Spotlight van de redactie - Februari 2025

Al houdt de redactie van BeyondGaming onze lezers graag geïnformeerd rond de nieuwste games, bordspellen en films met nieuws en reviews - soms willen we ook eens onze mening kwijt over iets dat niet meer 'vers van de pers' is, maar wel nog het uiten waard. Of juist een hot topic waar we geen volledig artikel aan willen vuilmaken. In dit segment, Spotlight van de redactie, kan je er regulier achterkomen wat de redactie zoal gespeeld of gekeken, gehaat of bemind heeft. En dat in een formaatje waar je geen tien minuten voor opzij moet zetten!

Een domper van een comeback in Back in Action - Aeyenah​

Ik had al een traileraankondiging gemaakt voor Back in Action, een spectaculaire actiefilm die op 17 januari op Netflix verscheen. Deze film met Jamie Foxx en Cameron Diaz wekte mijn nieuwsgierigheid, vooral omdat Diaz hiermee haar comeback maakte na een jarenlange afwezigheid. Ik zette me dus klaar met popcorn en mijn fleecedeken. Maar amper twintig minuten later zette ik de film met een diepe zucht af. Dit was allesbehalve wat ik voor ogen had voor een ontspannende filmavond. Wat een geknoei. In plaats daarvan koos ik voor Corsage met Vicky Krieps, een keuze die veel beter uitpakte. Toch bleef de film in mijn hoofd spoken. Als je een mening wil geven, moet je de hele film zien, toch? Dus enkele dagen later hervatte ik waar ik was gestopt. Hoewel het verhaal zich enigszins leek te herpakken en ik het fout had wat betreft de slechterik, bleef de film tegenvallen. De chemie tussen Foxx en Diaz voelde geforceerd, Diaz’ acteerprestaties deden me twijfelen of ze überhaupt ooit goed had geacteerd, de actiescènes waren amateuristisch en het verhaal rammelde aan alle kanten. Back in Action bleek een grote teleurstelling en liet, ondanks mijn tweede poging, weinig positiefs achter.

Back in Action is te streamen via Netflix.

Video killed the video star - Killjoy​

Je begint je leeftijd voelen, wanneer je vol nostalgie terugkijkt naar de hoogdagen van MTV, toen er nog tonnen geld werden gespendeerd om muziek visueel te promoten. Het tijdperk dat de M in MTV nog voor muziek in plaats van marginalen stond. In zijn nieuwe voorstelling Video Killed The Video Star mikt de immer sympathieke Stijn Van de Voorde op die nostalgische tijd waarin Britney Spears in een schoolmeisjesoutfit harten sneller deed slaan en Kurt Cobain de stem van een generatie werd met een clip waar de verwachtingen niet eens zo hoog waren gespannen. Van de Voorde houdt zijn voorstelling luchtig en simpel, door prominente clipmakers in de spotlights te zetten of video's te tonen die niet bepaald barsten van de kunstzin. Erg diepgaand kun je het uiteraard niet noemen met een onderwerp als dit, maar de sympathieke radioman toont zich ook op het podium een fijne verteller die het publiek 100 minuten vlot weet te entertainen. Slechts in een klein geforceerd moment van publieksinteractie verliest de gastheer wat de vaart in zijn voorstelling, maar daar staat tegenover dat je nooit nog hetzelfde naar dolfijnen gaat kijken.

Stijn Van de Voorde tourt nog het hele seizoen met deze voorstelling, die voor nostalgische muziekfans een erg amusante trip down memory lane oplevert.

Was Severance maar niet zo snijdend herkenbaar - Quentin Clemens​

Het beste aan Apples sciencefiction-reeks Severance is niet de interpretatieve openingsgeneriek of de bloeiende kantoorromance tussen schermveteranen John Torturro en Christopher Walken, maar de simpele effectiviteit van zijn demonisch concept: wat als je gehele bestaan enkel plaatsvindt op het werk? Geen uitkijken naar weekends of avonden - geen ontsnappen aan. Gek toch, dat dit onze attitude is over een bezigheid die minstens een derde van ons leven in beslag neemt? Zoals de beste scifi toont Severance niet “hoeveel erger het kan”, maar juist “komt dit niet wat bekend voor?” Iedereen die brood op tafel brengt met behulp van een bedrijf dat winst en controle boven menselijke waardigheid waardeert, zal Adam Scotts zielloze glimlach maar al te goed herkennen.

Severance seizoen 1 is volledig te streamen via Apple TV. Nieuwe afleveringen van seizoen twee worden wekelijks gedropt van 17 januari tot 21 maart.

