Album of the week Stereolab - Transient Random-Noise Bursts With Announcements

Kid_C

Cultuur Crew
Crowdfunder FE
Alléhup, ik mag ook eens iets zeggen op dit forum. :coolbrows:

Ladies and gentlemen, het album van de week is de tweede plaat uit de wonderlijke discografie van Stereolab. Ik ben zelf niet het lyrische wonder dat Gavin is dus ik zal hier geen grootse tekst van mezelf droppen. Het wordt een eerder knip- en plakwerk over waarom de band en dit album deze week jullie volle aandacht verdient door middel van quotes, wat geschiedenis en mijn eigen mening.

R-330920-1499174024-8325.jpeg.jpg


Om te beginnen, Stereolab in een notendop:

Stereolab were a Nineties band that sounded nothing like the Nineties: as much left-of-the-dial sonically as leftist intellectually. Despite a mandarin sonic palette--with tones of Stockhausen, the Velvet Underground, and Esquivel--and recondite references (look at those song titles!), they eked their way into the pop charts, MTV, and our hearts. It didn't matter if you didn't know French or couldn't tell a guitar from Guitarri, their songs compelled you to shut up and dance. Not communism, exactly, but a community of music nerds and optimists who knew life's beauty is its transitory nature.

Hiermee heb ik de fans van Driesje waarschijnlijk al weggejaagd, dus we kunnen er echt aan beginnen. :unsure:

Stereolab is met gemak één van de meest invloedrijke UK bands geweest tijdens de jaren 90. Een band die me nauw aan het hart ligt door de vele verschillende sounds die ze hebben doorlopen doorheen de jaren. Beginnend met hun eerste meer rock-oriented EP's en albums tot de indietronica juggernaut dat ze uiteindelijk zijn geworden. Hun albums brengen ze uit op hun eigen label 'Duophonic Ultra High Frequency Disks'.

Stereolab was formed from the ashes of the 80s leftist indie outfit McCarthy by guitarist and keyboardist Tim Gane and vocalist Lætitia Sadier. The pair had met after a McCarthy gig in Paris and Sadier had joined the group for its final album. The distinctive Stereolab sound was established almost immediately and owed a lot to the Krautrock pulse of Can and NEU!, the primal rock'n'roll drone of The Velvet Underground, and a dose of French Pop sensibility, particularly evident in Sadier's bilingual vocals.

Laetitia Sadier zingt zowel in het Frans als het Engels, maar de band zou zijn geweldige zanglijnen nooit zo uitgepuurd hebben zonder de aanwezigheid van de tweede zangeres Mary Hansen (RIP). Het is onder meer de dubbele laag in vocals (Laetitia front en Mary backing vocals) die Stereolab die mij van in het begin heel hard aantrok.
Muzikaal ligt deze plaat sterk in het verlengde van de Motorik en Krautrock, repetitieve drums, synths en gitaarlijnen zijn van het begin tot het einde aanwezig. Daartussen hoor je veel invloeden uit Franse Ye Ye uit de jaren 60, schurken ze soms aan tegen shoegaze en noise rock, ... Allemaal vloeit het door elkaar, the perfect mix.

Als je de tracklist bekijkt en vervolgens de duur van de nummers zal het je opvallen dat er eentje met zijn volle 18 minuten uitspringt.

Of course, it's impossible to properly review this album and not mention "Jenny Ondioline," the 18-minute magnum opus that became the defining track of Stereolab's existence, for better or worse. While it sometimes receives the same criticisms that plague other drone pieces - that is, it's "too monotonous" or "too repetitive" - I'd say that anyone making those specific arguments is basically admitting to not listening to the song very closely. What's especially confounding about this with regards to "Jenny Ondioline," however, is that you don't have to listen to it very closely to catch that there are at least four very different, very distinct movements to the piece. While they're all built around simple but insistent rhythm guitar and motorik-influenced basslines and drumbeats, each works in separate ways: the first is something of a pop song, finding beauty in chaos; the second movement is the most repetitive but functions as a mantra, building meaning by continually repeating; the third is a momentary descent back into chaos, organs and electronics wailing away over a noisy, foreboding tempest caused by the rest of the band; and the final movement is the calm, or aftermath - the main theme returning in a gentler state. It's a glorious, heady piece for anyone with the patience to get through it, a full-on sonic assault that never lets up for 18 solid minutes.

Anyway, ik ga jullie niet verder overladen met tekst. Neem je tijd om dit pareltje te ontdekken, beluister het luid en zonder afleiding, dompel je onder in een zee van zaligmakende melodiëen. Enjoy!

 
Ik ben al fan, mooie keuze 👌.
Tot binnen een maand of 2 als ik de rest heb bijgebeend :unsure:.

Edit: Toch nog iets, voor degenen die (relatief) snel meer willen ontdekken, raad ik de uiterst goede verzamelaars/b-sides/whatever Switched On aan. Er zijn er 4 of 5.
 
Laatst bewerkt:
Zeer mooie keuze, geweldig album van een geweldige band. Stereolab leek me altijd een band voor en door fanatieke muzieknerds door de mengeling van krautrock, sixties pop, psychedelica, tropicalia etc. Zoals Kid_C zegt: een mix van niet voor de hand liggende genres die in het begin wat rommelig kan klinken, maar die uiteindelijk toch erg goed werkt en nu nog steeds behoorlijk origineel klinkt.

