Techreview: Razer DeathStalker V2 Pro

"Waarom heb jij zo'n speciale muis/toetsenbord/... nodig?", een vraag die af en toe valt als je iets anders dan zo'n standaard flutapparatuur gebruikt. Het is nochtans om dezelfde redenen als waarom Kevin De Bruyne niet op turnpantoffels het veld betreedt, Ronnie O' Sullivan geen bezemsteel gebruikt en de Federale Wegpolitie geen Aixam of Lada gebruikt: ze gebruiken het dag in dag uit en doen er meer mee dan Jan met de pet.

Razer heeft recent de DeathStalker V2 Pro op de markt gebracht, een draadloos extra plat toetsenbordje. Het QWERTY-testexemplaar dat ze ons toestuurden is niet zo plat als bijvoorbeeld een Apple-toetsenbordje, maar vergeleken met het gemiddelde gamingklavier kunnen we terecht spreken van een smalle rakker. Aan ondergetekende om het ding eens onder handen te nemen. Links zijn overigens naar de AZERTY uitvoering.

In de doos bevindt zich uiteraard het toetsenbord zelf, maar ook een USB-A naar USB type-c kabel, een blokje om die kabel van een vrouwelijk USB-A uiteindje te voorzien en finaal een boekje met instructies en een stickervel. In het toetsenbord zelf zit ook een klein opslagvakje waar de 2.4 GHz "HyperSpeed" ontvanger in te vinden is. Die ontvanger heb je niet per se nodig, want je kunt het toetsenbord ook met bluetooth gebruiken en hierbij maximum drie apparaten pairen, of gewoon via de kabel, wat bijvoorbeeld handig kan zijn als je snel aan een ander apparaat een toetsenbord wil aansluiten, of de batterij plat is maar je ondertussen verder wil.

Onderin het toetsenbord vind ik vier uitklapbare voetjes, om het bord in een hoek van zes of negen graden te plaatsen. De voetjes voor eerstgenoemde hoek zitten trouwens verwerkt in die van negen graden. Over de stevigheid van het op die manier oplossen heb ik wat mijn twijfels, maar een elegante oplossing is het wel. Aan de achterzijde is het sober gebleven, met een 2.4 GHz-/uit-/bluetoothschakelaar, drie bluetoothprofielknoppen en een type-c poortje.



WASDa?

De bovenkant is vanzelfsprekend het belangrijkst: een volledige set toetsen mét numpad, zonder extra programmeerbare toetsen. Van veraf zou je niet eens denken dat het een gamingtoetsenbord is, tenzij de RGB-verlichting aan staat. Boven het numpad heeft Razer een erg breed klikbaar volumewiel gezet en één knop als mediacontrol: deze werkt ongeveer hetzelfde als de inline remote van menig setje smartphone-oortjes: één klikje om spelende muziek te pauzeren of hervatten, twee klikjes om een track over te slaan en drie klikjes om eentje terug te gaan. Het volumewieltje biedt een soort voelbaar "klikkende" weerstand zonder daarbij een klikgeluid te produceren. Als een fluisterstil scrollwieltje dus.

Nu was "zonder extra toetsen" ook niet geheel waar: waar op een traditioneel toetsenbord tussen de rechter Alt- en Control-toetsen zich meestal nog een Win/Super-key en een Menu key bevinden, heeft Razer die rechtse Win/Super key vervangen door een Fn-toets. Deze geeft toegang tot controls voor de RGB-verlichting, de macrorecordingfunctionaliteit, Gaming Mode, de Sleep key en een batterij-indicatie.

Qua RGB-functies kun je met die Fn-toets de helderheid aanpassen of een Chroma effect én kleurtje kiezen. De Gaming Mode schakelt de Windows-key en sommige toetsencombinaties (zoals Alt+Tab en Alt+F4) uit zodat er geen accidentele toetsaanslagen voor een frustrerende onderbreking van het gamen kan zorgen. De sleep key is simpelweg een Fn-functie op de Pause-toets, die je computer de opdracht stuurt in slaapstand te gaan. Om de batterijlading te tonen, zet Fn+End even de statusledjes (Caps Lock, Num Lock, , Scroll Lock, Macro, Gaming Mode) in als indicator met vijf mogelijke gradaties. Elk ledje komt overeen met twintig procent batterijlading.

