses, fingers, legs, bottles, windows, purses, saucers all glaring at us an we in each other's arm oblivious. I sit down beside her and she talks--- a flood of talk. Wild consumptive notes of hysteria, perversion, leprosy. I hear not a word because she is beautiful and I love her and now I am happy and willing to die.”

En dit is precies Miller, als hij over iets lelijk schrijft dan is het lelijk, maar schrijft hij over iets mooi dan is het net o zo mooi. Het boek staat vol met quote-waardige stukken, te veel om hier te posten. Dit boek is zeker en vast een aanrader! Ongeacht of het verhaal nergens naartoe lijkt te gaan (wat ook de bedoeling lijkt?). Zeker terecht de lovende kritiek waard, en deze zou ik zeker aanraden om toch eens te lezen!

Al bij al blij met deze tip van VliegendPaardje!

 

[Avondland]

Begonnen in De Kapellekensbaan van Louis Paul Boon. Dat is zo'n typisch post-modern boek dat je vooral moet ervaren en niet moet proberen te begrijpen in de zin van dat het een logisch plot heeft met alle gangbare tierlantijntjes eraan verbonden. Een beetje zoals Ulysses van James Joyce. Enorm van genoten, maar vraag me niet om het uit te leggen. De ervaring was top, het begrip ... is misschien niet zo relevant?

 

[Général Zantas]

Robin Hobb - Fool's Fate (Tawny Man #3)

De afsluiter van Robin's 3e trilogie. Net iets minder dan de eerste 2 boeken. Er komt weliswaar wat meer actie in het verhaal, maar het is een beetje ondermaats verteld.
Zoals altijd mooie proza en een hele sterke focus op karakterontwikkeling. Sommige dingen krijgen iets teveel aandacht of komen iets te repetitief voor (de scenes met die mentaal gehandicapte die niet graag op een boot is, bijvoorbeeld). Het einde was iets te zoet. Het hoofdpersonage verdient (na alles wat die meegemaakt heeft in deze en een vorige trilogie) een zoet einde, maar hier was het toch iets teveel van het goede en het kwam zelfs wat geforceerd over.

Nog altijd wel een goeie 4/5 op Goodreads.

De volgende serie van Robin Hobb (Rainwild Chronicles) krijgt hele slechte reviews van mensen wiens oordeel over de boeken tot dusver vrij nauw bij het mijne aansluiten, en gaat voornamelijk over nieuwe/irrelevante personages. Die ga ik dus links laten liggen en ik ga gelijk naar haar 5e en afsluitende serie in deze wereld: The Fitz and the Fool.

 

[Aprella]

A Time of Blood - John Gwynne (Of Blood and Bone 2)

Dit boek heeft me helaas teleurgesteld. Tot hiertoe vond ik alles wat ik van Gwynne had gelezen goed, maar deze dus niet. Het boek begint sterk, maar een bepaald aspect van het boek duurde zo lang dat ik met tegenzin de hoofdstukken uit het perspectief van bepaalde personages las. Ook was alles met een bepaald personage enorm voorspelbaar wat mij wat irriteerde. Eigenlijk was het hele boek een opbouw naar de climax aan het einde, zonder dat er echt iets boeiend tijdens de rest van het verhaal gebeurde.

 

[Gromker]

A Time of Blood - John Gwynne (Of Blood and Bone 2)

Dit boek heeft me helaas teleurgesteld. Tot hiertoe vond ik alles wat ik van Gwynne had gelezen goed, maar deze dus niet. Het boek begint sterk, maar een bepaald aspect van het boek duurde zo lang dat ik met tegenzin de hoofdstukken uit het perspectief van bepaalde personages las. Ook was alles met een bepaald personage enorm voorspelbaar wat mij wat irriteerde. Eigenlijk was het hele boek een opbouw naar de climax aan het einde, zonder dat er echt iets boeiend tijdens de rest van het verhaal gebeurde.

Ik vond heel die reeks een beetje een teleurstelling. Nog altijd weinig worldbuilding, veel gemiste kansen daartoe ook, bvb nauwelijks iets over de periode tussen de reeksen in. En waar F&F verzoop in named characters had hij nu precies schrik om meer dan 3 man en een paardenkop te gebruiken, zelfs nauwelijks achtergrondpersonages (en die zijn zo 2D dat ze totaal niet memorabel zijn).

 

[Aprella]

Ik vond heel die reeks een beetje een teleurstelling. Nog altijd weinig worldbuilding, veel gemiste kansen daartoe ook, bvb nauwelijks iets over de periode tussen de reeksen in. En waar F&F verzoop in named characters had hij nu precies schrik om meer dan 3 man en een paardenkop te gebruiken, zelfs nauwelijks achtergrondpersonages (en die zijn zo 2D dat ze totaal niet memorabel zijn).

Ik vond de originele reeks wel goed. Ik vind het aanvoelen als een klassiek fantasy verhaal en ik denk dat ik het juist daarom goed vond. Toen ik die boeken had gelezen was het al een lange tijd geleden sinds ik nog iets zoals dat gelezen had.
De personages konden inderdaad wel boeiender. En dat van de world building vond ik niet zo erg.

Ik geef wel toe dat ik over het algemeen ook niet echt een kritische lezer ben en veel dingen vergeef zolang ik me maar niet begin te vervelen of te irriteren. Dit geld eigenlijk voor entertainment in het algemeen.
En ik geef wel toe dat ik een zwak heb voor bepaalde dingen die in The Faithful and the Fallen voor kwamen en dit dus ook bijdroeg aan het feit dat ik de boeken leuk vond.

 

[FlyingHorseman]

Viet Thanh Nguyen - The Sympathizer

Geweldige roman over een Vietnamese dubbelagent vlak na het beëindigen van de Vietnamoorlog. Een mix van historisch boek, spionageroman en thriller overgoten met een laagje politiek, immigratie-ervaringen en donkere humor. Zo vlot geschreven dat ik er op een paar dagen doorheen gevlogen ben. Ik vond het ook zeer interessant om een bekend onderwerp als de Vietnamoorlog vanuit een ander perspectief te kunnen bekijken. Misschien wel het boek waarvan ik het meeste plezier uit het lezen haalde dit jaar. Zeer sterk aanbevolen!