Ik heb ze vrij laat leren kennen omdat ik fan geworden was van Broadcast, een band die vaak met Stereolab vergeleken wordt. Deze plaat heb ik naast vooral Emperor Tomato Ketchup en Dots and Loops een tijd echt grijs gedraaid, verslavende muziek eens het klikt. Sowieso dat ik vertrokken ben voor een tijd met een hoop van hun muziek in rotatie.

Het gaat dan wel niet over deze plaat, maar Pharrell Williams is ook fan (en geeft meteen ook wat tips voor in de slaap- of badkamer :unsure: )

 
Ik ken enkel Tomato Ketchup en Dots & Loops, ook via Broadcast leren kennen in de periode dat ook Tortoise in de belangstelling stond, we duiken er in.
 
Ken ik niet, maar de eerste noten zijn wel my cup of tea. Bij het scrollen van het lapje tekst zag ik Krautrock en you had me there. Dat is wel een genre dat ik genegen ben. Klinkt rommelig, maar zoals Carl Gustav Jung zei: "in all chaos there is a cosmos, in all disorder a secret order." En ik ben wel een rommelige ziel, mijn vrouw kan daarvan meespreken. :unsure:
 
Ik heb hier wat in te halen van de afgelopen weken. We zullen met de meest recente aotw beginnen. ;-)

Ik kende de groep enkel van naam. Zit nu een vijftal nummers ver en mijn eerste gedacht was inderdaad dat het sterk neigt naar Velvet Underground, zelfs voor uw inleidende tekst gelezen te hebben.

Is nog een beetje vroeg, maar ik zie me zeker fan hiervan worden! Ik heb het wel voor zo'n sprawling albums, waarbij de nummers onderling ietwat rommelig overkomen. Is meestal een teken dat het over een groeiplaat gaat.

Toffe keuze, leuke ontdekking. Merci! :)
 
Oh boy, nog zo'n band waarvan ik de naam 231x ben tegengekomen tijdens mijn avonturen in de muziekwereld (en waarschijnlijk ook daarbuiten) maar keer op keer straal genegeerd heb. Ik heb geen flauw idee wat te verwachten, maar tijdens het skimmen van Kids opener dacht ik ergens 'Brits' en '90s' te hebben zien staan. Kan zowel shit als de shit zijn, dus.

Here goes, bros.
 
Ik ben al fan, mooie keuze 👌.
Tot binnen een maand of 2 als ik de rest heb bijgebeend :unsure:.

Edit: Toch nog iets, voor degenen die (relatief) snel meer willen ontdekken, raad ik de uiterst goede verzamelaars/b-sides/whatever Switched On aan. Er zijn er 4 of 5.
Switched on 1 en 2 liggen zeer mooi in de lijn van dit album en zijn zeker een aanrader!
 
zeer benieuwd, ik wil er mijn volledige aandacht aan geven dus dat zal niet voor vandaag of morgen zijn.
Beschrijving is alvast veelbelovend, ook al is geen enkele genoemde stijl of genre mij echt bekend.
 
nog zo'n band waarvan ik de naam 231x ben tegengekomen tijdens mijn avonturen in de muziekwereld (en waarschijnlijk ook daarbuiten) maar keer op keer straal genegeerd heb.

Dit dus, ik kreeg in het begin wat schrik dat het wat veel indie toestanden à la Ty Segall oid ging worden maar dat was ongegrond.
Stevig in your face album dat vooral blijft gaan, geen tijd voor een biertje te gaan halen.

Doet me vooral aan MBV denken maar dan meer die kraut invloeden.
 
Ik heb hier nog nooit van gehoord :unsure:
maar ik ben wel benieuwd, ik heb al krautrock zien passeren, dat kan soms wel zeer interessant zijn. Nu nog de tijd vinden om het eens aandachtig te beluisteren... :p
 
Geen fan van Ty Segall?
Ik vind die ook heel wisselvallig. Veel respect voor zijn continue output, maar ik heb wel wat het gevoel dat het vaak meer kwantiteit dan kwaliteit is. Ik zou hem liever een wat trager release schedule zien voeren en wat aggressiver filteren in zijn materiaal. Ik ben dan ook een album-mens. Puur qua nummers vind ik dat hij wel veel pareltjes heeft, maar ze worden imo dus 'verdund'.
 
Ty Segall is ook wel wat hit or miss bij mij. Een paar héél fijne nummers, maar ook albums waar ik warm noch koud van wordt. Zijn optreden op Desertfest was wel de moeite waard. Heel productieve mens wel.
 
Daar kan ik geheel inkomen. Ik luister ook bijna uitsluitend naar albums in hun geheel en je merkt inderdaad dat TS pretty much alles uitbrengt waar hij op dat moment mee bezig is, wat soms resulteert in dipje in kwaliteit hier en daar. Ik weet niet of ik dat beter of minder goed vind dan de perfectionistische artiesten die weinig uitbrengen maar waarvan alles helemaal on par is.
 
Daar kan ik geheel inkomen. Ik luister ook bijna uitsluitend naar albums in hun geheel en je merkt inderdaad dat TS pretty much alles uitbrengt waar hij op dat moment mee bezig is, wat soms resulteert in dipje in kwaliteit hier en daar. Ik weet niet of ik dat beter of minder goed vind dan de perfectionistische artiesten die weinig uitbrengen maar waarvan alles helemaal on par is.
Bij die perfectionisten zou je een consistenter optreden mogen verwachten? Je hebt ook bands die tientallen albums hebben met weinig verandering van stijl, zoals Motörhead en AC/DC. Optredens zijn geweldig, maar er valt weinig interessants te vertellen als die een nieuw album uitbrengen.
 
Terug
Bovenaan