Een nucleaire terugblik op Fallout 4 - Karel-Jan​

Tien jaar geleden pre-orderde ik Fallout 4, maar pas een paar maanden geleden ben ik er eindelijk aan begonnen. Best vreemd, zeker als fan van de franchise, dat dit vierde deel zo lang op me heeft moeten wachten. In Fallout 3 en New Vegas heb ik destijds honderden uren gestoken en ze meerdere keren uitgespeeld. Helaas komt Fallout 4 niet in de buurt van het niveau van zijn voorgangers, maar ik ben wel blij dat ik hem eindelijk van mijn backlog kan schrappen. De PC-port was ronduit vreselijk, en hoewel ik normaal niet snel naar mods grijp, was het hier echt een must. Het verhaal rond de Synths en The Institute vond ik wel interessant, maar het (soms verplichte) bouwen was totaal niet aan mij besteed. Nu maar hopen dat het tweede seizoen van de serie snel een releasedatum krijgt en dat een nieuw deel in de gamefranchise niet te lang op zich laat wachten.

Fallout 4 is beschikbaar op de pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S.

Royal Rumble Ridiculousness - FreakyJP​

We hadden het weer kunnen denken hé ... Terwijl zowat heel Europa sinds januari kan genieten van WWE op Netflix, is er uiteraard weer één land waar er roet in het eten wordt gegooid en natuurlijk is dit België. Omdat er een licentiedeal is met ABXplore, vallen wij weer uit de boot en kunnen we op onze kin kloppen. In Europa is de deal nochtans de moeite, want naast enkel Raw - zoals het geval in de VS - heeft Netflix ook de andere shows en zelfs de Premium Live Events, zoals de Royal Rumble die begin februari plaatsvond. Gelukkig zijn er andere manieren om de shows te bekijken, want de Rumble is een speciaal evenement dat toch steeds de moeite waard is. Centraal staan de royal rumble-matches waarbij dertig deelnemers het tegen elkaar opnemen in een last man standing-match. Vooral de rumble van de mannen was op en top entertainment. Over de winnaars van beide rumbles zullen we maar niet te veel zeggen daarentegen. Verder kregen we ook nog twee absolute bangers te zien, enerzijds de spectaculaire match tussen #DIY en The Motor City Machine Guns, en anderzijds een brutale uitputtingsslag tussen Cody Rhodes en Kevin Owens. Opnieuw een kwalitatieve show dus, al was het zeker niet de beste Royal Rumble van de afgelopen jaren.

De Royal Rumble is trouwens de jaarlijkse aftrap voor de Road to WrestleMania. De WrestleMania-show is een megalomaan, intussen tweedaags evenement dat je kan vergelijken met de Super Bowl. Deze Road to WrestleMania passeert dit jaar trouwens in Europa, waaronder in ons kleine Belgenlandje op 17 maart met de opnames van een Raw-show in Vorst Nationaal. We krijgen dus de kans om een volwaardig uitgezonden show en geen onbenullige house show te zien. Fans weten dus waarheen te gaan medio maart.

The Phantom of the Opera - Joeri​

The Phantom of the Opera is ontegensprekelijk een van de beste musicals aller tijden en is sowieso de meest opgevoerde voorstelling sinds het in de jaren tachtig door Andrew Lloyd Webber naar het podium werd gebracht. Als groot musicalfanaat stond het zien van deze musical dan ook al jarenlang op de wishlist en vorige week is het er dan eindelijk van gekomen. Nog tot en met 2 maart staat de Antwerpse Stadsschouwburg in het teken van Het Spook van de Opera met een Engelstalige cast waarin musicalsterren van zowel West End als Broadway het beste van zichzelf geven. Ondanks dat de Stadsschouwburg in Antwerpen het grootste podium heeft, moesten er toch concessies gedaan worden. Dat zorgt ervoor dat het indrukwekkende stuk theater toch niet zo groots is als in andere landen. Maar, ik nam het woord 'indrukwekkend' al in de mond en ondanks de aanpassingen is het nog steeds smullen van wat de cast te bieden heeft.

Niet elke musical voorziet een live orkest, maar bij The Phantom of the Opera is dat wél het geval. Ik zat op de eerste rij en kon dus niet enkel dichtbij genieten van wat er zich op het podium afspeelde, maar ook zien hoe het eraan toegaat in de orkestbak die geleid werd door een zeer gemotiveerde, grappige dirigent. Wel verschoot ik een beetje van de grootte van het orkest. De week ervoor zag ik de balletopvoering De Notenkraker in het Brugse concertgebouw en bij die voorstelling, waar ik ook op de eerste rij zat, was het orkest toch minstens dubbel zo groot. Opmerkelijk, maar het doet eigenlijk niet zoveel aan de ervaring. The Phantom of the Opera is hoe dan ook meer dan twee uur puur genieten, met kippenvel op elk lichaamsdeel!