Mijn duim is niet van polijstpasta gemaakt.


De switches en keycaps zijn aan de dunne kant, wat tijdens het typen van een tekst voelt alsof je op een wat oudere laptop bezig bent. Denk maar aan zo'n IBM (nog niet Lenovo!) Thinkpad uit de jaren '90. In vergelijking met de hoge en luide Cherry-switches die menig high-end gamingtoetsenbord vandaag sieren is het een aangename afwisseling. Het reviewexemplaar dat Razer ons bezorgde, is voorzien van de purperen Razer Clicky Low-Profile Optical switches, maar er is ook een keuze voor stillere rode Razer Linear Low-Profile Optical switches. De clicky switches zijn overigens stil genoeg; toch voor iemand die dagelijks toetsenborden met Cherry MX Brown en Cherry MX Blue switches gebruikt en jaren de buurt onveilig heeft gemaakt met het schel gekletter van rode mechanische switches.

Minder fijn is dat de keyboard caps vrij snel slijten: na slechts anderhalve werkdag gebruik merkte ik al slijtage aan de spatiebalk. Mijn duim is nochtans niet van polijstpasta gemaakt ... Van een high-end apparaat als deze mag je toch robuustere keycaps verwachten, zeker in diens prijsklasse. De Hyperguard coating waar Razer mee uitpakt op het ABS-plastiek, stelt dus wat teleur en kan PBT niet vervangen. Ik kijk liever niet naar richtprijzen tijdens reviewen, maar voor € 249 op het moment van schrijven, mag het ietske meer zijn.



Meer met software

De mogelijkheden worden beduidend uitgebreider met de Razer Synapse-software op je pc. De RGB-verlichting personaliseren om bijvoorbeeld te kiezen welke toetsen een voorgedefinieerd of gepersonaliseerd patroon tonen, macro's programmeren, selecteren welke toetsen en toetsencombinaties in de Gaming Mode worden uitgeschakeld, integratie met Philips Hue verlichting, ... Kortom, de gebruikelijke functionaliteiten die je van een Razer of concurrent Corsair mag verwachten. Maar een review van Synapse 3.0 is dit niet.

De batterijduur is vanzelfsprekend afhankelijk van wat je met de Razer DeathStalker V2 Pro doet en hoe je deze verbindt: met de verlichting uit belooft Razer op één batterijlading ongeveer 195 uur gebruik via HyperSpeed en ongeveer 214 uur via bluetooth 5.0. Als je met je toetsenbord de Zillion wil nabootsen en de verlichting dus op volle kracht zet, keldert die batterijduur naar slechts 26 uur op zowel HyperSpeed als bluetooth. Hoe lang je op bekabeld verder kan, hangt af van het afschakelplan van Fluvius ...

Conclusie

Razer biedt met de DeathStalker V2 Pro een dun toetsenbord voor wie geen torenhoog onding moet hebben en wel kan genieten van korte key travel zoals we van laptops gewoon zijn. De optische switches bieden het comfort van mechanische switches zonder het helse kabaal en de verscheidene verbindingsmogelijkheden bieden een ruime flexibiliteit voor wie meerdere computers gebruikt. Alleen jammer van de zachte keycaps, want je wil dat een toetsenbord toch lang als nieuw oogt.

Pro

  • Drie verbindingsmogelijkheden
  • Laag profiel
  • Comfortabel typen
  • Subtiel genoeg voor op kantoor

Con

  • Te zachte keycaps
  • Broos ogende pootjes
8.5

Over

Beschikbaar vanaf

26 juli 2022

Gespeeld op

  1. PC
 
Terug
Bovenaan